2015.11.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-865/15/EA
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia … sierpnia 2015 r. (data wpływu … września 2015 r.) uzupełnionym w dniu 28 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług związanych z prowadzeniem sesji psychoterapii indywidualnej i rodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu … września 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu … października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług związanych z prowadzeniem sesji psychoterapii indywidualnej i rodzinnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej (PKD 86.90.E) prowadzi sesje psychoterapii indywidualnej i rodzinnej.

Psychoterapia, będąca sensem pracy Wnioskodawcy w gabinecie, jest metodą leczenia i wspomagania rozwoju polegającą na intencjonalnym oddziaływaniu na psychikę człowieka za pomocą technik i narzędzi psychologicznych. Oparta jest przede wszystkim na specyficznym kontakcie klienta z terapeutą. Kontakt ten przebiega w określonych przez praktykowaną metodę terapeutyczną ramach. Oznacza to, że rozmowa Wnioskodawcy z pacjentem nie jest zwyczajną przyjacielską pogawędką, a ma charakter profesjonalny. W kontakcie z klientem Wnioskodawca używa swoich umiejętności i zdobytej wiedzy, by wspomagać zmianę psychiczną, której potrzebuje klient w celu zdrowienia. Osiągana zmiana psychiczna może być leczeniem konkretnych, zdiagnozowanych zaburzeń, jak również szeroko pojętym rozwojem osobistym, poznaniem siebie i zwiększaniem kompetencji emocjonalnych. Ważnymi metodami postępowania terapeutycznego Wnioskodawcy w stosunku do klienta są np.: stworzenie ważnej i leczącej relacji z pacjentem, zmiany kontekstu, wizualizacje, medytacje, praca z rytuałami, metafory, przeformułowania, pozytywne konotacje, praca na zasobach, paradoks, symbolika, pytania (szczególnie pytania cyrkularne), zadania, eksperymenty i wiele innych.

Praca Wnioskodawcy polega na rozpoznaniu schematów, niwelowaniu wraz z pacjentem tych, które są szkodliwe i utrudniają mu życie oraz zastępowaniu ich takimi, które są pożyteczne i mu służą. Dzięki pogłębiającemu się ze spotkania na spotkanie poczuciu współpracy i bezpieczeństwa, możliwa jest rozmowa o trudnych życiowych doświadczeniach oraz szukanie nowych, bardziej konstruktywnych sposobów działania w celu zdrowienia i poprawiania jakości życia.

W ostatecznym rachunku zadaniem prowadzonej przez Wnioskodawcę psychoterapii jest dopomożenie pacjentowi zgłaszającemu się po pomoc w uzyskaniu większego wpływu na swoje życie, odzyskaniu jego głębokiego sensu, wewnętrznego spokoju i równowagi emocjonalnej, a to są niezbędne elementy aby żyć w zdrowiu psychicznym. Najczęstsze zaburzenia, z którymi zgłaszają się pacjenci do gabinetu Wnioskodawcy i następuje leczenie w trakcie spotkań terapeutycznych (nie tylko w czasie bezpośrednich rozmów, ale również w czasie pomiędzy nimi) to:

terapia zaburzeń nerwowych i emocjonalnych (nerwice lękowa i deprywacyjna, dystymia i depresja, stres i inne),
terapia zaburzeń typu borderline,
terapia zaburzeń dwubiegunowych,
żal po stracie osoby bliskiej,
ZNE (zespół niezaspokojenia emocjonalnego) w oparciu o koncepcje Baars, Terruwe,
pomoc w kryzysie,
pomoc w trudnościach rodzinnych i małżeńskich,
pomoc w trudnościach wychowawczych (coaching rodzicielski),
schizofrenia,
terapia uzależnień od seksu i pornografii.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest osobą posiadającą uprawnienia do świadczenia usług w ramach zawodów medycznych, w myśl przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013r., poz.217).

Posiadane przez Wnioskodawcę kwalifikacje to:

ukończone studia magisterskie na Uniwersytecie …….. (Wydział Ekonomiczny) w … roku oraz studia podyplomowe na Uniwersytecie …… (Wydział Humanistyczny) w … roku z Pomocy Psychologicznej i Doradztwa Psychospołecznego z wynikiem bardzo dobrym;
jest w trakcie zdobywania Certyfikatu Psychoterapeuty i Doradcy Systemowego, zaliczone ma już 330 godzin szkoleniowych teoretyczno-warsztatowych (łącznie kurs podstawowy – ukończony w …. roku i dla zaawansowanych – ukończony w …. roku) oraz inne formy szkoleniowe z zakresu terapii systemowej;
uczestniczy w zajęciach superwizyjnych prowadzonych przez certyfikowanego psychoterapeutę-superwizora. Wielkopolskie Towarzystwo Terapii Systemowej od lutego 2008 roku posiada atestację Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Kursy przez nie organizowane przygotowują do egzaminu certyfikacyjnego psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego a bazują na programie szkoleniowym WTTS, przygotowującym do Certyfikatu Doradcy i Psychoterapeuty Systemowego. Patronat sprawuje Międzynarodowe Towarzystwo Terapii Systemowej - IGST, Heidelberg, Niemcy, a przewodniczy dr xxxx. Pomoc i poparcie daje Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej w Poznaniu.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy stosować do ww. usług świadczonych przez Wnioskodawcę? Czy jako usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi tzn. sesje psychoterapii indywidualnej i rodzinnej, służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i jako takie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W stanowisku Wnioskodawca ponownie podkreśla, że jest w trakcie zdobywania Certyfikatu Psychoterapeuty i Doradcy Systemowego, zaliczone ma już 330 godzin szkoleniowych teoretyczno-warsztatowych (łącznie kurs podstawowy – ukończony w 2011 roku i dla zaawansowanych – ukończony w 2013 roku) oraz inne formy szkoleniowe z zakresu terapii systemowej. Ponadto Wnioskodawca stale uczestniczy w zajęciach superwizyjnych prowadzonych przez certyfikowanego psychoterapeutę-superwizora.

Wielkopolskie Towarzystwo Terapii Systemowej od lutego 2008 roku posiada atestację Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Kursy przez nie organizowane przygotowują do egzaminu certyfikacyjnego psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego a bazują na programie szkoleniowym WTTS przygotowującym do Certyfikatu Doradcy i Psychoterapeuty Systemowego. Patronat sprawuje Międzynarodowe Towarzystwo Terapii Systemowej - IGST, Heidelberg, Niemcy, a przewodniczy dr xxxxx. Pomoc i poparcie daje Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej w Poznaniu.

Ponadto Wnioskodawca ma ukończone studia magisterskie na Uniwersytecie …. (Wydział Ekonomiczny) w …. roku oraz studia podyplomowe na Uniwersytecie …. (Wydział Humanistyczny) w … roku z Pomocy Psychologicznej i Doradztwa Psychospołecznego z wynikiem bardzo dobrym.

W stanowisku Wnioskodawca podkreśla, że zawód psychoterapeuty, posiadającego fachowe kwalifikacje, czyli stosowny zasób wiedzy i umiejętności, wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych, zweryfikowany w ramach członkowskiej procedury kwalifikacyjnej WTTS, jest zawodem medycznym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.), a tym samym w zakresie, w jakim służy on profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. osoba uprawniona do prowadzenia psychoterapii indywidualnej i rodzinnej to między innymi „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty". Wnioskodawca wskazał, że zalicza się do tych osób. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, uprawnienia te są wystarczające do świadczenia usług psychoterapii w ramach kontraktów zawartych z NFZ zgodnie z Zarządzeniem Nr 79/2013/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 13 grudnia 2013 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, zarówno usługi jakie świadczy, tj. sesje psychoterapii indywidualnej i rodzinnej, jak i jego przygotowanie zawodowe w zakresie psychoterapii uprawniają do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że według art. 146a pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

lekarza i lekarza dentysty,
pielęgniarki i położnej,
medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
psychologa.

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy, stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisów art. 132 ust. 1 lit. b) i c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którymi zwolnieniu podatku przez państwa członkowskie podlegają:

opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze (lit. b),
świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie (lit. c).

Należy zaznaczyć, iż zawężenie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 i pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnień wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada używanym przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika ponadto, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01, pkt 40). Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z orzecznictwem TSUE pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych (ww. wyrok C-307/01). Zgodnie ze stanowiskiem TSUE zawartym w tym wyroku: „to czy dana usługa medyczna powinna zostać zwolniona z podatku VAT warunkuje jej cel. Dlatego, jeżeli kontekst, w jakim realizowana jest dana usługa medyczna pozwala określić, że jej podstawowym celem nie jest ochrona zdrowia, w tym jego utrzymanie lub przywrócenie, lecz raczej udzielenie porady wymaganej przed podjęciem decyzji wiążącej się z konsekwencjami prawnymi, zwolnienie (...) nie ma zastosowania do tej usługi ” (pkt 60 wyroku).

Z powyższego wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają tylko takie świadczenia, które mają na celu bezpośrednio diagnozę, opiekę lub terapię. W przypadku jedynie hipotetycznego związku świadczenia ze wskazanymi celami, zwolnienie nie przysługuje.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, tj. przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ww. przepisie ma więc charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że podlega mu określony rodzaj usług wykonywanych w określonym celu, przez zdefiniowany krąg podmiotów. Powyższa regulacja nie zwalnia od podatku wszystkich świadczeń, ale tylko służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, jeśli wykonywane są przez osoby posiadające wymagane wykształcenie zawodowe. Jeśli nie jest spełniona choćby jedna z powyższych przesłanek, usługi podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku.

Określając krąg podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu, ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, określenie „osoba wykonująca zawód medyczny” oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Na podstawie punktu 10 ww. artykułu, świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

W przedstawionej sytuacji zbadać należy, czy Wnioskodawca, który będzie bezpośrednio wykonywać usługi psychoterapeutyczne legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, a tym samym, czy jest osobą wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada następujące kwalifikacje:

ukończone studia magisterskie na Uniwersytecie … (Wydział Ekonomiczny) w … roku,
ukończone studia podyplomowe na Uniwersytecie … (Wydział Humanistyczny) w … roku z Pomocy Psychologicznej i Doradztwa Psychospołecznego z wynikiem bardzo dobrym,
jest w trakcie zdobywania Certyfikatu Psychoterapeuty i Doradcy Systemowego, zaliczonych ma 330 godzin szkoleniowych teoretyczno-warsztatowych (łącznie kurs podstawowy – ukończony w … roku i dla zaawansowanych – ukończony w … roku) oraz inne formy szkoleniowe z zakresu terapii systemowej.

W ramach działalności gospodarczej – prowadzi sesje psychoterapii indywidualnej i rodzinnej. Najczęstsze zaburzenia, z którymi zgłaszają się pacjenci do gabinetu Wnioskodawcy i następuje leczenie w trakcie spotkań terapeutycznych to:

terapia zaburzeń nerwowych i emocjonalnych (nerwice lękowa i deprywacyjna, dystymia i depresja, stres i inne),
terapia zaburzeń typu borderline,
terapia zaburzeń dwubiegunowych,
żal po stracie osoby bliskiej,
ZNE (zespół niezaspokojenia emocjonalnego) w oparciu o koncepcje Baars, Terruwe,
pomoc w kryzysie,
pomoc w trudnościach rodzinnych i małżeńskich,
pomoc w trudnościach wychowawczych (coaching rodzicielski),
schizofrenia,
terapia uzależnień od seksu i pornografii.

Należy zauważyć, iż TSUE w pkt 45 wyroku C-106/05 (orzeczenie z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie L.u.P GmbH) wskazał: „Wystarczy w tym zakresie zauważyć, że jak wynika z samej treści art. 13 część A ust. 2 szóstej dyrektywy, warunki wymienione w lit. a) tego ustępu mogą mieć zastosowanie wyłącznie do świadczeń opieki medycznej, które zostały zawarte w ust. 1 lit. b) tego artykułu, a nie do opieki, która została zwolniona z opodatkowania na mocy ust. 1 lit. c) tego artykułu. Ponadto ten ostatni przepis nie uzależnia przyznania zwolnienia z opodatkowania ww. opieki od tego, czy podmiot lub instytucja zapewniająca taką opiekę ma status publicznoprawny albo też są oficjalnie uznane przez dane państwo członkowskie, lecz od tego, czy świadczy ona taką opiekę w ramach wykonywania zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez ustawodawstwo krajowe (ww. wyrok w sprawie Solleveld i van den Hout-van Eijnsbergen, pkt 23)”.

Należy zauważyć, iż zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537 ze zm.) psychoterapeuci zostali wymienieni w grupie 228 „Inni specjaliści ochrony zdrowia” – (psychoterapeuta – 228905).

Aktem prawnym dotyczącym w pewnym zakresie psychoterapeutów jest rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1386).

Według ww. rozporządzenia psychoterapeuta to psycholog lub osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:

posiada dyplom lekarza lub magistra: psychologii, pielęgniarstwa, pedagogiki, resocjalizacji albo spełnia warunki określone w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. Nr 73, poz. 763, z późn. zm.). Zgodnie z art. 63 ust. 1 ww. ustawy za osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje do wykonywania zawodu psychoterapeuty należy uznać psychologów, którzy w dniu wejścia w życie ustawy posiadali dyplom magistra psychologii lub dyplom magistra filozofii chrześcijańskiej ze specjalizacją filozoficzno-psychologiczną uzyskany na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim do 1 października 1981 r. lub dyplom magistra filozofii chrześcijańskiej w zakresie psychologii uzyskany w Akademii Teologii Katolickiej do końca 1992 r. oraz pracowali w zawodzie co najmniej dwa lata, wpisuje się na listę psychologów Regionalnej Izby Psychologów, na której obszarze wykonują zawód.
ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia, prowadzone metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w szczególności metodą terapii psychodynamicznej, poznawczo-behawioralnej lub systemowej, w wymiarze co najmniej 1200 godzin albo przed 2007 r. ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia w wymiarze czasu określonym w programie tego szkolenia,
posiada zaświadczenie, zwane dalej „certyfikatem psychoterapeuty”, poświadczające odbycie szkolenia wymienionego w pkt b), zakończonego egzaminem przeprowadzonym przez komisję zewnętrzną wobec podmiotu kształcącego, w skład której nie wchodzą przedstawiciele podmiotu kształcącego, w szczególności powołaną przez stowarzyszenia wydające certyfikaty psychoterapeuty.

Przepisy tego rozporządzenia do realizacji określonych świadczeń w zakresie psychoterapii dopuszczają także osobę ubiegającą się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem – osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty, to osoba, o której mowa w pkt a) (która posiada dyplom lekarza albo magistra: psychologii, pielęgniarstwa, pedagogiki lub resocjalizacji …), posiadająca status osoby uczestniczącej co najmniej dwa lata w podyplomowym szkoleniu, o którym mowa w ww. pkt b), oraz posiadająca zaświadczenie wydane przez podmiot prowadzący kształcenie oraz pracująca pod nadzorem osoby posiadającej certyfikat psychoterapeuty.

Dokonując analizy ww. rozporządzenia stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwolnienia na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c), ponieważ wymienione w opisie sprawy usługi świadczone będą przez osobę mającą ukończone studia z zakresu ekonomii, a tym samym nie został spełniony warunek zawarty w ww. rozporządzeniu, tj. posiadanie dyplomu lekarza lub magistra: psychologii, pielęgniarstwa, pedagogiki, resocjalizacji albo spełnia warunki określone w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów.

Wobec powyższego, pomimo tego, że Wnioskodawca posiada status osoby uczestniczącej co najmniej dwa lata w podyplomowym szkoleniu, w zakresie psychoterapii systemowej (…) oraz posiada zaświadczenie wydane przez podmiot prowadzący to kształcenie to jednak nie jest osobą posiadającą uprawnienia do świadczenia usług w ramach zawodów medycznych, w myśl przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, a tym samym nie została spełniona podstawowa przesłanka podmiotowa uprawniająca do zwolnienia przedmiotowych usług od podatku.

Tym samym, ze względu na niespełnienie przez Wnioskodawcę przesłanki podmiotowej uprawniającej do zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, zbędna jest analiza spełnienia przesłanki przedmiotowej, tj. świadczenia usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem, w analizowanym stanie faktycznym, świadczone usługi, tj. sesje psychoterapii indywidualnej i rodzinnej nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz podlegają opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin