Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-145/16/TS
z 10 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem na zasadzie darowizny części majątku Wnioskodawcy na rzecz gminy, wystąpi u Wnioskodawcy podatek dochodowy od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem na zasadzie darowizny części majątku Wnioskodawcy na rzecz gminy, wystąpi u Wnioskodawcy podatek dochodowy od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółdzielnią w likwidacji od 1 czerwca 2013 r., następcą prawnym innego podmiotu (dalej: „Podmiot B”), który prowadził działalność od 1975 r. Wnioskodawca działa na zasadzie prawa spółdzielczego oraz statutu.

Wnioskodawca ma przekazać nieodpłatnie część swojego majątku na rzecz gminy w drodze umowy darowizny, m.in. prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajdują się budynki Wnioskodawcy, oraz budowle wybudowane przez Podmiot B w latach 1975-1979, tj.:

1. wiata na maszyny o wartości początkowej 96.823,80 zł (umorzono 78.572,48 zł),
2. kanał myjni o wartości początkowej 4.827,48 zł (umorzono 4.544,67 zł),
3. budynek administracyjno-magazynowo-warsztatowy, od 1 czerwca 2013 r. dzierżawiony przez gminę, o wartości początkowej 89.084,08 zł (umorzono 65.940,21 zł).
   
   

Wnioskodawca nie korzystał z dotacji z budżetu państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem na zasadzie darowizny części majątku Wnioskodawcy na rzecz gminy, wystąpi u Wnioskodawcy podatek dochodowy od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie na zasadzie darowizny części majątku na rzecz gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ Wnioskodawca nie uzyska z tego tytułu dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 wymieniono przykładowe przysporzenia, których wystąpienie wiąże się z powstaniem przychodu. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przykładowe przysporzenia wymienione w art. 12 updop, nie stanowią katalogu zamkniętego, o czym świadczy użyte w treści tego przepisu sformułowanie „w szczególności”.

W świetle powyższych przepisów, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”, a więc w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym, podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Jedną z form nieodpłatnego świadczenia jest darowizna. W tym miejscu należy nadmienić, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „darowizny”, aczkolwiek umowa darowizny stanowi umowę nazwaną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Przysporzenie w drodze darowizny może przybrać postać pieniędzy, określonych rzeczy należących do darczyńcy lub innych przysługujących mu praw majątkowych. Darczyńcami oraz obdarowanymi mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne. Jednakże, w świetle przytoczonych regulacji Kodeksu cywilnego, podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości, przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli określony podmiot dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian od obdarowanego, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie. Darowizna jest zatem świadczeniem jednostronnym i nieekwiwalentnym, tzn. przedmiot darowizny przekazany na rzecz obdarowanego nie może wiązać się ze świadczeniem wzajemnym z jego strony względem darczyńcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie część swojego majątku na rzecz gminy w drodze umowy darowizny, tj. m.in. prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajdują się budynki oraz budowle.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie prawa wieczystego użytkowania gruntu, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych u przekazującego, ponieważ w katalogu rodzaju przychodów określonym w art. 12 ust. 1 updop nie występuje taka kategoria przychodów. Zatem, odnosząc się do powołanych przepisów należy stwierdzić, że czynność polegająca na dokonaniu darowizny w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu po stronie Wnioskodawcy, jako darczyńcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bowiem w jej efekcie nie dojdzie do powstania po stronie Wnioskodawcy żadnego przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Zatem, przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Tym samym, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.