INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 21.03.2012 r. (data wpływu 26.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy wynajmu pomieszczeń pomocniczych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych do dnia 31.10.2010r. – jest prawidłowe oraz
• zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy wynajmu pomieszczeń pomocniczych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych od dnia 1.01.2011r. – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W budynkach mieszkalnych należących do S.M. znajdują się, oprócz piwnic i komórek lokatorskich powstałych w procesie inwestycyjnym jako przynależne do poszczególnych lokali mieszkalnych, dodatkowe pomieszczenia typu: zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni, wózkarni, dodatkowe komórki lub inne wolne pomieszczenia.

Pomieszczenia te nie stanowią części składowych ani przynależnych do lokali mieszkalnych, lecz stanowią część wspólną danej nieruchomości. Ww. pomieszczenia są wynajmowane przez Spółdzielnię mieszkańcom na podstawie zawieranych umów najmu z przeznaczeniem na cele gospodarstwa domowego, jako związane z ich potrzebami mieszkaniowymi np. do przechowywania materiałów i przedmiotów domowego użytku, przetworów, sprzętu sportowego itp. Spółdzielnia obciąża kwotę najmu tych pomieszczeń podatkiem od towarów i usług stosując stawkę 7% do 31.12.2010 r., a od 01.01.2011 r. stawkę w wysokości 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynajem w/w. pomieszczeń pomocniczych, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, podlega zwolnieniu od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi najmu ww. pomieszczeń świadczone na rzecz użytkowników mieszkań, są usługami w zakresie wynajmowania nieruchomości na cele mieszkaniowe - gdyż sposób wykorzystania tych pomieszczeń związany jest z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych przez użytkowników. Usługi te mieszczą się w klasyfikacji PKWiU 70.20.11 - czyli mogą korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wyłącznym kryterium oceny mieszkaniowego celu wynajęcia pomieszczenia dodatkowego jest sposób korzystania z niego przez najemcę. Swoje stanowisko opieramy na piśmie Ośrodka interpretacji Standardów Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 28 maja 2004 r., w którym na zapytanie innej Spółdzielni Mieszkaniowej udzielono odpowiedzi, że usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu „dodatkowych pomieszczeń” w budynkach mieszkalnych stanowiących majątek Spółdzielni z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych - garderoba, przedpokój, suszarnia, druga piwnica, mieści się w grupowaniu PKWiU 70.20.11. Usługi z symbolem 70.20.11 klasyfikacji PKWiU są usługami w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. Podobne stanowisko zaprezentowano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (sygn. I SA/Kr 155/06 i I SA/Kr 915/06) oraz interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP1/443-596/08/DM. Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) - Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zmianami - część „mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy wynajmu pomieszczeń pomocniczych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych do dnia 31.10.2010r. oraz nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy wynajmu pomieszczeń pomocniczych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych od dnia 1.01.2011r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2010r. zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W pozycji 4 załącznika Symbol PKWiU ex 70.20.11 wymienione były usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca udostępnia mieszkańcom dodatkowe pomieszczenia typu: zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni, wózkarni, dodatkowe komórki lub inne wolne pomieszczenia. Pomieszczenia te nie stanowią części składowych ani przynależnych do lokali mieszkalnych, lecz stanowią część wspólną danej nieruchomości.

Ww. pomieszczenia są wynajmowane przez Spółdzielnię mieszkańcom na podstawie zawieranych umów najmu z przeznaczeniem na cele gospodarstwa domowego, jako związane z ich potrzebami mieszkaniowymi np. do przechowywania materiałów i przedmiotów domowego użytku, przetworów, sprzętu sportowego itp. Usługi te mieszczą się w klasyfikacji PKWiU 70.20.11.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść - pomocniczo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z powyższego wynika, iż zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni, wózkarni, dodatkowe komórki lub inne wolne pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, iż usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu zabudowanych części korytarzy, wnęk znajdujących się pod schodami, pomieszczeń po likwidacji zsypów, suszarni, wózkarni, dodatkowych komórek lub innych wolnych pomieszczeń znajdujących się w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, PKWiU ex 70.20.11mieściła się do dnia 31.12.2010r. w katalogu czynności, o których była mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, a zatem była zwolniona od podatku VAT. Zaznacza się jednak, że zwolnienie to nie miało zastosowania do wynajmu lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do zwolnienia od podatku wynajmu pomieszczeń służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, od dnia 1.01.2011r. należy wskazać, iż z dniem 1.01.2011r. uchylony został art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.01.2011r. stanowi, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez Niego usługi mogą korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wyłącznym kryterium oceny mieszkaniowego celu wynajęcia pomieszczenia dodatkowego jest sposób korzystania z niego przez najemcę.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, iż usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu zabudowanych części korytarzy, wnęk znajdujących się pod schodami, pomieszczeń po likwidacji zsypów, suszarni, wózkarni, dodatkowych komórek lub innych wolnych pomieszczeń znajdujących się w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, mieści się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a zatem jest zwolniona od podatku VAT od dnia 1.01.2011r. Zaznacza się jednak, że zwolnienie to nie ma zastosowania do wynajmu lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.

Zgodnie z art. 5a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2011r.) - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla usług wynajmu na cele mieszkaniowe nie podano w ustawie symboli statystycznych, więc zasadnicze znaczenie ma cel wynajmu – w opisanej sytuacji jest to cel mieszkaniowy.

W związku z tym w opisanym zdarzeniu faktycznym wynajem zabudowanych części korytarzy, wnęk znajdujących się pod schodami, pomieszczeń po likwidacji zsypów, suszarni, wózkarni, dodatkowych komórek lub innych wolnych pomieszczeń przeznaczonych na cele gospodarstw domowych, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Jednakże z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w zawartym pytaniu jak i w przedstawionym własnym stanowisku jako podstawę zastosowania zwolnienia wskazał uchylony z dniem 1.01.2011r. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, oraz nie mającą znaczenia dla świadczonych usług w opisanej sytuacji klasyfikację statystyczną, jego stanowisko w stosunku do stanu faktycznego obowiązującego od dnia 1.01.2011r. należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.