2016.01.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-1114/15-2/AO
z 26 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług zasądzonej przez Sąd kwoty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług zasądzonej przez Sąd kwoty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT w Polsce oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca”, „Agent”).
Wnioskodawca zawarł w dniu 20 czerwca 2006 r. umowę agencyjną („Umowa Agencyjna”) ze zleceniodawcą („Zleceniodawca”). Zgodnie z § 1 ust. 1 Umowy Agencyjnej „Zleceniodawca zleca, a Agent zobowiązuje się do pośredniczenia przy zawieraniu umów przez Zleceniodawcę w ten sposób, że Agent będzie pozyskiwał kontrahentów, którzy nabywać będą produkowane przez Zleceniodawcę wyroby, (...) poprzez pozyskiwanie od takich kontrahentów zamówień.”

W związku z niewywiązywaniem się z Umowy Agencyjnej przez Zleceniodawcę, Wnioskodawca wystąpił do Sądu Arbitrażowego z powództwem o zasądzenie na jego rzecz między innymi kwoty odpowiadającej wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy.

wyrok

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zasądzona przez Sąd Arbitrażowy kwota odpowiadająca wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na to, że ze względu na jej odszkodowawczy charakter nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym we Wniosku, zasądzona przez Sąd Arbitrażowy kwota odpowiadająca wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na to, że ze względu na jej odszkodowawczy charakter nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT „opodatkowaniu podatkiem (...) [VAT] podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.” Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, [ustawy o VAT] rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 [ustawy o VAT], w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.”

Jak wynika z powyższych przepisów odpłatne świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc jednak pod uwagę, że w przedstawionym we Wniosku stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją w której doszło do niewykonania w całości postanowień Umowy Agencyjnej przez Zleceniodawcę w wyniku przeprowadzania części transakcji bez informowania o tym Wnioskodawcy, to oznacza, że Umowa Agencyjna była realizowana, ale w niewłaściwy sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy zasądzona w wyroku Sądu Polubownego kwota odpowiadająca wysokości prowizji ma na celu zrekompensowanie wyrządzonej Wnioskodawcy szkody, co przesądza o charakterze odszkodowawczym tej należności.

W takiej sytuacji wypłata zasądzonej w wyroku Sądu Polubownego kwoty odpowiadającej wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy, również nie może być uznawana za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku nie doszło do odpłatnego świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Oznacza to, że kwota ta nie może być uznana za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, a tym samym jej wypłata znajduje się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Zatem, co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Usługą będzie więc takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W konsekwencji, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. W dniu 20 czerwca 2006 r. Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną ze zleceniodawcą. Zgodnie z § 1 ust. 1 Umowy Agencyjnej „Zleceniodawca zleca, a Agent zobowiązuje się do pośredniczenia przy zawieraniu umów przez Zleceniodawcę w ten sposób, że Agent będzie pozyskiwał kontrahentów, którzy nabywać będą produkowane przez Zleceniodawcę wyroby, (...) poprzez pozyskiwanie od takich kontrahentów zamówień.” Zgodnie z § 7 ust. 1 Umowy Agencyjnej „Agentowi przysługuje prowizja w wysokości 60% wartości marży wynikających z umów zawartych w danym miesiącu przez Zleceniodawcę, na podstawie zamówień uzyskanych przez Agenta w ramach wykonania niniejszej umowy (…).” Wobec treści § 7 ust. 4 Umowy Agencyjnej „Podstawą do otrzymania wynagrodzenia przez Agenta z tytułu prowizji będzie faktura VAT wystawiona na podstawie przesłanego przez Agenta, potwierdzonego przez Zleceniodawcę, miesięcznego zestawienia faktycznie zawartych w wyniku uzyskania zamówienia umów. W przypadku, gdy umowy zawarte przez Zleceniodawcę w danym miesiącu zostaną zawarte nie tylko na podstawie zamówień przekazanych przez Agenta, ale również na podstawie zamówień przekazanych bezpośrednio przez kontrahentów, wcześniej pozyskanych przez Agenta, podstawę wynagrodzenia Agenta będzie stanowić miesięczne zestawienie umów zawartych na podstawie wszystkich zamówień.” W związku z niewywiązywaniem się z Umowy Agencyjnej przez Zleceniodawcę, Wnioskodawca wystąpił do Sądu Arbitrażowego z powództwem o zasądzenie na jego rzecz między innymi kwoty odpowiadającej wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy. Wnioskodawca dopiero w trakcie postępowania przed Sądem Arbitrażowym na podstawie przedstawionych przez Zleceniodawcę (pozwanego) danych finansowych dotyczących poszczególnych transakcji sprzedaży towarów oraz dokumentów finansowo - księgowych był w stanie ustalić należną mu kwotę odpowiadającą wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy. Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie w wyroku Sądu Polubownego z dnia 7 sierpnia 2015 r. orzekł co do zasady zgodnie z powództwem Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą braku opodatkowania podatkiem VAT zasądzonej przez Sąd Arbitrażowy kwoty odpowiadającej wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy, z uwagi na jej odszkodowawczy charakter.

Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w niezbędnym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

W myśl postanowień art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Wobec powołanych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda wynika z nienależytego wykonania bądź niewykonania zobowiązania przez dłużnika i polega na istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Kwestie powstania i naprawy szkody regulują przepisy art. 361-363 ww. Kodeksu. Zgodnie z art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono ( art. 361 § 2 ww. Kodeksu).

W myśl art. 363 § 1 ww. ustawy naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 ww. Kodeksu).

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

W analizowanych okolicznościach ustalenie statusu wypłacanego wynagrodzenia, jako podlegającego bądź nie opodatkowaniu podatkiem VAT należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność ta nie będzie miała bezpośredniego związku z jakąkolwiek czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas otrzymana kwota nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcę i Zleceniodawcę łączy zawarta w dniu 20 czerwca 2006 r. umowa agencyjna. W świetle tej umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do pośredniczenia przy zawieraniu umów przez Zleceniodawcę pozyskując kontrahentów, którzy będą nabywać produkowane przez Zleceniodawcę wyroby. W związku z wykonywaniem ww. usług Wnioskodawcy należna jest prowizja w wysokości 60% wartości marży wynikających z umów zawartych w danym miesiącu przez Zleceniodawcę. W przypadku, gdy umowy zawarte przez Zleceniodawcę w danym miesiącu zostaną zawarte nie tylko na podstawie zamówień przekazanych przez Agenta, ale również na podstawie zamówień przekazanych bezpośrednio przez kontrahentów, wcześniej pozyskanych przez Agenta, podstawę wynagrodzenia Agenta będzie stanowić miesięczne zestawienie umów zawartych na podstawie wszystkich zamówień. W związku z niewywiązywaniem się przez Zleceniodawcę z umowy agencyjnej Wnioskodawca wystąpił do Sądu z powództwem o zasądzenie na jego rzecz m.in. innymi kwoty odpowiadającej wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy. Dla określenia wysokości należnej Wnioskodawcy prowizji od ww. transakcji niezbędne było pozyskanie przez Sąd i ujawnienie danych finansowych dotyczących poszczególnych transakcji. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca dopiero wówczas był w stanie ustalić należną mu kwotę odpowiadającą wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy. Tym samym, zasądzona kwota stanowi zapłatę należną Wnioskodawcy za przeprowadzone transakcje bez jego wiedzy. Skoro transakcje w danym miesiącu zostały wykonane, a zawarta umowa przewiduje dla Wnioskodawcy wynagrodzenie miesięczne ze wszystkich zamówień, również zamówień przekazanych bezpośrednio przez kontrahentów to określona przez Wnioskodawcę kwota, zasądzona przez Sąd, wynika z samego źródła, którym jest zawarta umowa agencyjna. Kwota zasądzona przez Sąd jest zatem rozliczeniem pomiędzy Wnioskodawcą a Zlecającym związanym z wykonanymi w danym miesiącu transakcjami.

W konsekwencji, określona przez Wnioskodawcę kwota, która odpowiada wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy, zasądzona przez Sąd, nie stanowi odszkodowania. Kwota ta dotyczy wynagrodzenia Wnioskodawcy za transakcje przeprowadzone w danym miesiącu bez jego wiedzy, a za które Wnioskodawcy należna była prowizja w świetle zawartej umowy. Sąd pozyskał dla Wnioskodawcy dokumenty dla możliwości ustalenia należnej Wnioskodawcy prowizji. Dopiero po ich otrzymaniu Wnioskodawca był w stanie określić zapłatę za transakcje przeprowadzone w danym miesiącu bez jego wiedzy, za które w świetle umowy należna była wypłata wynagrodzenia. Wnioskodawca określił więc należność za transakcje wykonane w danym miesiącu za które powinien od Zlecającego otrzymać wynagrodzenie, a o których nie został o poinformowany. Sąd, orzekając co do zasady zgodnie z powództwem Wnioskodawcy, w powyższej sprawie oparł się na ustalonej przez Wnioskodawcę należnej mu kwocie odpowiadającej wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy.

Tak więc wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy zasądzona przez Sąd Arbitrażowy kwota odpowiadająca wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy nie ma charakteru odszkodowawczego, lecz stanowi zapłatę za transakcje wykonane w danym miesiącu przez Zlecającego, nie wskazane w zestawieniu miesięcznym zrealizowanych zamówień. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z odszkodowaniem, które należy rozumieć w oderwaniu od umowy o świadczenie usług związanych z zawartą w dniu 20 czerwca 2006 r. umową agencyjną. Zasądzona kwota, w ocenie Organu, stanowi wynagrodzenie za wykonanie przez Wnioskodawcę czynności polegających na pozyskaniu kontrahentów składających zamówienia na wyroby Zlecającego. W analizowanym przypadku istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy dokonanym przez Wnioskodawcę świadczeniem a kwotą zasądzoną. W związku z tym zasądzona kwota podlega opodatkowaniu jako zapłata za konkretne świadczenie usług, gdyż stanowi wynagrodzenie za tę usługę i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przedstawionych okoliczności i dokonanej analizy należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku zasądzona przez Sąd kwota odpowiadająca wysokości prowizji z tytułu transakcji przeprowadzonych przez Zleceniodawcę bez powiadomienia o tym Wnioskodawcy nie ma charakteru odszkodowawczego, a skoro ww. kwota ma bezpośredni związek czynnościami mającymi charakter świadczenia wzajemnego mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i jako taka podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin