Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-650/15-4/MH
z 8 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 13 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu i sprzedaży samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu i sprzedaży samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 grudnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-650/15-2/MH, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 grudnia 2015 r. (data doręczenia 5 stycznia 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 13 stycznia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 11 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Małżonek Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą pod nazwą …... W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił samochód osobowy marki Hyundai …. w leasingu. Leasingodawcą był …. S.A. z siedzibą we …. Leasing został pobrany w maju 2011 r. i był spłacany w regularnych, comiesięcznych ratach. Dnia 16 listopada 2013 r. leasingobiorca zmarł. Do końca spłaty leasingu zostało sześć rat. Jedynym spadkobiercą zmarłego jest jego żona – Wnioskodawczyni. Dnia 1 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą, tylko i wyłącznie w celu przejęcia długu i spłacenia pozostałych sześciu rat leasingu, aby auto, które było już praktycznie całe spłacone, nie zostało przejęte ponownie przez …. S.A. Działalność ta miała nazwę ……. Działalność nie generowała przychodu tylko koszt w postaci opłacania obowiązkowej składki ZUS. Przedmiotowy samochód nie był wciągnięty i zarejestrowany jako środek trwały, nie była księgowana w kosztach kwota miesięczna amortyzacji. Samochód nie był także wykazywany jako wyposażenie firmy. Nie był używany w działalności gospodarczej. Ostatnia rata leasingu i wykup całkowity samochodu został dokonany 30 kwietnia 2014 r. Działalność została zamknięta z dniem 30 września 2014 r. W dniu 25 kwietnia 2015 r. samochód został sprzedany osobie fizycznej.

W piśmie z dnia 11 stycznia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni dodała, że stała się nowym korzystającym z umowy leasingu na podstawie wniosku o przejęcie zobowiązania, który złożyła do …. S.A. w grudniu 2013 r. W późniejszym terminie, po przeprowadzeniu postępowania spadkowego, zostało przesłane do siedziby …. S.A. poświadczenie dziedziczenia, które zapadło w Sądzie Rejonowym …. w dniu 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt …. Leasingobiorcą Wnioskodawczyni stała się faktycznie już w grudniu 2013 r., ponieważ wtedy wpłaciła kolejną należną …. S.A. ratę. Po złożeniu wniosku o przejęcie zobowiązania, otrzymała pismo ….. S.A. o jego uzupełnienie poprzez dosłanie poświadczenia dziedziczenia po zakończeniu postępowania sądowego, które odbywało się w Sądzie Rejonowym ….. Postępowanie to zakończyło się postanowieniem, które zapadło w dniu 23 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni, co miesiąc regularnie płaciła raty leasingu, a Bank ….. S.A. uznał Ją jako osobę, która przejęła zobowiązanie zmarłego leasingobiorcy, na co dowodem jest otrzymane przez Wnioskodawczynię z ….. S.A. pismo: „Zawiadomienie o Zakończeniu Umowy z dnia 4 kwietnia 2014 r.”, której stroną jest Wnioskodawczyni.

Od momentu wykupu samochodu przez Wnioskodawczynię, był on przeznaczony na cele prywatne, a dokładnie stał zaparkowany w garażu Wnioskodawczyni. Samochód ten nie był związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię. Koszt wykupu auta nie był uwzględniany w kosztach uzyskania przychodów. Firma Wnioskodawczyni nie generowała żadnych przychodów, więc nie było konieczności uwzględniania jakichkolwiek kosztów. Do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczono kosztów użytkowania auta po wykupie, ani kosztów jego przerejestrowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dokonując sprzedaży ww. auta w dniu 25 kwietnia 2015 r. (po roku od jego wykupu), które nie było wykazywane jako środek trwały, ani wyposażenie, nie było w żadnym momencie kosztem rozliczanym w ww. działalności gospodarczej, ani w czasie trwania wykupu, ani po jego zakończeniu i przerejestrowaniu, Wnioskodawczyni jest zobowiązana odprowadzić podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego od jego sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie jest Ona zobowiązana do odprowadzenia podatku dochodowego do Urzędu Skarbowego, ponieważ przedmiotowe auto nie było środkiem trwałym, ani wyposażeniem założonej działalności gospodarczej. Nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów. Koszty użytkowania auta po wykupie nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Sam koszt wykupu auta, także nie był uwzględniany w kosztach uzyskania przychodów. Od samego początku, czyli od momentu śmierci męża Wnioskodawczyni, auto było przeznaczone na cele prywatne, a dosłownie i faktycznie stało w garażu.

Wnioskodawczyni uważa, że podatek do Urzędu Skarbowego powinien odprowadzić kupujący na podstawie przepisu mówiącego o podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3. Ponadto auto było sprzedane po roku od jego wykupu, więc z tego tytułu także nie powinna odprowadzać podatku do Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi o źródłach przychodu, a w tym konkretnym przypadku o przychodzie z tytułu odpłatnego zbycia samochodu. Źródłem przychodu byłaby sprzedaż samochodu w przypadku, gdyby ten samochód był ujęty i rozliczany w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej – a takie zdarzenie nie miało miejsca. Przedmiotowy samochód nigdy nie był związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni, nie był rozliczany w kosztach tej działalności, czy też odliczany od przychodu (którego także nie było). Samochód był przeznaczony na cele prywatne – dokładnie i faktycznie stał zaparkowany w garażu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą i w ramach tej działalności zawarł umowę leasingu samochodu osobowego. Po jego śmierci, Wnioskodawczyni założyła swoją działalność gospodarczą i stała się nowym korzystającym z umowy leasingu, w celu przejęcia długu (po zmarłym mężu) i spłacenia pozostałych rat leasingowych. Działalność gospodarcza założona przez Wnioskodawczynię nie generowała przychodu, tylko koszt w postaci opłacania obowiązkowej składki ZUS. Przedmiotowe auto nie stanowiło środka trwałego, ani wyposażenia w prowadzonej działalności gospodarczej. Ostatnia rata leasingu i wykup całkowity auta został dokonany 30 kwietnia 2014 r.

W momencie wykupu, samochód został przeznaczony na cele prywatne. Koszt wykupu samochodu nie był uwzględniany w kosztach uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczono także kosztów użytkowania auta po wykupie, ani kosztów jego przerejestrowania. W dniu 25 kwietnia 2015 r. auto zostało sprzedane osobie fizycznej. Działalność została zamknięta z dniem 30 września 2014 r.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku, nie był przez Wnioskodawczynię wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży tego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, gdyż zbycie rzeczy (samochodu) miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy.

Podkreślić należy również, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów (jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.