Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1464/15-2/MP
z 28 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wpłacania zaliczek i złożenia rocznego zeznania podatkowego z tytułu wykonywania pracy najemnej na pokładzie statku w 2016 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wpłacania zaliczek i złożenia rocznego zeznania podatkowego z tytułu wykonywania pracy najemnej na pokładzie statku w 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca w 2016 roku planuję podjąć pracę, jako asystent starszego mechanika (Assistant Techncial Section Leader) na statku wiertniczym pływającym pod banderą B. należącym do norweskiej firmy: O. AS, z którą podpisał umowę o pracę.

Firma ma swą siedzibę w Norwegii i jest to centrum jej zarządzania. Cała korespondencja dotycząca zatrudnienia Wnioskodawcy będzie odbywała się na i z adresu (Norwegia), również z Norwegii będzie otrzymywał pensję wraz z miesięcznymi wydrukami płac.

Statek pływający pod banderą B. jest eksploatowany na wodach międzynarodowych i narodowych różnych krajów, głównie Afryki i Azji, z wyłączeniem wód terytorialnych Norwegii. Statek, na którym będzie zatrudniony Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków NIS ani w Norweskim Narodowym Rejestrze Statków NOR. W związku z wykonywaniem pracy najemnej na statku oraz podróżami służbowymi na i ze statku, Wnioskodawca będzie przebywał poza granicami Polski powyżej 183 dni w dwunastomiesięcznym cyklu rozliczeniowym. Każdy pobyt na statku będzie poświadczony przez kapitana statku wpisem w Książeczkę Żeglarską.

W 2016 r. poza przychodami z ww. umowy o pracę Wnioskodawca nie osiągnie w Polsce żadnych innych przychodów. Wynagrodzenie nie będzie dotyczyło pracy najemnej związanej z działalnością prowadzoną w morskiej strefie przybrzeżnej Norwegii, natomiast będzie dotyczyło pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez państwo norweskie (właścicielem statku jest firma opisana powyżej, której centrum zarządzania znajduje się w Norwegii).

Zgodnie z umową o pracę Wnioskodawca jest odpowiedzialny za swoje rozliczenie w zakresie podatku dochodowego.

W roku 2016 Wnioskodawca będzie posiadał nadal miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) tzn. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych i osobistych, w Polsce ma rodzinę i miejsce stałego pobytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w przypadku opisanej sytuacji, Wnioskodawca będzie miał obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2016 r. oraz składania rocznego zeznania podatkowego, jeżeli w tym roku podatkowym nie osiągnie w Polsce żadnych dochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej wyżej sytuacji nie istnieje obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2016 r. oraz składania rocznego zeznania podatkowego, jeżeli w tym roku podatkowym nie osiągnie w Polsce żadnych dochodów.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ust. la pkt 1 precyzuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

W przypadku Wnioskodawcy, centrum interesów życiowych znajduje się w Polsce. Tutaj ma rodzinę i miejsce stałego pobytu.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Ze względu na specyfikę wykonywanej pracy, a zwłaszcza fakt, że jest ona świadczona na pokładzie statku w ruchu międzynarodowym, aby ustalić, którą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zastosować, należy się odwołać do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków dochodowych i podatków od majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu ; lotniczego, zatem podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego - niezależnie od tego pod jaką banderą pływa - istotne jest więc to, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w 2016 r. Wnioskodawca będzie zatrudniony jako członek załogi statku, widniejący na liście załogi, mający wpis w książeczce żeglarskiej w Firmie (Spółce) zajmującej się poszukiwaniem podmorskich złóż węglowodorów za pomocą floty specjalistycznych statków wiertniczych. Spółka, z którą Wnioskodawca podpisał umowę o pracę, ma statutową siedzibę w Norwegii, a centrum jej zarządzania, znajduje się w Norwegii. Jego praca najemna nie będzie wykonywana na pokładzie statku morskiego zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków (NIS). Wynagrodzenie będzie dotyczyło pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w żegludze (transporcie) międzynarodowym.

W 2016 r. poza przychodami z ww. umowy o pracę, Wnioskodawca nie planuje osiągnąć w Polsce żadnych przychodów. Jego miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie na terytorium Polski.

Wobec powyższego, jeżeli faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek, na pokładzie którego Wnioskodawca będzie wykonywał pracę znajduje się w Norwegii, to w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Konwencji z dnia 9 września 2009 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenia, pensje oraz inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym, jak stanowi art. 14 ust. 2 tej Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, pensja lub inne podobne świadczenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie; i
4. praca najemna nie stanowi przypadku wynajmowania siły roboczej.
   
   

Stosownie do art. 14 ust. 3 ww. Konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie.

Przy tym użyty w art. 14 ust. 3 Konwencji zwrot: mogą być opodatkowane, oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę. Zatem, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Norwegii, może być opodatkowany zarówno w Norwegii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 22 ust. 1 ww. Konwencji, metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które i zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11,12, 13 lub ustępu 7 artykułu 20 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Norwegii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii;
3. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód;
4. Bez względu na postanowienia litery a), unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b) niniejszego ustępu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku.
   
   

Wskazana zasada, o której mowa w lit. a i c) znajduje odzwierciedlenie w treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl jego postanowień, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Reasumując Wnioskodawca uważa, że skoro osiągane przez Niego dochody ze stosunku pracy wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będą jedynym źródłem przychodu, to nie będzie miał obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ani też nie będzie miał obowiązku składania zeznania podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy poparte jest orzecznictwem organów podatkowych w podobnych sprawach. Dla przykładu Wnioskodawca wskazał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, znak: IPTPB2/4511-519/15-2/MP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że interpretacja ta zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Dodatkowo należy wskazać, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.