Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-867/15/BS
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót dotyczących budowy kompleksu mieszkalno-użytkowego z garażami podziemnymi i miejscami parkingowymi naziemnymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót dotyczących budowy kompleksu mieszkalno-użytkowego z garażami podziemnymi i miejscami parkingowymi naziemnymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem firmy i świadczy usługi budowlano-montażowe na podstawie umowy zawieranej z inwestorem. W ramach tej umowy zamierza wybudować kompleks mieszkalno-użytkowy, w skład którego wejdą garaże podziemne, miejsca parkingowe naziemne oraz dwa budynki mieszkalne sklasyfikowane w PKOB w dziale 1122, przy czym w budynkach tych w części parterowej znajdują się lokale użytkowe (w myśl art. 2 ust. 12 ustawy, pomieszczenia użytkowe nie przekraczają 50% całej powierzchni budynku). Zaznaczenia wymaga fakt, że konstrukcja budynku będzie dość nietypowa, stąd wątpliwości Wnioskodawcy co do stosowania właściwej stawki VAT dla poszczególnych części inwestycji. Cały kompleks osadzony będzie bowiem na jednej płycie fundamentowej (podziemnej pod bryłą D, E i F) i połączonej z nią za pomocą ścian nośnych i słupów w ścianie sufitowej (naziemnej) czyli stropie. Ściana sufitowa naziemna (strop) będzie jednocześnie podłogą (podstawą) części parterowej obu budynków (D i E). Na pozostałej powierzchni ściany sufitowej (naziemnej) powstanie parking naziemny (miejsca parkingowe oznaczone jako F), np. dla mieszkańców lub dla osób przyjezdnych. Tym samym w części podziemnej budynku pomiędzy płytą fundamentową, a ścianą sufitową (stropem) powstanie wolna przestrzeń (obejmująca częściowo budynki D i E oraz całość F). W budynkach wielorodzinnych przestrzeń ta zwyczajowo jest piwnicą. Natomiast w niniejszej inwestycji przestrzeń ta przeznaczona zostanie wyłącznie na miejsca garażowe dla właścicieli lokali mieszkalnych budynków tego kompleksu mieszkalnego.

Jak wskazano powyżej cały kompleks mieszkalno-użytkowy będzie zbudowany na jednej wspólnej ogromnej płycie fundamentowej (zbliżonej kształtem do prostokąta) nad którą znajdą się opisane w akapicie powyżej garaże podziemne. Na ścianie sufitowej naziemnej tworzącej parter inwestycji posadowione zostaną dwa budynki mieszkalne, w taki sposób, że pomiędzy nimi powstaną również miejsca parkingowe na ok. 40 miejsc postojowych (także opisane powyżej). Jak wskazano wcześniej całość inwestycji zgodnie z normami budowlanymi stanowić będzie jedną zintegrowaną konstrukcję, bowiem budynki i przestrzeń na miejsca parkingowe, posadowione będą na jednej wspólnej płycie fundamentowej. Ponadto dwa budynki wraz z garażem mają jedną księgę wieczystą. Ze względu na właściwości konstrukcyjne obiekt jest niepodzielny i trudno określić procentowy podział powierzchni. Inwestycja ma być wykonana w dwóch etapach. Wnioskodawca popisał umowę na wykonanie robót budowlanych dotyczących pierwszego etapu, obejmujących płytę fundamentową, izolację, ściany części garażowej, ściany fundamentowe dwóch budynków, strop nad garażem budynków jako całość. Roboty objęte obecną umową nie stanowią odrębnych robót budowlanych dotyczących poszczególnych lokali (części budynku). Na wykonanie części nadziemnej budynków Wnioskodawca podpisze kolejną umowę na drugi etap budowy. W powyższej sytuacji, celem inwestora jest nabycie jednej kompleksowej usługi polegającej na wybudowaniu całości budynków w tym garażu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy inwestycja dotycząca pierwszego etapu robót polegająca na wybudowaniu garażu podziemnego podlega w całości opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%?
2. Czy wybudowanie innej integralnej części inwestycji jaką będą miejsca parkingowe na ok. 40 miejsc postojowych, które powstaną na ścianie sufitowej (naziemnej) czyli stropie, na której posadowione po wtóre zostaną później oba kompleksy mieszkalne niejako otaczając ów plac parkingowy, należy objąć stawką VAT w wysokości 23%?
3. Czy budowa dwóch budynków wraz z lokalami użytkowymi (pomieszczenia użytkowe nie przekraczają 50% całej powierzchni budynku) w całości podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W myśl art. 41 ust. 12 stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
   
2. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m. in. Obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowane w PKOB w dziale 12.
   
3. Cała inwestycja w której zlokalizowane są lokale mieszkalne i użytkowe sklasyfikowane są w PKOB 112 - budynki mieszkalne o 3-ch i więcej mieszkaniach. Posiadają część mieszkalną jak i użytkową (garaż podziemny, lokale użytkowe), które tworzą jedną bryłę architektoniczną.
   
4. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W sytuacji, w której usługa ma charakter złożony, tj. gdy składa się z zespołu Świadczeń, tak jak ma to miejsce w przypadku usług budowlanych, może być ona dla celów VAT klasyfikowana jako:
   
   
   1. jedna kompleksowa usługa,
      
   2. usługa główna wraz z usługami pomocniczymi (klasyfikowanymi dla celów VAT jak usługa główna),
      
   3. szereg równorzędnych odrębnych usług (klasyfikowanych dla celów VAT odrębnie).
      

Ustalenie czy mamy do czynienia z usługą kompleksową, wymaga przede wszystkim określenia charakteru oraz celu ekonomicznego danej transakcji - wg Wnioskodawcy cel ten należy analizować z perspektywy nabywcy usługi.

5. W opisanej sytuacji celem ekonomicznym inwestora jest nabycie jednej kompleksowej usługi polegającej na wybudowaniu całości dwóch budynków. Zatem świadczenia wchodzące w skład tej usługi są ze sobą tak ściśle i nierozerwalnie związane, że tworzą jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie dla celów VAT miałoby sztuczny charakter. W analizowanym przypadku przedmiotem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz inwestora jest budowa części podziemnej budynku, która będzie stanowiła całość docelowej inwestycji.
6. Wnioskodawca uważa, że wykonywane usługi budowlano-montażowe polegające na budowie części budynku jako całości (kompleksowe wybudowanie podziemnej części budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w dziale PKOB 11 wraz z garażem podziemnym, lokalami użytkowymi i komórkami lokatorskimi) w całości powinny być rozliczone według obniżonej stawki VAT 8%, ponieważ dwa budynki wraz z garażem mają jedną księgę wieczystą.
7. Stawka 23% miałaby zastosowanie w sytuacji, gdyby przedmiotem usługi było wybudowanie poszczególnych lokali użytkowych oraz w przypadku robót dokonywanych wyłącznie w lokalach użytkowych i na rzecz infrastruktury towarzyszącej - co w przypadku analizowanym powyżej nie ma zastosowania.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych, w szczególności:

1. w wyroku WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010 roku, sygn. akt I SA/Kr 383/10, w którym sąd potwierdził, że roboty budowlane obejmujące wybudowanie budynków mieszkalnych wielorodzinnych wraz z miejscami postojowymi w garażach wielostanowiskowych i lokali użytkowych są objęte obniżoną stawką VAT.
2. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2011 roku, znak: IPPP1-443-451/11-4/IGo, zgodnie z którą „kompleksowa budowa jednego lub kilku budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, od 1 stycznia 2011 r. usługa taka opodatkowana jest preferencyjną 8% stawką podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ww. ustawy o VAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego, zaś przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7);

Podkreślić należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

W tym miejscu nadmienić należy, iż zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę w wysokości 7% VAT stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do zapisu art. 146 ust. 3 ustawy obejmuje:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

• jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 7% VAT. Aktualnie zaś do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę obniżoną w wysokości 8% VAT, natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23% VAT.

Przy czym, warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, przebudowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub dostawy obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Ponadto w przedmiotowej sprawie istotnym jest, że utrata mocy przepisu przejściowego, tj. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dniem 31 grudnia 2007 r. spowodowała, iż do robót związanych z obiektami infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu zastosowanie ma podstawowa, stawka podatku 23%.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jest wykonawcą kompleksu mieszkalno-użytkowego, w skład którego wejdą dwa budynki mieszkalne sklasyfikowane w PKOB w dziale 1122, w których w części parterowej znajdują się lokale użytkowe wraz z garażami podziemnymi oraz miejscami parkingowymi naziemnymi. Cały kompleks osadzony będzie na jednej płycie fundamentowej (podziemnej pod bryłą D, E i F) i połączonej z nią za pomocą ścian nośnych i słupów w ścianie sufitowej (naziemnej) czyli stropie. Ściana sufitowa naziemna (strop) będzie jednocześnie podłogą (podstawą) części parterowej obu budynków (D i E). Na pozostałej powierzchni ściany sufitowej (naziemnej) powstanie parking naziemny (miejsca parkingowe oznaczone jako F), np. dla mieszkańców lub dla osób przyjezdnych. Tym samym w części podziemnej budynku pomiędzy płytą fundamentową, a ścianą sufitową (stropem) powstanie wolna przestrzeń (obejmująca częściowo budynki D i E oraz całość F).

Całość inwestycji zgodnie z normami budowlanymi stanowić będzie jedną zintegrowaną konstrukcję, bowiem budynki i przestrzeń na miejsca parkingowe, posadowione będą na jednej wspólnej płycie fundamentowej. Ponadto dwa budynki wraz z garażem mają jedną księgę wieczystą. Ze względu na właściwości konstrukcyjne obiekt jest niepodzielny i trudno określić procentowy podział powierzchni. Celem inwestora jest nabycie jednej kompleksowej usługi, polegającej na wybudowaniu całości budynków, w tym garażu.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii stawki podatku przy robotach dotyczących ww. inwestycji.

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prawa wskazać należy, że skoro roboty budowlane dotyczą budowy dwóch budynków mieszkalnych wraz z lokalami użytkowymi, usytuowanymi na parterze budynku oraz garażami podziemnymi, to o ile faktycznie – jak wskazano – budynki te mieszczą się w PKOB w grupowaniu 1122 i obiekty te zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to do całości robót wykonywanych w tych obiektach w kolejnych etapach realizacji inwestycji – jak słusznie wskazano – zastosowanie znajdzie obniżona stawka podatku w wysokości 8%. Na etapie budowy trudno bowiem mówić o wyodrębnieniu lokali użytkowych.

Stawka preferencyjna nie znajdzie jednak zastosowania do tej części robót, która dotyczy budowy miejsc parkingowych naziemnych, usytuowanych pomiędzy dwoma budynkami, które będą służyć do parkowania zarówno mieszkańcom jak i osobom przyjezdnym. W ocenie organu, tą część inwestycji, jako że dotyczy ona w istocie robót wykonywanych poza bryłami obu budynków należy traktować jako kategorie robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ust. 3, w szczególności w pkt 2 tego artykułu.

W konsekwencji powyższego, roboty związane z budową parkingu naziemnego z przeznaczeniem dla mieszkańców lub osób przyjezdnych podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 oraz w związku z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy.

W tym miejscu zauważyć trzeba, że zgodnie z uchwalą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 7/12, obniżona stawka podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, ze zm., w brzmieniu od 1 stycznia 2008 r.) oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz. 1336) i w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 224, poz. 1799) nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo uznano je za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w treści złożonego wniosku z którego wynika, że przedmiotowy dwa budynki mieszkalne sklasyfikowane są w PKOB 1122.

Niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.