INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek i prowizji od kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek i prowizji od kredytu.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 6 czerwca 2012 r., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 czerwca 2012 r., natomiast w dniu 18 czerwca 2012 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 15 czerwca 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego (liniowego) na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność gospodarczą wykonuje jako przedsiębiorca (jednoosobowa działalność gospodarcza). Przedmiotem działalności gospodarczej są m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z).

Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki (i poręczenia), w której zobowiązał się do udzielenia oprocentowanej pożyczki spółce prawa handlowego, w której nie jest wspólnikiem i nie zasiada w jej organach stanowiących lub kontrolnych (nie są podmiotami powiązanymi). Warunkiem zawarcia tej umowy było uzyskanie przez Wnioskodawcę kredytu. Kredyt ten Wnioskodawca uzyskał jako osoba fizyczna - bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Uzyskany kredyt jest niższy od kwoty udzielonej przez Wnioskodawcę pożyczki - pozostałą kwotę uzupełni z własnych środków. Jedynym celem pozyskania kredytu było przeznaczenie środków finansowych na udzielenie pożyczki.

Uzupełniając wniosek Wnioskodawca podał, iż:

• z umowy kredytu nie wynika, że kredyt przeznaczony jest na cele działalności gospodarczej,

• w umowie z dnia 10 stycznia 2012 r. zobowiązał się podjąć starania o uzyskanie kredytu w dwóch bankach, z którego kredytu powiększonego o środki własne miał udzielić pożyczki. Pożyczka miała zostać udzielona w ramach działalności gospodarczej. Umowa pożyczki miała zostać zawarta niezwłocznie po uzyskaniu ww. kredytu, a w razie gdyby kredyt ten nie został przyznany, umowa przewidywała, że strony nie podejmą żadnych kroków prawnych z nią związanych. W dniu 24 lutego 2012 r., po uzyskaniu kredytu, została zawarta umowa pożyczki.

• prowizja od udzielonego kredytu została naliczona na podstawie umowy kredytu zawartej z bankiem, a następnie została zapłacona z rachunku Jego przedsiębiorstwa.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowizja i odsetki od kredytu płacone przez Wnioskodawcę stanowią koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od uzyskanego kredytu stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) – dalej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, znajduje się uregulowanie, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Przy tym, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cyt. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu; czyli musi być poniesiony na cele pozarolniczej działalności gospodarczej,

• nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów; w opisanym przypadku zatem kosztem mogą być tylko faktycznie zapłacone odsetki,

• musi być należycie udokumentowany; potwierdzeniem poniesienia kosztu może być tu dowód wpłaty lub wyciąg bankowy.
  
  

W świetle powyżej przytoczonych przepisów Wnioskodawca stwierdza, że kosztem podatkowym może być taka część zapłaconych odsetek od kredytu, która przypada na cele działalności gospodarczej. W tym przypadku środki uzyskane z kredytu w całości zostały przeznaczone na cele działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, iż prowizja za udzielenie kredytu stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Dodał również, że aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• został właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym przepisie, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów, powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

W świetle powyżej przytoczonych przepisów Wnioskodawca uważa, że kosztem podatkowym może być taka część prowizji za udzielenie kredytu, która przypada na cele działalności gospodarczej. W tym przypadku środki uzyskane z kredytu w całości zostały przeznaczone na cele działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na prowizję za udzielenie kredytu stanowi koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 32 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien w myśl powołanego wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 cyt. ustawy,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek i prowizji od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów (pożyczek) stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu (pożyczki).

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu (pożyczki), a nie treść umowy zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu (pożyczki) dotyczy prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (z kredytu, pożyczki) zostały przeznaczone na cel związany z tą działalnością.

Z powyższego wynika, iż prowizje oraz odsetki od kredytu (pożyczki) mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt (pożyczka) musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi z tego źródła przychodami, przy czym odsetki od kredytu (pożyczki) w celu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu muszą zostać faktycznie zapłacone. Odsetki i prowizja nie mogą również zwiększać kosztów inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca uzyskał kredyt jako osoba fizyczna. Pozyskane środki z kredytu przeznaczył na udzielenie pożyczki innemu podmiotowi w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, której przedmiotem są m. in. pozostałe formy udzielania kredytów. Umowa pożyczki została zawarta po uzyskaniu kredytu. Prowizja od udzielonego kredytu została naliczona na podstawie umowy kredytu i zapłacona przez Wnioskodawcę z rachunku Jego przesiębiorstwa.

Z powyższego wynika, że wydatki związane z zapłatą odsetek i prowizji od kredytu zaciągniętego na cele działalności gospodarczej, w tym przypadku na udzielenie pożyczki innemu podmiotowi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem są m.in. pozostałe formy udzielania kredytów, związane są z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i mają na celu uzyskanie przychodów. Wydatki na spłatę odsetek i prowizji od ww. kredytu spełniają więc kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż poniesione wydatki na prowizję oraz na spłatę odsetek od kredytu przeznaczonego na udzielenie pożyczki innemu podmiotowi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności w dacie ich faktycznego poniesienia (zapłaty) jako koszt pośrednio związany z uzyskanymi przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Końcowo należy podkreślić, że dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.