INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 913/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1685/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2009 r. (data wpływu 5 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 23 lutego 1990 r. nabył w drodze kupna działkę o powierzchni 16,87 ha, przeznaczoną pod uprawy rolne. W wyniku późniejszego pomiaru okazało się, że przedmiotowa nieruchomość jest o 1700 m. kw. większa. Zainteresowany nabył działkę w celu jej wykorzystania w celach rolniczych, ponieważ jest z wykształcenia technikiem mechanizacji rolnictwa. Jednakże z uwagi na pobyt za granicą niniejsza działka jest użytkowana dopiero od kilku lat jako łąka. Podatnik oprócz przedmiotowej nieruchomości posiada również użytki rolne, wykorzystywane jako łąki i pastwiska. Jest on ubezpieczony w KRUS.

Na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 25 lipca 2008 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla gruntów należących do Wnioskodawcy określono przeznaczenie - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

W wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na nieruchomości należącej do Zainteresowanego wyodrębniono X działek. Podatnik zamierza zbyć część przedmiotowych działek (dotychczas sprzedał dwie działki).

Zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) tereny, przeznaczenie których plan miejscowy zmienia mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem (w planie nie ustalono innego sposobu ich tymczasowego zagospodarowania).

Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski; prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rosji w zakresie handlu urządzeniami gastronomicznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży części działek powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 41 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Powyższe przepisy oznaczają, że dostawa gruntów niezabudowanych co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej, ale aby odpłatna dostawa gruntów podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być realizowana przez podatnika podatku od towarów i usług, a jej przedmiotem musi być nieruchomość gruntowa niezabudowana stanowiąca teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę. Pojęcie podatnika zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., który stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 113 ust. 13 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż - nawet kilkukrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby stwierdzić, że ktoś jest podatnikiem od towarów i usług, konieczne jest ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu nieruchomości, a zwłaszcza to, czy kupiono je w celu ich odprzedaży, a nie na potrzeby własne. Niniejsze stanowisko potwierdzają m.in. wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/2006, WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05, WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06, WSA w Gliwicach z dnia 19 marca 2008 r., sygn. akt III SA/GL 161/08, WSA w Szczecinie z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 630/08.

Potwierdzeniem orzecznictwa większości wojewódzkich sądów administracyjnych są wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06 i z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, który został wydany przez poszerzony skład 7 sędziów. Wnioskodawca podkreślił, iż zapadły one w sprawach, w których stan faktyczny był co do istoty tożsamy ze stanem faktycznym w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

W stanie faktycznym w sprawie, w której zapadł wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., skarżący w 1991 r. nabył od osoby fizycznej dwie działki rolne, które uchwałami organów jednostek samorządu terytorialnego w latach 2002 oraz 2004 przeznaczone zostały w planach zagospodarowania przestrzennego odpowiednio pod zabudowę mieszkalno-usługową oraz mieszkaniową jednorodzinną z możliwością realizacji usług nieuciążliwych wraz z elementami infrastruktury technicznej. W latach 2004 oraz 2005 dokonano podziału działek na 93 części. Skarżący nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. NSA w uzasadnieniu wyroku m.in. wskazał, „że w rozpoznawanej sprawie strona nabyła przedmiotowe działki budowlane do majątku osobistego i w związku z ich nabyciem nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego. Sprzedaż (dostawa) gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dopiero od 1 maja 2004 r. Konstrukcja podatku od towarów i usług (art. 86 ustawy o podatku VAT) jest zgodna z konstrukcją podatku od wartości dodanej, przyjętą w ustawodawstwie europejskim, zachowując uprawnienia podatnika do odliczenia podatku naliczonego (podatek obciąża w każdej fazie obrotu nie pełen obrót, ale tylko tę wartość, która została dodana w konkretnej fazie). Podstawową zasadą, obowiązującą w podatku od towarów i usług, to zasada neutralności tego podatku dla podatnika, którego wyrazem jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług; podatnik musi mieć zagwarantowaną możliwość odzyskania podatku naliczonego (por. J. Buziewicz, J. Jędrszczak, Neutralność podatku - podstawowa cecha wspólna systemu VAT, publ. w: Monitor Podatkowy, nr 3 z 2005 r., str. 19). W tej sprawie nabycie działek nastąpiło w czasie, gdy nabycie gruntu nie było objęte obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług”. NSA uznał, iż w tym stanie faktycznym nie powstanie obowiązek w podatku od towarów i usług, gdyż osobę dokonującą przedmiotowych czynności nie można uznać za podatnika tego podatku. Natomiast w stanie faktycznym będącym przedmiotem rozstrzygnięcia NSA wyrokiem z dnia 29 października 2007 r. osoba fizyczna nabyła w 1991 r. działkę o powierzchni 1 ha stanowiącą nieruchomość rolno-leśną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego. Rada miasta w drodze uchwały przekwalifikowała grunty rolne na grunty przeznaczone pod zabudowę domów jednorodzinnych. Następnie grunt ten został podzielony na 13 odrębnych działek. Decyzja o zatwierdzeniu projektu podziału działek wskazywała, że dwie działki wydzielono pod budowę ulic, resztę na sprzedaż. W kwietniu 2004 r. osoba fizyczna zawarła przedwstępną umowę sprzedaży dwóch działek na rzecz tej samej osoby, w przyszłości zaś zamierzała również dokonać sprzedaży kolejnych działek. NSA w uzasadnieniu wyroku podkreślił, że prawo Unii Europejskiej mówi, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza. Sąd stwierdził, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu tym podatkiem tylko wtedy, gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika. Ostatecznie Sąd stwierdził, że jeśli osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, dokonuje sporadycznie sprzedaży swego prywatnego majątku (gruntu), wówczas wykonywane przez taką osobę czynności dostawy gruntu nie uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. NSA stwierdził, że sama częstotliwość lub jej brak nie może jednak decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem VAT, czy nie. Przy opodatkowaniu działań sporadycznych istotne jest bowiem, czy podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zwłaszcza, że przepis art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy VAT z 1977 roku (sprawa toczyła się na gruncie obowiązywania VI Dyrektywy VAT z 17 maja 1977 r.) nie zawiera pojęcia częstotliwości. NSA stwierdził, iż w omawianej sprawie nie można uznać, że strona prowadzi działalność gospodarczą, nie nabyła bowiem gruntu z zamiarem jego dalszej odsprzedaży.

Reasumując powyższe rozważania należy uznać, że o tym, czy dokonanie podziału gruntu na kilka działek i ich sukcesywna sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, tj. czy dana osoba będzie występować w roli podatnika VAT decydować będzie przede wszystkim zamiar podatnika co do nieruchomości w momencie jej nabycia. Opodatkowaniu podatkiem VAT powinna więc podlegać sprzedaż, jeżeli nieruchomość została nabyta w celach inwestycyjnych, tj. w celu dokonania podziału i odsprzedaży wydzielonych działek z zyskiem (takie stanowisko np. zaprezentował w interpretacji z dnia 23 lipca 2008 r. nr IBPP1/443-758/08/LSz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach). Jeżeli natomiast podatnik użytkował nieruchomość przez dłuższy czas lub nabył ją w drodze spadku, darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT, jedynie dokonywała sprzedaży swojego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności (takie stanowisko zaprezentowali w interpretacjach: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - interpretacja z dnia 10 lipca 2008 r. nr IBPP1/443-567/08/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - interpretacja z dnia 7 lipca 2008 r. nr IPPP1/443-83/07-9/SM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - interpretacja z dnia 9 czerwca 2008 r. nr ILPP1/443 295/08-2/AK).

W stanie faktycznym przedstawionym w przedmiotowym wniosku Zainteresowany nabył nieruchomość ponad 19 lat temu i nie miał zamiaru jej odprzedawać. Zgodnie z powyższą argumentacją, Podatnik przy sprzedaży działek nie będzie podatnikiem podatku od towaru i usług, i w konsekwencji nie powstanie obowiązek podatkowy w tym podatku z tytułu dokonania tych czynności.

W dniu 28 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-580/09-2/EN, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2009 r. (data wpływu 5 maja 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę stan prawny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że planowana przez Zainteresowanego dostawa gruntów, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Ww. transakcja zbycia nieruchomości przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną nie będzie korzystać również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

W ww. interpretacji wskazano ponadto, iż Zainteresowany, w związku z wykonywanymi w przyszłości czynnościami dostawy gruntów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną stanie się podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do zarejestrowania się w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny i do zapłaty należnego podatku.

Pismem z dnia 7 sierpnia 2009 r. (data wpływu 11 sierpnia 2009 r.) Wnioskodawca wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2009 r., nr ILPP2/443-580/09-2/EN.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 8 września 2009 r., nr ILPP2/443/W-76/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 30 września 2009 r. wpłynęła skarga na przedmiotową interpretację indywidualną skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 913/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 9 marca 2010 r. Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2010 r.

Wyrokiem z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1685/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 913/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1685/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1990 r. nabył w drodze kupna działkę o powierzchni 16,87 ha, przeznaczoną pod uprawy rolne. W wyniku późniejszego pomiaru okazało się, że przedmiotowa nieruchomość jest o 1700 m. kw. większa. Zainteresowany nabył działkę w celu jej wykorzystania w celach rolniczych, ponieważ jest z wykształcenia technikiem mechanizacji rolnictwa. Jednakże z uwagi na pobyt za granicą niniejsza działka jest użytkowana dopiero od kilku lat jako łąka. Podatnik oprócz przedmiotowej nieruchomości posiada również użytki rolne, wykorzystywane jako łąki i pastwiska. Jest on ubezpieczony w KRUS.

Na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 25 lipca 2008 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla gruntów należących do Wnioskodawcy określono przeznaczenie - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

W wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na nieruchomości należącej do Zainteresowanego wyodrębniono X działek. Podatnik zamierza zbyć część przedmiotowych działek (dotychczas sprzedał dwie działki).

Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski; prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rosji w zakresie handlu urządzeniami gastronomicznymi.

Zatem, w niniejszej sprawie istotne jest ustalenie, czy Zainteresowany sprzedając przedmiotowe działki występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, czy też czynności te wykonuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Odnosząc powyższe zagadnienie do treści Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r.) należy wskazać, iż zgodnie z art. 9 tej Dyrektywy, podatnikiem jest „każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności”. Odzwierciedleniem treści tego przepisu jest co do zasady przytoczony wyżej przepis art. 15 ust. 1 ustawy. Natomiast przepis art. 15 ust. 2 ustawy w końcowej części realizuje postanowienia Dyrektywy zezwalające państwom członkowskim na uznanie za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą.

Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 913/09, w świetle powołanych przepisów należy podzielić stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), według którego warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on niezależnie, m.in. jako producent, handlowiec. Oznacza to, że jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem tych działań (producenta, handlowca, ...), to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, iż w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru a nie w momencie jego sprzedaży. Handel oznacza bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Natomiast z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w celu jego dalszej odsprzedaży, wręcz przeciwnie, Zainteresowany nabył działkę w celu jej wykorzystania w celach rolniczych.

Czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, a więc prowadzi w tymże określonym zakresie działalność gospodarczą. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to - w świetle art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, a w konsekwencji stosownie do art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy - z tytułu wykonania tej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem z powyższego wynika, iż w kontekście sprzedaży gruntu (działek budowlanych), taka dostawa może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu jeżeli sprzedający występuje jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy (zorganizowany i ciągły). Ma to miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, np. polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

W orzecznictwie akcentuje się przy tym, że nie może być mowy o działaniu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1431/07 oraz z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1556/07).

W powyższych wyrokach wskazano bowiem, iż nawet w przypadku skorzystania przez państwo członkowskie z upoważnienia przewidzianego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE „dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego (…) pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”. Zatem gdy „sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym danej osoby” nie można uznać jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. np. ww. wyrok w sprawie o sygn. I FSK 1431/07), zgodnie podkreśla się przy tym, że okoliczność podziału gruntu na działki przed sprzedażą nie ma decydującego znaczenia przy kwalifikacji prawnej działania zbywcy, podobnie jak wielkość sprzedaży. Całość tych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1685/11 orzekając w niniejszej sprawie stwierdził, iż:

• w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest opodatkowania transakcji okazjonalnych, a więc dokonywanych przez przedsiębiorcę w związku z prowadzoną działalnością w rozumieniu art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112 (w tym przypadku rolniczą). Powoduje to, że aby uznać Wnioskodawcę za podatnika, powinien on występować w ramach dokonywanej sprzedaży jako podmiot zawodowo dokonujący obrotu nieruchomościami,
• z opisu sprawy nie wynika, aby Zainteresowany podjął (zamierzał podjąć) działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż działek nie stanowi przedmiotu jego działalności gospodarczej. Z opisu sprawy nie wynika także aby Wnioskodawca podjął działania wskazujące na zamiar podjęcia działalności mającej za swój przedmiot obrót nieruchomościami (np. uzbrojenie działek, działania marketingowe).
  
  

Zatem stwierdzić należy, że Zainteresowany sprzedając działki opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, a czynności tych nie wykonuje w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę części działek opisanych we wniosku nie powstanie u niego obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji znak ILPP2/443-580/09-2/EN, tj. w dniu 28 lipca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.