Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-126/15/BP
z 15 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 1 października 2015 r. (data wpływu 9 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 12 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego od 1 stycznia 2016 r. jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania energii elektrycznej która zostanie zużyta w procesie wskazanych w punkcie a) wniosku;
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku w zakresie opodatkowania energii elektrycznej, która zostanie zużyta w procesach elektrolitycznych od 1 stycznia 2016 r. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 12 stycznia 2016 r.) będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 grudnia 2015 r. znak: IBPP4/4513-126/15/BP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„X” SA (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność w branży chemicznej. W Spółce funkcjonuje wyodrębniony pod względem organizacyjnym Kompleks Chlorowy. W Kompleksie Chlorowym, w procesie produkcyjnym wykorzystującym zjawisko elektrolizy wytwarzane są chloro-alkaliczne substancje chemiczne: chlor, wodorotlenek sodu, ług sodowy (tj. roztwór wodny wodorotlenku sodu), jak również podchloryn sodu oraz wodór (uzyskiwany w procesie otrzymywania chloro-alkaliów, który sam jednak substancją chloro-alkaliczną nie jest).

Krążąca w obiegu zamkniętym solanka (roztwór chlorku sodu) jest odpowiednio filtrowana i przygotowywana do przepływu przez elektrolizery, gdzie podczas elektrolizy dochodzi do wytworzenia chloru gazowego, wodoru oraz ługu sodowego. W elektrolizerach solanka przepływa przez przestrzeń anodową, w której jony chlorkowe są utleniane do chloru gazowego. Uwodnione jony sodu migrują przez membranę do przestrzeni katodowej, przez którą przepływa roztwór wodorotlenku sodu. Woda odmineralizowana dodawana do obiegu katolitu jest zużywana w procesie produkcji, gdzie tworzy się wodór gazowy oraz jony wodorotlenowe. Jony sodu oraz jony wodorotlenowe wspólnie tworzą ług sodowy. Zubożona solanka jest odprowadzana z przestrzeni anodowej i ponownie nasycana solą.

W Kompleksie Chlorowym chlor jest następnie schładzany, filtrowany, suszony, sprężany i skraplany aby uzyskać ciekły chlor - ostateczny produkt. Wodór jest schładzany i filtrowany, natomiast ług sodowy jest zatężany (przez odparowywanie) aż do uzyskania wodorotlenku sodu. Produktami Kompleksu Chlorowego są zarówno roztwór wodny wodorotlenku sodu jak i sam wodorotlenek sodu.

Zużycie energii w Kompleksie Chlorowym następuje w następujących etapach procesu:

1. Do napędu urządzeń służących do rozładunku i magazynowania soli;
   
2. W obiegu zamkniętym solanki - do napędu urządzeń do nasycania, filtracji i doczyszczania solanki, a następnie w elektrolizerach;
   
3. Do napędu urządzeń służących do otrzymania chloru ciekłego z chloru gazowego;
   
4. Do napędu urządzeń służących niszczeniu chloru (w celu redukcji emisji
   zanieczyszczeń);
   
5. Do napędu urządzeń schładzających i filtrujących wodór;
   
6. Do napędu urządzeń służących do odparowania ługu sodowego, aż do uzyskania wodorotlenku sodu;
   
7. Do oświetlenia i ogrzewania budynków produkcyjnych w których zachodzą powyższe procesy.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

• posiada koncesję na wytwarzanie, dystrybucję i obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów Prawo energetyczne;
• będzie podatnikiem podatku akcyzowego od energii elektrycznej wykorzystywanej w opisanym procesie elektrolitycznym;
• przekaże do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzysta energię elektryczną, oświadczenie o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku Wnioskodawca będzie miał prawo do zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej w opisanym powyżej procesie dla potrzeb wskazanych w punktach a) do f) opisu zdarzenia przyszłego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, energia elektryczna zużywana w opisanym procesie jest energią elektryczną wykorzystywaną w procesie elektrolitycznym, która podlega zwolnieniu od akcyzy na mocy art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku.

Ustawodawca nie definiuje nigdzie w ustawach podatkowych „procesów elektrolitycznych”. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (sjp.pwn.pl) elektroliza to „procesy zachodzące wskutek przepływu prądu przez elektrolit”. Można również powiedzieć, iż elektroliza jest to zespół procesów fizycznych i chemicznych zachodzących podczas przepływu przez elektrolit stałego prądu elektrycznego. W opisanym powyżej procesie produkcyjnym zachodzącym

w Kompleksie Chlorowym elektroliza następuje w urządzeniu zwanym elektrolizerem, umiejscowionym w hali elektrolizy. Niemniej jednak, ustawodawca posłużył się sformułowaniem „proces elektrolityczny”, podobnie jak proces metalurgiczny czy proces mineralogiczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (sjp.pwn.pl) „proces” to:

1. przebieg następujących po sobie i powiązanych przyczynowo określonych zmian» (...)

3. kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne materii

Zatem proces elektrolityczny należałoby zdefiniować jako proces, w którym wykorzystywane jest zjawisko elektrolizy. W przypadku Spółki jest to proces, w którym w drodze elektrolizy solanki następuje produkcja chloro-alkalicznych substancji chemicznych. Mając na uwadze całokształt przepisów art. 30 ust. 7a ustawy akcyzowej, Wnioskodawca nie ma wątpliwości, iż ustawodawca miał na myśli proces elektrolityczny jako proces produkcyjny.

Każdy proces produkcyjny (proces elektrolityczny, ale również proces metalurgiczny czy mineralogiczny) można podzielić na proces sensu stricte, tzn. proces główny (którym w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego jest przepływ prądu przez elektrolit w elektrolizerze), oraz szereg procesów wspomagających, pobocznych względem procesu głównego mających na celu doprowadzenie otrzymanych w wyniku elektrolizy substancji chemicznych do formy produktu czy też półproduktu dla innych kompleksów Spółki.

Przykładowo, w Decyzji Wykonawczej Komisji Europejskiej z dnia 9 grudnia 2013 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych, w odniesieniu do produkcji „ chloro-alkalicznej (2013/732/UE) wskazuje się, iż wyodrębnionym rodzajem działalności przemysłowej jest produkcja chloro-alkalicznych substancji chemicznych (chloru, wodoru, wodorotlenku potasu, wodorotlenku sodu) w drodze elektrolizy solanki. Powyższa Decyzja wskazuje następujące procesy jako wchodzące w skład produkcji chloro-alkalicznych substancji chemicznych:

• magazynowanie soli,
• przygotowywanie, oczyszczanie i ponowne nasycanie solanki,
• elektrolizę solanki,
• stężanie, oczyszczanie i magazynowanie wodorotlenku sodu/potasu oraz obchodzenie się z wodorotlenkiem sodu/potasu,
• schładzanie, osuszanie, oczyszczanie, kondensowanie, skraplanie i magazynowanie chloru oraz obchodzenie się z chlorem,
• schładzanie, oczyszczanie, kondensowanie i magazynowanie wodoru oraz obchodzenie się z wodorem.
  
  

Zdaniem Spółki, w Kompleksie Chlorowym zachodzi jeden niepodzielny proces produkcyjny obejmujący procesy fizykochemiczne zachodzące od momentu rozładunku soli poprzez wprowadzenie jej do obiegu solanki aż do otrzymania chloro-alkalicznych substancji chemicznych będącymi produktami lub półproduktami, czyli chloru ciekłego, wodoru, ługu sodowego oraz wodorotlenku sodu.

Wszystkie opisane procesy pozostają ze sobą w ścisłym związku przyczynowym i są powodem wyodrębnienia Kompleksu Chlorowego w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa. Jednocześnie, zużycie energii w tych procesach jest zużyciem produkcyjnym, bezpośrednio związanym z zachodzącą w ramach tego procesu produkcyjnego elektrolizą chlorku sodu.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 24 lutego 2014 roku (ILPP3/443-95/13-2/TW) dotyczącej identycznie sformułowanego zwolnienia od akcyzy dla wyrobów gazowych wskazując, iż „jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym. W świetle powyższego uznać należy, że zwolnieniu od podatku podlega tylko wyrób gazowy zużywany w przebiegu regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym w ramach działalności gospodarczej sklasyfikowanej pod kodem NACE DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych”.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku I GSK 369/12 z 19 września 2012 roku odnoszącym się do pojęcia procesu produkcji energii elektrycznej wskazał, iż „Sąd l instancji wskazuje, że samo pojęcie „produkcji” według słownikowego określenia oznacza „zorganizowaną działalność ludzką mającą na celu seryjne wytwarzanie określonych dóbr materialnych; proces wytwarzania czegoś dla potrzeb człowieka; wytwarzanie, wytwórczość”, natomiast pojęcie „procesu” oznacza "przebieg regularnie po sobie następujących zjawisk, pozostających miedzy sobą w związku przyczynowym”. Przyjmując taką definicję procesu produkcji zasadnie Sąd I instancji zaakceptował stanowisko organów wskazujące, że w elektrowni parowej proces produkcji obejmuje zarówno zasadniczy proces przemiany energetycznej jaki zachodzi w urządzeniach podstawowych elektrowni (w kotle parowym, w turbinie parowej i w generatorze), jak również procesy pomocnicze zachodzące w ramach procesu produkcyjnego i wykonywane przez urządzenia bezpośrednio wspomagające urządzenia podstawowe”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania energii elektrycznej która zostanie zużyta w procesie wskazanych w punkcie a) wniosku;
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r. Nr 752 ze zm.), wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

W myśl art. 9 ust. 1 w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zatem zużycie na potrzeby własne energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy lub przez podmiot nieposiadający takiej koncesji, który wyprodukował tą energię, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą – zgodnie art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh). (art. 88 ust. 2 ustawy)

Należy jednak zaznaczyć, że zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną
w procesach elektrolitycznych – art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy.

Stosownie zaś do art. 30 ust. 7b warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.
   
   

Zgodnie zaś z art. 30 ust. 7c oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Ponadto wskazać należy, że pierwszoplanową wykładnią jest wykładnia językowa, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć. Jeżeli w wyniku zastosowania tej wykładni „odkodowana” zostanie norma prawna, nie jest konieczne sięganie do pozostałych reguł interpretacji (clara non sunt interptretanda).

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy elektrolityczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Zasadnym jest jednak w tym zakresie odwołanie się do wykładni językowej. Na gruncie Słownika Języka Polskiego PWN „elektrolityczny” oznacza „odnoszący się do elektrolizy”. Pod pojęciem „elektrolizy” zaś rozumie się „proces, podczas którego doprowadzony z zewnątrz prąd elektryczny powoduje zajście na elektrodach reakcji utleniania i redukcji” (http://fluid.itcmp.pwr.wroc.pl/~hkruczek/KE/pliki/elektroliza.pdf). Ponadto według innej definicji elektroliza jest to zespół termodynamicznie wymuszonych chemicznych procesów redoks, zachodzących na granicach faz: przewodnik metaliczny – przewodnik elektrolityczny w czasie przepływu prądu elektrycznego z zewnętrznego źródła przez układ przewodnik metaliczny – przewodnik elektrolityczny – przewodnik metaliczny. Elektroliza przebiega tylko wówczas, gdy do elektrod jest przyłożone napięcie nie niższe od pewnej wartości charakterystycznej dla danego układu: przewodniki metaliczne – przewodnik elektrolityczny.

(Wytwarzanie chloru i wodorotlenku sodu metodą elektrolizy przeponowej 311[31].Z5.06, Urszula Żłobińska, Radom 2006).

Ponadto według Uniwersalnego Słownika języka polskiego PWN pod red. prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006) „proces” to przebieg następujących po sobie i powiązanych przyczynowo określonych zmian, stanowiących stadia, fazy, etapy rozwoju czegoś, rozwijanie się, przeobrażanie się czegoś”. Zatem jako „proces” należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

Powszechnie przyjmuje się, że proces produkcji to uporządkowany zestaw celowych działań wykonywanych w toku produkcji począwszy od pobrania materiału wejściowego z magazynu, aż do zdania gotowego wyrobu włącznie.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że proces elektrolityczny rozpoczyna się dopiero gdy doprowadzona z zewnątrz energia elektryczna zostaje zużyta do czynności występujących po pobraniu materiału wejściowego z magazynu.

Ponadto – co jest również istotne podczas ustalania katalogu czynności zwolnionych od akcyzy – na uwadze należy mieć fakt, że zasadą jest, że wszelkie ulgi i zwolnienia powinny być interpretowane wąsko. Tym samym tylko zużycie energii elektrycznej bezpośrednio związanej z procesem elektrolitycznym podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy.

W przedstawionym w niniejszej sprawie zdarzeniu przyszłym można zatem przyjąć, że zużycie energii elektrycznej w obiegu zamkniętym solanki - do napędu urządzeń do nasycania, filtracji i doczyszczania solanki, a następnie w elektrolizerach (pkt b), do napędu urządzeń służących do otrzymania chloru ciekłego z chloru gazowego (pkt c), do napędu urządzeń służących niszczeniu chloru (w celu redukcji emisji zanieczyszczeń) (pkt d), do napędu urządzeń schładzających i filtrujących wodór (pkt e), do napędu urządzeń służących do odparowania ługu sodowego, aż do uzyskania wodorotlenku sodu (pkt f), wchodzi w zakres jednego procesu elektrolitycznego, który podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy po spełnieniu warunku o którym mowa w 30 ust. 7b z uwzględnieniem art. 30 ust. 7c ustawy.

Natomiast zużycie energii elektrycznej do napędu urządzeń służących do rozładunku i magazynowania soli (pkt a) nie można uznać za zużycie ww. energii elektrycznej w procesach elektrolitycznych. W tym przypadku bowiem zużycie energii elektrycznej następuje do czynności wykonywanych przed rozpoczęciem procesu elektrolitycznego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania energii elektrycznej która zostanie zużyta w procesie wskazanych w punkcie a) wniosku
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Końcowo zauważyć także należy, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna dotyczą innego zdarzenia przyszłego, niż będący przedmiotem niniejszej interpretacji. Przywołana interpretacja dotyczy zużycia wyrobów gazowych w procesach mineralogicznych, co w niniejszej sprawie nie występuje, gdyż przedmiotem zużycia jest energia elektryczna w procesach elektrolitycznych. Ponadto zakres interpretacji nie obejmował swym zakresem rozładunku i magazynowania materiału wejściowego przeznaczonego do wykorzystywania w procesie mineralogicznym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.