INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 23 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez firmę ubezpieczeniową odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez firmę ubezpieczeniową odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, a zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w księgach rachunkowych, prowadzonych zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości. W ramach prowadzonej działalności, której przedmiotem jest produkcja obuwia męskiego, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobów, zarówno w kraju jak i zagranicą. Udział sprzedaży zagranicznej w sprzedaży ogółem wynosi około 30%. W przypadku niektórych transakcji zdarza się, że nabywcy nie wywiązują się z terminów płatności określonych w zawartych umowach. W celu zabezpieczenia spłaty należności z tytułu kontraktów eksportowych za dostawy obuwia, Wnioskodawca w dniu 7 stycznia 2010r. zawarł umowę ubezpieczenia. Do zawartej umowy ubezpieczenia mają zastosowanie postanowienia Ogólnych warunków gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń kontraktów eksportowych (polisa obrotowa, kredyt krótkoterminowy poniżej dwóch lat, ryzyko nierynkowe), zatwierdzonych decyzją Ministra Finansów, zwanych dalej Ogólnymi warunkami ubezpieczenia. Jest to umowa niezależna od umów sprzedaży, a kontrahenci firmy nie są jej stronami. Zgodnie z umową ubezpieczenia, w przypadku zajścia wypadku ubezpieczeniowego, tj. niewypłacalności lub zwłoki w zapłacie przez dłużnika, po spełnieniu określonych w umowie ubezpieczenia warunków formalnych, ubezpieczyciel wypłaci ubezpieczającemu odszkodowanie. Przedmiotem ubezpieczenia są należności pieniężne przysługujące ubezpieczającemu od kontrahenta zagranicznego z tytułu kontraktów eksportowych na dostawy krajowych towarów lub wykonywanie usług, których zapłata jest realizowana w kredycie krótkoterminowym (poniżej dwóch lat).

Zakres ochrony ubezpieczeniowej obejmuje:

1. niewypłacalność dłużnika,
2. zwłokę w wypełnieniu zobowiązań płatniczych przez dłużnika, jeśli dłużnik nie zapłacił należności w ciągu 6 miesięcy, licząc od terminu płatności określonego w kontrakcie, o ile między stronami nie zaistniał spór.
   
   

Wartość odszkodowania odpowiada kwocie niespłaconej należności pomniejszonej o udział własny. Według umowy ubezpieczenia, udział własny ubezpieczającego wynosi 5% kwoty każdego uznanego przez Korporację roszczenia. Zgodnie z § 17 Ogólnych warunków ubezpieczenia, z dniem zapłaty odszkodowania przechodzą na Korporację do wysokości wypłaconego odszkodowania wszelkie należności i prawa przysługujące ubezpieczającemu od dłużnika, jego poręczycieli i osób trzecich, z tytułu utraty należności za którą wypłacono odszkodowanie. Z tytułu realizacji transakcji, których dotyczą należności podlegające ochronie ubezpieczeniowej, Wnioskodawca rozpoznaje przychód należny w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie wystawienia faktury za sprzedane towary i usługi.

W dniu 30 listopada 2011r. Wnioskodawca zgłosił roszczenie odszkodowawcze w związku z brakiem płatności ze strony kontrahenta z Białorusi w wysokości 127.371,39 Euro, w ramach wyżej omówionej umowy ubezpieczenia, w odniesieniu do transakcji w których urzeczywistniło się ryzyko zwłoki w wypełnieniu zobowiązań płatniczych, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3 i § 3 ust. 3 Ogólnych warunków ubezpieczenia. Ubezpieczyciel uznał roszczenie i w dniu 29 grudnia 2011r. wpłacił Wnioskodawcy na rachunek bankowy odszkodowanie w wysokości 546.637,66 zł (równowartość 121.002,82 Euro, po kursie ustalonym zgodnie z § 16 ust. 2 pkt 2 ww. Ogólnych warunków ubezpieczenia), tj. 95 % nieuregulowanej należności przez dłużnika z Białorusi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie wynikające z umowy ubezpieczenia można potraktować jako zapłatę należności od kontrahenta, którego to odszkodowanie dotyczy...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie jest rezultatem dokonanych wcześniej transakcji realizowanych w toku zwykłej działalności gospodarczej i zastępuje płatność ze strony kontrahenta, a nie jest dodatkowym przychodem. W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, wypłatę odszkodowania należy uznać za spłatę objętej ochroną ubezpieczeniową należności z prowadzonej działalności, zaliczonej już uprzednio do przychodów podatkowych na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361).

Celem zawarcia umowy ubezpieczenia jest przede wszystkim minimalizacja strat spowodowanych niewypłacalnością bądź nierzetelnością kontrahentów. Możliwość uzyskania 95% równowartości należności ze sprzedaży towarów od ubezpieczyciela ułatwia prowadzenie działalności oraz eliminuje ryzyko finansowe związane z brakiem płatności od kontrahentów. Celem Wnioskodawcy nie było więc pozyskanie dodatkowego źródła przychodu w postaci odszkodowania od ubezpieczyciela, a jedynie zabezpieczenie płatności z tytułu dokonanych transakcji. Jak już wspomniano, z dniem wypłaty odszkodowania na ubezpieczyciela przechodzą wszelkie roszczenia ubezpieczającego przeciwko dłużnikowi odnośnie ubezpieczonej należności do wysokości wypłaconego odszkodowania. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma zatem prawnych możliwości dochodzenia swoich roszczeń od kontrahenta, gdyż w momencie wypłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania pokrywającego wierzytelność, należności Wnioskodawcy objęte tym odszkodowaniem wygasną. Po stronie Wnioskodawcy nie dochodzi więc do żadnego dodatkowego przysporzenia majątkowego, ponieważ wypłacone mu odszkodowanie (pomniejszone o udział własny) odpowiada kwocie wygasłych wierzytelności.

W świetle powyższych argumentów, zdaniem Wnioskodawcy, wypłata odszkodowania przez ubezpieczyciela wpłynęła jedynie na datę uznania należności za zapłaconą w wysokości uzyskanego odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31–511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.