INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2011r. (data wpływu 24 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• pytania nr 1 dotyczącego zwolnienia zgodnie z art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) w przypadku wyegzekwowania od dłużników – właścicieli pojazdów – kosztów, które następnie Powiat przekaże firmom zajmującym się odholowaniem oraz przechowywaniem pojazdów – jest prawidłowe;
• pytań nr 2, 3 i 4 dotyczących wystawiania faktur dokumentujących odholowanie i parkowanie pojazdów oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynności odholowania, oszacowania wartości pojazdów oraz ich przechowywania – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania czynności związanych z usuwaniem pojazdów oraz prowadzeniem parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w art. 130a ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908ze zm.). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zmiana ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) spowodowała, że usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w art. 130a ust 1 lub 2 ww. ustawy należy do zadań własnych powiatu. W związku z powyższym, właściciel pojazdu odholowanego na parking strzeżony w myśl ww. przepisów chcąc odebrać pojazd z parkingu, musi dokonać najpierw zapłaty za czynność odholowania i parkowania, na rzecz Powiatu.

Do dnia 4 września 2010r., do zadań Starosty należało wyznaczenie jednostek do usuwania pojazdów z drogi oraz parkingów strzeżonych dla tych pojazdów. Ewidencja ta prowadzona była do dnia 20 sierpnia 2011r. Ponadto Rada Powiatu ustalała wysokość opłat za usuwanie pojazdu i jego przechowanie.

Od 4 września 2010r. Starosta, w stosunku do pojazdów usuniętych z drogi, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz Powiatu. Starosta wydaje decyzje dla właścicieli pojazdów o zapłacie kosztów związanych z usuwaniem, przechowaniem, oszacowaniem, sprzedażą, lub zniszczeniem (wyzłomowaniem) pojazdu. Powiat nie ponosił żadnych kosztów związanych z odholowaniem i z parkowaniem. Jednak Starosta egzekwował od dłużników – właścicieli pojazdów – koszty, które następnie przekaże firmom zajmującym się odholowaniem oraz przechowywaniem pojazdów. Powiat ponosił jedynie koszty oszacowania wartości pojazdu. Czynności te nie są opodatkowane, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054).

Natomiast od 21 sierpnia 2011r. usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingów strzeżonych należy do zadań własnych Powiatu realizowanych przez wyłonione w tym celu podmioty. W związku z tym będą:

1. wystawiane faktury VAT ze stawką, 23%, niezwłocznie po dokonanej czynności, za usługę odholowania pojazdów;
2. za usługę parkowania pojazdów:
   1. faktury VAT ze stawką, 23% za usługę dozoru i przechowywania pojazdów na parkingu, wystawiane najpóźniej w momencie powstania obowiązku podatkowego art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług czyli najpóźniej w dacie otrzymania zapłaty. Dotyczy to rodzaju pojazdów – ciężarowe przechowywanych na parkingu firmy, z którą Powiat podpisał umowę cywilnoprawną,
   2. za czynność przechowywania rodzaju pojazdów – osobowe, dla których Powiat nie podpisał umowy cywilnoprawnej (teren własny Powiatu), wystawia się rachunek. Te czynności zwalnia się od podatku od towarów i usług zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 73, poz. 392 ze zm.) oraz art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Powiat od tych czynności, za które otrzyma faktury VAT za odholowanie, oszacowanie wartości pojazdów oraz ich przechowywanie będzie odliczał podatek VAT zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 stycznia 2012r. Wnioskodawca podał, że od 21 sierpnia 2011r. usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingów strzeżonych należy do zadań własnych Powiatu realizowanych przez wyłonione w tym celu podmioty. W związku z tym będą:

1. wystawiane przez Wnioskodawcę (Powiat) faktury VAT ze stawką, 23%, niezwłocznie po dokonanej czynności, za usługę odholowania pojazdów;
2. za usługę parkowania pojazdów:
   1. Powiat wystawi fakturę VAT ze stawką, 23% za usługę dozoru i przechowywania pojazdów na parkingu, wystawiane będą najpóźniej w momencie powstania obowiązku podatkowego art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli najpóźniej w dacie otrzymania zapłaty. Dotyczy to rodzaju pojazdów – ciężarowe przechowywanych na parkingu firmy, z którą Powiat podpisał umowę cywilnoprawną,
   2. za czynność przechowywania rodzaju pojazdów – osobowe, dla których Powiat nie podpisał umowy cywilnoprawnej (teren własny Powiatu), wystawia się rachunek. Te czynności zwalnia się od podatku od towarów i usług zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) oraz art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powiat, uznając, że czynności wymienione w pkt 1 i 2a sa działalnością opodatkowaną, będzie odliczał podatek VAT zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z faktury VAT, które otrzyma od firmy realizującej usługi holowania i przechowywania pojazdu.

W związku z tym pytanie nr 2 i 3 dotyczy faktur VAT i rachunków wystawianych przez Wnioskodawcę (Powiat) na rzecz właścicieli pojazdów. Natomiast pytanie nr 4 dotyczy faktur otrzymanych przez Powiat od podmiotu realizującego usługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest zastosowanie:

1. zwolnienia zgodnie z art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) w przypadku wyegzekwowania od dłużników – właścicieli pojazdów – kosztów, które następnie Powiat przekaże firmom zajmującym się odholowaniem oraz przechowywaniem pojazdów. Powiat ponosił jedynie koszty oszacowania wartości pojazdu;
2. wystawienia faktury VAT ze stawką 23% niezwłocznie po dokonanej czynności za usługę odholowania pojazdów;
3. za usługę parkowania pojazdów wystawienia:
   1. faktury VAT ze stawką, 23% za usługę dozoru i przechowywania pojazdów na parkingu, najpóźniej w momencie powstania obowiązku podatkowego art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług czyli w dacie otrzymania zapłaty. Dotyczy to rodzaju pojazdów – ciężarowe przechowywanych na parkingu firmy, z którą Powiat podpisał umowę cywilnoprawną,
   2. rachunku za czynność przechowywania rodzaju pojazdów – osobowe, dla których Powiat nie podpisał umowy cywilnoprawnej (teren własny Powiatu). Te czynności zwalnia się od podatku od towarów i usług zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) oraz art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług;
4. obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynności: odholowania, oszacowania wartości pojazdów oraz ich przechowywania w okresie, w którym Powiat otrzymał fakturę lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie

1. w przypadku gdy Starosta wydaje decyzje dla właścicieli pojazdów o zapłacie kosztów związanych z usuwaniem, przechowaniem, oszacowaniem, sprzedażą, lub zniszczeniem (wyzłomowaniem) pojazdu i Powiat nie ponosił żadnych kosztów związanych z odholowaniem i z parkowaniem, a Starosta egzekwował od dłużników – właścicieli pojazdów koszty, które następnie przekaże firmom zajmującym się odholowaniem oraz przechowywaniem pojazdów. (Powiat ponosił jedynie koszty oszacowania wartości pojazdu), to czynności te nie są opodatkowane, zgodnie z art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług;
2. należy wystawić faktury VAT ze stawką 23%, niezwłocznie po dokonanej czynności za usługę odholowania pojazdów;
3. za usługę parkowania pojazdów należy:
   1. wystawić fakturę VAT ze stawką 23% za usługę dozoru i przechowywania pojazdów na parkingu najpóźniej w momencie powstania obowiązku podatkowego art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli najpóźniej w dacie otrzymania zapłaty. Dotyczy to rodzaju pojazdów – ciężarowe przechowywanych na parkingu firmy, z którą Powiat podpisał umowę cywilnoprawną,
   2. za czynność przechowywania rodzaju pojazdów – osobowe, dla których Powiat nie podpisał umowy cywilnoprawnej (teren własny Powiatu) wystawia się rachunek. Te czynności zwalnia się od podatku od towarów i usług zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.) oraz art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług;
4. Powiat od tych czynności, za które otrzyma faktury VAT za: odholowanie, oszacowanie wartości pojazdów oraz ich przechowywanie może odliczać podatek VAT w okresie w którym Powiat otrzymał fakturę lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie pytania nr 1 dotyczącego zwolnienia zgodnie z art. 15 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) w przypadku wyegzekwowania od dłużników – właścicieli pojazdów – kosztów, które następnie Powiat przekaże firmom zajmującym się odholowaniem oraz przechowywaniem pojazdów;
• nieprawidłowe – w zakresie pytań nr 2, 3 i 4 dotyczących wystawiania faktur dokumentujących odholowanie i parkowanie pojazdów oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynności odholowania, oszacowania wartości pojazdów oraz ich przechowywania.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stwierdza, iż krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane. Przepisy ustawy o podatku VAT nie zawierają jednoznacznej definicji pojęcia organów władzy publicznej. Najbardziej precyzyjne w tym względzie są regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). Przepisy tej ustawy jednoznacznie rozdzielają organy władzy publicznej od innych jednostek sektora finansów publicznych.

Z brzmienia art. 9 pkt 1 cyt. ustawy o finansach publicznych wynika, że organy władzy publicznej tworzą organy władzy rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy oraz trybunały.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 jak i cyt. przepis obowiązującej obecnie Dyrektywy wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Ponadto, jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001r. sygn. akt SK 18/00, pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia, czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 i 15 tej ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w tym m.in. w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 ww. ustawy).

W odniesieniu do pobierania opłat za czynności przechowywania pojazdów usuniętych z drogi wskazać należy, iż stosownie do przepisu art. 130a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku:

1. pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu,
2. nieokazania przez kierującego dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia, jeżeli pojazd ten jest zarejestrowany w kraju, o którym mowa w art. 129 ust. 2 pkt 8 lit. c,
3. przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu;
4. pozostawienia pojazdu nieoznakowanego kartą parkingową, w miejscu przeznaczonym dla pojazdu osoby niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej oraz osób wymienionych w art. 8 ust. 2;
5. pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela.
   
   

W myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu, pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:

1. kierowała nim osoba:
   1. znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu,
   2. nieposiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania lub używania pojazdu;
2. jego stan techniczny zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony środowiska.
   
   

Zgodnie z art. 130a ust. 5c ustawy Prawo o ruchu drogowym – w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 sierpnia 2011r. – pojazd usunięty z drogi w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, umieszcza się na parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłat za jego usunięcie i przechowywanie.

W myśl art. 130a ust. 5f ww. ustawy, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Stosownie do ust. 6 cytowanego artykułu, rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a (…).

W art. 130a ust. 6a ww. ustawy ustalone zostały maksymalne wysokości stawek kwotowych opłat, o których mowa w ust. 5c.

Opłaty, o których mowa w ust. 6, stanowią dochód własny powiatu (art. 130 ust. 6e).

Z treści art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) wynika, iż dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca realizując zadania własne powiatu, nałożone określonymi powyżej przepisami, wpisuje się w dyspozycję normy zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Pobierane przez Wnioskodawcę opłaty mają charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, tryb ich pobierania jest ściśle określony w przepisach prawa.

Konsekwentnie, opłaty pobierane w trybie ustawy Prawo o ruchu drogowym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wykazano powyżej, dla opisanych we wniosku czynności Powiat nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem wyklucza to brzmienie omówionego wcześniej art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Wobec powyższego, opłaty pobierane w trybie ustawy Prawo o ruchu drogowym, nie powinny być dokumentowane fakturami VAT zarówno w przypadku odholowania pojazdów (rozumianego jako usunięcie pojazdów), jak i w przypadku parkowania pojazdów (rozumianego jako przechowywanie pojazdów).

Zgodnie z art. 87 § 1 cytowanej wyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Ponieważ w opisywanej sytuacji Wnioskodawca nie działa jako podatnik, opłaty pobierane w trybie ustawy Prawo o ruchu drogowym, nie powinny być również dokumentowane rachunkami.

Ponadto, jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wykazano powyżej, czynności opisane we wniosku nie są czynnościami opodatkowanymi. Ponadto, z tytułu ich wykonywania Powiat nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a dodatkowo nie powinny być one dokumentowane fakturami VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z fakturami dokumentującymi czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, brak jest również podstaw do wypowiadania się przez tut. organ na temat terminu odliczenia podatku w zależności od momentu otrzymania faktury (część druga pytania nr 4 wniosku).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.