Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-532/15-2/EK
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 7 października 2014 r. zawarł z Województwem – Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej umowę o dofinansowanie projektu w ramach „Programu wyrównywania różnic między regionami II” w obszarze A. Przedmiotem umowy było dofinansowanie przez zleceniodawcę (Województwo – Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej) ze środków PFRON (§ 5 i § 4 ust. 1 umowy) projektu „Podniesienia standardu zabiegów fizjoterapeutycznych dla pacjentów korzystających z usług Szpitala” w ramach „Programu wyrównywania różnic między regionami II” w obszarze A. Zgodnie z zapisem umowy (§ 4 ust. 3) – Wnioskodawca wydzielił osobny rachunek bankowy w celu ewidencji dla środków pozyskanych z PFRON. Za uzyskaną kwotę (20.925 zł – kwota dofinansowania projektu – § 4 ust. 1 umowy) – Wnioskodawca dokonał zakupu sprzętu medycznego w postaci środków trwałych. Środki te – w ocenie Wnioskodawcy – zostały określone w treści umowy (§ 3 ust. 2) jako „dofinansowanie” lub „dotacja”.

Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. (Dz.U z 2015 r., poz. 618 z późn. zm.) – działającym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca prowadzi statutową działalność w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych – także w zakresie fizjoterapii.

Zgodnie z zapisem § 4 ust. 1 Statutu Wnioskodawcy:

„Do zadań (…) należy udzielanie świadczeń zdrowotnych służących zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia oraz podejmowanie innych działań medycznych wynikających z procesu leczenia lub przepisów regulujących zasady ich wykonywania, a w szczególności:

1. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie lecznictwa szpitalnego,
2. udzielanie świadczeń zdrowotnych profilaktyczno-leczniczo-pielęgnacyjnych,
3. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie ratownictwa medycznego,
4. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie opieki długoterminowej,
5. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie rehabilitacji medycznej,
6. udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych,
7. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej: nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej: transportu sanitarnego w ramach POZ,
8. udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej,
9. promocja zdrowia,
10. kształcenie osób wykonujących zawody medyczne.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki uzyskane przez Wnioskodawcę z PFRON – na podstawie zawartej w dniu 7 października 2014 r. z Województwem – Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej – umowy o dofinansowanie projektu w ramach „Programu wyrównywania różnic między regionami II” w obszarze A – a wydatkowane na zakup środków trwałych (sprzęt medyczny) – podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany przez Spółkę z tytułu przedmiotowej umowy – określony w jej treści jako dofinansowanie lub dotacja – przeznaczony na zakup środków trwałych (sprzęt medyczny) korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ww. ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy podatkowej).

Innymi słowy, ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego, otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie przeznaczone na zakup sprzętu medycznego będzie stanowiło jego przychód podatkowy.

Odnosząc się natomiast do kwestii wątpliwej określonej przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku dotyczącej możliwości zwolnienia z opodatkowania powyższego dofinansowania, należy wskazać na brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z treści powyższej regulacji wynika, że aby miało miejsce zastosowanie zwolnienia z opodatkowania określone w tym przepisie muszą zaistnieć łącznie następujące warunki:

• środki powinny stanowić dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie,
• środki muszą zostać przekazane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
• od powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Rozpatrując zatem zagadnienie zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy w pierwszej kolejności odnieść się do kwestii pochodzenia przysporzenia dla Wnioskodawcy (dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia).

Korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie cytowanego przepisu jest możliwe tylko wówczas, gdy otrzymane przysporzenie pochodzi od podmiotu publicznego oraz gdy z dowodów księgowych jednoznacznie wynika, że takie świadczenie zostało udzielone na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem konkretnego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, dającego się zidentyfikować w oparciu o dokumenty zakupu, otrzymania lub wytworzenia przy jego pomocy danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Innymi słowy, zakres powołanego przepisu dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Jednocześnie tut. Organ pragnie zauważyć, że wskazane w omawianym przepisie dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia powinny stanowić rodzaj bezzwrotnej pomocy, tj. nie mogą stanowić świadczeń wzajemnych. Innymi słowy, podatnik nie musi wykonać w zamian żadnej czynności, aby je otrzymać.

W konsekwencji, regulacji art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają jedynie przysporzenia pod tytułem darmym na cele w nim wskazane, tj. na pokrycie kosztów lub jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W niniejszej sprawie, Wnioskodawca zawarł z Województwem – Regionalnym Ośrodkiem Polityki Społecznej umowę o dofinansowanie projektu w ramach „Programu wyrównywania różnic między regionami II” w obszarze A.

Przedmiotem umowy było dofinansowanie przez zleceniodawcę (Województwo – Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej) ze środków PFRON projektu „Podniesienia standardu zabiegów fizjoterapeutycznych dla pacjentów korzystających z usług Szpitala Powiatowego”.

W tym miejscu należy wskazać, że Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), działającym na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.) oraz na podstawie statutu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Środki Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przeznaczane są na rehabilitację zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych oraz ich zatrudnianie.

W ramach „Programu wyrównywania różnic między regionami II” Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych może (poza algorytmem) przekazywać środki realizatorom programu – jednostkom samorządu powiatowego, przy czym największe wsparcie kierować do powiatów leżących w podregionach o najniższym stopniu rozwoju społeczno-gospodarczego lub do samorządów wojewódzkich, na których terenie takie powiaty będą się znajdowały. Środki te będą wykorzystywane na działania wyrównujące różnice między regionami w obszarze rehabilitacji osób niepełnosprawnych, w tym na wyposażenie obiektów służących rehabilitacji osób niepełnosprawnych w sprzęt rehabilitacyjny (obszar A).

Podstawą prawną uruchomienia i realizacji „Programu wyrównywania różnic między regionami II” jest art. 47 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 47 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z ww. art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy, środki Funduszu, w wysokości do 30% wydatków, przeznacza się na realizację działań wyrównujących różnice między regionami, w szczególności w jednostkach samorządu terytorialnego, na terenie których stopa bezrobocia jest wyższa niż 110% średniej stopy bezrobocia w kraju lub nie utworzono warsztatu terapii zajęciowej albo zakładu aktywności zawodowej.

Jak stanowi natomiast art. 47 ust. 1 pkt 4 lit. a tej ustawy, środki Funduszu, w wysokości do 30% wydatków, przeznacza się na zadania inne niż wymienione w ustawie – programy zatwierdzone przez Radę Nadzorczą, służące rehabilitacji społecznej i zawodowej, w szczególności adresowane do osób niepełnosprawnych oraz do rodzin, których członkami są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, kwota dofinansowania została przez Spółkę wydatkowana na zakup sprzętu medycznego stanowiącego środki trwałe.

W tym stanie rzeczy, w myśl powołanych uregulowań prawnych oraz przedstawionych wyjaśnień należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na zakup środków trwałych (sprzętu medycznego) jest objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że dołączona do wniosku umowa wraz z załącznikami nie podlegała analizie celem wydania interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach), w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.