INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 1 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest pracodawcą dla zatrudnionych u Niego pracowników i jest zobowiązany do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych środki funduszu przeznacza się na:

• dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w formie wczasów, kolonii, zimowisk, obozów, kolonii zdrowotnych, zakupionych przez pracodawcę lub indywidualnie przez osoby zatrudnione,
• dofinansowanie wczasów pracowniczych, „pod gruszą”, leczniczych, profilaktyczno leczniczych zakupionych przez osoby uprawnione bądź zakład pracy,
• dofinansowanie wypoczynku organizowanego przez pracodawcę w formie wycieczek, wyjazdów,
• finansowanie działalności kulturalno – oświatowej w postaci zakupu biletów na imprezy artystyczne, kulturalne, rozrywkowe lub sportowe,
• zakup bonów uprawniających do wymiany na towary w określonych placówkach,
• dofinansowanie opłat za pobyt dzieci w żłobku, przedszkolu lub innej placówce wychowania przedszkolnego,
• finansowanie działalności sportowo-rekreacyjnej (karty M.),
• zapomogi losowe.

Ponadto regulamin stanowi, że świadczenia udzielane są na wniosek osób uprawnionych i mają charakter uznaniowy (nie mają charakteru roszczeniowego) i mogą być realizowane tylko do wysokości zgromadzonych środków Funduszu.

Przyznawanie i wysokość dofinansowania do świadczeń socjalnych z Funduszu dla osób uprawnionych uzależnione jest od ich sytuacji życiowej, rodzinnej, materialnej i mieszkaniowej.

Wnioskodawca zamierza przystąpić do programu kart podarunkowych (przedpłaconych).

Karty te posiadać będą następujące cechy:

• wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku,
• w całości będą zasilane ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastosowaniem kryterium socjalnego,
• będą rodzajem karty płatniczej,
• przewidują możliwość włączenia/wyłączenia opcji wypłaty gotówki w banku (bankomacie),
• będą uprawniały do zakupu towarów lub usług, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który należy zasilać przed użyciem karty.

Ww. karty nie muszą być personalizowane, tj. nie zawsze umieszczone jest na niej imię i nazwisko użytkownika. Ich rolą jest zapewnienie beneficjentowi środków pieniężnych bez konieczności wydawania znaków pieniężnych (banknotów) lub znaków legitymacyjnych.

Opisane powyżej karty Wnioskodawca zamierza zasilać w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i udostępniać pracownikom zgodnie z Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na sfinansowanie następujących celów:

• dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w formie wczasów, kolonii, zimowisk, obozów, kolonii zdrowotnych, zakupionych przez pracodawcę lub indywidualnie przez osoby zatrudnione,
• dofinansowanie wczasów pracowniczych, „pod gruszą”, leczniczych, profilaktyczno – leczniczych zakupionych przez osoby uprawnione bądź przez zakład pracy,
• dofinansowanie opłat za pobyt dzieci w żłobku, przedszkolu lub innej placówce wychowania przedszkolnego,
• zapomogi losowe,
• zakup bonów uprawniających do wymiany na towary w określonych placówkach.

Ponadto Wnioskodawca zamierza włączyć opcję wypłaty gotówki w banku (bankomacie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej powyżej sytuacji karta przepłacona z wprowadzoną na nią wartością pieniężną – stanowi świadczenie pieniężne i w związku z tym przekazanie uprawnionym pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych takich kart mieści się w dyspozycji zwolnienia z podatku PIT do kwoty 380 zł w skali roku podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest między innymi wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej powyżej sytuacji karta przepłacona z wprowadzoną na nią wartością pieniężną – stanowi świadczenie pieniężne w związku z tym przekazanie uprawnionym pracownikom z ZFŚS takich kart mieści się w dyspozycji zwolnienia z podatku PIT do kwoty 380 zł w skali roku podatkowego, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Karta przepłacona jest bowiem rodzajem karty płatniczej, gdyż posiada opcje wypłaty gotówki w banku (bankomacie). Nadto nie służy do płacenia jedynie w wybranych sieciach handlowych i nie wymaga także, jak w przypadku bonów i talonów, kupienia towaru za określoną kwotę wynikająca z ich nominału. Stąd należy ją zakwalifikować jako instrument dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych i nie można jej utożsamiać z bonem czy talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje pismo Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 2010 r., stanowiące odpowiedź na interpelację poselską nr 13008, stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2010 r. nr IPPB4/415-687/09-2/MP oraz poglądy prezentowane przez prof. Witolda Modzelewskiego, dr Piotra Zapadka oraz dr Krzysztofa Korusa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cytowanej ustawy, wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest pracodawcą dla zatrudnionych u Niego pracowników i jest zobowiązany do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych środki funduszu przeznacza się na:

• dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w formie wczasów, kolonii, zimowisk, obozów, kolonii zdrowotnych, zakupionych przez pracodawcę lub indywidualnie przez osoby zatrudnione,
• dofinansowanie wczasów pracowniczych, „pod gruszą”, leczniczych, profilaktyczno leczniczych zakupionych przez osoby uprawnione bądź zakład pracy,
• dofinansowanie wypoczynku organizowanego przez pracodawcę w formie wycieczek, wyjazdów,
• finansowanie działalności kulturalno – oświatowej w postaci zakupu biletów na imprezy artystyczne, kulturalne, rozrywkowe lub sportowe,
• zakup bonów uprawniających do wymiany na towary w określonych placówkach,
• dofinansowanie opłat za pobyt dzieci w żłobku, przedszkolu lub innej placówce wychowania przedszkolnego,
• finansowanie działalności sportowo-rekreacyjnej (karty multisport),
• zapomogi losowe.

Regulamin stanowi, że świadczenia udzielane są na wniosek osób uprawnionych i mają charakter uznaniowy (nie mają charakteru roszczeniowego) i mogą być realizowane tylko do wysokości zgromadzonych środków Funduszu.

Przyznawanie i wysokość dofinansowania do świadczeń socjalnych z Funduszu dla osób uprawnionych uzależnione jest od ich sytuacji życiowej, rodzinnej, materialnej i mieszkaniowej.

Wnioskodawca zamierza przystąpić do programu kart podarunkowych (przedpłaconych).

Karty te posiadać będą następujące cechy:

• wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku,
• w całości będą zasilane ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastosowaniem kryterium socjalnego,
• są rodzajem karty płatniczej,
• przewidują możliwość włączenia/wyłączenia opcji wypłaty gotówki w banku (bankomacie),
• będą uprawniały do zakupu towarów lub usług, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który należy zasilać przed użyciem karty.

Ww. karty nie muszą być personalizowane, tj. nie zawsze umieszczone jest na niej imię i nazwisko użytkownika. Ich rolą jest zapewnienie beneficjentowi środków pieniężnych bez konieczności wydawania znaków pieniężnych (banknotów) lub znaków legitymacyjnych.

Opisane powyżej karty Wnioskodawca zamierza zasilać w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i udostępniać pracownikom zgodnie z Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na sfinansowanie następujących celów:

• dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w formie wczasów, kolonii, zimowisk, obozów, kolonii zdrowotnych, zakupionych przez pracodawcę lub indywidualnie przez osoby zatrudnione,
• dofinansowanie wczasów pracowniczych, „pod gruszą”, leczniczych, profilaktyczno – leczniczych zakupionych przez osoby uprawnione bądź przez zakład pracy,
• dofinansowanie opłat za pobyt dzieci w żłobku, przedszkolu lub innej placówce wychowania przedszkolnego,
• zapomogi losowe,
• zakup bonów uprawniających do wymiany na towary w określonych placówkach.

Ponadto Wnioskodawca zamierza włączyć opcję wypłaty gotówki w banku (bankomacie).

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (dz. U. Nr 169, poz. 1385 ze zm.), karta płatnicza to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydawanej przez bank lub instytucje ustawowo uprawnioną do udzielania kredytu – także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Stosownie zaś do art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzone za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenie pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Zgodnie z treścią art. 63 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności karta płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie np. pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co w konsekwencji umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydaną pracownikom kartę przedpłaconą należy uznać za świadczenie pieniężne.

Stąd też otrzymanie przez pracowników świadczenia w postaci karty przedpłaconej zasilanej środkami pochodzącymi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w związku z finansowaniem działalności socjalnej (o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł.

Reasumując ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu korzystają przekazane przez Wnioskodawcę świadczenia pieniężne w postaci kart przedpłaconych, sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, przy spełnieniu warunków wyżej określonych. Łącznie wartość zwolnienia nie może przekroczyć kwoty 380 zł rocznie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.