Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-823/15-6/MK
z 3 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 7 i 28 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r. i 1 luty 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania w odliczeniu podatku VAT współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania w odliczeniu podatku VAT współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Dnia 11 stycznia 2016 r. wniosek uzupełniono o pełnomocnictwo, a w dniu 1 lutego 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest państwową jednostką organizacyjną działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1095).

Jako instytut badawczy wykonuje usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie obróbki plastycznej oraz konstrukcji maszyn, urządzeń i narzędzi do obróbki plastycznej.

Do zakresu działania instytutu należy:

1. Prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych dotyczących:
   1. obróbki plastycznej metali i kompozytów,
   2. metalurgii proszków metali i kompozytów,
   3. obróbki cieplnej, cieplno-plastycznej stali i innych stopów metali,
   4. technologii materiałowych, mikro i nanotechnologii,
   5. biotechnologii i inżynierii medycznej,
   6. tribologii i biotribologii,
   7. tworzenia technologii i urządzeń ochrony środowiska,
   8. doskonalenia metod prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych.
2. Przystosowanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki w szczególności poprzez:
   1. opracowywanie konstrukcji maszyn specjalnych, urządzeń i narzędzi do obróbki plastycznej metali i kompozytów,
   2. doradztwo naukowo-techniczne,
   3. doradztwo w zakresie systemów zarządzania badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi,
   4. opracowywanie ekspertyz naukowych i technicznych,
   5. opracowywanie metod dotyczących przetwarzania odpadów metalowych.
3. Wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie wymienionym w pkt 1 i 2.
   
   

Realizacja wymienionych wyżej czynności wiąże się z występującą w Instytucie sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Jest związana z obecną lub przyszłą opodatkowaną sprzedażą Instytutu. Realizacja zadań wykonywanych przez Instytut w sposób ciągły w celach zarobkowych wyczerpuje zapisy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (działalność gospodarcza). Instytut jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz podatnikiem VAT-UE.

Dnia 1 lutego 2016 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że:

1. Zgodnie ze statutem Instytut prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe przystosowując ich wyniki do potrzeb praktyki i wdrożeń. Na prowadzenie badań wynikających ze statutu Instytut otrzymuje dotację podmiotową. Instytut realizuje projekty finansowane przez NCBiR oraz projekty realizowane w ramach VII Programu UE. Zgodnie z Ustawą o instytutach badawczych prace badawcze mogą być realizowane w ramach funduszu badań własnych. Efektem prowadzonych badań jest obecna i przyszła sprzedaż ich wyników opodatkowana stawką podstawową VAT. Powyższe czynności obejmują działania, które mieszczą się w formach działalności gospodarczej (zarobkowej) wynikającej z ustawy o VAT.
2. W ramach prowadzonej działalności Instytut nie prowadzi badań i innych czynności nieodpłatnych. Instytut nie przekazuje klientom nieodpłatnie wyników badań.
3. Z założenia wszystkie wyniki badań i prac rozwojowych wykonywanych przez Instytut przeznaczone są lub będą na cele komercyjne.
4. Instytut nie otrzymuje dotacji innych niż związane z działalnością gospodarczą.
5. Działalność Instytutu finansowana jest z dotacji z budżetu państwa i Unii Europejskiej oraz ze sprzedaży wyrobów usług w tym naukowo-badawczych, a także z wpływów za wynajem pomieszczeń.
6. Źródłem finansowania czynności wymienionych w punktach 1 i 2 będą dotacje i przychody ze sprzedaży wyrobów i usług.
7. Punkt 7 z Wezwania II nie dotyczy Instytutu. Pytanie nr 7 dotyczy kwestii ustalenia możliwości przyporządkowania wydatków do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w przypadku, gdy Instytut prowadzi działalność komercyjną oraz nieodpłatną działalność statutową.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Instytut od 1 stycznia 2016 r. zobowiązany jest do stosowania pre-współczynnika wymienionego w ust. 2a-2h art. 86 ustawy o VAT, wprowadzonego ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy od towarów usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605)?

Zdaniem Wnioskodawcy, pre-współczynnik nie będzie miał zastosowania do wykonywanych przez niego czynności.

Wszystkie czynności wykonywane przez Instytut mają związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Instytut nie otrzymuje dotacji nie związanych z działalnością gospodarczą. Instytut nie wykonuje czynności pozostających poza ustawą o VAT (art. 6 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Jak stanowi art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W końcu podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku VAT, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1095) instytutem badawczym w rozumieniu ustawy jest państwowa jednostka organizacyjna, wyodrębniona pod względem prawnym, organizacyjnym i ekonomiczno-finansowym, która prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe ukierunkowane na ich wdrożenie i zastosowanie w praktyce, zwana dalej „instytutem”.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy do podstawowej działalności instytutu należy:

1. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych;
2. przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki;
3. wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych.
   
   

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o instytutach badawczych, w związku z prowadzoną działalnością podstawową instytut może:

1. upowszechniać wyniki badań naukowych i prac rozwojowych;
2. wykonywać badania i analizy oraz opracowywać opinie i ekspertyzy w zakresie prowadzonych badań naukowych i prac rozwojowych;
3. opracowywać oceny dotyczące stanu i rozwoju poszczególnych dziedzin nauki i techniki oraz sektorów gospodarki, które wykorzystują wyniki badań naukowych i prac rozwojowych oraz w zakresie wykorzystywania w kraju osiągnięć światowej nauki i techniki;
4. prowadzić działalność normalizacyjną, certyfikacyjną i aprobacyjną;
5. prowadzić i rozwijać bazy danych związane z przedmiotem działania instytutu;
6. prowadzić działalność w zakresie informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej, wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej, a także wspierającej innowacyjność przedsiębiorstw;
7. wytwarzać w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi aparaturę, urządzenia, materiały i inne wyroby oraz prowadzić walidację metod badawczych, pomiarowych oraz kalibrację aparatury;
8. prowadzić działalność wydawniczą związaną z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi.
   
   

Instytut, poza zadaniami, o których mowa w ust. 1 i 2, może prowadzić:

1. studia podyplomowe i doktoranckie, związane z prowadzonymi przez instytut badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi, jeżeli posiada uprawnienia do nadawania stopni naukowych oraz odpowiednie zaplecze i warunki materialno-techniczne;
2. inne formy kształcenia, w tym szkolenia i kursy dokształcające (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).
   
   

Instytut może prowadzić działalność inną niż wymieniona w ust. 1-3. Działalność ta jest wyodrębniona pod względem finansowym i rachunkowym z działalności, o której mowa w ust. 1-3 (art. 2 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 7 ww. ustawy, instytut osiąga przychody w związku z prowadzoną działalnością określoną w art. 2, w tym ze sprzedaży:

1. wyników badań naukowych i prac rozwojowych;
2. patentów, praw ochronnych oraz licencji na stosowanie wynalazków i wzorów użytkowych;
3. prac wdrożeniowych, w tym nadzoru autorskiego;
4. produkcji urządzeń i aparatury oraz innej produkcji lub usług.
   
   

Natomiast w myśl art. 18 ust. 8 ww. ustawy, instytut osiąga przychody z dotacji na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249) i ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z zastrzeżeniem ust. 9 i art. 21 ust. 6, oraz z innych źródeł.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest państwową jednostką organizacyjną działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych. Jako instytut badawczy wykonuje usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie obróbki plastycznej oraz konstrukcji maszyn, urządzeń i narzędzi do obróbki plastycznej.

Do zakresu działania instytutu należy: 1. Prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych dotyczących: obróbki plastycznej metali i kompozytów, metalurgii proszków metali i kompozytów, obróbki cieplnej, cieplno-plastycznej stali i innych stopów metali, technologii materiałowych, mikro i nanotechnologii, biotechnologii i inżynierii medycznej, tribologii i biotribologii, tworzenia technologii i urządzeń ochrony środowiska doskonalenia metod prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych. 2. Przystosowanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeb praktyki w szczególności poprzez: opracowywanie konstrukcji maszyn specjalnych, urządzeń i narzędzi do obróbki plastycznej metali i kompozytów, doradztwo naukowo-techniczne, doradztwo w zakresie systemów zarządzania badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi, opracowywanie ekspertyz naukowych i technicznych, opracowywanie metod dotyczących przetwarzania odpadów metalowych. 3. Wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie wymienionym w pkt 1 i 2.

Realizacja wymienionych wyżej czynności wiąże się z występującą w Instytucie sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a dokładniej z obecną lub przyszłą opodatkowaną sprzedażą Instytutu. Realizacja zadań wykonywanych przez Instytut w sposób ciągły w celach zarobkowych wyczerpuje zapisy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (działalność gospodarcza). Instytut jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz podatnikiem VAT-UE. Zgodnie ze statutem Instytut Obróbki Plastycznej prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe przystosowując ich wyniki do potrzeb praktyki i wdrożeń. W ramach prowadzonej działalności Instytut nie prowadzi badań i innych czynności nieodpłatnych. Instytut nie przekazuje klientom nieodpłatnie wyników badań. Z założenia wszystkie wyniki badań i prac rozwojowych wykonywanych przez Instytut przeznaczone są lub będą na cele komercyjne. Instytut nie otrzymuje dotacji innych niż związane z działalnością gospodarczą. Źródłem finansowania czynności wymienionych w punktach 1 i 2 będą dotacje i przychody ze sprzedaży wyrobów i usług. W zakresie ustalenia możliwości przyporządkowania wydatków do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w przypadku, gdy Instytut prowadzi działalność komercyjną oraz nieodpłatną działalność statutową, Instytut wskazał, że sytuacja taka Go nie dotyczy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii: czy Instytut od 1 stycznia 2016 r. zobowiązany jest do stosowania prewspółczynnika wymienionego w ust. 2a-2h art. 86 ustawy wprowadzonego ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy od towarów usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz o instytutach badawczych, należy wskazać, że badania, które mają charakter komercyjny, tzn. zakładane jest osiągnięcie wyników, które będą przedmiotem sprzedaży (niezależnie od rzeczywistego efektu, bowiem specyfika „komercjalizacji” badań naukowych powoduje, że tylko niektóre z nich kończą się finansowym sukcesem), prowadzone są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem w świetle okoliczności sprawy należy wskazać, że skoro działalność Instytutu skierowana jest na działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, to Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie miał zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W omawianej sprawie, wszystkie wyniki badań i prac rozwojowych wykonywanych przez Instytut przeznaczone są lub będą na cele komercyjne. W konsekwencji efektem prowadzonych badań jest obecna i przyszła sprzedaż ich wyników opodatkowana stawką podstawową VAT. Stąd Instytut otrzymuje wyłącznie dotacje związane z działalnością gospodarczą. Jednocześnie Wnioskodawca wyklucza realizację nieodpłatnej działalności statutowej. Zatem skoro dokonane zakupy służą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej, to nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego Wnioskodawca, w stanie prawnym od 1 stycznia 2016 r., nie będzie zobowiązany do stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, w związku z wykorzystaniem nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność. Dotyczy to w szczególności sytuacji gdy Wnioskodawca realizuje działalność inną niż gospodarcza opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.