Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-1186/15-7/BC
z 29 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm. ) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.), uzupełnione pismami z dnia 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 18 stycznia 2016 r.) oraz z dnia 22 stycznia 2016 r. ( data wpływu 26. 01.2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków jakie ponosi Spółka w związku z organizacją spotkań informacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

J. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji domowych i profesjonalnych ekspresów do kawy klasy premium. Wszystkie powyższe towary są produktami marki J., której główna siedziba jest w Szwajcarii, gdzie znajduje się siedziba Spółki - matki Spółki, tj. J. AG.

W ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje spotkania informacyjne dla dystrybutorów (przedstawicieli handlowych) produktów marki J., z którymi Spółka ma zawarte umowy o współpracy. Podczas takich spotkań odbywa się część szkoleniowa, w trakcie której omawiane są aspekty techniczne oraz innowacyjność produktów, nowości produktowe. Ponadto, dystrybutorzy szkoleni są w zakresie jakości produktów, co jest wpisane w politykę marketingową stworzoną dla produktów marki J., która opiera się na jakości produktów nie podejmując rywalizacji cenowej z innymi produktami. Spójna i jednolita polityka (filozofia) sprzedażowa grupy firm, w ramach której funkcjonuje Spółka, opiera się na założeniu, typowym dla marek premium w różnych segmentach rynku (np. w branży motoryzacyjnej dla takich marek jak F.), że to nie cena ma przyciągnąć klienta a jakość produktu, możliwości jakie on daje a nawet – co w przypadku ekspresów do kawy może trochę zaskakiwać – prestiż jego posiadania i użytkowania.

Raz jeszcze podkreślić należy, że ekspresy dystrybuowane przez Spółkę są urządzeniami klasy premium, o wysokiej cenie sprzedaży, w przypadku ekspresów domowych sięgającej nawet kwoty 11.000 zł brutto a dla ekspresów profesjonalnych są to kwoty nawet ponad 25.000 zł brutto.

Zastrzec trzeba, że są to urządzenia zaawansowane technologicznie pozwalające na precyzyjne ich programowanie i personalizację na potrzeby użytkownika, które nawet pomimo intuicyjnego panelu obsługi, dla efektywnego wykorzystania ich możliwości wymagają odpowiedniego ich zaprezentowania a to z kolei merytorycznego przygotowania osoby zajmującej się sprzedażą. Ambicją twórców ekspresów marki J. jest systematyczne wprowadzanie nowych rozwiązań, tworzenie nowych możliwości technicznych (w tym na poziomie oprogramowania takich urządzeń), które w jeszcze większym stopniu będą w stanie zaspokoić rosnące oczekiwania klientów, często smakoszy kawy.

Jednym z celów, który przyświeca organizacji spotkania, jest również stworzenie warunków do konsultacji indywidualnych dystrybutorów z przedstawicielami Spółki, z innymi dystrybutorami, ale nade wszystko z baristami, którzy prezentują sposoby parzenia kawy, które to nie ograniczają się do zaparzenia tzw. „małej czarnej”.

To właśnie ciągły rozwój produktów, ich zaawansowanie technologiczne, ale nade wszystko polityka sprzedażowa grupy, zasada włączania w nią podmiotów zewnętrznych zajmujących się dystrybucją takich urządzeń, oczekiwanie, że również te podmioty będą realizowały takie założenia dystrybucyjne czując się członkami grupy jako jednolitego organizmu, a nie tylko zewnętrznymi „najemnymi” sprzedawcami, powoduje, że oprócz typowych szkoleń Spółka organizuje cyklicznie, m/w raz w roku, przy okazji wprowadzania nowego modelu (nowych modeli) spotkanie związane z wprowadzeniem nowych rozwiązań produktowych. W ramach takiego dystrybutorzy zapoznawani są z nowymi modelami, ale również mają możliwość budowania relacji ułatwiających komunikację ze Spółką, jej pracownikami, celem skutecznego realizowania wspólnej polityki promocyjno - sprzedażowej. Taka harmonijna współpraca i dobra komunikacja są niezbędne dla prowadzenia efektywnej sprzedaży, przede wszystkim dla realizacji założeń biznesowych Spółki, ale również ze względu na aspekty stricte praktyczne, np. związane z zatowarowaniem. Typowym bowiem dla działalności sprzedażowej Spółki, a co wpisuje się w charakterystykę dystrybucji towarów premium, jest to, że jej dystrybutorzy nie przetrzymują dużych stanów magazynowych, a jedynie egzemplarze prezentacyjne i po jednej sztuce poszczególnych modeli. Ważnym jest więc, by po dokonaniu sprzedaży dystrybutor niezwłocznie, bez zbędnego opóźnienia, skontaktował się z przedstawicielem Spółki z informacją o konieczności uzupełnienia wakującego modelu. Tego rodzaju model dystrybucyjny wymaga relacji zbliżonych, czy wręcz identycznych do tych, jakie mają miejsce wewnątrz jednej firmy, a nie pomiędzy współpracującymi „tylko” przedsiębiorcami. Stąd właśnie niezwykle istotnym jest to, by miała miejsce maksymalnie skuteczna komunikacja pomiędzy pracownikami Spółki a osobami zatrudnionymi przez dystrybutorów, które zajmują się kontaktami ze Spółką.

W piśmie z dnia 15 stycznia 2016 r. ( data wpływu 18 stycznia 2016 r.) Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny w następujący sposób:

W związku z organizacją spotkań, Spółka ponosi wydatki związane z:

1. zakwaterowaniem ( w tym parkingi),
2. cateringiem (posiłki obiadowe, kolacja, napoje etc.),
3. wynajmem i wyposażeniem Sali (oświetlenie, nagłośnienie etc.),
4. obsługą techniczną, obsługą muzyczną,
5. materiałami informacyjnymi,
6. integracją (konferansjer, zabawy integracyjne, etc.).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatek jaki Spółka ponosi w związku z organizacją spotkania opisanego w niniejszym wniosku może być zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek jaki Spółka ponosi w związku z organizacją spotkania opisanego w niniejszym wniosku może być zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawy o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że każdy wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, jeżeli nie został expresis verbis wyłączony z tychże kosztów w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. W ramach wykładni definicji kosztów uzyskania przychodów zwykło przyjmować się, że koszt może być uznany za celowy (i jako taki za koszt uzyskania przychodu) gdy jest chociażby w sposób pośredni powiązany z przychodem, który to przychód nie koniecznie został uzyskany, ale który hipotetycznie jest możliwym do osiągnięcia; dodatkowo ważnym jest też to, by wydatki ekonomicznie uzasadnione.

Wobec faktów powołanych w części wniosku zawierającej opis stanu faktycznego, nie może budzić wątpliwości to, że działanie Spółki polegające na organizacji spotkania mającego na celu prezentację podmiotom współpracującym nowych modeli, skuteczne wdrażanie (ugruntowywanie) takich podmiotów w specyficzną politykę sprzedażową grupy J., a także budowanie (zacieśnianie) komunikacji pomiędzy Spółką i dystrybutorami, mają charakter celowy, służą działalności Spółki i są racjonalne gospodarczo.

W tym miejscu należy przypomnieć, że w wydanej uprzednio na wniosek Spółki interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2015 roku, Dyrektor Izby Skarbowej potwierdził, że organizowane spotkania szkoleniowe dla dystrybutorów, w ramach których poza częścią szkoleniową (prezentacyjną), w czasie spotkania odbywa się również część konsumpcyjna, podczas której uczestnikom podawane są posiłki oraz napoje gorące i zimne, ma charakter celowy nie będąc jednocześnie działaniem reprezentacyjnym.

Stan faktyczny opisany w niniejszym wniosku jest bardzo zbliżony do tego, który przywołany był we wniosku, na podstawie którego została wydana interpretacja z 31 lipca 2015 roku, z tą jednak różnicą, że spotkanie tutaj opisane oprócz charakteru szkoleniowego służy również prezentacji całkiem nowych modeli, jego harmonogram jest bardziej rozbudowany, czas trwania dłuższy (w ramach jednego dnia ale do późnych godzin wieczornych), przez co Spółka zapewnia uczestnikom, którzy wcześniej zgłoszą takie zapotrzebowanie, nocleg.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przy tożsamości stanów prawnych i zbieżność stanów faktycznych uzasadnionym jest odwołanie się do lipcowej interpretacji dla uzasadnienia słuszności poglądu zaprezentowanego w niniejszym wniosku. Z drugiej strony różnica pomiędzy stanami faktycznymi sprowadzająca się do włączenia do spotkań, których dotyczy niniejszy wniosek prezentacji nowych modeli, bogatszego merytorycznie harmonogramu spotkań, a przez to do zapewnienia uczestnikom noclegów, uzasadnia wnioskowanie o odrębną interpretację indywidualną. Odnosząc się do okoliczności wskazanych w opisie stanu faktycznego należy zastrzec, że w dalszym ciągu (w relacji do interpretacji z 31 lipca 2015 roku), w tym stanie faktycznym nie może być mowy o działaniu reprezentacyjnym. Zatem brak jest podstaw do zastosowania wyłączenia u zapisanego w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Problem definicji pojęcia „reprezentacji” był przedmiotem zmagań wielu organów podatkowych, a także sądów administracyjnych (w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego). Ze względu na fakt, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o CIT definicji rozumienia powyższego pojęcia przez prawo podatkowe, należy oprzeć się na wykładni dokonanej przez sądy oraz doktrynę, a także organy podatkowe. Przede wszystkim, należy na wstępie przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który niejako stał się fundamentem rozumienia pojęcia „reprezentacji”, z dnia 17 czerwca 2013 r. o sygn. akt: II FSK 702/11, w którym NSA stwierdził, że: „Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W tym celu należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponad przeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie należy podkreślić, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.”

W praktyce funkcjonuje, słuszny, pogląd, że zapewnienie kontrahentom noclegów, w okolicznościach, które nie świadczą o działaniu reprezentacyjnym, samo w sobie nie stanowi reprezentacji (vide np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 listopada 2008 r., znak: ILPB3/423-518/08-4/MC: „koszty przedmiotowych szkoleń, spotkań promocyjnych, targów, obejmujące wydatki na przejazd, zakwaterowanie oraz wyżywienie uczestników, pod warunkiem, że nie noszą one znamion reprezentacji, można zakwalifikować do kosztów reklamy i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki, jeżeli spotkania te mają na celu osiągnięcie przychodów, stosownie do omawianego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (…).”

Reasumując należy stwierdzić, że wydatek jaki Spółka ponosi w związku z organizacją spotkania opisanego w niniejszym wniosku może być zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań – za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.