INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

• prawidłowe – w zakresie zużycia wyrobów węglowych do ogrzania budynków produkcyjnych i wynajmowanych wielolokalowych,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) kupuje węgiel, żeby ogrzać budynki: biurowe, socjalne (szatnie, przebieralnie itp. dla pracowników fizycznych), produkcyjne, w których prowadzi się hodowlę zwierząt gospodarskich, w których dokonuje się remontów i napraw maszyn i urządzeń rolniczych, a także wielolokalowych, w których znajdują się lokale mieszkalne zamieszkane przez osoby fizyczne zaspokajające w nich swoje potrzeby mieszkaniowe (lokale te stanowią odrębną własność tych osób lub są przez Spółkę tym osobom wynajmowane).

Budynki te są ogrzewane za pomocą jednej dla każdego z nich kotłowni.

Przy czym głównym przedmiotem działalności Zainteresowanego jest produkcja roślinna i zwierzęca oraz usługi z tym związane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakup węgla do ogrzania ww. pomieszczeń podlega zwolnieniu od akcyzy w myśl art. 31a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb oraz w leśnictwie.

Spółka odnośnie budynków biurowych wskazała, że wyroby węglowe zużywane do ich ogrzewania podlegają zwolnieniu ze względu na ich zużywanie w ramach obsługi administracyjnej i organizacyjnej prac rolniczych jako głównej działalności Spółki. Obsługa ta jako uboczna i pomocnicza do działalności głównej ale nierozerwalnie z nią związana, konieczna jest dla wykonywania prac rolniczych.

Odnośnie zużywania węgla do ogrzania budynków socjalnych (szatni, przebieralni itp. dla pracowników fizycznych) to również ze względu na ścisły związek z produkcją rolną węgiel zużyty do ich ogrzewania podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Co do budynków produkcyjnych, w których prowadzi się hodowlę zwierząt gospodarskich to zużywany do ich ogrzania węgiel jest zwolniony od podatku akcyzowego jako bezpośrednio wykorzystywany w pracach rolniczych.

Jeśli chodzi o budynki, w których dokonuje się remontów i napraw maszyn i urządzeń rolniczych to - podobnie jak wyżej w przypadku budynków biurowych oraz socjalnych - węgiel zużywany do ich ogrzania jest wykorzystywany w pracach rolniczych w celu zapewnienia ich prawidłowego wykonania. Czynności remontowe i naprawcze maszyn rolniczych, bez których niemożliwe byłoby wykonywanie prac rolniczych są niezrozerwalnie związane z tymi pracami i konieczne do ich wykonywania. Zatem zużyty do ogrzania tych budynków węgiel podlega zwolnieniu jako wykorzystywany w pracach rolniczych.

Co do budynków wielolokalowych, w których znajdują się lokale mieszkalne zamieszkane przez osoby fizyczne zaspokajające w nich swoje potrzeby mieszkaniowe to węgiel wykorzystany do ogrzania tych budynków podlega zwolnieniu od akcyzy, gdyż jest on zużywany przez gospodarstwa domowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

1. prawidłowe – w zakresie zużycia wyrobów węglowych do ogrzania budynków produkcyjnych i wynajmowanych wielolokalowych,
2. nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca kupuje węgiel, żeby ogrzać budynki: biurowe, socjalne (szatnie, przebieralnie itp. dla pracowników fizycznych), produkcyjne, w których prowadzi się hodowlę zwierząt gospodarskich, w których dokonuje się remontów i napraw maszyn i urządzeń rolniczych, a także wielolokalowe, w których znajdują się lokale mieszkalne zamieszkane przez osoby fizyczne zaspokajające w nich swoje potrzeby mieszkaniowe (lokale te stanowią odrębną własność tych osób lub są przez Spółkę tym osobom wynajmowane).

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Natomiast w świetle art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.

Z powyższego wynika, m.in., iż przepis art. 31a ust. 2 ustawy wymienia na jakie cele (w tym przypadku uprzywilejowane zwolnieniem) mogą zostać przeznaczone wyroby węglowe.

Podmiotem uprawnionym do zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, jest podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w ust. 2 tego przepisu - zwalnia się bowiem od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy (…) podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Podmiot zużywający to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

W świetle powyższego, podmiot zużywający wyroby węglowe będzie korzystał ze zwolnienia jeśli zużyje wyroby węglowe do jednego z enumeratywnie wskazanych w ust. 2 celów (przeznaczeń).

Zainteresowany odwołuje się m.in. do uregulowań art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy wskazując, iż ogrzewanie budynków biurowych, które zapewniają obsługę administracyjną i organizacyjną, choć stanowi uboczną i pomocniczą do działalności rolniczej, jest nierozerwalnie związane z pracami rolniczymi i konieczne do ich wykonywania. W kwestii budynków socjalnych (szatni, przebieralni itp. dla pracowników fizycznych) oraz czynności remontowych i naprawczych maszyn rolniczych powołuje się na ścisły związek z produkcją rolną.

Przepis art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie.

Powyższy przepis umożliwia zwolnienie wyrobów węglowych od podatku m.in. w pracach rolniczych. Zauważyć należy, iż użycie przez prawodawcę takiego pojęcia wskazuje, że zwolnienie to nie ma charakteru podmiotowego lecz przedmiotowy (przysługuje jedynie w określonych pracach, a nie określonemu podmiotowi, tj. rolnikowi).

Przy czym ustawa nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia. Z Małego słownika j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999 str. 789 wynika, iż rolniczy to odnoszący się do rolnictwa; związany z rolnictwem, zajmujący się rolnictwem.

Rolnictwo to uprawa i hodowla roślin oraz chów i hodowla zwierząt gospodarskich. Praca - str. 699 ww. słownika - to działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych (…).

Prace rolnicze to zatem działalność polegająca na uprawie i hodowli roślin oraz chowie i hodowli zwierząt gospodarskich. A contrario działalność, która nie jest związana z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich (nie zmierza do wytworzenia tych dóbr) nie może korzystać ze zwolnienia od podatku.

Z analizy pojęcia prac rolniczych wynika, iż zwolnienie uregulowane w art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy, ma charakter przedmiotowy i odwołuje się jedynie do celowej działalności z zakresu uprawy i hodowli roślin oraz chowu i hodowli zwierząt gospodarskich.

Interpretacja językowa pozwala więc stwierdzić, iż np. prace administracyjne czy remontowe są innym rodzajem działalności niż prace rolnicze.

Reasumując, ze zwolnienia uregulowanego w art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy, korzystają budynki produkcyjne, w których prowadzi się hodowlę zwierząt gospodarskich.

Z kolei te z przeznaczeń wyrobów węglowych, które nie mieszczą się w zakresie zużycia w pracach rolniczych, tj. do ogrzania budynków: biurowych, socjalnych oraz w których wykonywane są remonty i naprawy maszyn i urządzeń rolniczych, nie są uprzywilejowane zwolnieniem od podatku.

Odnośnie zużycia wyrobów węglowych w budynkach wielolokalowych, w których znajdują się lokale mieszkalne zamieszkane przez osoby fizyczne zaspokajające w nich swoje potrzeby mieszkaniowe (lokale te stanowią odrębną własność tych osób lub są przez Spółkę tym osobom wynajmowane) wyjaśnić należy, iż przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe (…).

Ustawa nie zawiera jednak definicji legalnej pojęcia „gospodarstwo domowe”. Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zobligowany jest zatem nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne). Istotna jest zatem tożsamość podmiotu korzystającego ze zwolnienia oraz gospodarstwa domowego. Upraszczając rozpatrywane zagadnienie, podmiot korzystający ze zwolnienia musi posiadać tytuł prawny do pomieszczeń mieszkalnych żeby spełnić warunek wskazany w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Podmiot nabywający wyroby węglowe, tj. w celu zużycia ich w zwolnieniu deklaruje w dokumencie dostawy to przeznaczenie. Gdy ww. tożsamość nie będzie zachowana, podmiot nabywający wyroby węglowe będzie wyłącznie dostarczał wyprodukowane ciepło do różnego rodzaju odbiorców, a nie zużywał je w określonym w dokumencie dostawy celu.

Natomiast z opisu sprawy wynika, iż Spółka posiada tytuł prawny tylko do części mieszkań, które ogrzewa. Sam fakt, iż może ona wyroby zużyć we własnej kotłowni a ciepło dostarczyć do pomieszczeń mieszkalnych będących cudzą własnością nie oznacza, iż wyroby węglowe zużywane są przez gospodarstwa domowe. W tym przypadku zużywają one tylko ciepło wyprodukowane przez Wnioskodawcę.

Reasumując, ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy korzystają te z mieszkań, które Zainteresowany wynajmuje gospodarstwom domowym natomiast pozostałe, które są cudzą własnością nie mogą korzystać z tego zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.