Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-118/15/JG
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione
we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełnionego pismem z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu
14 grudnia 2015 r.) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej możliwości sporządzania w spółce jawnej spisu z natury i korygowania kosztów uzyskania przychodów
na koniec roku, w sytuacji opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez wspólnika spółki w sposób uproszczony – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący możliwości sporządzania w spółce jawnej spisu z natury i korygowania kosztów uzyskania przychodów na koniec roku, w sytuacji opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez wspólnika spółki w sposób uproszczony. Niniejszy wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 4 grudnia 2015 r. znak ITPB3/4511-118/15-2/JG wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dopełnione w dniu 14 grudnia 2015 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, której wspólnicy są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, i wybrali metodę uproszczoną opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W roku 2016 wspólnicy, w tym Wnioskodawca nie planują dokonywać zmian w tym zakresie i dalej planują opłacać zaliczki w sposób uproszczony.

Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych i na podstawie informacji sprawozdawczych dla celów podatku dochodowego, zgodnie z postanowieniami umowy spółki przekazuje wspólnikom informację w zakresie osiągniętych przez nich przychodów, kosztów i dochodu do opodatkowania.

Spółka w roku bieżącym na podstawie przyjętej przez wspólników polityki rachunkowości odnosi bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu zakup materiałów i towarów. Koszty te są korygowane poprzez inwentaryzację dokonywaną raz na koniec kwartału.

Wspólnicy planują od dnia 1 stycznia 2016 roku dokonanie zmiany w polityce rachunkowości na podstawie art. 4 ust. 4 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy o rachunkowości, z uwagi na postanowienia art. 44 ust. 6b-6i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającej na przeprowadzaniu spisu z natury materiałów, towarów i wyrobów gotowych wyłącznie na dzień bilansowy tj. na 31 grudnia każdego roku.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytanie.

Czy wystarczające jest sporządzanie w spółce spisu z natury raz w roku i korygowanie kosztów o wartość niezużytych materiałów, towarów i wyrobów gotowych na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) przy jednoczesnym nie prowadzeniu ewidencji wartościowo-ilościowej materiałów, towarów i wyrobów gotowych w przypadku wyboru opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez wszystkich wspólników spółki w sposób uproszczony?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy zmiana polityki rachunkowości od dnia 1 stycznia 2016 roku polegająca na korygowaniu kosztu zakupu materiałów, towarów i wyrobów gotowych poprzez spis z natury sporządzany na dzień bilansowy, tj. na 31 grudnia każdego roku nie będzie miała wpływu na wysokość zaliczek opłacanych przez Wnioskodawcę i pozostałych wspólników w przypadku, gdy wszyscy wspólnicy wybiorą uproszczoną formę opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w roku 2016 i w latach następnych.

Zgodnie z art. 44 ust. 6b-6i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy, jeżeli w ustawowym terminie zawiadomią o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Jak wynika z cytowanego powyżej przepisu wysokość zaliczki przy metodzie uproszczonej nie jest ustalana na koniec każdego - bieżącego okresu sprawozdawczego na podstawie dochodu osiągniętego w danym okresie przez podatnika, lecz jest z góry ustalona i „obliczana z 1/12 dochodu osiągniętego przez podatnika w roku poprzedzającym rok, w którym dana zaliczka jest opłacana” [winno być: obliczana z 1/12 dochodu osiągniętego przez podatnika w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, w którym dana zaliczka jest płacona].

Zatem ustalenie kosztu uzyskania przychodu przez korektę spisu z natury materiałów, towarów i wyrobów gotowych nie ma wpływu na wysokość zaliczki wpłacanej w bieżącym roku przez Wnioskodawcę i pozostałych wspólników, którzy wybrali uproszczoną metodę opłacania zaliczek na podatek dochodowy.

W takim przypadku okresem sprawozdawczym dla ustalenia wymiaru podatku dochodowego Wnioskodawcy i każdego wspólnika jest cały rok kalendarzowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku określonego w ust. 1. W ustępie 1 niniejszego artykułu ustawodawca zobowiązuje spółkę do stosowania przyjętych zasad (polityki) rachunkowości w ten sposób, aby rzetelnie i jasno przedstawiała ona sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy spółki.

Jednocześnie art. 17 ust. 2 ustawy zobowiązuje wspólników spółki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, do podjęcia decyzji o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont ksiąg pomocniczych dla określonych grup składników:

1. ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych;
   
2. ewidencję ilościową obrotów i stanów, prowadzoną dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych. Wartość stanu wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego, za który następują rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego, dokonane na podstawie danych rzeczywistych;
   
3. ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzoną dla punktów obrotu detalicznego lub miejsc składowania, której przedmiotem zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu;
4. odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy.
   

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz sytuację taką, że okresem sprawozdawczym dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych wspólników spółki będzie w roku 2016 i latach następnych rok kalendarzowy uznać należy, że spółka będzie miała prawo do odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów lub wyrobów gotowych w momencie ich wytworzenia, lub zakupu a następnie będzie zobowiązana do ustalania stanu tych składników aktywów i ich wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu na dzień bilansowy.

Przyjęcie takiego rozwiązania rozliczenia podatku dochodowego zostało zaakceptowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2014 r. ITPB3/423-114/14/PST, której Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że „ jeżeli w myśl odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem interpretacji, księgi rachunkowe (w tym konta ksiąg pomocniczych) będą przez Wnioskodawcę prowadzone prawidłowo i na ich podstawie będzie On w stanie wykazać roczny dochód uzyskany z prowadzonej działalności w należytej wysokości (tj. z uwzględnieniem prawidłowej wysokości wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu w danym roku podatkowym), to z uwagi na wybraną formę uiszczania zaliczek na podatek dochodowy brak jest przeszkód prawnych do przeprowadzania przez Wnioskodawcę jedynie spisu z natury (inwentaryzacji rocznej), na koniec roku podatkowego, na podstawie której korygować będzie wysokość wydatków poniesionych na nabycie towarów i materiałów zaliczonych wcześniej do kosztów uzyskania przychodu.”

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji ILPB3/423-48/14-2/EK z dnia 6 maja 2014 r. przyjmując, że „podatnicy prowadzący uproszczone ewidencje na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, powinni sporządzać inwentaryzacje materiałów, towarów i wyrobów gotowych na koniec każdego okresu sprawozdawczego, za który następuje rozliczenie z budżetem z tytułu podatku dochodowego”.

Jeżeli w przedstawionym stanie faktycznym okresem sprawozdawczym dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych będzie dla Wnioskodawcy i wspólników spółki rok kalendarzowy, to spółka będzie mogła dokonywać spisu z natury materiałów i towarów oraz wyrobów gotowych wyłącznie na dzień bilansowy tj. na dzień 31 grudnia.

Mając powyższe na uwadze za słuszne należy przyjąć, że zmiana polityki rachunkowości w spółce polegająca na sporządzaniu spisu z natury materiałów, towarów oraz wyrobów gotowych wyłącznie na dzień bilansowy i związana z tym korekta kosztów uzyskania przychodu nie będzie miała wpływu na wysokość zaliczek opłacanych przez Wnioskodawcę i wspólników spółki, i będzie wypełniała przesłanki ustawowe prawidłowego określenia wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych w sytuacji, gdy łącznie zostaną spełnione warunki:

• wszyscy wspólnicy spółki wybiorą metodę uproszczoną opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych,
• ustalenie przychodu, kosztu oraz dochodu do opodatkowania wynikać będzie z prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych,
  
• spółka będzie przeprowadzała spis z natury materiałów, towarów oraz wyrobów gotowych i dokonywała odpowiedniej korekty kosztów uzyskania przychodu na dzień bilansowy tj. na 31 grudnia każdego roku.
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm. – dalej: Kodeks spółek handlowych) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Przepis art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.- dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych) stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Jak z powyższego wynika spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Co do zasady dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. W przypadku spółek osobowych opodatkowaniu podlegają tylko dochody poszczególnych wspólników tych spółek (z wyjątkiem spółek komandytowo-akcyjnych). Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, u każdego podatnika (wspólnika) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady te stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wobec tego podatnicy osiągający tego rodzaju dochody obowiązani są obliczać i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy, o czym stanowi art. 44 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody:

1. z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14,
2. z najmu lub dzierżawy

• są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl postanowień art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
   
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Zgodnie z art. 26 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25 (…).

W myśl postanowień art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów

Zasady i sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych określają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz.330, z późn. zm. – dalej: ustawa o rachunkowości)

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą:

1. dziennik;
2. księgę główną;
3. księgi pomocnicze;
4. zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych;
5. wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).

Stosownie do art. 17 ust. 1 ww. ustawy, konta ksiąg pomocniczych prowadzi się w szczególności dla:

1. środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywanych od nich odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych;
   
2. rozrachunków z kontrahentami;
3. rozrachunków z pracownikami, a w szczególności jako imienną ewidencję wynagrodzeń pracowników zapewniającą uzyskanie informacji, z całego okresu zatrudnienia;
4. operacji sprzedaży (kolejno numerowane własne faktury i inne dowody, ze szczegółowością niezbędną do celów podatkowych);
   
5. operacji zakupu (obce faktury i inne dowody, ze szczegółowością niezbędną do wyceny składników aktywów i do celów podatkowych);
6. kosztów i istotnych dla jednostki składników aktywów;
7. operacji gotówkowych w przypadku prowadzenia kasy.

Przy czym, w myśl art. 17 ust. 2 ww. ustawy, kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmuje decyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont ksiąg pomocniczych dla tych grup składników:

1. ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych;
   
2. ewidencję ilościową obrotów i stanów, prowadzoną dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych. Wartość stanu wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego, za który następują rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego, dokonane na podstawie danych rzeczywistych;
   
3. ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzoną dla punktów obrotu detalicznego lub miejsc składowania, której przedmiotem zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu;
4. odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy.
   

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10 (art. 22 ust. 4 ww. ustawy). Przy czym, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b (art. 22 ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 5a ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
   
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

• są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ww. ustawy). Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wydatki poniesione przez podatnika na nabycie materiałów, czy też towarów handlowych mają, co do zasady, charakter kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu, można je bowiem wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą. Jako koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem, stanowią koszt uzyskania przychodu w roku, w którym osiągnięto przychód ze sprzedaży tych towarów, czy też produktów wytworzonych z nabytych materiałów.

Ponadto zauważyć należy, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowują dochody uzyskane z tej działalności w postaci zaliczek na podatek uiszczanych w trakcie roku podatkowego, a następnie dokonują rocznego rozliczenia tego dochodu oraz wpłaconych zaliczek w składanym zeznaniu podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Jak z powyższego wynika podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzący działalność gospodarczą, mają obowiązek samodzielnie obliczać i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy. Zasadą jest, że zaliczki te są wpłacane w okresach miesięcznych, a ich wysokość zależy od bieżąco osiągniętego dochodu. Od tej zasady są jednak wyjątki.

Podatnicy mogą w danym roku podatkowym wpłacać miesięczne zaliczki w uproszczonej formie. Zasady i warunki ustalania takich zaliczek regulują przepisy art. 44 ust. 6b-6i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym:

1. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo
2. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata - jeżeli w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód w wysokości nieprzekraczającej kwoty niepowodującej obowiązku zapłaty podatku wynikającej z pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1; jeżeli również w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód z tego źródła w wysokości nieprzekraczającej kwoty niepowodującej obowiązku zapłaty podatku wynikającej z pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Stosownie natomiast do art. 44 ust. 6c ww. ustawy, podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, są obowiązani:

1. do dnia 20 lutego roku podatkowego, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej formy;
2. stosować uproszczoną formę wpłacania zaliczek przez cały rok podatkowy;
3. wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 6;
4. dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 45.

Podatnicy opodatkowani w danym roku podatkowym na zasadach określonych w art. 30c, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, kwotę zaliczek obliczają, z zastrzeżeniem ust. 6i, od dochodu, o którym mowa w ust. 6b, przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 19% (art. 44 ust. 6h ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskiwanych z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako podstawę ustalenia wysokości tych zaliczek przyjmują wysokość dochodu osiągniętego w jednym z poprzednich lat podatkowych, o których mowa w cyt. art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wysokość osiągniętego rzeczywistego dochodu w danym roku podatkowym, wykazują w rocznym zeznaniu podatkowym. W zeznaniu tym dokonują także ustalenia rzeczywistej wysokości zobowiązania podatkowego
za ten rok oraz rozliczenia podatku, uwzględniając wysokość zaliczek wpłacanych w trakcie roku podatkowego w formie uproszczonej. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1 aa, 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy).

W myśl art. 45 ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić:

1. różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników;
   
2. należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, a sumą należnych za dany rok zaliczek.
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Spółka jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca dla ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych prowadzi księgi rachunkowe. Wnioskodawca wraz z pozostałymi wspólnikami spółki zamierza dokonać zmiany w polityce rachunkowości od 1 stycznia 2016 r. polegającej na przeprowadzaniu spisu z natury materiałów, towarów i wyrobów gotowych wyłącznie na dzień bilansowy tj. na 31 grudnia każdego roku. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych On oraz pozostali wspólnicy zamierzają kontynuować w latach następnych wybraną uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek. Wnioskodawca oraz inni wspólnicy spółki jawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych z czego wynika, że rok podatkowy Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki to rok kalendarzowy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w myśl odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem interpretacji, księgi rachunkowe (w tym konta ksiąg pomocniczych) będą przez spółkę jawną, której wspólnikiem jest Wnioskodawca prowadzone prawidłowo i na ich podstawie będzie On w stanie wykazać roczny dochód uzyskany z prowadzonej działalności gospodarczej w należytej wysokości (tj. z uwzględnieniem prawidłowej wysokości wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu w danym roku podatkowym), to z uwagi na wybraną uproszczoną formę uiszczania zaliczek na podatek dochodowy brak jest przeszkód prawnych do przeprowadzania przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, jedynie inwentaryzacji rocznej, na koniec roku podatkowego, na podstawie której korygować będzie wysokość wydatków poniesionych na nabycie towarów i materiałów zaliczonych wcześniej do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie zaznaczyć należy również, że tutejszy organ nie dokonał oceny prawidłowości sposobu odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów w ramach wskazanej we wniosku polityki rachunkowości spółki jawnej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca.

W myśl bowiem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister Finansów, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie jego obowiązków i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (wspólników).

Ponadto przez przepisy prawa podatkowego wskazane w powyższej regulacji – w myśl art. 3 pkt 2 cytowanej Ordynacji podatkowej - należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W tak określonym zakresie, tutejszy organ nie jest więc uprawniony do interpretacji przepisów ustawy o rachunkowości.

Odnośnie powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą.

Dodatkowo należy podkreślić, że niniejsze rozstrzygnięcie zostało dokonane w oparciu
o przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opis zdarzenia przyszłego, bowiem zakres i przedmiot sprawy administracyjnej o wydanie interpretacji prawa podatkowego określa treść wniosku, co oznacza, że organ interpretacyjny jest ściśle związany stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, a przepisy działu II rozdział 1a Ordynacji podatkowej nie dają uprawnienia do samodzielnego ustalenia i weryfikowania tego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.