INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji wyrobów energetycznych oraz prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2012 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji wyrobów energetycznych oraz prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka została zarejestrowana jako pośredniczący podmiot węglowy oraz jest autoryzowanym sprzedawcą węgla. Większość kupowanego węgla kamiennego o kodzie CN 2701 jest sprzedawana w tranzycie do odbiorców finalnych - głównie place opałowe lub podmioty zużywające do celów opałowych. Cześć zakupionych towarów kierowana jest na własny plac w siedzibie firmy - dotyczy to wszystkich sortymentów handlowych od miałów przez groszki, orzechy po kostkę. Każdy z tych sortymentów posiada jeden kod - CN 2701.

W ramach zakupionego towaru znajdującego się już na magazynie firmy, dokonywane są trzy grupy operacji.

Pierwsza grupa operacji związana jest z konfekcjonowaniem posiadanego towaru w worki 20-sto kg i 10-cio kg. Pobierany jest z magazynu towar (np. orzech II, ecogroszek) oraz worki i folia do stretchowania palet (dokument RW- rozchód wewnętrzny), a wprowadzany na magazyn (dokument PW- przychód wewnętrzny) towar o innej nazwie handlowej (np. orzech worki, J. plus worki). Pobierana z magazynu ilość węgla kamiennego równa jest ilości wprowadzanej na magazyn, a wartość dokumentu RW równa jest wartości dokumentu PW. W operacji tej nie występują ubytki naturalne, nie zmienia się kod CN 2701, a jedynie zmienia się nazwa handlowa gotowego towaru.

Druga grupa operacji związana jest z długotrwałym magazynowaniem określonych sortymentów węgla kamiennego - głównie węgla grubego (np. orzech II, orzech, kostka) i ich częściową degradacją (zwiększeniem się ilości podziarna powyżej wskazań normy PN-82/G-97001) - popularnie nazywaną "zamiałowaniem". W tym przypadku pobierana jest określona ilość towaru (np. orzech) o pewnej wartości (dokument RW), a po przesianiu wprowadzana jest na magazyn ta sama ilość i wartość towaru (dokument PW) z podziałem na dwa (np. orzech i miał) lub trzy sortymenty (np. orzech, groszek i miał). Tutaj również nie występują ubytki naturalne, ani nie zmienia kod CN 2701. Zmieniają się jedynie ilości towaru w poszczególnych sortymentach.

Trzecia grupa operacji związana jest z pobraniem (dokument RW) z magazynu określonej ilości i wartości towaru (np.GROSZEK o granulacji 8-31,5 mm), który następnie jest kruszony i przesiewany na trzy części:

• nadziarno (np. GROSZEK I o granulacji >25 mm),

• produkt finalny (GROSZEK o granulacji 8-25 mm - tzw. ECOGROSZEK),

• podziarno (miał o granulacji 0-8 mm).
  
  

Wszystkie te produkty są wprowadzane z powrotem na magazyn dokumentem PW, którego łączna ilość i wartość równa się z ilością i wartością dokumentu RW. Proces ten ma na celu uzyskanie węgla tzw. ecogroszku do spalania w kotłach retortowych (tzw. piece ekologiczne). Węgiel w takiej postaci sprzedawany jest luzem lub paczkowany w worki. W ofercie handlowej produkty te występują najczęściej pod nazwami własnymi np. J., J. plus, E., jednakże zawsze jest to węgiel kamienny i podczas sprzedaży w dokumencie dostawy oznaczony jest symbolem CN 2701. Podczas tego procesu również nie ma ubytków naturalnych, a zmiana dotyczy jedynie granulacji i proporcji poszczególnych składników - węgla z różnych kopalń.

Przedstawione powyżej operacje charakteryzują się pobraniem i przyjęciem tej samej ilości oraz wartości węgla kamiennego o symbolu CN 2701. Zmienia się jedynie ich opakowanie lub struktura ziarnowa oraz nazwy handlowe. Należy zaznaczyć, że we wszystkich wskazanych sytuacjach nie występują ubytki naturalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwa jest interpretacja zapisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym, że powyżej opisane operacje nie są „produkcją wyrobów energetycznych” w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (art. 31a ust. 2 pkt 2) i Wnioskodawca nie jest zobligowany do prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 31a ust. 4 lub jako pośredniczący podmiot węglowy jest z tego obowiązku zwolniony.

Zdaniem Wnioskodawcy, nowelizacja Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w zakresie wyrobów węglowych miała miejsce 16 września 2011 roku w ramach Ustawy o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców. Nowe regulacje określają czynności które podlegają opodatkowaniu akcyzą oraz przedstawiają cały katalog zwolnień od akcyzy. Wnioskodawca zgodnie z ustaloną procedurą zarejestrował się jako pośredniczący podmiot węglowy i prowadzi w tym zakresie działalność handlową. Przedstawione powyżej operacje dotyczą towaru zarówno zakupionego przed wejściem w życie powyższej Ustawy, jak i nabywanego już podczas jej obowiązywania.

Na początku roku od eksperta pracującego w infolinii uzyskał odpowiedź, że opisane operacje nie są produkcją, jednakże zaznaczył, że nie jest to odpowiedź wiążąca, a jednoznaczną decyzję może wydać NUC. W dniu 15.02.2012 roku zwrócił się o wydanie stosownej decyzji do NUC. Takiej decyzji nie otrzymał do dnia dzisiejszego, a powzięte w między czasie informacje uświadomiły nam, że jedynie Dyrektor Izby Skarbowej jest władny wydać wiążącą interpretację w powyższej kwestii.

W trakcie ostatnich dwóch miesięcy Wnioskodawca spotkał się z wieloma często sprzecznymi informacjami w tym zakresie, również z taką, ze skoro Ecogroszek jest do pieców retortowych, to powinien mieć symbol CN 2704, ponieważ jest to węgiel retortowy. W tym przypadku jednak Wnioskodawca ma pewność, że jest to błędna interpretacja, ponieważ węgiel retortowy powstaje w ramach procesów fizykochemicznych, które zmieniają właściwości węgla kamiennego, a zbieżność nazw dotyczy charakteru urządzenia, a nie wykorzystywanego towaru.

Definicja węgla retortowego jest następująca (Encyklopedia Gutenberga) - krystaliczny pył węglowy, gromadzący się podczas suchej destylacji węgla w górnych częściach retort. Ukształtowany przez prasowanie, służy do celów elektrotechnicznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji przedstawionych operacji jest następujące – żadna z nich nie jest produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (art. 31a ust. 2 pkt 2) i w związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobligowany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4.

Wnioskodawca uważa, że ustawodawca celowo użył określenia "wyroby energetyczne" (ponieważ jest ono o wiele szersze niż najczęściej stosowane w Ustawie określenie "wyroby węglowe") i obejmuje ono głównie procesy fizykochemiczne dokonywane na wyrobach węglowych, które zmieniają nie tylko właściwości, ale również ich ilość, grupę CN. Tymczasemoperacje Wnioskodawcy dokonują się w tej samej grupie CN 2701 i nie powodują zmiany ilość, towaru w jej ramach.

Za powyższą interpretacją przemawia również fakt, że jako zamawiający węgiel kamienny Wnioskodawca musiałby z góry określić u dostawcy z jakiego tytułu do zwolnienia chce skorzystać i w związku z tym do jakiego celu będzie on wykorzystany, a to jest w chwili składania zamówienia po prostu niemożliwe. Nabywany towar trafia bowiem na magazyn, gdzie zgodnie z pojętą zasadą FIFO jest ewidencjonowany jako ostatnia pozycja. Natomiast pobierany towar jest „ściągany” z magazynu z pierwszej pozycji. Więc nie sposób określić, która dostawa będzie wykorzystana w konkretnej operacji (konfekcjonowanie, przesiewanie lub kruszenie), a która sprzedana bez ich udziału. W dodatku zasada ta powoduje, że tylko w szczególnych przypadkach (np. niskie stany magazynowe) sprzedawany lub pobierany do operacji towar pokrywa się z dokumentem jego zakupu i oczywiście dokumentem dostawy. Zastosowanie natomiast rożnych ewidencji mija się całkowicie z praktyką składowania węgla ( im więcej osobnych pozycji tego samego towaru na magazynie, tym trudniej składować i prowadzić prawidłową gospodarkę magazynową). Na to nakładają się jeszcze problemy techniczne przy skumulowaniu operacji - np. pobrany do odsłania Orzech powoduje zaewidencjonowanie pewnej ilości groszku, która może zostać pobrana w kolejnej operacji do skruszenia i przesiania na Ecogroszek, a ten z kolei może zostać pobrany do operacji konfekcjonowania na J. plus worki. Określenie z jakiego dokumentu dostawy jaka część została wykorzystana w drugiej operacji, a jaka w trzeciej wymaga posiadania zdolności nadprzyrodzonych.

Zresztą opisana w Art. 31a ust.6 powyższej Ustawy o podatku akcyzowym ewidencja ma bardzo uproszczony charakter i całkowicie nie przystaje opisanym powyżej operacjom.

Najbardziej za naszą interpretacją przemawia jednak stanowisko samego Ministra Finansów, który w Uzasadnieniu do Rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, napisał następujące zdanie analizując szczegółowo wnoszone do projektu uwagi i propozycje:

"Nie uwzględniono uwag Kopalni Węgla Brunatnego oraz Izby Gospodarczej Ciepłownictwo Polskie, a także Związku Pracodawców Porozumienie Producentów Węgla Brunatnego, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych oraz Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczących niejasnego określenia sposobu prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych w zakresie prowadzenia przez podmiot działalności jednocześnie jako pośredniczący podmiot i jako podmiot zwolniony na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, ponieważ podmiot pośredniczący nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex – dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 o C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy. I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

W art. 31a ust. 2 wskazano zwolnienia od akcyzy obejmujące wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Definicja produkcji wyrobów energetycznych dla potrzeb ustawy o podatku akcyzowym została określona w art. 87 ust. 1, zgodnie z którą produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075, ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka powiadomiła właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy. W ramach swojej działalności Spółka dokonuje obrotu węglem przeznaczonym do celów opałowych objętym pozycją Nomenklatury Scalonej (CN) 2701. Spółka dokonuje zakupu węgla w polskich kopalniach w określonej granulacji. Zakupiony węgiel składowany jest na składach opałowych, a następnie sprzedawany. Przed sprzedażą węgiel zostaje, w zależności od operacji pakowany, kruszony rozsortowany poprzez przesianie, mieszany. W wyniku czego otrzymuje się węgiel w pożądanych przedziałach granulacji.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy czynności te stanowią proces produkcji wyrobów energetycznych oraz czy Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych w związku z art. 31a ust. 4 ustawy.

Rozważając powyższe, należy zwrócić uwagę, iż warunki, określone w ustawie po spełnieniu których możliwe jest zastosowanie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych można podzielić na dwie grupy.

Pierwsza z nich dotyczy warunków zwolnień związanych z czynnościami, których przedmiotem są wyroby węglowe, a wykonywanymi przez:

• pośredniczące podmioty węglowe,

• podmioty korzystające ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy w przypadku dokonywania nabycia wewnątrzwspólnotowego.
  
  

Do grupy tej należą warunki takie jak konieczność pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a; posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b; oraz dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Natomiast druga grupa warunków zwolnień dotyczy czynności wykonywanych tylko przez podmioty zużywające w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Powyższy podział warunków związanych ze zwolnieniem od akcyzy wyrobów węglowych jest zarysowany bardzo wyraźnie na gruncie ustawy. Poszczególne warunki zostały każdorazowo zaopatrzone w informację, których zwolnień dotyczą, a tym samym, do jakich adresatów są skierowane.

W świetle powyższego należy zatem w pierwszej kolejności poddać ocenie charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności, w celu ustalenia, czy istotnie, jak wskazuje Wnioskodawca, nie jest on żadnym z podmiotów wymienionych art. 31a ust. 2 ustawy z tytułu czynności polegających na sortowaniu (przesiewie), mieszaniu i kruszeniu wyrobów węglowych, a w szczególności ww. czynności nie stanowią procesów produkcji wyrobów energetycznych.

Wnioskodawca wskazał, iż pakuje, sortuje (przesiewa), miesza i kruszy wyroby węglowe, przy czym nie następuje ich zużycie ani nie zmienia się ich klasyfikacja CN. Wnioskodawca wskazał bowiem, iż dokonuje obrotu węglem o kodzie CN 2701, a zatem zarówno nabywany jak i sprzedawany przez Wnioskodawcę węgiel posiada kod CN 2701, niezależnie od okoliczności, iż opisane przez Wnioskodawcę procesy dotyczą kilku gatunków węgla.

Analizując powyższe na tle powołanych przepisów stwierdzić należy, iż pakowanie, sortowanie (przesiew), mieszanie i kruszenie wyrobów węglowych w celu dostosowania przedziałów granulacji węgla do potrzeb klientów i rynku, wynikających ze stosowanych kotłów węglowych oraz w celu uzyskanie węgla tzw. ekogroszku do spalania w tzw. plecach ekologicznych, przy jednoczesnym braku zużycia tych wyrobów i braku zmiany ich klasyfikacji według kodów CN, nie może zostać uznane za żadną z czynności opisanych w art. 9a ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W opisanej we wniosku sytuacji czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na sortowaniu (przesiewie), mieszaniu i kruszeniu wyrobów węglowych należy zaliczyć do czynności związanych z przygotowaniem wyrobów węglowych do sprzedaży i ich magazynowaniem przez pośredniczący podmiot węglowy. Należy podkreślić, iż w przedstawionym zdarzeniu po wykonaniu opisanych czynności nie zmieni się klasyfikacja wyrobów – będą objęte tą samą pozycją CN. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w opisanej sytuacji nie występuje on jako podmiot zużywający wyroby węglowe do produkcji wyrobów energetycznych, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 2. Nie będzie tym samym zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych o której mowa art. 31a ust. 4 ustawy.

Reasumując, czynności objęte zakresem wniosku dokonywane przez Wnioskodawcę w celu dostosowania przedziałów granulacji węgla do potrzeb klientów i rynku, nie stanowią produkcji wyrobów energetycznych, a Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy w przedstawionym stanie faktycznym nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Ponadto należy w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa.