Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-842/15/IK
z 4 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z 7 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z VAT dla usług płatniczych świadczonych przez Wnioskodawcę w charakterze inkasenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z VAT dla usług płatniczych świadczonych przez Wnioskodawcę w charakterze inkasenta.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 listopada 2015 r. znak: IBPP2/4512-842/15/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Bank w C. zawarł w dniu 31 sierpnia 2015 r. z Gminą C. reprezentowaną przez Burmistrza Miasta umowę na prowadzenie inkasa opłaty skarbowej. Umowa zawarta jest na czas nieokreślony.

Inkasent czyli Bank w C. jest zobowiązany do prowadzenia inkasa opłaty skarbowej w kwitariuszach przychodowych K-l 03 oraz przekazywanie przyjętych opłat skarbowych dwukrotnie w miesiącu na rachunek bankowy Gminy C. o numerze wskazanym w umowie.

Pierwsze przekazanie przyjętych opłat skarbowych w ramach zawartej umowy nastąpi po 25 września 2015 r. Z tytułu wykonywania umowy Bank otrzymywać będzie wynagrodzenie w wysokości 5% pobranej opłaty skarbowej. Wynagrodzenie za kolejne okresy rozliczeniowe wypłacać będzie Gmina na podstawie faktury wystawionej przez Bank tj. Inkasenta. Pierwsza faktura zostanie wystawiona po 25 września 2015 r.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Od dnia złożenia wniosku zmianie uległa kwalifikacja przedmiotu wniosku tj. z zdarzenia przyszłego przedmiotem wniosku stał się zaistniały stan faktyczny. Do dnia wysłania niniejszego uzupełnienia wystawione zostały trzy faktury na łączną wartość 1228 zł. tytułem wykonania przez Inkasenta jakim jest Bank w C. Umowy na prowadzenie inkasa opłaty skarbowej.

Umowa na prowadzenie inkasa opłaty skarbowej zawarta pomiędzy Bankiem w C. (zwanym Inkasentem) a Gminą C. przewiduje w § 1 prowadzenie inkasa opłaty skarbowej na rzecz Gminy C. wyłącznie w siedzibie Urzędu Skarbowego w C. W związku z powyższym działalność Banku polegająca na inkasowaniu przedmiotowych opłat skarbowych od podatników przeprowadzania w bankowym Punkcie Obsługi Klienta zlokalizowanym w siedzibie Urzędu Skarbowego w C. realizowana jest w oparciu o przywołaną wyżej umowę. Bank w tej sytuacji występuje w roli Inkasenta.

Działalność Banku prowadzona w pozostałych jednostkach organizacyjnych, polegająca na pobieraniu od podatnika i niezwłocznym przekazywaniu opłat skarbowych na rzecz beneficjenta wpłaty jest działalnością podstawową banku wynikającą z art. 5 ust. l Ustawy Prawo Bankowe. Przyjmowanie opłat skarbowych poza bankowym Punktem Obsługi Klienta w placówce Urzędu Skarbowego w C. nie jest regulowane ww. umową i dlatego Bank nie występuje w takim przypadku w roli Inkasenta i ten obszar działania Banku w C. nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Ponadto odpowiadając na pytanie oznaczone w wezwaniu organu nr 1 Wnioskodawca wskazał, że Bank jest inkasentem w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

W części H pierwotnego wniosku zawarta została informacja na temat daty i numeru uchwały Rady Miasta zgodnie z którą obowiązki inkasenta należnych Gminie C. opłat skarbowych powierzone zostają Bankowi w C. W ślad za uchwałą Rady Miasta podpisana została przez Burmistrza Miasta C. z Bankiem w C. Umowa na prowadzenie inkasa opłaty skarbowej.

Podniesiona we wniosku rozbieżność w definiowaniu Banku, w jednej części wniosku jako inkasenta a w części dotyczącej własnego stanowiska jako Banku nie posiadającego statusu inkasenta jest nieporozumieniem.

W części H tj. zawierającej własne stanowisko w przedmiotowej sprawie został przytoczony przykład na którym staraliśmy się wykazać, że bez względu na to czy Bank jest czy też nie jest inkasentem, osiągany przychód z tytułu wynagrodzenia, zdaniem Wnioskodawcy, korzysta z zapisów art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT.

Natomiast odpowiadając na pytanie nr 2 Wnioskodawca wskazał, że Bank nie stawia pytania o stawkę podatku VAT od wynagrodzenia inkasenta, otrzymywanego od organu podatkowego (Gminy C.), lecz o dopuszczalność skorzystania w odniesieniu do tego wynagrodzenia ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 40 uVAT, jak to sformułowano w rubryce 69 wniosku o interpretację. Bank w C. realizuje w takim przypadku dwie usługi płatnicze związane z obrotem pieniężnym. Jedną na rzecz dłużnika podatkowego - poprzez przyjęcie opłaty skarbowej na rzecz Urzędu Miasta, celem jej późniejszego przekazania na rachunek bankowy Miasta prowadzony w innym banku krajowym. Tak dokonana wpłata opłaty skarbowej, uwzględniając status Banku w C. jako inkasenta, nadany mu umową z Urzędem Miasta, zwalnia dłużnika opłaty skarbowej z datą jej dokonania. Osoba wpłacająca opłatę skarbową w placówce Banku nie określa daty, z jaką środki z tego tytułu mają zostać przetransferowane na rzecz Urzędu Miasta, gdyż umowa łącząca Bank w C. z Urzędem Miasta ustala cykliczny charakter transferu pobranych opłat skarbowych, przypadający w terminach wynikających z umowy. Odpowiedzialność za przekazanie należności na rzecz wierzyciela opłaty przechodzi na Bank.

Jednocześnie Bank w C. nie pobiera od wpłacającego żadnych dodatkowych środków tytułem przyjęcia wpłaty (prowizji, opłat).

Drugą usługą płatniczą jest transfer opłaty skarbowej na rachunek Urzędu Miasta prowadzony w innym banku krajowym, realizowany na podstawie umowy łączącej ten Urząd z Bankiem w C.

Od obu ww. usług - przyjęcia wpłaty od zobowiązanego do uiszczenia opłaty, celem jej przekazania na rachunek Urzędu Miasta oraz od transferu omawianej opłaty na tenże rachunek. Bank otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie od Urzędu Miasta.

Przytoczona w stanowisku wnioskodawcy kwestia prowizji miała jedynie zaakcentować stanowisko Banku o jednolitej kwalifikacji, w zakresie Ustawy o VAT, przychodu Banku z tytułu obsługi opłat skarbowych dla Gminy C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie należne Bankowi w C, zwanemu w umowie Inkasentem, wynikające z prowadzenia inkasa opłaty skarbowej podlega zwolnieniu przedmiotowemu z art. 43 ust. l pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane w piśmie z 7 grudnia 2015 r.)

Bank w C. stoi na stanowisku, że wynagrodzenie dla Banku wypłacone przez Gminę z tytułu zawartej umowy na prowadzenie inkasa opłaty skarbowej podlega zwolnieniu z podatku VAT. Wystawiając fakturę na wartość wynagrodzenia Bank podaje podstawę zwolnienia: art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednak zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. W myśl ust. 14 ww. artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu unikniecie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Z uwagi na to, że możliwość stosowania zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne, uznać należy, że zwolnienia takie winny mieć zastosowanie do tych towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Zwrócić należy uwagę, że zwolnienie od podatku określone m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, ma zastosowanie jedynie do czynności wskazanych w tym przepisie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 873 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na:

1. przyjmowaniu wpłat gotówki i dokonywaniu wypłat gotówki z rachunku płatniczego oraz wszelkie działania niezbędne do prowadzenia rachunku;
   
2. wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy:
   
   1. przez wykonywanie usług polecenia zapłaty, w tym jednorazowych poleceń zapłaty,
      
   2. przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego,
      
   3. przez wykonywanie usług polecenia przelewu, w tym stałych zleceń;
3. wykonywaniu transakcji płatniczych wymienionych w pkt 2, w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego - kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 lub art. 132j ust. 3;
   
4. wydawaniu instrumentów płatniczych;
   
5. umożliwianiu wykonania transakcji płatniczych, zainicjowanych przez akceptanta lub za jego pośrednictwem, instrumentem płatniczym płatnika, w szczególności na obsłudze autoryzacji, przesyłaniu do wydawcy karty płatniczej lub systemów płatności zleceń płatniczych płatnika lub akceptanta, mających na celu przekazanie akceptantowi należnych mu środków, z wyłączeniem czynności polegających na jej rozliczaniu i rozrachunku w ramach systemu płatności w rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku (acquiring);
   
6. świadczeniu usługi przekazu pieniężnego;
   
7. wykonywaniu transakcji płatniczych, w przypadku których zgoda płatnika na wykonanie transakcji udzielana jest przy użyciu urządzenia telekomunikacyjnego, cyfrowego lub informatycznego, a płatność przekazywana jest dostawcy usług telekomunikacyjnych, cyfrowych lub informatycznych, działającemu jedynie jako pośrednik pomiędzy użytkownikiem zlecającym transakcję płatniczą a odbiorcą.
   
   

W świetle art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Z kolei, odnosząc się do działań wykonywanych przez Wnioskodawcę jako inkasenta, należy przywołać art. 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), gdzie stwierdza się, że inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalić wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest, w świetle art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej fakultatywne.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Bank) zawarł z Gminą umowę na prowadzenie inkasa opłaty skarbowej. Umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Inkasent czyli Bank jest zobowiązany do prowadzenia inkasa opłaty skarbowej w kwitariuszach przychodowych K-l 03 oraz przekazywanie przyjętych opłat skarbowych dwukrotnie w miesiącu na rachunek bankowy Gminy. Pierwsze przekazanie przyjętych opłat skarbowych w ramach zawartej umowy nastąpi po 25 września 2015 r. Z tytułu wykonywania umowy Bank otrzymywać będzie wynagrodzenie w wysokości 5% pobranej opłaty skarbowej. Wynagrodzenie za kolejne okresy rozliczeniowe wypłacać będzie Gmina na podstawie faktury wystawionej przez Bank tj. Inkasenta.

Bank realizuje dwie usługi płatnicze związane z obrotem pieniężnym. Jedną na rzecz dłużnika podatkowego - poprzez przyjęcie opłaty skarbowej na rzecz Urzędu Miasta, celem jej późniejszego przekazania na rachunek bankowy Miasta prowadzony w innym banku krajowym.

Drugą usługą płatniczą jest transfer opłaty skarbowej na rachunek Urzędu Miasta prowadzony w innym banku krajowym, realizowany na podstawie umowy łączącej ten Urząd z Bankiem w C.

Od obu ww. usług - przyjęcia wpłaty od zobowiązanego do uiszczenia opłaty, celem jej przekazania na rachunek Urzędu Miasta oraz od transferu omawianej opłaty na tenże rachunek. Bank otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie od Urzędu Miasta.

Wnioskodawca jako podmiot uprawniony odrębnymi przepisami, świadczy usługi finansowe, natomiast działając jako inkasent, wyznaczony na podstawie uchwały rady miasta i gminy, który przekazuje kwoty pobranych podatków na rzecz organu podatkowego, wykonuje usługę przekazu płatniczego, w rozumieniu ustawy o usługach płatniczych.

Analiza przywołanych regulacji na tle stanu sprawy, pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca jako inkasent podatków na rzecz organu podatkowego, świadczy usługi przekazu płatniczego, które stanowią usługi mieszczące się w zakresie pojęciowym zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, czyli usługi zwolnione z VAT.

Należy zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo wynagrodzenie, lecz świadczenie przez bank usług przekazu płatniczego w zamian za wynagrodzenie.

Podsumowując, wystawiając fakturę za ww. usługi Wnioskodawca powinien zastosować zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub w przypadku zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.