2016.02.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-976/15-2/ISZ
z 16 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania oraz dokumentowania wykonywanych usług wsparcia sprzedaży sprzętu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania oraz dokumentowania wykonywanych usług wsparcia sprzedaży sprzętu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka C. Spółka Akcyjna Uproszczona Oddział w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), jest czynnym podatnikiem VAT w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą na terytorium kraju. Spółka specjalizuje się w usługach finansowych dla przedsiębiorców i w ramach prowadzonej działalności zajmuje się finansowaniem nabywania sprzętu lub prawa do korzystania ze sprzętu, głównie rolniczego (np. kombajny, ciągniki), przez klientów wykorzystujących sprzęt na potrzeby działalności gospodarczej (głównie rolniczej) (dalej: „klient” lub „klient docelowy”). Finansowanie na rzecz klientów docelowych udzielane jest na podstawie różnych produktów finansowych, a w szczególności umów leasingu finansowego i operacyjnego oraz umów pożyczki.

W ramach swojej działalności Spółka współpracuje z producentem oraz importerem sprzętu określonych marek, a także z autoryzowanymi dystrybutorami tego sprzętu na terenie kraju (producent, importer i dystrybutorzy dalej zwani łącznie: „Dostawcą”). W ramach tej współpracy Spółka świadczy na rzecz Dostawcy usługi nakierowane na zwiększenie poziomu sprzedaży sprzętu przez Dostawców oraz pozyskiwanie przez nich nowych klientów.

Spółka zapewnia Dostawcom możliwość proponowania potencjalnym klientom różnych metod finansowania nabycia sprzętu, które może zostać udzielone przez Spółkę. Jak wskazano powyżej, Spółka oferuje bowiem różne produkty finansowe dla klientów docelowych, które mogą być alternatywą dla przedsiębiorców nieposiadających wystarczających wolnych środków finansowych, bądź też takich, którzy nie są zainteresowani nabyciem sprzętu za gotówkę.

Z uwagi na powyższe Spółka zawiera z Dostawcami umowy, zgodnie z którymi w ramach prowadzonego programu finansowania w celu promocji i sprzedaży specjalistycznego sprzętu producenta oraz jego nabycia przez obecnych lub potencjalnych klientów, Spółka podejmuje działania przyczyniające się do wzrostu sprzedaży tego sprzętu w tym także marketingowe. Podstawową rolą Wnioskodawcy jest dostarczanie potencjalnym klientom docelowym produktów finansowych umożliwiających sfinansowanie sprzedaży sprzętu przez Dostawców (w tym niekiedy bezpośrednio przez importera lub za pośrednictwem autoryzowanych dystrybutorów), a tym samym przyczyniających się do wzrostu zainteresowania nabyciem przedmiotowego sprzętu. Zauważyć należy, że sprzedaż sprzętu na użytek klientów docelowych powoduje zwiększenie poziomu sprzedaży po stronie wszystkich uczestników łańcucha dostaw sprzętu (tj. producenta, importera, dystrybutora). Sprzedaż sprzętu na rzecz klienta docelowego otwiera bowiem możliwość dostawy dalszych jednostek sprzętu przez poszczególne ogniwa łańcucha dostaw do ich kontrahentów (producent - importer - dystrybutor - klient docelowy).

Jednym z głównych filarów współpracy między Spółką a Dostawcą jest wspólne ustalanie warunków finansowych jakie zastosowane zostaną w produktach finansowych oferowanych przez Spółkę. Jako niezależny przedsiębiorca Spółka posiada pełną swobodę ustalania warunków swoich usług, w tym warunków finansowych. Jednak w ramach współpracy z Dostawcami Spółka uzgadnia z nimi warunki finansowe danej kampanii marketingowo-sprzedażowej celem przygotowania oferty atrakcyjnej dla klienta docelowego. W wyniku tych uzgodnień Spółka oferuje klientom zainteresowanym nabyciem lub używaniem sprzętu swoje produkty finansowe na warunkach finansowych bardziej dla nich korzystnych niż gdyby produkty te oferowane były przez Spółkę bez współpracy z Dostawcami. Dzięki współpracy Spółka może oferować klientom docelowym obniżone koszty finansowania, do poniesienia których klient jest zobowiązany na podstawie umowy o finansowanie. Ekonomiczny koszt uatrakcyjnienia oferty Spółki ponoszony jest przez Dostawcę, z którym Spółka dokonuje uzgodnień w zakresie warunków finansowych swojej oferty. W zależności od danej kampanii sprzedażowej uzgodnienia mają miejsce między Spółką a producentem, między Spółką a importerem lub między Spółką a autoryzowanymi dystrybutorami (wszystkimi lub niektórymi z nich) albo też między Spółką i wszystkimi lub niektórymi podmiotami biorącymi udział w łańcuchu dostaw sprzętu do użytkownika końcowego (Dostawcami). Współpraca z importerem sprzętu ma przy tym charakter współpracy stałej. Importer koordynuje wszystkie istotne kampanie sprzedażowe sprzętu. Wszelkie uzgodnienia dotyczące kampanii sprzedażowych pozostają nieznane dla klienta docelowego oraz zazwyczaj mają miejsce między Spółką a importerem, co nie wyklucza możliwości uzgodnień także z producentem lub dystrybutorem. Dzięki atrakcyjnej ofercie na finansowanie Dostawca, z którym Spółka uzgodniła warunki finansowe swoich produktów pozyskuje usługę, która umożliwia wzrost poziomu sprzedaży sprzętu.

Opisane powyżej uzgodnienia Spółki z Dostawcami odnośnie warunków finansowych dotyczą różnych produktów finansowych oferowanych przez Spółkę (np. leasing finansowy, leasing operacyjny, pożyczka). Na moment dokonywania tych uzgodnień nie jest możliwe ustalenie jaki produkt finansowy zostanie zastosowany do sfinansowania nabycia lub prawa użytkowania danego sprzętu przez klienta docelowego, a wynagrodzenie Spółki jest skalkulowane w zryczałtowanej wysokości. Strony uzgodnień przyjmują jednak, że niezależnie od tego z jakiego produktu finansowego skorzysta klient docelowy, atrakcyjna oferta na finansowanie stanowi wsparcie sprzedaży sprzętu przez Dostawców. Klient docelowy, który uzyskuje sprzęt dzięki usługom finansowym świadczonym przez Spółkę nie ma wiedzy na temat uzgodnień między Spółką a Dostawcą. W szczególności klient nie uzyskuje informacji, że Dostawca ponosi ekonomiczny ciężar wynagrodzenia uiszczanego Spółce. Takie preferencyjne produkty finansowe są oferowane okresowo, w ramach kampanii marketingowo-sprzedażowych, które generalnie są skonkretyzowane dla określonego sprzętu.

W związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy usługami szeroko rozumianego marketingu, wsparcia sprzedaży i związanym z tym otrzymywanym od Dostawcy wynagrodzeniem, Spółka wystawia na rzecz danego Dostawcy faktury dokumentujące otrzymywane od niego płatności. Niezależnie od tego czy finansowanie udzielane przez Spółkę ma miejsce na mocy umowy leasingu czy umowy pożyczki, Spółka wystawia z tego tytułu na rzecz danego Dostawcy faktury określające opłatę naliczając podstawową stawkę podatku VAT. Spółka wystawia fakturę ponieważ otrzymywane przez nią wynagrodzenie wynika z usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Dostawcy sprzętu, których celem jest zwiększenie poziomu sprzedaży sprzętu. Zgodnie z ustaleniami wynagrodzenie jest należne Spółce wówczas gdy faktycznie doszło do udzielenia przez nią finansowania na rzecz klienta docelowego na preferencyjnych warunkach uzgodnionych między Spółką a Dostawcą. Wynagrodzenie nie jest należne w sytuacji gdy Wnioskodawca nie uczestniczył w finansowaniu danego sprzętu, tj. nabycie sprzętu lub prawa do korzystania z niego nastąpiło bez finansowania udzielonego przez Wnioskodawcę. Wynagrodzenie uiszczane jest z góry, w zryczałtowanej wysokości odnośnie danej umowy o finansowanie i w żaden sposób nie jest powiązane z obsługą przez klienta docelowego umowy o finansowanie, na podstawie której kwota należnych od klienta odsetek stanowiących wynagrodzenie Wnioskodawcy za finansowanie udzielone na rzecz klienta uiszczana jest w trakcie trwania całej umowy. Późniejsze zdarzenia związane z udzielonym przez Spółkę finansowaniem (np. niewypłacalność klienta docelowego, wypowiedzenie umowy o finansowanie, naruszenie przez klienta postanowień umowy o finansowanie) nie mają wpływu na rozliczenia między Spółką a Dostawcą. W szczególności zapłacone wynagrodzenie nie podlega zwrotowi. Faktury dotyczące przedmiotowej opłaty wystawiane są przez Spółkę po zakończeniu każdego miesiąca trwania uzgodnionej kampanii sprzedażowej i uwzględniają wszystkie umowy na finansowanie sprzętu aktywowane przez Spółkę w trakcie poprzedniego miesiąca.

Powyższe zasady fakturowania znajdują zastosowanie dla współpracy Spółki z każdym z podmiotów w łańcuchu dostaw sprzętu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając na Dostawcę zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w Polsce fakturę naliczając podstawową stawkę podatku VAT?
Czy w przypadku jeśli Dostawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju, Spółka powinna wystawić fakturę z adnotacją „podatek należny rozlicza nabywca” (tzw. reverse charge”), i nie naliczać podatku VAT na fakturze z uwagi na to że w takim przypadku zgodnie z treścią art. 28b ust. l ustawy o podatku od towarów i usług, usługa jest opodatkowana w kraju jej nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki jej działanie jest prawidłowe i powinna ona wystawiać na rzecz Dostawcy faktury naliczając podstawową stawkę podatku VAT. Powyższe powinno być według Spółki niezależne od tego czy otrzymane przez nią od Dostawcy wynagrodzenie wynika z udzielenia przez Spółkę finansowania na preferencyjnych warunkach w formie leasingu (który jest opodatkowany podstawową stawką podatku VAT), czy też w formie pożyczki (która jest z podatku VAT zwolniona). Spółka świadczy na rzecz Dostawcy odrębną usługę polegającą na wsparciu sprzedaży sprzętu, a forma finansowania udzielanego klientowi docelowemu nie ma żadnego znaczenia. Wsparcie sprzedaży sprzętu następuje przez udzielenie finansowania na warunkach finansowych preferencyjnych dla klienta, uzgodnionych wspólnie między Spółką a Dostawcą. Na wzajemne rozliczenia między Spółką a Dostawcą nie mają wpływu także dalsze zdarzenia związane z umową o finansowanie. Wynagrodzenie nie ulega żadnej redukcji w przypadku przedterminowego zakończenia umowy o finansowanie. Ryzyko spłaty udzielonego finansowania jest więc w całości ponoszone przez Spółkę. Wsparcie sprzedaży sprzętu przez Dostawcę realizowane jest zatem przede wszystkim przez fakt udzielenia finansowania klientowi docelowemu i dokonuje się z chwilą udzielenia tego finansowania. Zryczałtowana opłata otrzymywana przez Spółkę od Dostawcy stanowi wynagrodzenie za szeroko rozumiane usługi wsparcia sprzedaży świadczone przez Spółkę na rzecz Dostawcy polegające na promocji oferty handlowej Dostawcy. Usługi te przyczyniają się do zwiększenia poziomu sprzedaży sprzętu oraz stworzenia możliwości pozyskiwania nowej klienteli. Charakter usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Dostawców, a przede wszystkim na rzecz importera, jest zbliżony do usług jakie świadczy wydawca kart kredytowych na rzecz sprzedawcy towarów. W tym kontekście warto wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 listopada 2013 r., C-494/12, w którym Trybunał wyraźnie wskazał na tego typu usługi. Wnioskodawca odsyła w tym zakresie do pkt 34 tego wyroku wskazując przy tym na różnice w tłumaczeniu między polską a angielską wersją językową. W polskiej wersji językowej czytamy:

„Jeżeli nabywca płaci cenę towaru za pomocą karty kredytowej, mamy do czynienia z dwoma transakcjami, to znaczy, po pierwsze, ze sprzedażą tego towaru przez dostawcę, który wlicza do łącznej wymaganej ceny również podatek VAT, który zostanie zapłacony przez owego nabywcę jako końcowego konsumenta i pobrany przez owego dostawcę na rachunek fiskusa, i po drugie, ze świadczeniem usług na rzecz rzeczonego dostawcy przez wystawcę karty. Ostatnie świadczenie ma na celu zagwarantowanie zapłaty za towary, których zakup został dokonany za pomocą tejże karty, promocję interesów usługodawcy poprzez możliwość nabycia nowej klienteli, ewentualną reklamę na rzecz usługodawcy lub inny dowolny cel (zob. wyrok z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-18/92 Bally, Rec. s. 1-2871, pkt 9)”.

Podczas gdy zgodnie z angielską wersją językową:

„When a purchaser pays the price of goods by means of a credit card, one is directly faced with two transactions, namely, on the one hand, the sale of the goods by a supplier, who calculates in the total price demanded the VAT which will be paid by the purchaser as the final consumer and which is charged by the supplier on behalf of the revenue authorities, and, on the other hand the provision of services to the supplier by the card issuer. The services provided are those of guaranteeing payment for the goods purchased by means of the card promotion of the supplier’s business by enabling him to acquire new customers, possible publicity on his behalf or some other services (see Case C-18/92 Bally [1993] ECR 1-2871, paragraph 9)”.

W angielskiej wersji językowej mowa o usługach promocji świadczonych przez wystawcę karty kredytowej na rzecz dostawcy towarów, co w kontekście sprawy rozpoznawanej przez Trybunał nie powinno budzić wątpliwości.

Należy nadmienić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi są dokonywane odpłatnie, a zatem podlegać powinny opodatkowaniu. Wskazać należy, że jeżeli pomiędzy świadczącym usługi a ich odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, a świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie usługi świadczonej usługobiorcy, powinno ono podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż istnieje bezpośredni związek pomiędzy wykonaną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem, a usługa ta nie jest objęta żadnym zwolnieniem z VAT.

Ad. 2.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju są analogiczne jak na rzecz podmiotu krajowego i związane są ze wsparciem sprzedaży. Zdaniem Spółki ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników VAT miejscem świadczenia usługi jest miejsce, w którym siedzibę ma usługobiorca, podejście Wnioskodawcy odnośnie nie naliczania VAT na fakturze wystawianej na rzecz Dostawcy, który posiada siedzibę na terenie któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej, ale poza terytorium kraju, powinno zostać uznane za prawidłowe. Przedsiębiorca świadczący usługi na rzecz nabywców z UE powinien udokumentować ten fakt fakturą wystawioną zgodnie z polskimi przepisami, a te wskazują mu takie podejście jako prawidłowe.

Jest to bowiem zgodne z zasadą, że miejscem opodatkowania świadczenia usług jest „miejsce rzeczywistej konsumpcji”. W rezultacie podmiot polski powinien wystawić fakturę bez naliczania na niej VAT, za to z adnotacją: „podatek należny rozlicza nabywca” (reverse charge), a z kolei podmiot zarejestrowany w kraju UE, który na fakturze wskazał tzw. „NIP europejski” tj. numer VAT-UE poprzedzony właściwym kodem kraju, naliczy odpowiednio podatek VAT od tej usługi w kraju siedziby. Oprócz tego usługi świadczone w trybie artykułu 28b na rzecz podatników mających siedzibę na terenie Unii muszą być wykazywane na deklaracji VAT-7 i VAT-UE jako sprzedaż. Dlatego Wnioskodawca zamierza wykazywać te usługi na stosowanych deklaracjach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Co do zasady, stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem. ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy które powinna zawierać faktura VAT określone zostały w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 4 i pkt 5 oraz pkt 10-15 tego przepisu, faktura powinna zawierać:

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a (pkt 4);

numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (pkt 5);

kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto (pkt 10);

wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto) (pkt 11);

stawkę podatku (pkt 12);

sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13);

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14);

kwotę należności ogółem (pkt 15).

Ad. 1.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem VAT w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą na terytorium kraju i świadczy na rzecz klienta docelowego usługę finansowania. Finansowanie na rzecz klientów docelowych udzielane jest na podstawie różnych produktów finansowych, a w szczególności umów leasingu finansowego i operacyjnego oraz umów pożyczki.

W ramach swojej działalności Spółka współpracuje z producentem oraz importerem sprzętu określonych marek, a także z autoryzowanymi dystrybutorami tego sprzętu na terenie kraju (Dostawcą). W ramach tej współpracy Spółka świadczy na rzecz Dostawcy usługi nakierowane na zwiększenie poziomu sprzedaży sprzętu przez Dostawców oraz pozyskiwanie przez nich nowych klientów. Spółka zapewnia Dostawcom możliwość proponowania potencjalnym klientom różnych metod finansowania nabycia sprzętu, które może zostać udzielone przez Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając na Dostawcę zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w Polsce fakturę naliczając podstawową stawkę podatku VAT.

W przedstawionej sprawie, Wnioskodawca, w ramach zawartej umowy zobowiązaniowej wykonuje na rzecz Dostawcy świadczenie, za które otrzymuje wynagrodzenie. Jednak, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawców, nie są usługami stricte finansowymi. Spółka świadczy na rzecz Dostawcy usługę polegającą na wsparciu sprzedaży sprzętu.

Wnioskodawca w opisie sprawy wyraźnie wskazał, że w ramach współpracy z Dostawcami Spółka uzgadnia z nimi warunki finansowe danej kampanii marketingowo-sprzedażowej celem przygotowania oferty atrakcyjnej dla klienta docelowego. W wyniku tych uzgodnień Spółka oferuje klientom zainteresowanym nabyciem lub używaniem sprzętu swoje produkty finansowe na warunkach finansowych bardziej dla nich korzystnych niż gdyby produkty te oferowane były przez Spółkę bez współpracy z Dostawcami. Ekonomiczny koszt uatrakcyjnienia oferty Spółki ponoszony jest przez Dostawcę, z którym Spółka dokonuje uzgodnień w zakresie warunków finansowych swojej oferty. Dostawca w ten sposób pozyskuje usługę, która umożliwia wzrost poziomu sprzedaży sprzętu. Przy tym, niezależnie od tego czy finansowanie udzielane przez Spółkę ma miejsce na mocy umowy leasingu czy umowy pożyczki, to otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie wynika z usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Dostawcy sprzętu, których celem jest zwiększenie poziomu sprzedaży sprzętu. Wnioskodawca podkreślił, że wynagrodzenie uiszczane jest z góry, w zryczałtowanej wysokości odnośnie danej umowy o finansowanie i w żaden sposób nie jest powiązane z obsługą przez klienta docelowego umowy o finansowanie, na podstawie której kwota należnych od klienta odsetek stanowiących wynagrodzenie Spółki za finansowanie udzielone na rzecz klienta uiszczana jest w trakcie trwania całej umowy. Natomiast późniejsze zdarzenia związane z udzielonym przez Spółkę finansowaniem (np. niewypłacalność klienta docelowego, wypowiedzenie umowy o finansowanie, naruszenie przez klienta postanowień umowy o finansowanie) nie mają wpływu na rozliczenia między Spółką a Dostawcą. W szczególności zapłacone wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.

Wnioskodawca we wniosku wyraźnie wskazał, że Spółka świadczy na rzecz Dostawcy odrębną usługę polegającą na wsparciu sprzedaży sprzętu, a forma finansowania udzielanego klientowi docelowemu nie ma żadnego znaczenia. Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że wsparcie sprzedaży sprzętu następuje przez udzielenie finansowania na warunkach finansowych preferencyjnych dla klienta, uzgodnionych wspólnie między Spółką a Dostawcą. Na moment dokonywania tych uzgodnień nie jest możliwe ustalenie jaki produkt finansowy (np. leasing finansowy, leasing operacyjny, pożyczka) zostanie zastosowany do sfinansowania nabycia lub prawa użytkowania danego sprzętu przez klienta docelowego, a wynagrodzenie Spółki jest skalkulowane w zryczałtowanej wysokości.

Wobec tego, z opisu zaistniałego zdarzenia wynika, że Wnioskodawca na rzecz Dostawcy nie świadczy usługi leasingu finansowego, leasingu operacyjnego, czy też usługi pożyczki. Spółka na rzecz Dostawcy świadczy usługę marketingową polegającą na wsparciu sprzedaży sprzętu poprzez udzielenie finansowania klientowi docelowemu, na warunkach uzgodnionych z Dostawcą. Przy tym za tą usługę Spółka otrzymuje od Dostawcy wynagrodzenie.

Co do zasady, stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Jednakże, usługi polegające na wsparciu sprzedaży sprzętu nie zostały wymienione jako te które korzystają z tych preferencji podatkowych.

Wobec tego, właściwą stawką podatku VAT dla usług polegających na wsparciu sprzedaży sprzętu, jest stawka podstawowa podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Z przepisu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT wnika, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku. Jednocześnie, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 12 ustawy, faktura powinna zawierać stawkę podatku.

Zatem, w przedstawionej sytuacji, Spółka postępuje prawidłowo wystawiając na Dostawcę, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w Polsce, fakturę naliczając podstawową stawkę podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że w ramach swojej działalności współpracuje z producentem oraz importerem sprzętu określonych marek, a także z autoryzowanymi dystrybutorami tego sprzętu na terenie kraju (producent, importer i dystrybutorzy dalej zwani łącznie: „Dostawcą”). Spółka świadczy na rzecz Dostawców usługi polegające na wsparciu sprzedaży sprzętu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy w przypadku jeśli Dostawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju, Spółka powinna wystawić fakturę z adnotacją „podatek należny rozlicza nabywca” (tzw. „reverse charge”), i nie naliczać podatku VAT na fakturze z uwagi na to że w takim przypadku zgodnie z treścią art. 28b ust. l ustawy o podatku od towarów i usług, usługa jest opodatkowana w kraju jej nabywcy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, tj. podmiotu działającego w takim charakterze, jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

W przedmiotowej sprawie Dostawcę, będącego: producentem, importerem sprzętu określonych marek, autoryzowanym dystrybutorem tego sprzętu na terenie kraju, należy uznać za podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy. Ponadto wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie mają zastosowania.

Wobec tego, względem świadczonych przez Wnioskodawcę usług wsparcia sprzedaży sprzętu na rzecz Dostawcy, zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem, zgodnie z art. 28b ustawy, miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawcy, znajduje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej siedziby Dostawcy.

W odniesieniu do prawidłowości wystawiania faktury z tytułu świadczonych usług, wskazać należy, że zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 4 i pkt 5 ustawy, faktura powinna zawierać numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Przy tym, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Jednocześnie, na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, faktura może nie zawierać, w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14, tj. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

W rezultacie, w opisanym we wniosku zdarzeniu, podmiot polski (Wnioskodawca) zobowiązany jest wystawić fakturę bez naliczania na niej VAT, za to z adnotacją: „odwrotne obciążenie”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 w powiązaniu z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W opisie wniosku Spółka wskazała, że Dostawca jest podatnikiem zarejestrowanym na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju. Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone w trybie artykułu 28b na rzecz podatników mających siedzibę na terenie Unii, muszą być wykazywane na deklaracji VAT-7 i VAT-UE jako sprzedaż.

Należy zauważyć, że sytuacja, w której czynność zrealizowana przez polskiego podatnika nie podlega opodatkowaniu w Polsce nie oznacza, że pozostaje ona całkowicie poza zakresem przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nakładają na podatnika obowiązek udokumentowania wykonania takiej czynności fakturą oraz w określonych przypadkach obowiązek wykazania takiej transakcji w składanej deklaracji podatkowej, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

I tak, w myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 14 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Zgodnie zaś z delegacją ustawową zawartą w art. 99 ust. 14 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 914) określając wzory deklaracji wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia.

W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), stanowiących załącznik nr 4 do ww. rozporządzenia, wskazano, że deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 składają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. W deklaracji VAT-7 w poz. 11 wykazuje się wartość świadczonych usług poza terytorium kraju. Jednocześnie w poz. 12 wykazuje się wartość świadczonych usług poza terytorium kraju, w tym świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, polski podatnik VAT zidentyfikowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych w kraju, świadcząc usługi - opodatkowane zgodnie z art. 28b ustawy - dla podatnika unijnego zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej, (czyli zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych), zobowiązany jest wykazać świadczenie tych usług w informacji podsumowującej.

Z przytoczonego art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wynika, że informacja podsumowująca powinna zawierać tylko te usługi świadczone na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej świadczonych na terytorium państwa usługobiorcy innych niż terytorium kraju, które nie są opodatkowane stawką 0% lub zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej dla których to obowiązującym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek nakładany na terytorium państwa członkowskiego z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Ustawodawca w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, odnosi się do kwestii opodatkowania nie „polskim” podatkiem VAT, ale podatkiem od wartości dodanej, tj. w miejscu świadczenia usługi. Ten fakt powoduje, że podatnik świadczący usługę, która jest opodatkowana w trybie reverse change przez jego kontrahenta, powinien zweryfikować przepisy obowiązujące w kraju kontrahenta, aby wiedzieć, czy usługa którą świadczy jest zwolniona lub opodatkowana 0% stawką i czy powinien ją w efekcie wykazywać w informacji podsumowującej.

Zatem Wnioskodawca powinien ustalić, w jaki sposób świadczona przez niego usługa jest opodatkowana w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce jej świadczenia.

Podatnik może oprzeć się w tym zakresie na Dyrektywie 2006/112, która wprowadza listę czynności zwolnionych. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że opodatkowanie stawką 0% jest inną formą standardowego w Dyrektywie zwolnienia z prawem do odliczenia podatku naliczonego stosowanego w przypadku eksportu towarów czy usług.

Zatem, odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że o ile świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahenta (Dostawcy, podatnika zarejestrowanego na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju) usługi polegające na wsparciu sprzedaży sprzętu, nie są opodatkowane stawką 0% lub zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej na terytorium kraju w którym, zgodnie z art. 28b ustawy znajduje się miejsce ich opodatkowania, to Spółka jest zobowiązana do wykazania świadczenia tych usług w informacji podsumowującej, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Podsumowując, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, tj. w przypadku gdy Dostawca jest podatnikiem zarejestrowanym na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju, Spółka powinna wystawić fakturę z adnotacją „odwrotne obciążenie”, i nie naliczać podatku VAT na fakturze z uwagi na to że w takim przypadku zgodnie z treścią art. 28b ust. l ustawy o podatku od towarów i usług, usługa jest opodatkowana w kraju jej nabywcy.

Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazywać sprzedaż tych usług w deklaracji VAT-7 w poz. 11. Jednocześnie w przypadku, gdy usługi te w kraju nabywcy nie są opodatkowane stawką 0% lub zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, Wnioskodawca transakcje te wykaże również w poz. 12 deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej VAT-UE, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Wobec tego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin