Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-563/15-3/MK
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 1649 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania przy sprzedaży ciągnika rolniczego procedury VAT-marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. do BKIP w Płocku został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania przy sprzedaży ciągnika rolniczego procedury VAT-marża.

Na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, pismem z dnia 22 grudnia 2015 r., przesłał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2016 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu i sprzedaży płodów rolnych, transportu, sprzedaży paliw, materiałów budowlanych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje zakupu ruchomości w tym samochodów ciężarowych, sprzętu zmechanizowanego, ciągników itp. w celu wykorzystywania ich do działalności gospodarczej. Ruchomości te są wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wykorzystywane są w działalności jako środki trwałe. Są to zarówno środki trwałe nabywane od innych przedsiębiorstw jak również od osób fizycznych. Środki używane w firmie są docelowo przeznaczone do dalszej odsprzedaży. Ruchomości w aktualnym stanie są zdatne do dalszego użytku.

W piśmie z dnia 12 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotowy ciągnik spełnia definicję towaru używanego zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz.1054, z późn.zm.).

Przedmiotowy ciągnik został zakupiony od osoby fizycznej na umowę kupna- sprzedaży (bez prawa odliczenia VAT przy jego nabyciu).

Przewiduje się cenę sprzedaży wyższą od ceny nabycia tego ciągnika.

Ciągnik był wykorzystywany w działalności opodatkowanej.

W chwili zakupu Wnioskodawca zakładał zbycie przedmiotowego ciągnika po uprzednim wykorzystywaniu na cele działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając ciągnik rolniczy używany w firmie jako środek trwały, zakupiony od osoby fizycznej na umowę kupna-sprzedaży (bez prawa odliczenia VAT przy jego nabyciu), który był wykorzystywany w działalności opodatkowanej, można zastosować metodę VAT-marża, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są wszystkie przesłanki w celu zastosowania procedury VAT-marża. Ciągnik został nabyty od osoby niebędącej podatnikiem VAT (art. 120 ust. 10 ustawy VAT) w ramach działalności gospodarczej i stanowi towar używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Tym samym w odniesieniu do transakcji sprzedaży takiego środka trwałego można zastosować metodę VAT-marża i zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT jako należny wykazać podatek stanowiący różnicę pomiędzy kwotą sprzedaży a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przepis art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy, między innymi, towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania procedury VAT marża jest to, aby towary zostały nabyte w celu odsprzedaży. Zatem, do sprzedaży ciągnika może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 4 i ust. 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu i sprzedaży płodów rolnych, transportu, sprzedaży paliw, materiałów budowlanych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje zakupu ruchomości w tym samochodów ciężarowych, sprzętu zmechanizowanego, ciągników w celu wykorzystywania ich do działalności gospodarczej. Ruchomości te są wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wykorzystywane są w działalności jako środki trwałe. Są to zarówno środki trwałe nabywane od innych przedsiębiorstw jak również od osób fizycznych. Środki używane w firmie są docelowo przeznaczone do dalszej odsprzedaży. Ruchomości w aktualnym stanie są zdatne do dalszego użytku. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zamierza sprzedać ciągnik rolniczy używany w firmie jako środek trwały. Przedmiotowy ciągnik spełnia definicję towaru używanego zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przedmiotowy ciągnik został zakupiony od osoby fizycznej na umowę kupna-sprzedaży (bez prawa odliczenia VAT przy jego nabyciu). Wnioskodawca przewiduje, że cena sprzedaży będzie wyższa od ceny nabycia tego ciągnika. Ciągnik był wykorzystywany w działalności opodatkowanej. W chwili zakupu Wnioskodawca zakładał zbycie przedmiotowego ciągnika po uprzednim wykorzystywaniu na cele działalności gospodarczej.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy ciągnik spełnia definicję towaru używanego zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy oraz Wnioskodawca nabył go od osoby fizycznej na umowę kupna- sprzedaży (bez prawa odliczenia VAT przy jego nabyciu) w celu dalszej odsprzedaży, to Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT - marża, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy.

Ponieważ Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny w zakresie prawa do zastosowania przy sprzedaży ciągnika rolniczego procedury VAT-marża to oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku w szczególności wysokość podatku należnego w przypadku zastosowania metody VAT-marża nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.