Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1558/15-2/AMN
z 11 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku podatkowego płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej – jest prawidłowe,
• obowiązku odprowadzenia zaliczki przez płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej oraz w zakresie obowiązku odprowadzenia zaliczki przez płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Poradnia ma zamiar zorganizować w tym samym dniu − najpierw wyjazdową, obowiązkową dla wszystkich pracowników Radę Pedagogiczną, a po niej nieobowiązkową imprezę o charakterze integracyjno-sportowym (spacer i zwiedzanie okolicy, ognisko, zawody sportowe, konkursy), która będzie sfinansowana w całości ze środków zfśs bez stosowania „kryterium socjalnego”.

Rada Pedagogiczna i impreza będą zorganizowane poza siedzibą i miejscem prowadzenia działalności (wynajęta sala, teren). Uczestnictwo pracowników w Radzie będzie obowiązkowe. Uczestnictwo w imprezie będzie nieobowiązkowe.

Na imprezę zostaną zaproszeni również emeryci. Ponieważ obecność na imprezie nie będzie obowiązkowa, to nie będzie sprawdzana obecność przez pracodawcę, tj. nie będzie miał pewności czy pracownik, który pierwotnie zadeklarował swój udział w imprezie, wziął w niej udział. Ponadto nie będzie wiadomo czy skorzystał z noclegu oraz z ilu posiłków. Uczestnicy będą mieli swobodę co do czasu przebywania. Nie wszyscy muszą korzystać z posiłków i noclegów. Wstępnie rozesłane zapytanie o obecność będzie miało charakter szacunkowy i informacyjny w celu orientacji jak duże zamówienie dotyczące usługi hotelarskiej (obejmujące koszt noclegów i posiłków) należy złożyć, jak dużą wynająć salę i ile noclegów. Koszty związane z wyżywieniem, hotelem określone zostaną ryczałtowo na 40 osób i tak rozliczone niezależnie ilu będzie faktycznie korzystających z usług.

Zawody sportowe i konkursy zorganizowane zostaną przez wytypowanych pracowników. Poradnia nie zleci w tym celu usługi zewnętrznej firmie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wzięcie udziału przez pracowników i emerytów w dobrowolnej, nieobowiązkowej imprezie integracyjno-sportowej (spacer i zwiedzanie okolicy, ognisko, zawody sportowe), zorganizowanej w tym samym miejscu co wcześniej odbyte obowiązkowe zebranie dla pracowników, sfinansowanej w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w formie opłaty ryczałtowej za usługę hotelarską, obejmującą koszty zakwaterowania, wyżywienia i wynajmu sali, powoduje powstanie obowiązku podatkowego zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy płatnik jest zobowiązany odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych wówczas gdy limit zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. l pkt 67 updof i w art. 21 ust. 1 pkt 38 został już w danym roku wykorzystany?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, imprezę o charakterze integracyjno-sportowym zorganizowaną dla wszystkich chętnych pracowników i emerytów Poradnia sfinansuje w całości z zfśs . Zakładowy Regulamin Funduszu Świadczeń Socjalnych przewiduje możliwość wydatkowania środków na imprezy integracyjne. Poradnia nie potrąci podatku od pracowników i emerytów nawet wówczas gdy limit zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 updof i w art. 21 ust. 1 pkt 38 zostanie już przez nich wykorzystany.

Powyższa impreza o charakterze integracyjno-sportowym zorganizowana dla wszystkich chętnych pracowników i emerytów, nie generuje po ich stronie powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość sfinansowanego ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych przez pracodawcę kosztu imprez (opłata za usługę hotelarską, wyżywienie) nie stanowi dla pracowników i emerytów podlegającego opodatkowaniu przychodu ze stosunku pracy ponieważ po ich stronie nie pojawia się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza o charakterze integracyjno-sportowym zorganizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Nie ma również powodu żeby ze względu na sposób finansowania imprez dla pracowników (tj. z ZFŚS) były one inaczej traktowane z punktu widzenia powstania u pracowników przychodu z tytułu uczestnictwa. Wnioskodawca uważa, że niezależnie od sposobu finansowania, zorganizowania przez pracodawcę impreza integracyjno-sportowa ma za zadanie przynieść pracodawcy określoną korzyść. Celem zorganizowania ww. imprezy będzie integrowanie, poprawa atmosfery, budowa więzi z pracodawcą, z innymi pracownikami oraz poprawienie dobrych relacji interpersonalnych w miejscu wykonywania pracy. Korzyścią tą będzie zwiększenie wydajności pracy swoich pracowników. Natomiast aby świadczenie podlegało opodatkowaniu musi przynieść pracownikowi i emerytowi dochód (dochodem tym może być także „zaoszczędzenie wydatków”) − w tym przypadku tak nie jest.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązku podatkowego płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej – jest prawidłowe,
• obowiązku odprowadzenia zaliczki przez płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie ust. 2a tego artykułu wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

W myśl przepisów art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast zgodnie z art. 42a cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ma zamiar zorganizować nieobowiązkową imprezę o charakterze integracyjno-sportowym (spacer i zwiedzanie okolicy, ognisko, zawody sportowe, konkursy), która będzie sfinansowana w całości ze środków zfśs. Impreza będzie zorganizowana poza siedzibą i miejscem prowadzenia działalności (wynajęta sala, teren). Na imprezę zostaną zaproszeni również emeryci. Ponieważ obecność na imprezie nie będzie obowiązkowa, to nie będzie sprawdzana obecność przez pracodawcę, tj. nie będzie miał pewności czy pracownik, który pierwotnie zadeklarował swój udział w imprezie, wziął w niej udział. Ponadto nie będzie wiadomo czy skorzystał z noclegu oraz z ilu posiłków. Uczestnicy będą mieli swobodę co do czasu przebywania. Nie wszyscy muszą korzystać z posiłków i noclegów. Koszty związane z wyżywieniem, hotelem określone zostaną ryczałtowo na 40 osób i tak rozliczone niezależnie ilu będzie faktycznie korzystających z usług. Zawody sportowe i konkursy zorganizowane zostaną przez wytypowanych pracowników. Poradnia nie zleci w tym celu usługi zewnętrznej firmie.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział pracownika, emeryta w przedstawionych we wniosku przedsięwzięciach prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

W wyroku tym wskazano również, że w odniesieniu do imprez integracyjnych i szkoleń nie jest spełnione obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego. Nawet gdy pracownik uczestniczy dobrowolnie w imprezie integracyjnej czy szkoleniu, po jego stronie nie pojawia się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż – pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku – nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę imprezy integracyjno-sportowej nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika i emeryta, przysporzenia majątkowego (korzyści). Niezależnie bowiem od tego czy pracownik lub emeryt dobrowolnie uczestniczył w takiej imprezie nie pojawi się u niego korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby Wnioskodawca nie zorganizował imprezy wskazanej we wniosku, pracownik bądź emeryt, wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Brak jest również podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich pracowników i emerytów przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W konsekwencji zatem, udział pracowników i emerytów we wskazanej we wniosku nieobowiązkowej imprezie integracyjno-sportowej (spacer i zwiedzanie okolicy, ognisko, zawody sportowe), zorganizowanej w tym samym miejscu co wcześniej odbyte obowiązkowe zebranie dla pracowników, sfinansowanej w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w formie opłaty ryczałtowej za usługę hotelarską, obejmującą koszty zakwaterowania, wyżywienia i wynajmu sali nie będzie stanowił dla nich przychodu, tym samym nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wartości świadczenia związanego z udziałem w ww. imprezie zaliczać do przychodów pracowników i emerytów.

W związku z tym, że udział pracowników i emerytów we wskazanej we wniosku imprezie integracyjno-sportowej nie stanowi dla nich przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i odpowiednio art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zwolnienia przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają w przedmiotowej sprawie zastosowania. Z tego względu sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów ww. imprezy ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość limitów kwot, o których mowa w tych przepisach.

Zatem płatnik nie będzie zobowiązany odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdy limit zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. l pkt 67 i w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został już w danym roku wykorzystany.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku podatkowego płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej oraz w zakresie obowiązku odprowadzenia zaliczki przez płatnika w związku z udziałem pracowników i emerytów w imprezie integracyjno-sportowej, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.