Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-909/15/AZ
z 25 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2015r. który wpłynął do tut. organu w dniu 26 października 2015r., uzupełnionym pismem z 18 stycznia 2016r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu dostawy towarów poza terytorium Unii Europejskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 18 stycznia 2016r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu dostawy towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy towarów - artykułów sportowych. Jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 17 czerwca 2015r. spółka dokonała sprzedaży towarów na rzecz podmiotu z Azerbejdżanu. Zakup towarów był dla spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem, wobec czego spółka wykazała z tego tytułu VAT należny i naliczony. Towar został przetransportowany z siedziby Wnioskodawcy do Belgii przez firmę spedytorską a następnie przez przewoźnika belgijskiego został przesłany do Azerbejdżanu. Cały transport odbywał się na zasadach EXW - na ryzyko i koszt nabywcy.

Wnioskodawca posiada następujące dokumenty dotyczące tej transakcji: fakturę Vat, belgijski wydruk dokumentu celnego deklaracja EX/A niezawierający pieczęci Urzędu Celnego i podpisów, informację o dostawie towaru do Belgii przez polskiego przewoźnika oraz list przewozowy dla transportu Polska - Belgia. Zarówno Urząd Celny w Belgii, jak i przewoźnik oraz kontrahent z Azerbejdżanu twierdzą, że nie posiadają innych dokumentów, jak również nie ma możliwości wystawienia dokumentu celnego zawierającego pieczęć Urzędu Celnego lub IE-599.

Skrócony opis posiadanych dokumentów:

1.Faktura VAT z dnia czerwca 2015r. potwierdzająca tożsamość towarów będących przedmiotem eksportu.

2.Dokument celny międzynarodowy typu EX/A, który zawiera m.in. informacje:

• Urząd celny wywozu.
• Oznaczenie sprzedawcy, eksportera oraz odbiorcy.
• Dostawa EXW.
• Opis i wagę towaru, opis opakowania.
• Termin wywozu.
• Miejsce i data wydania.

3.Korespondencja mailowa z przewoźnikiem oraz z kontrahentem z Azerbejdżanu, z której wynika, że kontrahent otrzymał zamówiony towar.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, że:

1. Z dokumentu celnego typu EX/A dostarczonego przez firmę spedycyjna jednoznacznie wynika, że towar wyszczególniony na fakturze FA…/06/2015, został wywieziony poza obszar Unii Europejskiej.
2. Z dokumentu celnego typy EX/A dostarczonego przez firmę spedycyjną jednoznacznie wynika tożsamość wywiezionych produktów. Rubryka 31.
3. Wywóz towarów poza UE nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% na fakturze sprzedaży VAT za wyżej opisaną dostawę towarów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie tych dokumentów ma on prawo do zastosowania stawki 0%. Z ww. dokumentów wynika, że towar odprawiony został przez urząd celny i został dostarczony poza terytorium Wspólnoty do Azerbejdżanu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje transakcji dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz podmiotu z Azerbejdżanu, przez terytorium Belgii. W ramach omawianej transakcji, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego do procedury wywozu towarów w urzędzie celnym znajdującym się na terytorium Polski, lecz procedurę celną wywozu rozpoczyna i zamyka nabywca w Belgii - jest to tak zwany eksport pośredni. W związku z powyższym, Wnioskodawca dysponuje dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium Polski do Belgii oraz z terytorium Belgii na terytorium Azerbejdżanu.

Na podstawie art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca uważa, że transakcja ta jest eksportem towarów, ponieważ towary są wysyłane z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez firmę spedytorską na rzecz nabywcy mającego siedzibę poza terytorium Wspólnoty. Na podstawie artykułu 41 ust. 4-11 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0% w przypadku eksportu towarów, pod warunkiem, że posiada dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem potwierdzającym wywóz jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny
   
   

Osobą dokonującą wywozu (zgłaszającą towar do procedury celnej) w opisanym stanie faktycznym nie jest sprzedawcą towaru, lecz nabywcą lub podmiot działający w jego imieniu. Wnioskodawca otrzymał od pośrednika, zajmującego się odprawą celną w Belgii, dokument celny złożony elektronicznie w tamtejszym urzędzie celnym, który jest zgłoszeniem towaru do odprawy celnej (dokument celny EX/A).

Zarówno pośrednik, jak i nabywca towaru twierdzą, że nie posiadają żadnych innych dokumentów celnych, w szczególności potwierdzonych pieczęcią belgijskiego urzędu celnego. Brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia, że kopia dokumentu wywozowego, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług musi zostać opatrzona pieczęcią urzędu celnego. Ponadto podatnicy dokonujący eksportu pośredniego nie mają możliwości otrzymania komunikatów bezpośrednio z urzędu celnego, muszą opierać się na dokumentach przekazanych im przez, kontrahenta zgłaszającego towar do wywozu.

W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że posiadane przez niego dokumenty, w świetle obowiązujących przepisów, wystarczą do zastosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawce lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Co do zasady, sprzedaż towaru na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Unii Europejskiej może zostać uznana za eksport bezpośredni lub pośredni, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Zaznaczyć jednak należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,
• w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem dostawy towarów jest

w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecia - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia stawce 0%.

Przy czym trzeba mieć na uwadze, że w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgniecie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak jest podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski.

Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży towarów na rzecz podmiotu z Azerbejdżanu. Towar został przetransportowany z siedziby Wnioskodawcy do Belgii przez firmę spedytorską, a następnie przez przewoźnika belgijskiego został przesłany do Azerbejdżanu. Cały transport odbywał się na zasadach EXW - na ryzyko i koszt nabywcy. Wywóz towarów poza UE nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Z dokumentu celnego EX/A dostarczonego przez firmę spedycyjną jednoznacznie wynika tożsamość wywiezionych produktów oraz wywóz tych produktów poza obszar UE.

Analizując przywołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy że przewidziany w art. 2 pkt 8 ustawy warunek wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej został spełniony ponieważ procedura wywozu (transport towarów) rozpoczęła się z terytoriom Polski, a wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanych charakterze.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę w efekcie której wraz z momentem postawienia przedmiotu umowy do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu tj. w siedzibie Wnioskodawcy dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy (kontrahent spoza UE nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel), odbiór towaru w Polsce następuje przez firmę spedytorską, która transportuje towar do Belgi, skąd następnie jest przesyłany przez przewoźnika belgijskiego poza Unię Europejską (transport towarów jest realizowany na zasadach EXW – na ryzyko i koszt nabywcy) nakazuje uznać przedmiotowa transakcje za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Trzeba tutaj zauważyć, że ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są

dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Mając na uwadze, że transportu towarów jest dokonywany na zlecenie nabywcy przedmiotowy eksport towarów opisany we wniosku należy uznać za eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit b ustawy.

W przypadku eksportu do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Oznacza to, że prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Procedurę celną wywozu towarów reguluje art. 161 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L.92.302. 1;dalej jako: WKC). Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu, procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty (…). W myśl ust. 5 ww. artykułu, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedura Komitetu.

Wyjątki te przewidują przepisy Rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 253, str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3 - dalej RWKC), a mianowicie:

1. art. 789, który stanowi, że w przypadkach podwykonawstwa, zgłoszenie wywozowe może być również złożone w urzędzie celnym właściwym dla miejsca siedziby podwykonawcy,
2. art. 790, który stanowi, że jeżeli ze względów organizacyjnych nie można zastosować przepisów art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, to zgłoszenie może zostać złożone w każdym urzędzie celnym właściwym dla danej operacji w zainteresowanym Państwie Członkowskim,
3. art. 791, który stanowi, że mając na uwadze odpowiednio uzasadnione powody, zgłoszenie wywozowe może zostać przyjęte:
4. w urzędzie celnym innym niż określony w art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, lub
5. w urzędzie celnym innym niż określony w art. 790.
   
   

W takim przypadku kontrole odnoszące się do stosowania zakazów i ograniczeń uwzględniają szczególny charakter tej sytuacji.

Jednocześnie prawo wspólnotowe nie określa przypadków, w których mogą wystąpić „uzasadnione powody”, o których mowa w art. 791 rozporządzenia 2913/92.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. (art. 41 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów , o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (art. 41 ust. 11 ustawy o VAT).

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jak wskazuje powyższy przepis, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokument, jakim zainteresowany powinien posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu, winien tą okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Wnioskodawca poinformował, że otrzymał za pośrednictwem firmy spedycyjnej belgijski wydruk dokumentu celnego deklaracja EX/A, z którego jednoznacznie wynika że towar wyszczególniony na fakturze FA…/06/215 został wywieziony poza teren Unii Europejskiej jak również określona jest jednoznacznie tożsamość wywiezionego towaru. Tym samym dokument EX/A jakim dysponuje Wnioskodawca będzie wystarczającym potwierdzeniem wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem stanowi podstawę do opodatkowania opisanej dostawy stawką 0%, zgodnie z art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące rozpoznania eksportu oraz prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% na fakturze sprzedaży VAT z tytułu opisanej we Wniosku dostawy towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.