Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1109/15-4/IGo
z 21 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 14 stycznia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 stycznia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług świadczonych na rzecz kontrahenta z Niemiec - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług świadczonych na rzecz kontrahenta z Niemiec. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 stycznia 2016 r., złożonym w dniu 12 stycznia 2016 r. (data wpływu 14 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X jest spółką prawa polskiego, zarejestrowaną dla celów VAT oraz posiadającą siedzibę w Polsce. Spółka wchodzi w skład międzynarodowego koncernu D sprzedającego głównie samochody marki M. Jedynym udziałowcem Spółki jest D. (dalej „D.”) spółka z siedzibą w Niemczech. Zgodnie z umową D. mianował X głównym dystrybutorem na terytorium Polski zajmującym się sprzedażą samochodów marki M. D. sprzedaje samochody do X, która następnie odsprzedaje je do Autoryzowanych Dealerów, którzy na podstawie umów posiadają prawo do sprzedaży samochodów klientom na poziomie detalicznym we własnym imieniu i na własną rzecz.

Każdego roku, począwszy od 2013 r, X zawiera z D. umowę na realizację (kontynuowanie) w Polsce, projektu M. w ramach strategicznego projektu B.. W umowach D. upoważnia X do podejmowania potrzebnych aktywności w celu prowadzenia działalności w zakresie zwiększenia świadomości o marce M. oraz zwiększenia sprzedaży samochodów (samochodów sprzedawanych przez D., X i sieć dealerską). D. upoważnił też X do zawierania umów z podwykonawcami (dostawcami usług i towarów), jeśli zajdzie taka potrzeba przy realizacji zamierzeń projektu.

Działalność odbywa się w jednym miejscu, zwanym Stacją M i dotyczy eksponowania i reklamowania samochodów za pomocą organizowanych wystaw oraz dostępnych mediów. Ekspozycji samochodów towarzyszą imprezy kulturalne, rozrywkowe i gastronomiczne. W związku z realizacją projektu, X ponosi koszty z tytułu wynajmu powierzchni dla Stacji M , jej infrastruktury (w tym mediów) i wyposażenia, usług administrowania projektem oraz koszty związane z usługami wystawienniczymi, kulturalnymi i rozrywkowymi ponoszonymi w działalności bezpośredniej lub przez podwykonawców, którzy refakturują koszty na X , za wyjątkiem kosztów personelu zatrudnionego przez podwykonawców (koszty osobowe) oraz produktów gastronomicznych potrzebnych podwykonawcy do prowadzenia gastronomii. Podwykonawcą ponoszącym koszty osobowe jest jeden z dealerów X zainteresowany realizacją projektu, natomiast podwykonawca usług gastronomicznych pobiera odpłatność za produkty zużyte do usług.

Działalność wynikająca z projektu prowadzona jest w okresie niepełnego roku (poza okresem zimowym). Na podstawie umowy z D. poniesione na realizację projektu koszty X refakturuje na D. Ponieważ D. pozostawia X swobodę doboru aktywności refaktura kosztów odbywa się etapami i dotyczy zakończenia obranego ciągu zdarzeń. Refakturując koszty X wystawia na D. fakturę VAT za realizowanie projektu B. i opodatkowaniem VAT w Polsce, w wysokości 23%. W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że D. nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przypadku usług świadczonych przez X na rzecz D., obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje na terenie Polski, czego konsekwencją jest wystawianie na rzecz D. faktur VAT z 23% podatkiem?

Zdaniem Spółki, Spółka właściwie rozpoznaje powstanie obowiązku podatkowego w Polsce, czego konsekwencją jest właściwe wystawienie faktury na rzecz D. z 23% VAT.

Zdaniem Spółki usługa realizacji projektu M. dotyczy usług wystawienniczych nieodłącznie związanych z usługami rozrywkowymi, kulturalnymi i cateringowymi dla klientów, świadczenie których, zdaniem spółki, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 28g Ustawy o VAT. Wszystkie te usługi występują łącznie w usłudze realizacji projektu dla D., ponieważ Spółka sama organizuje ich występowanie i proporcje udziału w całym projekcie (bez ingerencji D.).

Ponadto Spółka świadcząc usługę dla D. sama jednocześnie jest jej odbiorcą, ponieważ wspomaga ona marketingową stronę swojej sprzedaży poprzez kreowanie więzi z potencjalnymi nabywcami samochodów (uczestnikami wydarzeń w Stacji).

Inicjatorem projektu jest D., realizatorem X , a beneficjentem zarówno D. i X . D. zyskuje praktyczne testowanie nowych form, kanałów sprzedaży i narzędzi komunikacji marketingowej oraz doświadczenia pozwalające tworzyć wytyczne i rekomendacje dla innych rynków. X pozyskuje nowe funkcjonalności użytkowanych systemów (korzystanie z infrastruktury utworzonej dla Stacji) oraz nowe doświadczenia handlowe i marketingowe pozwalające tworzyć wytyczne i rekomendacje w sprzedaży przez sieć dealerską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Opodatkowaniu podatkiem VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia danej transakcji determinuje jej miejsce opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że każdego roku, począwszy od 2013 r, X zawiera z D. umowę na realizację (kontynuowanie) w Polsce, projektu M. w ramach strategicznego projektu B. W umowach D. upoważnia X do podejmowania potrzebnych aktywności w celu prowadzenia działalności w zakresie zwiększenia świadomości o marce M. oraz zwiększenia sprzedaży samochodów (samochodów sprzedawanych przez D., X i sieć dealerską). D. upoważnił też X do zawierania umów z podwykonawcami (dostawcami usług i towarów), jeśli zajdzie taka potrzeba przy realizacji zamierzeń projektu.

Działalność odbywa się w jednym miejscu, zwanym Stacją M i dotyczy eksponowania i reklamowania samochodów za pomocą organizowanych wystaw oraz dostępnych mediów. Ekspozycji samochodów towarzyszą imprezy kulturalne, rozrywkowe i gastronomiczne. W związku z realizacją projektu, X ponosi koszty z tytułu wynajmu powierzchni dla Stacji M , jej infrastruktury (w tym mediów) i wyposażenia, usług administrowania projektem oraz koszty związane z usługami wystawienniczymi, kulturalnymi i rozrywkowymi ponoszonymi w działalności bezpośredniej lub przez podwykonawców, którzy refakturują koszty na X , za wyjątkiem kosztów personelu zatrudnionego przez podwykonawców (koszty osobowe) oraz produktów gastronomicznych potrzebnych podwykonawcy do prowadzenia gastronomii. Podwykonawcą ponoszącym koszty osobowe jest jeden z dealerów X zainteresowany realizacją projektu, natomiast podwykonawca usług gastronomicznych pobiera odpłatność za produkty zużyte do usług.

Działalność wynikająca z projektu prowadzona jest w okresie niepełnego roku (poza okresem zimowym). Na podstawie umowy z D. poniesione na realizację projektu koszty X refakturuje na D.. Ponieważ D. pozostawia X swobodę doboru aktywności refaktura kosztów odbywa się etapami i dotyczy zakończenia obranego ciągu zdarzeń. Refakturując koszty X wystawia na D. fakturę VAT za realizowanie projektu B. i opodatkowaniem VAT w Polsce, w wysokości 23%. D. nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług dla usług wstępu, konieczne jest odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77 z 23 marca 2011 r., str. 1), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi, wchodzą w zakres tego pojęcia.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c) w związku z ust. 1 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej; przepis ten ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. W zakresie natomiast usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, zgodnie z którym usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Art. 32 ww. rozporządzenia definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na konferencje czy seminaria (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu naukowym.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy do przedmiotowych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przypadku świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz D. usługi organizowania wystaw, w ramach których odbywa się ekspozycja samochodów, imprezy kulturalne, rozrywkowe i gastronomiczne, nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług uczestnictwa w wystawie. Usługi wstępu na tego typu imprezę obejmują – zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami – świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Wnioskodawca zapewniając powierzchnię dla Stacji M , infrastrukturę i wyposażenie, usługi administrowania projektem oraz usługi wystawiennicze, kulturalne i rozrywkowe, personel oraz produkty gastronomiczne nie świadczy usług wstępu na wystawę, lecz usługę organizacji wystawy na rzecz D. Odbiorcą tej usługi jest D., a nie uczestnicy wystawy, którym Strona przyznaje prawo wstępu w zamian za ponoszoną przez nich opłatę.

Tym samym miejsce świadczenia usługi organizacji wystawy (w skład której wchodzi: ekspozycja samochodów, imprezy kulturalne, rozrywkowe i gastronomiczne) nie będzie ustalane zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy, tj. w miejscu (państwie), w którym wystawa się odbywa, (w Polsce), lecz zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu, gdzie nabywca usługi (D.) posiada siedzibę działalności gospodarczej (terytorium Niemiec). Tym samym świadczenia polegające na zapewnieniu powierzchni, infrastruktury i wyposażenia, usługi administrowania projektem oraz usług wystawienniczych, kulturalnych i rozrywkowych, personel oraz produkty gastronomiczne składające się na usługę organizacji wystawy nie będą opodatkowane w Polsce lecz na terytorium Niemiec.

Tym samym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, usługi świadczone przez X na rzecz D. polegające na eksponowaniu i reklamowaniu samochodów za pomocą organizowanych wystaw oraz dostępnych mediów, gdzie ekspozycji samochodów towarzyszą imprezy kulturalne, rozrywkowe i gastronomiczne podlegają opodatkowaniu na terytorium Niemiec.

Dla udokumentowania usług świadczonych na rzecz kontrahentów zagranicznych Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, gdzie stwierdza się, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy Rozdziału 1 „Faktury” Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 10 – 14 wymieniono:

• kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto ( pkt 10);
• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto) ( pkt 11);
• stawkę podatku ( pkt 12);
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku ( pkt 13);
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku ( pkt 14).
  
  

Z kolei, zgodnie z art. 106e ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a, faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Z uwagi na stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz treść przepisów z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że skoro usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz D. podlegają opodatkowaniu na terytorium Niemiec Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania tych usług fakturą VAT, która nie powinna zawierać kwoty podatku i stawki podatku, a powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie” (art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.