Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-510/15-2/KS
z 3 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – reprezentowanej przez pełnomocnika – przedstawione we wniosku z 2 listopada 2015 r. (data wpływu 4 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną kosztów zakupu usług wdrożenia oprogramowania ERP i licencji na korzystanie z ERP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną kosztów zakupu usług wdrożenia oprogramowania ERP i licencji na korzystanie z ERP.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie Zezwolenia z dn. 21.04.2008 r., zmienionego Decyzją Ministra Gospodarki z dnia 30.04.2010 r., Decyzją Ministra Gospodarki z dn. 08.12.2014 r. (dalej: Zezwolenie).

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi warunkami pkt II Zezwolenia, Wnioskodawca zobowiązany został po dniu uzyskania Zezwolenia do dokonania inwestycji na terenie SSE, tj. do poniesienia wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w rozumieniu obowiązującego w dniu wydania Zezwolenia § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 05.12.2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 236, poz. 1705 ze zm., dalej: Rozporządzenie w/s SSE) o wartości przewyższającej kwotę 11.510.000,00 PLN w terminie do dnia 31.12.2013 r.

Wnioskodawca wypełnia wszystkie obowiązki nałożone na niego w Zezwoleniu zgodnie z założonym harmonogramem, w tym m.in. poniósł już wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzenia w/s SSE o wartości przewyższającej kwotę 11.510.000,00 PLN (praktycznie wszystkie poniesione dotychczas przez Wnioskodawcę wydatki inwestycyjne obejmują cenę nabycia gruntów oraz cenę nabycia środków trwałych, w rozumieniu przepisów § 6 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 Rozporządzenia w/s SSE).

Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej specjalizującej się w produkcji dekoracji i rolet okiennych. Wnioskodawca posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dn. 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W ramach działalności na terenie SSE, na podstawie Zezwolenia, Wnioskodawca zajmuje się głównie produkcją rolet okiennych różnych typów.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dn. 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

W związku z działalnością prowadzoną na terenie SSE w ramach Zezwolenia, Wnioskodawca przewiduje zawarcie umowy wdrożenia i licencjonowania oprogramowania typu ERP, które będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w jego bieżącej działalności na terenie SSE m.in. w procesie zarządzania tą działalnością, prowadzenia rachunkowości, sprawozdawczości oraz gospodarki magazynowej. Planowane wdrożenie oprogramowania ERP pozwoli obsłużyć sprzedaż, poprawić jakość i przyspieszyć dostęp do informacji oraz poprawić ewidencję operacji gospodarczych, a tym samym umożliwi pracownikom Wnioskodawcy i całej organizacji przedsiębiorstwa Wnioskodawcy podejmowanie bardziej optymalnych decyzji gospodarczych.

W ramach prac wdrożeniowych podmiot wdrażający oprogramowanie ERP zapewni m.in. usługi w zakresie migracji danych z wcześniej używanych aplikacji, konfiguracji systemu, szkolenia użytkowników, asysty i nadzoru wdrożeniowego, pakietu prac programistycznych modyfikacji, uwzględniających zapotrzebowania Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabędzie licencje dla użytkowników systemu ERP (pracowników Wnioskodawcy), umożliwiające bieżące korzystanie z systemu ERP.

Oprogramowanie ERP wraz z udzielonymi Wnioskodawcy licencjami:

• będzie wykorzystane przez Wnioskodawcę wyłącznie dla potrzeb przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w związku z działalnością Wnioskodawcy prowadzoną na terenie SSE w ramach Zezwolenia,
• jako wartość niematerialna i prawna będzie ujęte w aktywach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i pozostanie w nim przez okres co najmniej 5 lat (przewidywany okres użytkowania oprogramowania ERP przez Wnioskodawcę wyniesie co najmniej 5 lat), będzie podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy z dn. 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.; dalej: ustawa o rachunkowości) oraz zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych,
• zostanie nabyte od osoby trzeciej, na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych.
  
  

Cena nabycia oprogramowania ERP wraz z udzielonymi Wnioskodawcy licencjami zostanie ustalona zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Przewidywana cena nabycia wyniesie prawdopodobnie łącznie ok. netto 400.000,00 PLN (na co składać się będą usługi o wartości ok. netto 300.000,00 PLN niezbędne do wdrożenia oprogramowania ERP, poniesione do zakończenia procesu wdrożenia, a nadto opłaty licencyjne w kwocie ok. netto 100.000,000 PLN).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wysokość całkowitej kwoty zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać powiększona, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE, o całą kwotę wydatków na usługi niezbędne do wdrożenia oprogramowania ERP, poniesione do zakończenia procesu wdrożenia, oraz na nabycie licencji na korzystanie z oprogramowania ERP, o ile wydatki te łącznie nie przekroczą 50% wartości kosztów, o których mowa w przepisie § 6 ust. 1 Rozporządzenia w/s SSE, a zatem, czy wydatki te będą stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, jako „cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych, związanych z transferem nowej technologii” w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na usługi wdrażające oprogramowanie ERP (poniesione do zakończenia procesu wdrożenia) oraz na nabycie licencji na korzystanie z oprogramowania ERP, należy uznać za wydatki związane z transferem technologii, co pozwala na zaliczenie ich w całości (o ile wydatki te łącznie nie przekroczą 50% wartości kosztów, o których mowa w przepisie § 6 ust. 1 Rozporządzenia w/s SSE) do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE. W konsekwencji, wydatki te powiększą całkowitą kwotę zwolnienia podatkowego przysługującego Wnioskodawcy na mocy przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o SSE.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są - co do zasady - dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do przepisu § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w/s SSE, pomoc regionalna udzielona przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia w/s SSE.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji (pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów), poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem § 6 ust. 2 i 3 Rozporządzenia w/s SSE (Wnioskodawca przyjmuje, że warunki określone w § 6 ust. 2 i 3 Rozporządzenia w/s SSE będą spełnione).

Jak wynika z omawianej regulacji, jednym z warunków ujęcia wydatków na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, jako wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na podstawie § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE, jest uznanie, iż tego typu nabycie jest związane z transferem technologii.

Termin „technologia” nie został zdefiniowany w Rozporządzeniu w/s SSE. Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując interpretacji pojęcia „technologia” należy posłużyć się innymi aktami prawnymi, które mieszczą się w obrębie prawa podatkowego, aby zachować zgodność z zasadami wykładni systemowej i nie dopuścić do sytuacji, w której dany termin używany przez rożne akty prawne jest, bez uzasadnionej przyczyny, różnie rozumiany.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji, należy odwołać się do norm zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wprawdzie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji terminu „technologia”, niemniej definiuje pojęcie „nowych technologii” (art. 18b ust. 2 ww. ustawy). Pomijając więc te elementy definicji ustawowej, które odnoszą się do atrybutu „nowości” danej technologii, definicję tą można wykorzystać w celu dookreślenia samego pojęcia „technologii” (aby dana wartość niematerialna i prawna mogła być zdefiniowana, jako nowa technologia w rozumieniu przepisu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pierwszym rzędzie musi być w ogóle technologią, a dodatkowo posiadać cechę nowości).

Zgodnie z przepisem art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za nową technologię „uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615)”.

Jakkolwiek przedmiotowy termin został zdefiniowany na potrzeby zastosowania ulgi, o której mowa w przepisie art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ulega wątpliwości, iż z punktu widzenia wykładni systemowej pojęcie „technologia” nie może być rozumiane w sposób diametralnie różny od pojęcia „nowej technologii”, zdefiniowanego w przepisie art. l8b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A zatem należy uznać, iż pojęcie nowej technologii stanowi zawężenie pojęcia „technologii” poprzez wprowadzenie wymogu nowości i innowacyjności oraz zdefiniowanie kryteriów, na podstawie których możliwa będzie ocena spełnienia przedmiotowych wymogów. Eliminując więc te fragmenty, które dotyczą przymiotu nowości, z zacytowanego przepisu można wysnuć wniosek, że termin „technologia” w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie wyrobów lub usług. Do tej grupy należy też, zdaniem Wnioskodawcy, zaliczyć oprogramowanie komputerowe, które spełnia powyższe warunki.

Wiedza informatyczna jest dziedziną wiedzy technologicznej, obejmującą zastosowanie narzędzi informatycznych. Do wskazanych narzędzi można zaliczyć np. program lub zespół programów zapisanych w wybranym języku lub środowisku programowania, czy dany algorytm. W omawianym przypadku zastosowanie rozwiązań informatycznych (tj. oprogramowania typu ERP, które Wnioskodawca zamierza wdrożyć i z którego będzie korzystać w oparciu o nabyte licencje) jest niezbędne w celu zintegrowanego zarządzania przedsiębiorstwem Wnioskodawcy (np. gospodarką magazynową, rachunkowością, finansami, itp.). Oprogramowanie to wpłynie bezpośrednio na procesy wytwórcze prowadzone przez Wnioskodawcę.

Stanowisko stwierdzające, iż wydatki na nabycie licencji na programy komputerowe (w szczególności na takie programy komputerowe, które są podobne do tych, jakie zamierza nabyć Wnioskodawca) stanowią wydatki związane z nabyciem technologii, znajduje potwierdzenie w utrwalanej już linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo stanowisko takie potwierdzają następujące interpretacje indywidualne:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 marca 2010 r. sygn. IPPB5/423-13/10-2/AM,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 maja 2009 r. sygn. ITPB3/423-166/09/DK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 06 lipca 2011 r. sygn. ILPB3/423-171/11-2/KS.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dana wartość niematerialna i prawna uznawana jest za technologię w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to powinna ona zostać uznana za technologię również w rozumieniu przepisów zawartych w aktach prawnych niższego rzędu (takimi przepisami są, w ocenie Wnioskodawcy, regulacje zawarte w Rozporządzeniu w/s SSE, które szczegółowo reguluje sposób obliczenia zwolnienia z opodatkowania przysługującego Wnioskodawcy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Za takim wnioskiem przemawia również to, że treść Rozporządzenia w/s SSE nie daje żadnych powodów by uznać, że pojęcie technologii powinno być interpretowane w jakikolwiek inny sposób.

Również wykładnia językowa prowadzi do podobnych wniosków. Zgodnie bowiem z potocznym rozumieniem pojęcia technologia, za technologię uznaje się wiedzę technologiczną pozwalającą na wytwarzanie wyrobów lub świadczenie usług. Przytoczona definicja niewątpliwie obejmuje również oprogramowanie, które jest wykorzystywane w tych celach. Takie rozumowanie potwierdza również kontekst, w jakim używane jest pojęcie technologii. Przykładowo w przygotowanym przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości Opracowaniu pt.: „INNOWACJE I TRANSFER TECHNOLOGII słownik pojęć” (PARP, 2005 r.) występuje definicja firm technologicznych (s. 49-50), które „Działają przede wszystkim w nowych, szybko rosnących sektorach z wysokimi możliwościami technicznymi, takich jak: usługi komputerowe i z zakresu oprogramowania. W języku potocznym funkcjonuje również pojęcie „technologii informacyjnej” oraz „technologii informatycznej”, które odnoszą się właśnie do wykorzystania oprogramowania komputerowego.

Powyższe przykłady ilustrują to, w jaki sposób rozumie się termin technologia w języku potocznym, w szczególności to, że termin technologia kojarzony jest również z oprogramowaniem komputerowym.

Wnioskodawca pragnie na koniec podkreślić, że możliwość zakwalifikowania wydatków na nabycie licencji na oprogramowanie do „kosztów kwalifikowanych” w rozumieniu Rozporządzenia przez firmy, działające na terenie specjalnych stref ekonomicznych nie budziła dotąd wątpliwości organów podatkowych. Przykładowo taką możliwość potwierdzono w interpretacji indywidualnej, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 6 lipca 2011 r. sygn. ILPB3/423-171/11-2/KS.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na usługi wdrażające oprogramowanie ERP, poniesione do zakończenia procesu wdrożenia, oraz na nabycie licencji na korzystanie z oprogramowania ERP, można uznać za wydatki na nabycie wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE. Zatem przedmiotowe wydatki będą uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, a w efekcie powiększą całkowitą kwotę przysługującego Wnioskodawcy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienia z opodatkowania z tytułu działalności na terenie SSE (oczywiście przy założeniu, że pozostałe, określone w Rozporządzeniu warunki będą spełnione - co jednak nie jest przedmiotem niniejszego zapytania).

Jednocześnie, zgodnie z przepisem § 6 ust. 3 Rozporządzenia w/s SSE, cała kwota wydatków na usługi wdrażające oprogramowania ERP, poniesione do zakończenia procesu wdrożenia oraz na nabycie licencji na korzystanie z oprogramowania ERP, powiększy zwolnienie podatkowe, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile wydatki te łącznie nie przekroczą 50% wartości kosztów, o których mowa w przepisie § 6 ust. 1 Rozporządzenia w/s SSE.

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy Rozporządzenia w/s SSE regulujące szczegółowe kwestie dotyczące zasad korzystania ze zwolnienia podatkowego stanowią normy, do których znajdują zastosowanie przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Nie można zawężać obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość (za wyrokiem WSA w Rzeszowie z dn. 06.05.2007 r. I SA/Rz 254/07).

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ zauważa, że przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca przywołał treść art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z nowelizacją ww. ustawy art. 18b został uchylony ustawą z dnia 25.09.2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1767), która weszła w życie 1.01.2016 r.

Powyższe pozostaje jednak bez wpływu na rozstrzygnięcie w zakresie określenia, czy wysokość całkowitej kwoty zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać powiększona, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE, o całą kwotę wydatków na usługi niezbędne do wdrożenia oprogramowania ERP, poniesione do zakończenia procesu wdrożenia, oraz na nabycie licencji na korzystanie z oprogramowania ERP, o ile wydatki te łącznie nie przekroczą 50% wartości kosztów, o których mowa w przepisie § 6 ust. 1 Rozporządzenia w/s SSE, a zatem, czy wydatki te będą stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, jako „cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych, związanych z transferem nowej technologii” w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w/s SSE.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Również powołane w treści wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.