Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-767/15-2/AG
z 26 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia ubezpieczeniowego otrzymanego przez uposażonego, określonego w certyfikacie ubezpieczenia:

• w wysokości ryczałtowej – jest prawidłowe,

• jako iloczyn liczby jednostek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym nabytych na podstawie umowy i wartości tych jednostek z dnia wyceny – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, mającą obywatelstwo polskie, miejsce zamieszkania na terenie Polski i podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich uzyskania, na terenie Polski.

Osoba bliska Wnioskodawczyni rozważa zawarcie z Zakładem Ubezpieczeń, mającym siedzibę w Luksemburgu, świadczącym usługi ubezpieczeniowe na zasadzie swobody umów na terytorium RP (dalej jako „Ubezpieczyciel”) umowy ubezpieczenia na życie związanej z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (dalej jako „UFK”). W przypadku zawarcia umowy Wnioskodawczyni będzie wskazana jako uposażona.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy, jeżeli Ubezpieczony nie dożyje dnia wygaśnięcia Umowy Ubezpieczenia, Ubezpieczyciel wypłaci Uposażonemu świadczenie ubezpieczeniowe w wysokości równej wartości umowy, czyli iloczyn liczby jednostek w UFK nabytych na podstawie umowy oraz wartości tych jednostek z dnia wyceny. Wysokość świadczeń ubezpieczeniowych uzależniona jest zatem od wartości umowy w dniu wypłaty świadczenia. Ponadto, w razie śmierci Ubezpieczonego, Ubezpieczyciel wypłaci Uposażonemu (Wnioskodawczyni) sumę ubezpieczenia w stałej, ryczałtowej wysokości wskazanej w Certyfikacie ubezpieczenia (ustalonej na etapie zawierania umowy ubezpieczenia).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie ubezpieczeniowe otrzymane przez Wnioskodawczynię (Uposażoną) będzie objęte zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane świadczenie ubezpieczeniowe będzie objęte zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych na postawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

W opinii Wnioskodawczyni, żadne z powyższych wyłączeń nie będzie miało zastosowania w Jej sprawie. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego bezspornie wynika, że otrzymane świadczenie ubezpieczeniowe nie będzie odszkodowaniem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Nie można również uznać, że otrzymane świadczenie ubezpieczeniowe stanowi dochód z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, poprzez zawarcie umowy ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Umowa ubezpieczenia na życie należy do kategorii ubezpieczeń osobowych obejmujących ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków. Przy ubezpieczeniu osobowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej. Przy czym, co istotne, zapłata nie musi nastąpić na rzecz osoby ubezpieczonej.

Definicja umowy ubezpieczenia, zawarta w Kodeksie cywilnym, została uzupełniona przez art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, zgodnie z którym, zakład ubezpieczeń udziela ochrony ubezpieczeniowej na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z ubezpieczającym. Świadczeniem ubezpieczyciela jest więc nie tylko zapłata odszkodowania, umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, ale również samo udzielanie ochrony ubezpieczeniowej, które należy rozumieć jako stałe ponoszenie ryzyka zapłaty określonej sumy pieniężnej w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego. Umowa ubezpieczenia pełni zatem dla ubezpieczonego funkcję ochronną, mającą na celu zmniejszenie lub złagodzenie negatywnych dla ubezpieczonego skutków wypadku ubezpieczeniowego.

Wśród umów ubezpieczenia na życie ustawodawca wyróżnił kategorię umów ubezpieczenia na życie z UFK. Umowy ubezpieczenia na życie z UFK uregulowane są w licznych przepisach, a w szczególności w art. 13 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Zostały również wymienione jako grupa 3 w ramach działu I (ubezpieczenia na życie) w załączniku do ww. ustawy. Ubezpieczenie na życie z UFK jest charakteryzowane w doktrynie jako stanowiące złożony stosunek prawny, w którym każda ze stron zobowiązana jest do różnego rodzaju świadczeń. Stronami umowy są przedsiębiorca - ubezpieczyciel oraz ubezpieczający. Jedna ze stron - ubezpieczyciel - jest zobowiązana do wypłaty świadczeń pieniężnych, sumy ubezpieczenia lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku i wypłaty innych świadczeń: wartości wykupu na wniosek ubezpieczającego oraz do lokowania pochodzących ze składek aktywów zgromadzonych w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym na ryzyko ubezpieczającego. Świadczenie drugiej strony - ubezpieczającego - polega na zapłacie składki ubezpieczeniowej o specyficznym charakterze i ponoszeniu w ramach środków pochodzących ze składek kosztów związanych z funkcjonowaniem ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych.

Z powyższej definicji wynika, że umowa ubezpieczenia na życie z UFK nie ma charakteru wyłącznie ochronnego, takiego jak klasyczna umowa ubezpieczenia na życie, ponieważ istotnym świadczeniem ubezpieczyciela jest również inwestowanie, na ryzyko ubezpieczającego, środków pochodzących z wpłacanych przez ubezpieczającego składek w utworzone i zorganizowane przez zakład ubezpieczeń UFK. Wynika to już zresztą z samej definicji UFK zawartej w art. 2 pkt 1-3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zgodnie z którą UFK to wydzielony fundusz aktywów, stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, inwestowany w sposób określony w umowie ubezpieczenia.

Należy jednak uznać, że mieszany, ochronno-inwestycyjny charakter mają świadczenia ubezpieczyciela na rzecz drugiej strony umowy ubezpieczenia na życie z UFK, tj. ubezpieczającego.

Zarazem, z punktu widzenia uposażonego, umowa ubezpieczenia na życie z UFK ma charakter ściśle ochronny, a uposażony nie dokonuje na jej podstawie żadnych inwestycji, jak również żadne inwestycje nie są dokonywane przez ubezpieczyciela w imieniu uposażonego.

Wynika to przede wszystkim z faktu, że uposażony nie inwestuje żadnych środków na podstawie umowy ubezpieczenia z UFK, nie ponosi żadnych kosztów z nią związanych, a obowiązek świadczenia ubezpieczyciela na rzecz uposażonego aktualizuje się jedynie w przypadku wystąpienia zdarzenia określanego jako wypadek ubezpieczeniowy, tj. śmierci ubezpieczającego.

W związku z powyższym, po stronie uposażonego nigdy nie powstanie dochód z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w przypadku ubezpieczeń na życie z UFK, gdyż uposażony nie jest tym, który inwestuje środki w UFK. Taki dochód może powstać jedynie po stronie ubezpieczającego, czyli osoby która inwestuje środki w UFK.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy, jeżeli ubezpieczony nie dożyje dnia wygaśnięcia Umowy Ubezpieczenia, Ubezpieczyciel wypłaci Uposażonemu świadczenie ubezpieczeniowe w wysokości równej wartości umowy. Ponadto, w razie śmierci ubezpieczonego, Ubezpieczyciel wypłaci Uposażonemu sumę ubezpieczenia w wysokości wskazanej w Certyfikacie ubezpieczenia.

Postanowienie to koresponduje z art. 831 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że ubezpieczający może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci osoby ubezpieczonej; może również zawrzeć umowę ubezpieczenia na okaziciela. Ubezpieczający może każde z tych zastrzeżeń zmienić lub odwołać w każdym czasie. Uposażony jest więc osobą trzecią w stosunku do stron umowy ubezpieczenia i nie ciążą na nim żadne obowiązki z niej wynikające, a ponadto, do chwili śmierci ubezpieczonego, nie nabywa żadnych definitywnych praw z umowy ubezpieczenia.

Reasumując Wnioskodawczyni uważa, że choć umowa ubezpieczenia na życie z UFK ma charakter mieszany ochronno-inwestycyjny, to jednak z punktu widzenia uposażonego realizowana jest jedynie funkcja ochronna umowy i brak elementów inwestycyjnych. Powyższe potwierdza literalna wykładnia normy prawnej zawartej w art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia ubezpieczeniowego otrzymanego przez uposażonego, określonego w certyfikacie ubezpieczenia w wysokości ryczałtowej jest prawidłowe, zaś ustalonego jako iloczyn liczby jednostek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym nabytych na podstawie umowy i wartości tych jednostek z dnia wyceny jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określił źródła przychodów. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Z kolei przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, a wymienione w nim są jedynie najbardziej typowe przychody z tego źródła. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie również każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Skoro do przychodów z innych źródeł osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego zalicza się kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, to z uwagi na analogiczny charakter należy to tego rodzaju przychodów zaliczyć również świadczenia otrzymane przez uposażonego z tytułu umowy ubezpieczenia związanego z funduszem kapitałowym, zawartej przez ubezpieczonego, których wysokość jest określona jako iloczyn liczby jednostek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym nabytych na podstawie umowy i wartości tych jednostek z dnia wyceny.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

W myśl art. 24 ust. 15 ww. ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Powyższy art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza zatem szczególną zasadę ustalania dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w ubezpieczeniowych funduszach kapitałowych, przez które zgodnie z art. 5a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie się fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Dochodem z tytułu inwestowania składki w ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy będzie różnica między wypłaconą klientowi kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych przez niego do zakładu ubezpieczeń i przekazanych na fundusz kapitałowy. Powyższa różnica będzie dochodem inwestującego.

Natomiast stosownie do art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

-jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego będą kwoty z ubezpieczeń majątkowych, ale tylko te, które nie są związane bezpośrednio z inwestowania składki ubezpieczeniowej w ubezpieczeniowych funduszach kapitałowych, czyli określone zostały w umowie ubezpieczeniowej w stałej, ryczałtowej kwocie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że osoba bliska Wnioskodawczyni rozważa zawarcie z Zakładem Ubezpieczeń, mającym siedzibę w Luksemburgu, świadczącym usługi ubezpieczeniowe na zasadzie swobody umów na terytorium Polski, umowy ubezpieczenia na życie związanej z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. W przypadku zawarcia ww. umowy Wnioskodawczyni zostanie wskazana jako uposażona. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy, jeżeli Ubezpieczony nie dożyje dnia wygaśnięcia Umowy Ubezpieczenia, Ubezpieczyciel wypłaci Wnioskodawczyni, jako uposażonej, świadczenie ubezpieczeniowe w wysokości stanowiącej iloczyn liczby jednostek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym nabytych na podstawie umowy i wartości tych jednostek z dnia wyceny. Ponadto, w razie śmierci Ubezpieczonego, Ubezpieczyciel wypłaci Wnioskodawczyni sumę ubezpieczenia w stałej, ryczałtowej wysokości wskazanej w Certyfikacie ubezpieczenia, ustalonej na etapie zawierania umowy ubezpieczenia.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez Wnioskodawczynię, jako uposażoną, świadczenia ubezpieczeniowego z tytułu umowy ubezpieczenia na życie związanej z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartej przez osobę bliską, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko ta część świadczenia, która w umowie ubezpieczeniowej ustalona została w stałej, ryczałtowej kwocie.

Natomiast, jeżeli z ww. tytułu ubezpieczyciel wypłaciłby świadczenie ubezpieczeniowe w wysokości stanowiącej iloczyn liczby jednostek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym nabytych na podstawie umowy i wartości tych jednostek z dnia wyceny, to stosownie do w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi ono u Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu według zasad ogólnych ww. podatkiem, ponieważ przychód ten nie korzysta ze zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.