Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-1094/15/KO
z 23 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu realizacji umowy komisu oraz obowiązku wystawienia faktury za wino dostarczone Komisantowi w ramach umowy komisu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu realizacji umowy komisu oraz obowiązku wystawienia faktury za wino dostarczone Komisantowi w ramach umowy komisu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca sprowadza z zagranicy (ściślej z Włoch) do Polski wino w butelkach. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z innymi przedsiębiorcami, z każdym odrębnie, umowę komisu. W ramach umowy Wnioskodawca będzie dostarczał przedsiębiorcom wino w butelkach, które przedsiębiorcy będą następnie sprzedawać w ramach swojej działalności.

W ramach umowy komisu, Wnioskodawca wraz z drugą stroną ustalą miesięczne okresy rozliczeniowe. Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą (jako Komitentem) oraz Komisantem będą odbywały się na podstawie dowodów wydania towaru (wina) w danym miesiącu kalendarzowym.

Zapłata za dostarczony towar będzie wymagalna dopiero jeśli towar ten zostanie faktycznie sprzedany przez Komisanta, co będzie ustalane na podstawie doręczanego przez Komisanta do Komitenta zestawienia sprzedaży za dany miesiąc. Zestawienia sprzedaży będą dostarczane w terminie do 5. dnia roboczego każdego kolejnego miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym.

Komitent wystawi fakturę VAT na towar sprzedany przez Komisanta w danym miesiącu kalendarzowym. Termin płatności za faktycznie sprzedany przez Komisanta towar przypada po dniu wystawienia faktury przez Komitenta.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

1. Kiedy przypada obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu realizacji między Wnioskodawcą (jako Komitentem) oraz Komisantem umowy komisu wina?
2. Kiedy na Wnioskodawcy (jako Komitencie) ciąży obowiązek wystawienia faktury za wino dostarczone Komisantowi w ramach umowy komisu?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko - pytanie 1:

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu realizacji między Wnioskodawcą (jako Komitentem) oraz Komisantem umowy komisu wina, przypada na chwilę otrzymania przez Wnioskodawcę całości lub części zapłaty z tytułu wydania towaru (wina w butelkach) na podstawie umowy komisu.

Uzasadnienie - pytanie 1:

Powyższy wniosek wynika wprost z przepisu art. 19a ust. 5 pkt 1) lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko - pytanie 2:

Na Wnioskodawcy (jako Komitencie) ciąży obowiązek wystawienia faktury za wino dostarczone Komisantowi w ramach umowy komisu, którą powinien wystawić nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał dostawy wina.

Uzasadnienie - pytanie 2:

Stanowisko Wnioskodawcy wynika wprost z przepisu art. 106i ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto do sytuacji opisanej w stanie faktycznym nie mają zastosowania wyłączenia wskazane w ust. 2 - 8 art. 106 i ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w kwestiach dotyczących podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.).

Stosownie do art. 765 Kodeksu cywilnego przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Zatem z jednej strony występuje komitent – osoba dająca zlecenie, chcąca sprzedać określoną rzecz, z drugiej komisant – przyjmujący zlecenie, swoisty pośrednik, który sprzedaje rzecz na rachunek komitenta.

Na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, umowa komisu kwalifikowana jest jako dwie odrębne czynności, gdzie każda z nich stanowi dostawę towarów.

Dostawę towarów stanowi zarówno wydanie towarów w komis przez komitenta komisantowi (podmiotowi prowadzącemu komis), jak i wydanie towarów przez komisanta ostatecznemu klientowi. Powyższe wynika z brzmienia art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy, ponieważ w świetle tego przepisu dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

W przypadku umowy komisu każde wydanie towaru między podmiotami podlega opodatkowaniu, a dokumentowanie powinno wyglądać analogicznie jak przy dostawie towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprowadza z zagranicy (z Włoch) do Polski wino w butelkach. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z innymi przedsiębiorcami, z każdym odrębnie, umowę komisu. W ramach umowy Wnioskodawca będzie dostarczał przedsiębiorcom wino w butelkach, które przedsiębiorcy będą następnie sprzedawać w ramach swojej działalności. W ramach umowy komisu, Wnioskodawca wraz z drugą stroną ustalą miesięczne okresy rozliczeniowe. Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą (jako Komitentem) oraz Komisantem będą odbywały się na podstawie dowodów wydania towaru (wina) w danym miesiącu kalendarzowym. Zapłata za dostarczony towar będzie wymagalna dopiero jeśli towar ten zostanie faktycznie sprzedany przez Komisanta, co będzie ustalane na podstawie doręczanego przez Komisanta do Komitenta zestawienia sprzedaży za dany miesiąc. Zestawienia sprzedaży będą dostarczane w terminie do 5. dnia roboczego każdego kolejnego miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym. Komitent wystawi fakturę VAT na towar sprzedany przez Komisanta w danym miesiącu kalendarzowym. Termin płatności za faktycznie sprzedany przez Komisanta towar przypada po dniu wystawienia faktury przez Komitenta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu realizacji umowy komisu wina oraz kiedy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia faktury za wino dostarczone Komisantowi w ramach umowy komisu.

Należy wskazać, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy komisu.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 6 ustawy).

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Na podstawie Słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) należy wskazać, że „zapłata” to „uiszczenie należności za coś”, „należność za coś”, „odpłacenie komuś za coś”. Pojęcie zapłaty powinno być rozumiane właśnie jako należność za daną czynność opodatkowaną, jako kwota bądź wartość, na którą strony się umówiły, czyli kwota, którą podatnik efektywnie ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług.

W świetle powołanych przepisów, obowiązek podatkowy nie powstaje w momencie wydania towarów przez komitenta komisantowi, lecz dopiero w momencie otrzymania przez komitenta zapłaty za wydane towary w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Jeżeli zatem komitent nie otrzyma zapłaty od komisanta lub otrzyma jedynie część zapłaty, wówczas obowiązek podatkowy nie powstanie lub powstanie wyłącznie w stosunku do otrzymanej części zapłaty.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W świetle art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 106i ust. 2 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

W myśl art. 106i ust. 7 ustawy o VAT faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie określają szczególnego terminu wystawienia faktury w przypadku sprzedaży towarów w ramach umowy komisowej. Stad też w takiej sytuacji należy kierować się regulacjami wynikającymi z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu realizacji umowy komisu wina będzie moment otrzymania przez Wnioskodawcę (Komitenta) od Komisanta całości lub części zapłaty za sprzedane przez niego wino. Wnioskodawca obowiązany będzie wystawić fakturę nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał dostawy towaru (tj. wina w butelkach).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w kwestiach objętych pytaniami nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 3) zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.