Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-9/16/EJ
z 14 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 22 lutego 2016 r. (data wpływu 26 lutego 2016 r.) oraz pismem z 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych na rzecz Gminy oraz dokumentowania ich fakturą VAT,
• braku obowiązku ujmowania w proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy opisanych przychodów oraz dotacji

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych na rzecz Gminy oraz dokumentowania ich fakturą VAT oraz braku obowiązku ujmowania w proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy opisanych przychodów oraz dotacji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 lutego 2016 r. (data wpływu 26 lutego 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 12 lutego 2015 r. znak: IBPP3/4512-9/16/EJ oraz pismem z 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 22 lutego 2016 r. oraz pismem z 7 marca 2016 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Zakład Komunikacji) jest samorządowym zakładem budżetowym Gminy. Został powołany do zaspokojenia potrzeb społecznych. Przedmiotem działalności Zakładu jest:

1. Przewóz pasażerów regularną komunikacją samochodową w granicach administracyjnych Gminy oraz w miejscowościach podmiejskich zgodnie z zawartymi porozumieniami międzygminnymi,
2. Świadczenie usług przewozowych na rzecz jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych,
3. Świadczenie usług przewozowych jednorazowych np. wycieczki, przewozy okolicznościowe na rzecz innych jednostek gospodarczych.
   
   

Głównym dochodem dla zakładu jest dochód ze sprzedaży biletów, jak również dochód z dotacji (przedmiotowej) do kosztu 1 wozokilometra.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT odrębnym niż Miasto. Świadczy usługi przewozowe, rozliczając podatek należny w składanych co miesiąc deklaracjach VAT-7. W chwili obecnej w przypadku świadczenia usług na rzecz Gminy, te są opodatkowane na zasadach ogólnych. Natomiast w przypadku świadczeń usług pomiędzy Wnioskodawcą a innymi jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi transakcje są zwolnione z podatku VAT na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. § 3 ust. 1 pkt 7 (Dz.U. 2013 r. poz. 1722 ze zm.).

W piśmie z 22 lutego 2016 r., sprostowanym pismem z 7 marca 2016 r., Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

1.W zakładzie wykonywane są następujące czynności:

• opodatkowane podatkiem VAT

-sprzedaż biletów miesięcznych i jednorazowych – 8%

-reklama – 23%,

-usługi warsztatu – 23%

-świadczenie usług przewozowych – 8%,

-czynsz za lokal – 23%

• zwolnione od podatku VAT

-usługi przewozowe na rzecz jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych – zwolnione zgodnie z rozporządzeniem M.F. z 20 grudnia 2013 r. Dz.U. z 31 grudnia 2013 r. poz. 1722 Rozdział 2 § 3 ust. pkt 1 pkt 7.

• czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie występują.

2.Zakład nie prowadzi działalności statutowej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

3.Zakład dokonuje nabycia towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.

4.Na pytanie: „Proszę dokładnie wskazać jakie czynności objęte zakresem pytania nr 1 wniosku ORD-IN, wykonuje Wnioskodawca na rzecz Miasta?” Wnioskodawca odpowiedział cyt. „Czynnością tą jest wykonywanie przewozów publicznych w granicach administracyjnych Miasta jako działalność gospodarczą wykonywaną przez zakład. W tym zakresie mieszkańcy korzystający z usług kupują bilety objęte podatkiem VAT (8%). Wnioskodawca świadczy na rzecz Gminy usługi opodatkowane:

• usługi przewozowe ¬ 8%,
• usługi warsztatowe ¬– 23%.

5.Czynności wykonywane są za wynagrodzeniem. Źródłem finansowania tych czynności jest dochód ze sprzedaży biletów objętych podatkiem VAT. Odpłatność dotyczy:

• odpłatny przewóz osób w komunikacji publicznej,
• nieodpłatny przewóz osób posiadających uprawnienia do takiego przejazdu w komunikacji publicznej np. posłowie, senatorowie.

6.Przychody wymienione w pytaniu nr 2 (we wniosku) tj. odszkodowania, kary umowne, odsetki bankowe, odsetki naliczane kontrahentom, darowizny, zwrot kosztów sądowych stanowią przychód zakładu w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

7.Przychody wymienione w pkt 6 związane są tylko i wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych od podatku VAT.

8.Odszkodowania zakład otrzymał od ubezpieczycieli z kolizji drogowych i nie są opodatkowane podatkiem VAT.

9.Odsetki bankowe są to odsetki na rachunkach bankowych zaliczane do przychodów Zakładu.

10.Dotacja do kosztu 1 wozokilometra wykorzystywana jest w całości do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

11.Dotacja do 1 wozokilometra ma charakter kosztowy i dotyczy takich kosztów jak:

• wynagrodzenia i pochodne od wynagrodzeń,
• paliwo i materiały
• media
• koszty remontów
• ubezpieczenie
• podatek od środków transportowych
• podatek od nieruchomości.

12.Dotacja do 1 wozokilometra została przyznana na podstawie Uchwały Rady Miejskiej Jasła zgodnie z ustawą z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - art. 15.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czynności wykonywane od 1 stycznia 2016 r. na rzecz Gminy będą tak jak w latach wcześniejszych transakcjami opodatkowanymi wymuszającymi wystawienie faktury rozliczeniowej?
2. Czy czynności, które są poza podatkiem VAT, a dotyczą: odszkodowań, kar umownych, odsetek bankowych, odsetek naliczonych kontrahentom, darowizn, zwrotu kosztów sądowych należy uwzględnić w nowym prewskaźniku (art. 86 ust. 2a-2h) ustawy o VAT?
3. Czy otrzymane od Gminy i Gmin, z którymi zawarto porozumienia dotacje przedmiotowe do kosztu 1 wozokilometra traktowane dotychczas jako czynność nie stanowiącą podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ustawy należy uwzględnić w nowym prewskaźniku?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy, doprecyzowane w piśmie z 7 marca 2016 r.:

1. Wnioskodawca uważa, że do czasu centralizacji jest odrębnym podatnikiem podatku VAT, czyli Wnioskodawca ma do czynienia z dostawą towarów i świadczeniem usług na rzecz odrębnego podatnika, jakim jest Gmina. Czynności wykonywane na rzecz Gminy są transakcjami opodatkowanymi podatkiem VAT i wystawiane są faktury rozliczeniowe.
2. Wnioskodawca uważa, że czynności, które są poza ustawą, to jest: odszkodowania, kary umowne, odsetki bankowe, odsetki naliczone kontrahentom, darowizny, zwrot kosztów sądowych nie należy ich uwzględniać w nowym prewskaźniku art. 86 ust. 2a, ponieważ wykazują integralny związek z prowadzoną przez samorządowy zakład budżetowy działalnością gospodarczą.
3. Dotacje przedmiotowe otrzymane do 1 wozokilometra nie mogą wpływać na prewskaźnik, ponieważ samorządowy wskaźnik w zakresie prowadzonej działalności ma transakcje opodatkowane oraz zwolnione, czyli tylko takie, które uznane są przez ustawodawcę za transakcje związane z prowadzoną działalności gospodarczą. Otrzymanie dotacji przedmiotowej nie stanowi samo w sobie żadnego zdarzenia opodatkowanego zgodnie z art. 29a ustawy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny.

W świetle powyższego orzeczenia Ministerstwo Finansów wystosowało komunikaty w sprawie objętej ww. wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że zakłada się obowiązkowe „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT i aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do momentu obowiązkowego „scentralizowania” nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu rozliczeń, Organ udziela odpowiedzi na złożony wniosek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Z treści tego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Należy jednak zauważyć, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Tak więc, odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane podatkiem VAT wówczas, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Jednakże, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec przywołanej definicji działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów i świadczenie usług będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy czynność dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium;
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako jednostka organizacyjna Gminy działa w formie samorządowego zakładu budżetowego. Wnioskodawca jest odrębnym od Gminy zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy podniesione w pytaniu Nr 1 dotyczą opodatkowania podatkiem VAT oraz dokumentowania czynności wykonywanych na rzecz Miasta do czasu wprowadzenia centralizacji rozliczeń podatku VAT pomiędzy Gminą i jej jednostkami budżetowymi. Wnioskodawca świadczy na rzecz Gminy usługi opodatkowane takie jak: usługi przewozowe (stawka 8%) oraz usługi warsztatowe (stawka 23%).

W omawianej sytuacji czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy, za które otrzymuje wynagrodzenie wypełniają definicję odpłatnego świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zatem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących wykonanie opisanych czynności na rzecz Gminy. Powyższy wymóg będzie obowiązywał do czasu wprowadzenia przez Gminę centralizacji rozliczeń pomiędzy Gminą i jej jednostkami podległymi.

Zatem w części dotyczącej pytania Nr 1 stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Kolejne zagadnienie Wnioskodawcy dotyczy ujmowania od 1 stycznia 2016 r. w wyliczeniu proporcji „prewskaźnika”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT przychodów, które są poza podatkiem VAT, a dotyczą: odszkodowań, kar umownych, odsetek bankowych, odsetek naliczonych kontrahentom, darowizn, zwrotu kosztów sądowych. Przychody te związane są tylko i wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT tj. z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych od podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również uwzględniania otrzymanej dotacji do kosztu 1 wozokilometra jako związanej w całości z działalnością gospodarczą, w obliczeniu prewskaźnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Dotacja do kosztu 1 wozokilometra wykorzystywana jest w całości do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Dotacja do 1 wozokilometra ma charakter kosztowy i dotyczy takich kosztów jak: wynagrodzenia i pochodne od wynagrodzeń, paliwo i materiały, media, koszty remontów, ubezpieczenie, podatek od środków transportowych, podatek od nieruchomości.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nie prowadzi działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, stawek obniżonych oraz wykonuje czynności zwolnione od podatku. Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej we wniosku sytuacji – w odniesieniu do czynności będących poza podatkiem VAT – mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca w zakresie wykonywanych czynności prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane podstawową stawką podatku VAT, stawkami obniżonymi lub zwolnione od podatku). Wnioskodawca nie prowadzi działalności statutowej, która skutkowałaby powstawaniem czynności wykonywanych poza zakresem podatku VAT.

W konsekwencji wszystkie opisane przez Wnioskodawcę przychody związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wobec tego, skoro opisane powyżej czynności skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń związane są z prowadzoną działalności gospodarczą Wnioskodawcy, to mieszczą się one w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego VAT Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, który nie wykonuje czynności innych niż działalność gospodarcza, nie będzie zobowiązany do obliczania kwoty podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanej „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego przychodów takich jak odszkodowania, kary umowne, odsetki bankowe, odsetki naliczane kontrahentom, darowizny, zwrot kosztów sadowych, które są poza ustawą, nie należy uwzględniać w nowym „prewskaźniku art. 86 ust. 2a”, oraz dotacje otrzymane do 1 wozokilometra nie mogą wpływać na „prewskaźnik” , jest prawidłowe.

Należy jednak zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe, nie z uwagi na to, że Wnioskodawca nie powinien uwzględniać wskazanych przychodów w wyliczeniu proporcji „prewskaźnika”, ale dlatego że w przedstawionym stanie faktycznym „prewskaźnik”, o którym mowa w art. 86 2a ustawy o VAT w ogóle nie znajdzie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, w którym wskazano, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w okolicznościach przedstawionych we wniosku i traci swą aktualność dla okresów, od których Gmina dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.