Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-506/15/HK
z 5 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 24 września 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 745/15, wniosku z 12 stycznia 2015 r. (data wpływu do Organu – 16 stycznia 2015 r.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu ograniczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu ograniczonego.

W dniu 15 kwietnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB II/1/4514-22/15/MZ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura – 5 maja 2015 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi w piśmie z 3 czerwca 2015 r. znak: IBPB-2-1/4514-1-4/15/MZ odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej.

Pismem z 29 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura – 8 lipca 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, w piśmie z 7 sierpnia 2015 r. znak: IBPB-2-1/4514-3-5/15/MZ udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 24 września 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 745/15 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Prawomocny wyrok wpłynął do Biura 4 grudnia 2015 r.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2014 r. w siedzibie Nadleśnictwa K. przeprowadzony został przetarg ofertowy, ograniczony dla pracowników i byłych pracowników Lasów Państwowych na sprzedaż nieruchomości, położonej w Cz., będącej własnością Skarbu Państwa – Nadleśnictwa K., zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. Nieruchomość została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 50.179,00 zł, co stanowiło cenę wywoławczą. Zaproponowana przez Wnioskodawcę kwota wynosiła 700.100,00 zł, co stanowiło kwotę prawie 14-krotnie wyższą od ceny ustalonej przez rzeczoznawcę. W wyniku przeprowadzonego przetargu ofertowego Wnioskodawca został wybrany kandydatem na nabywcę ww. nieruchomości. W dniu 15 grudnia 2014 r., na podstawie art. 40a ust. 4-6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, Wnioskodawca zakupił przedmiotową nieruchomość w drodze aktu notarialnego od Skarbu Państwa – Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasów Państwowych – Nadleśnictwa K. Po uwzględnieniu przysługującej Wnioskodawcy z tytułu zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, bonifikaty w wysokości 95% wartości, Wnioskodawca zapłacił za nieruchomość kwotę 35.005,00 zł, co w akcie notarialnym zostało określone jako cena sprzedaży. Przy zawartej umowie został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% obliczonej od kwoty 700.100,00 zł, tj. 14.002,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Od jakiej kwoty należy zapłacić 2% podatek od czynności cywilnoprawnych w przedstawionym stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od czynności cywilnoprawnych powinien zostać naliczony od wartości rynkowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, czyli w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym od kwoty 50.179,00 zł.

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca powołał art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca podkreślił, że w opisanym przez niego stanie faktycznym cena nieruchomości została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 50.179,00 zł. Natomiast zaoferowana przez Wnioskodawcę w przetargu cena przewyższająca cenę wywoławczą, została zaproponowana w celu uzyskania szansy na wygranie ww. przetargu, mając na względzie przysługującą Wnioskodawcy 95% bonifikatę.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 15 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4514-22/15/MZ − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Organ stwierdził, że przedmiotowej sprawie podstawy opodatkowania nie może stanowić wartość nieruchomości określona przez rzeczoznawcę majątkowego, tj. kwota 50.179,00 zł, bowiem jak wynika jednoznacznie z wniosku, została ona ustalona dla określenia ceny wywoławczej.

W konsekwencji podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% należy zapłacić od wartości rynkowej nabytej nieruchomości.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z 24 września 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 745/15 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 15 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4514-22/15/MZ stwierdzając, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie Sąd podkreślił, że w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej ustawodawca określił warunki formalne wniosku o udzielenie interpretacji. Zgodnie z normą wyrażoną w tym przepisie, składający wniosek jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego lub opisu zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w sprawie. Organ podatkowy dokonuje natomiast oceny prawnej stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Interpretator opiera się więc wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Tylko w stosunku do tak określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego wyrażana jest ocena prawna, tak przez samego podatnika, jak i przez organ podatkowy. Organ podatkowy dokonuje interpretacji indywidualnej, przyjmując za podatnikiem ściśle określony stan faktyczny ze wszystkimi jego elementami. Przez taki pryzmat sąd dokonuje oceny adekwatności i trafności stanowiska interpretatora. Sąd wskazał, że Organ był związany stanowiskiem Wnioskodawcy, co do tego jaka jest wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości.

W dalszej części Sąd stwierdził, że zasadniczym powodem uwzględnienia skargi było pominięcie przy wydawaniu zaskarżonej interpretacji przepisu art. 2 ust. 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidującego przedmiotowe zwolnienie od tego podatku, które – zdaniem Sądu – obejmować powinno Skarżącego, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji. Mierząc się z pytaniem zawartym we wniosku, od jakiej kwoty należy zapłacić rzeczony podatek, organ interpretujący powinien de facto na wstępie rozważyć, czy w okolicznościach danego stanu faktycznego taki podatek w ogóle się należy. Wprawdzie we wniosku inicjującym postępowanie o wydanie interpretacji podatkowej, Skarżący tego zagadnienia w ogóle nie poruszył, jednakże w skardze powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2742/14, w którym stwierdzono, iż takim zwolnieniem objęte są zarówno czynności podlegające przepisom ustawy o gospodarce nieruchomościami, jak i czynności podlegające przepisom dotyczącym gospodarki nieruchomościami, zamieszczonym w innych ustawach, w tym także w ustawie o lasach.

Zdaniem Sądu Skarżący zasadnie powołał się w skardze na przysługujące mu zwolnienie podatkowe określone w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, które powinno mu przysługiwać w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Co do zasady, podstawą prawną wyłączenia określonych czynności cywilnoprawnych z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest art. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W pkt 1 lit. g) cytowanego przepisu, na który powołuje się Skarżący, ustawodawca stanowi, że temu podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych. Do pojęcia „gospodarka nieruchomościami” nawiązuje art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowiąc, że ustawa ta określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Przy czym w art. 2 przywołanej ustawy sprecyzowano, że ustawa ta nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, wymieniając – expressis verbis – m.in. ustawę o lasach. Oznacza to, że gospodarka nieruchomościami, rozumiana jako gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego, została unormowana nie tylko w ustawie o gospodarce nieruchomościami, ale także w szeregu innych ustaw, w tym w ustawie o lasach. W konsekwencji, zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pojęcie „przepisy o gospodarce nieruchomościami” nie może być zawężane tylko do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, ale obejmuje także przepisy o gospodarowaniu nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego, zawarte w innych ustawach, w tym w ustawie o lasach.

Reasumując Sąd wskazał, że stanowiący materialnoprawną podstawę czynności przepis o gospodarce nieruchomościami może być także zawarty w innej ustawie aniżeli ustawa o gospodarce nieruchomościami, a taką inną ustawą jest właśnie ustawa o lasach, w zakresie, w jakim normuje podstawy i zasady sprzedaży nieprzydatnych Lasom Państwowym nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi i samodzielnych lokali mieszkalnych. Jest dla Sądu oczywiste, że określone w ww. przepisie wyłączenie odnosić należy także do czynności cywilnoprawnych, zdziałanych na podstawie art. 40a ustawy o lasach i art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tak jak to miało miejsce w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację.

Art. 40a ust. 2 ustawy o lasach stanowi, że ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży dokonywanej przez Lasy Państwowe nieprzydatnych im nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi i samodzielnych lokali mieszkalnych oraz gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Zasady określające sposób ustalania ceny nieruchomości zawiera zaś art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Niewątpliwie więc art. 40a ust. 2a ustawy o lasach jest zawartym w innej ustawie niż ustawa o gospodarce nieruchomościami, przepisem dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Sąd podkreślił, że przedstawiony pogląd prawny, znajduje odzwierciedlenie w cytowanym w skardze wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie I FSK 2742/14, ale także w szeregu innych orzeczeń tego sądu (II FSK 4055/14, FSK 3446/14, FSK 363/15, II FSK 3580/14), wyraźnie i jednolicie zarysował się również w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (II SA/Wa 3322/14, I SA/GI 283/15, I SA/Ke 306/15).

W związku z powyższym, choć Skarżący częściowo błędnie odczytał treść zaskarżonej interpretacji zarzucając jej bezpodstawnie, że określa jako podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnym w stanie faktycznym nakreślonym we wniosku o wydanie interpretacji, cenę ostatecznie zaoferowaną przez niego w przetargu, z uwzględnieniem przysługującej mu 95% bonifikaty, to jest kwotę 700.100 zł, skargę jego Sąd uznał za uzasadnioną, bowiem – jak wyżej dowiedziono – zaskarżona interpretacja nie odpowiada prawu.

Końcowo Sąd wskazał, że – rozpoznając wniosek ponownie – organ dokona interpretacji przepisów prawa podatkowego relewantnych do oceny skutków prawnopodatkowych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w kontekście postawionego w nim pytania, zgodnie z zaprezentowanym przez Sąd stanowiskiem co do zakresu zwolnienia podatkowego z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), który stanowi, iż „ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie”, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 12 stycznia 2015 r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy − jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości – 2%.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 14 listopada 2014 r. uczestniczył w przetargu ograniczonym dla pracowników i byłych pracowników Lasów Państwowych, zorganizowanym przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. na sprzedaż nieruchomości położonej w Cz.

Przedmiotowa nieruchomość została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 50.179,00 zł, która to kwota stanowiła cenę wywoławczą w przetargu. W wyniku przeprowadzonego przetargu Wnioskodawca został wybrany na nabywcę ww. nieruchomości i w dniu 15 grudnia 2014 r. na podstawie art. 40a ust. 4-6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, zakupił tę nieruchomość za kwotę 35.005,00 zł, tj. z uwzględnieniem przysługującej mu z tytułu zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, bonifikaty w wysokości 95%. Ww. kwota została określona w akcie notarialnym jako cena sprzedaży. Przy zawarciu umowy sprzedaży został pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% (w kwocie 14.002,00 zł), obliczonej od ceny nieruchomości wylicytowanej w przetargu, tj. od kwoty 700.100,00 zł.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518, ze zm.) stanowi, że ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z jej art. 2 pkt 3 ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, a w szczególności ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. z 2014 r., poz. 1153).

Zgodnie z treścią art. 40a ust. 1 ustawy o lasach, Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym. Ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami (art. 40a ust. 2).

O określeniu sposobu ustalania ceny nieruchomości stanowi treść art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z powyższym, należy stwierdzić, że art. 40a ust. 2 ustawy o lasach jest zawartym w innej ustawie, niż ustawa o gospodarce nieruchomościami, przepisem o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli więc stanowi materialnoprawną podstawę sprzedaży nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa oraz ustalenia ceny sprzedaży – wraz ze wskazanym w odesłaniu przepisem ustawy o gospodarce nieruchomościami – należy uznać, że jest przepisem o gospodarce nieruchomościami w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Skoro – zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami – ustawa ta w zakresie gospodarki nieruchomościami nie narusza innych ustaw, w tym ustawy o lasach, niezasadne jest ograniczenie zakresu pojęcia spraw podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami tylko do czynności znajdujących materialnoprawną podstawę w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Skoro zatem podstawą czynności sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. był art. 40a ustawy o lasach, to czynność ta została dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami i w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a w konsekwencji przedmiotowa czynność sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym Wnioskodawca w ogóle nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 24 września 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 745/15 – stanowisko Wnioskodawcy polegające na twierdzeniu, że podatek od czynności cywilnoprawnych powinien zostać naliczony od wartości rynkowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, czyli w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym od kwoty 50.179,00 zł, uznaje się za nieprawidłowe. W przedstawionym stanie faktycznym bowiem – z uwagi na uregulowanie zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek uiszczenia podatku z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.