INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

1. prawidłowe – w części dotyczącej pierwszego zagadnienia,
2. nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków podmiotu zużywającego wyroby węglowe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Zakład) jest właścicielem kotłowni, w której wykorzystuje się do palenia miał węglowy.

Część węgla (miału) jest zwolniona od podatku akcyzowego (m.in. zużywany jest na cele działalności rolniczej). Część jednak podlega opodatkowaniu.

Zużycie wyrobu węglowego następuje jednocześnie w tej samej kotłowni (media rozprowadzane są sieciami) i jest ono różne w różnych okresach.

Proporcje (wielkości) zużycia na cele zwolnione i opodatkowane ustalone mogą być dopiero po fakcie spalenia wyrobu węglowego (na podstawie odczytów na zamontowanych licznikach zużycia energii cieplnej).

W momencie składania zamówienia na zakup miału węglowego nie jest wiadomo dokładnie ile z dostaw zostanie zużyte na cele zwolnione a ile na cele opodatkowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy składając zamówienie u dostawcy wyrobów węglowych na miał węglowy, dopuszczalnym jest ustalanie ilości, które mają być opodatkowane przez dostawcę podatkiem akcyzowym oraz ilości, które nie będą przez dostawcę obciążone podatkiem akcyzowym i można kierować się obliczeniami proporcji na podstawie faktycznego zużycia w minionym okresie (np. poprzednich 12 miesięcy) przez zamawiającego (tj. Zakład)...
2. Czy różnice pomiędzy wielkością podatku akcyzowego doliczonego przez dostawcę do ceny wyrobu węglowego w fakturach a wielkością podatku obliczonego przez podmiot zużywający (tj. Zakład) na podstawie faktycznego zużycia po okresie grzewczym (trwającym od 1 września do 30 sierpnia następnego roku) byłyby rozliczane i przedkładane miejscowemu urzędowi celnemu...
3. Czy z tytułu powstałych różnic w wielkości podatku akcyzowego, (z przyczyn j.w.), nie byłyby naliczane odsetki i nie byłyby stosowane sankcje...

Zdaniem Wnioskodawcy, koniecznym i właściwym jest deklarowanie dostawcy wyrobów węglowych ilości zamawianych (opodatkowanych i zwolnionych) w proporcjach ustalanych na podstawie faktycznego zużycia w minionym okresie (12 miesięcy).

Różnice w wielkości podatku akcyzowego doliczonego do ceny wyrobów węglowych przez dostawcę w fakturach a ustalonego przez podmiot zużywający (Zakład) po faktycznym zużyciu, po zakończeniu okresu grzewczego (tj. po 30 września) powinny być rozliczane i przedkładane miejscowemu urzędowi celnemu,

Nie powinny być naliczane odsetki ani też nie powinny być stosowane sankcje ponieważ konieczność takiego postępowania w przedstawionej sytuacji jest wymuszona obiektywnymi okolicznościami, niezależnymi od podmiotu zużywającego (tj. Zakładu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

1. prawidłowe – w części dotyczącej pierwszego zagadnienia,
2. nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe – wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Podmiot zużywający to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż jest właścicielem kotłowni, w której wykorzystuje do palenia miał węglowy. Część tego wyrobu jest zwolniona od podatku akcyzowego (m.in. zużywany jest w pracach rolniczych). Część jednak podlega opodatkowaniu.

Proporcje (wielkości) zużycia na cele zwolnione i opodatkowane ustalone mogą być dopiero po fakcie spalenia wyrobu węglowego (na podstawie odczytów na zamontowanych licznikach zużycia energii cieplnej). W momencie składania zamówienia na zakup miału węglowego nie jest bowiem dokładnie wiadomo – jak wskazał Zakład– ile z dostaw zostanie zużyte na cele zwolnione, a ile na cele opodatkowane.

Wyjaśnić zatem należy, iż przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie regulują takich kwestii jak sposób ustalania proporcji zamawianego miału węglowego (opodatkowanego lub zwolnionego od tego podatku).

Należy podkreślić, iż tut. Organ upoważniony jest wyłącznie do interpretowania istniejących przepisów prawa bez możliwości ich „modyfikacji” w sytuacjach gdy przedstawione zagadnienia wykraczają poza te uregulowania.

Przepis art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju.

Obrót wyrobami węglowymi jest co do zasady opodatkowany akcyzą. Tym niemniej są przypadki w których pośredniczący podmiot węglowy (zdefiniowany w art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy) może sprzedać te wyroby bez podatku akcyzowego.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Warunkiem tego zwolnienia jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów dokumentu dostawy (art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy).

W dokumencie tym wskazywana jest każdorazowo m.in. ilość zwolnionych od akcyzy wyrobów węglowych. Przy czym jest to deklaracja (oświadczenie nabywcy), która umożliwia zwolnienie wyrobów akcyzowych od podatku.

Należy jednak zauważyć, iż deklarowana przez podmiot korzystający ze zwolnienia ilość wyrobów węglowych nie musi zostać zużyta w określonym okresie rozliczeniowym np. jednego roku.

Co prawda podmiot zużywający wyroby węglowe zobowiązany jest prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy lecz również i z tych przepisów nie wynika obowiązek zużycia nabytych wyrobów w określonym okresie rozliczeniowym (np. w okresie grzewczym).

Reasumując, przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie regulują ani kwestii składania zamówienia, ani obliczania proporcji ilości nabywanych wyrobów węglowych z zapłaconą akcyzą i zwolnionych od podatku. Są to zatem ilości deklarowane przez nabywcę i ustalane przez niego zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem.

Odnośnie natomiast drugiego z przedstawionych przez Zainteresowanego zagadnień wyjaśnić należy, iż z przepisów art. 31a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot zużywający wyroby węglowe zwolnione od podatku zobowiązany jest zużyć te wyroby zgodnie z ich przeznaczeniem.

W przeciwnym wypadku zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, wyroby te będą podlegały opodatkowaniu akcyzą. Przepis ten stanowi bowiem, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Zatem użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art 31a ust. 2 ustawy, podlega opodatkowaniu akcyzą.

Z opisu sprawy wynika, iż proporcje (wielkości) zużycia na cele zwolnione i opodatkowane ustalone mogą być dopiero po fakcie spalenia wyrobu węglowego (na podstawie odczytów na zamontowanych licznikach zużycia energii cieplnej).

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanego jest obowiązek rozliczania różnic pomiędzy wielkością podatku akcyzowego doliczonego przez dostawcę do ceny wyrobu węglowego w fakturach a wielkością podatku obliczonego przez podmiot zużywający na podstawie faktycznego zużycia po okresie grzewczym (trwającym od 1 września do 30 sierpnia następnego roku).

Z powyższych przepisów wynika, iż zużycie wyrobów węglowych do innych celów niż zwolnione podlega opodatkowaniu akcyzą. W takim przypadku Wnioskodawca jako podatnik podatku akcyzowego – w świetle postanowień art. 13 ust. 1 ustawy – związany jest uregulowaniami art. 21a ust. 1 ustawy.

Przepis ten stanowi, iż w przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej

– za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3.

Zatem w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy Zainteresowany zobowiązany jest wypełnić ww. obowiązki.

Wskazać przy tym należy, iż w myśli art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

W świetle powyższego z dniem zużycia wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy powstaje obowiązek podatkowy co determinuje również złożenie właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji podatkowej wraz z obowiązkiem obliczenia i wpłaty akcyzy na rachunek właściwej izby celnej w ww. terminie.

Dodać przy tym należy, iż zużycie wyrobów z zapłaconą akcyzą do celów, które uprawniają do zwolnienia nie oznacza zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego.

Zatem różnice pomiędzy wielkością podatku akcyzowego doliczonego przez dostawcę do ceny wyrobu węglowego w fakturach a wielkością podatku obliczonego przez podmiot zużywający na podstawie faktycznego zużycia muszą być rozliczane zgodnie z powyższymi zasadami.

Odnośnie ostatniego zagadnienia wskazać należy, iż rozliczanie podatku akcyzowego zgodnie z postanowieniami art. 21a ust. 1 ustawy eliminuje z zasady wystąpienie odsetek lub innych sankcji podatkowych.

Dopiero naruszenie tych postanowień może stać się powodem powstania zaległości podatkowej i konieczności naliczenia odsetek za zwłokę jak i zastosowania sankcji karno skarbowych.

Zgodnie bowiem z art. 53 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Należy ponownie podkreślić, iż z dniem zużycia wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy, powstaje obowiązek podatkowy co determinuje obowiązek złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji podatkowej oraz obliczenia i wpłaty akcyzy na rachunek właściwej izby celnej w terminie wskazanym w art. 21a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.