Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-52/16-2/AK
z 11 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu spełnienia warunku kompletności i zdatności do używania środków trwałych podlegających amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu spełnienia warunku kompletności i zdatności do używania środków trwałych podlegających amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od 1 stycznia 2015 r. największe i najważniejsze spółki grupy kapitałowej X. oraz spółki celowe zostały skupione w Podatkowej Grupie Kapitałowej zarejestrowanej pod nazwą PGK X. 2015 (dalej: „Grupa X.”, „Wnioskodawca”). Grupa X. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółką dominującą Grupy X. jest E. S.A. Głównym przedmiotem działalności Grupy X. jest wytwarzanie, obrót oraz dystrybucja energii elektrycznej.

O. S.A. („O.”), spółka należąca do PGK X. 2015, prowadzi działalność polegającą między innymi na budowie wiatrowych i wodnych mocy wytwórczych. W praktyce istnieją różne formy realizowania przez O. inwestycji w moce wytwórcze, w szczególności farmy wiatrowe. Projekty mogą być realizowane w trybie „pod klucz”, gdzie jeden bądź kilku wykonawców odpowiada za przygotowanie wszystkich prac budowlanych i oddanie Inwestorowi – O. – inwestycji gotowej do użytku. Innym sposobem jest zlecanie prac różnym wykonawcom, wybranym przez O. do realizacji poszczególnych elementów inwestycji.

W przypadku gdy inwestycje realizowane są przez więcej niż jednego wykonawcę, odbiory poszczególnych budowli, budynków i instalacji składających się na farmę wiatrową mogą następować w różnych okresach. Niemniej, farma wiatrowa stanowi złożony projekt inwestycyjny, w którym wszystkie elementy są funkcjonalnie związane i nie jest możliwe ich użytkowanie/wykorzystywanie w oderwaniu od siebie czy też rozpoczęcie funkcjonowania przez poszczególne, pojedyncze elementy farmy wiatrowej w różnych okresach czasu. Moment rozpoczęcia użytkowania i funkcjonowania farmy wiatrowej jako całości gospodarczej jest zawsze jednolity dla wszystkich jej części składowych, ponieważ jest to jednostka wytwórcza energii elektrycznej, która do sprawnego funkcjonowania wymaga istnienia i działania wszystkich swoich elementów.

Przykładem obrazującym proces realizacji inwestycji w energetykę wiatrową przez O. jest budowa „Farmy...” („Inwestycja”). O. uzyskała pozwolenia na budowę dla następujących składników majątku:

• 5 pozwoleń na budowę dla kabla energetycznego 110 kV,
  

• pozwolenie na budowę zjazdu z drogi wojewódzkiej,
  

• pozwolenie na budowę stacji elektroenergetycznej 30/110 kV (stacji GPZ),
  

• pozwolenie na budowę budynku zaplecza magazynowego z częścią socjalną oraz instalacjami,
  

• pozwolenia na budowę farmy wiatrowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą (m.in. grupy turbin o numerach EWD3, EWD4, EW4, EW8, EW12).
  
  
  

W związku z Inwestycją, O. zawarła umowy o wykonanie wyżej wymienionych elementów farmy wiatrowej z różnymi wykonawcami. W szczególności, odrębne umowy zostały zawarte z:

• dostawcą turbin oraz
  

• z podmiotami realizującymi kontrakty dotyczące części budowlanych Inwestycji.
  
  
  

W rezultacie, prace budowlane objęte każdym z pozwoleń kończą się w różnych momentach, np. budowa jednego z elementów Inwestycji – stacji GPZ, została zakończona w dniu 6 października 2015 r., a budowa budynku zaplecza magazynowego z częścią socjalną została zakończona w dniu 1 grudnia 2015 r.

Dla każdej budowli oraz instalacji dla których O. uzyskała pozwolenie na budowę, pozyskano również decyzje organu nadzoru budowlanego o pozwoleniu na użytkowanie lub zaświadczenia organów nadzoru budowlanego o braku sprzeciwu w sprawie rozpoczęcia użytkowania, m.in.:

• decyzje Powiatowego Inspektora Budowlanego z 26 października 2015 r. w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie Farmy... wraz z infrastrukturą towarzyszącą – Etap I (tj. grupy turbin o numerach EWD3, EWD4, EW4, EW8, EW12) oraz z dnia 16 listopada 2015 r. (rozszerzającą zakres pozwolenia na użytkowanie o 25 kolejnych turbin),

• decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 10 grudnia 2015 r. w zakresie budowy zjazdu z drogi wojewódzkiej nr 213 w sprawie braku sprzeciwu organu w trybie art. 54 Prawa Budowlanego,
  

• decyzję Powiatowego Inspektora Budowlanego z 10 grudnia 2015 r. w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie budynku zaplecza magazynowego z częścią socjalną,
  

• zaświadczenie Powiatowego Inspektora Budowlanego z dnia 12 listopada 2015 r. w zakresie braku sprzeciwu w użytkowaniu stacji energetycznej 30/110 kV FW Lotnisko,
  

• zaświadczenie Powiatowego Inspektora Budowlanego z dnia 25 listopada 2015 r. w zakresie braku sprzeciwu w użytkowaniu linii kablowych 2x110 kV.
  
  
  
  

Podsumowując, dokumenty te zostały wydane w okresie od października do grudnia 2015 r.

Ponadto w dniu 20 listopada 2015 r. O. zawarła z Agencją Nieruchomości Rolnych umowę w formie aktu notarialnego w zakresie ustanowienia służebności przesyłu dot. linii kablowych 110 kV wraz z kanalizacją techniczną na potrzeby Farmy....

Niemniej, zarówno w odniesieniu do powyżej wskazanych efektów kontraktów budowlanych, jak i w odniesieniu do dostawy turbin, zgodnie z umowami z wykonawcami Inwestycji, własność poszczególnych składników majątku przenoszona jest na O. na podstawie zaakceptowanych przez O. protokołów ostatecznego odbioru prac.

W przedstawionym stanie faktycznym część środków trwałych wchodzących w skład Inwestycji objęta kontraktami budowlanymi stanowi już własność O.. Natomiast elementy Inwestycji, takie jak turbiny, wieże i gondole zostaną przekazane do używania O. przez wykonawcę w lutym lub marcu 2016 r., po zakończeniu okresu testowania instalacji.

W dniu 20 stycznia 2016 r. O. otrzymała od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki decyzję o objęciu koncesją na wytwarzanie energii elektrycznej Farmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do budowanych farm wiatrowych stanowiących spójny zespół środków trwałych, zgodnie z którym przewidziany w art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP warunek kompletności i zdatności w dniu przyjęcia do używania środków trwałych podlegających amortyzacji należy uznać za spełniony dla wszystkich środków trwałych jednocześnie, w momencie wystąpienia najpóźniejszego z poniższych zdarzeń:

• podpisania ostatecznego protokołu odbioru prac od dostawcy turbin i podmiotów realizujących kontrakty budowlane oraz przejścia na podatnika własności wszystkich środków trwałych wchodzących w skład farmy wiatrowej,
  

• uzyskania pozwolenia na użytkowanie,
  

• uzyskania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej na danej farmie wiatrowej.
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do budowanych farm wiatrowych stanowiących spójny zespół środków trwałych prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przewidziany w art. 16a ust. l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o PDOP”) warunek kompletności i zdatności w dniu przyjęcia do używania środków trwałych podlegających amortyzacji należy uznać za spełniony dla wszystkich środków trwałych jednocześnie, w momencie wystąpienia najpóźniejszego z poniższych zdarzeń:

• podpisania ostatecznego protokołu odbioru prac od dostawcy turbin i podmiotów realizujących kontrakty budowlane oraz przejścia na podatnika własności wszystkich środków trwałych wchodzących w skład farmy wiatrowej,
  

• uzyskania pozwolenia na użytkowanie,
  

• uzyskania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej na danej farmie wiatrowej.
  
  
  

Wprowadzenie do ewidencji środka trwałego

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP, zwane również środkami trwałymi.

Powyższe kryteria muszą być spełnione kumulatywnie, co oznacza, że kompletność i zdatność do użytku danego środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania jest warunkiem niezbędnym i koniecznym do wprowadzenia go do ewidencji i tym samym określenia momentu rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h ust. 1 ustawy o PDOP. Tylko środek trwały, który jest kompletny i zdatny do użytku w momencie jego oddania do używania może być objęty amortyzacją w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP. Przed tym momentem składniki majątku nie stanowią środków trwałych.

Stanowisko takie potwierdził m.in.: WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 21 maja 2008 r., I SA/Go 356/08 (uprawomocnionym po wyroku NSA z dnia 5 lutego 2010 r., sygn. II FSK1414/08), wskazując że: „amortyzacja uzależniona jest od kompletności jak i zdatności do użytku środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania”.

Kompletność i zdatność do użytku w dniu przejęcia do używania

Przepisy ustawy o PDOP nie zawierają definicji pojęcia „kompletności i zdatności do użytku”, dlatego na potrzeby wyjaśnienia tego terminu należy posłużyć się jego rozumieniem wypracowanym przez doktrynę oraz praktykę organów podatkowych i orzecznictwo sądów administracyjnych.

Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie, za kompletne i zdatne do użytku należy uznać składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, a ponadto spełniają wszystkie wymogi formalnoprawne wymagane na podstawie odrębnych przepisów, jak stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej (por. Marciniuk J., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, Mazur E., Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX, Jaszczak D., Kuźniacki B., Mariański A., Nowak A., Wilk M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz., Wolters Kluwer, Warszawa 2014). Przy ocenie kompletności i zdatności danego środka trwałego do używania w momencie jego przyjęcia do używania należy zatem brać pod uwagę nie tylko posiadanie przez niego wszystkich elementów konstrukcyjnych czy sprawności technicznej, ale też spełnienie wszystkich wymogów formalnych, o ile takowe istnieją (por. Ślifirczyk M. Świtała F., Krasnodębski R., Dźwidała G. Karwat P., Huszcz Z., Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2009).

Należy przy tym zwrócić uwagę, że nawet kompletny składnik majątku np. niewymagający montażu lub zainstalowania maszyny czy urządzenia, nie może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli stanowi on część obiektu znajdującego się w budowie, który jako całość nie został jeszcze przyjęty do użytkowania. Przyjęcie całego obiektu do używania powoduje, że zaliczeniu do środków trwałych będą podlegać również znajdujące się na jego wyposażeniu maszyny i urządzenia. Kryterium kompletności i zdatności do użytku należy postrzegać przez pryzmat możliwości wykorzystania środka trwałego zgodnie z przeznaczeniem na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika (S. Babiarz et. al., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wrocław 2012).

W kontekście realizacji inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej, oznacza to, że jedynie w sytuacji, gdy obiekt w postaci farmy wiatrowej jako całość zostaje przyjęty do używania, wszystkie elementy takiej farmy mogą zostać uznane za kompletne i zdatne do użytku.

Powyższe stanowisko w zakresie określenia momentu uznania środka trwałego za kompletny i zdatny do użytku znajduje również odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych.

Własność składników majątku

Jedną z koniecznych przesłanek uznania składników majątkowych za podlegające amortyzacji na podstawie przepisu art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP jest przejście składników majątku na własność lub współwłasność podmiotu który miałby go używać (z zastrzeżeniem art. 16a ust. 2 ustawy o PDOP). Stanowisko to potwierdza linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 21 czerwca 2006 r. sygn. II FSK 921/05 NSA stwierdził, że „skoro skarżąca nie była właścicielem tych składników do momentu zapłaty całości ceny, gdyż dopiero z chwilą zapłaty ceny ze względu na treść art. 589 k.c. kupujący staje się właścicielem rzeczy, to nie miał do niej zastosowania przepis art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

W kontekście inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej spełnienie tego warunku należy interpretować zgodnie z postanowieniami odpowiednich umów z wykonawcami, określających moment zakończenia prac i przeniesienia własności budowli, budynków i urządzeń.

Należy również wskazać, że elementów farmy wiatrowej nie można uznać za kompletne i zdatne do użytku przed ostatecznym odbiorem wszystkich części farmy wiatrowej (potwierdzonym stosownymi protokołami). Budynki czy budowle (np. kable czy punkty zasilania) wchodzące w skład farmy wiatrowej nie pełnią bowiem żadnej funkcji, ani nie są przez podatnika używane do momentu oddania do używania farmy wiatrowej, która przyjmowana jest do używania jednocześnie jako całościowej inwestycji generującej energię elektryczną.

W tym kontekście, prowadzenie rozruchu wstępnego (próby) instalacji czy też testy końcowe nie mogą być interpretowane jako przekazanie instalacji do używania w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP. Zarówno rozruch wstępny, jak i testy końcowe mają na celu sprawdzenie prawidłowości działania instalacji i prowadzone są przed przyjęciem jej do używania. Gdyby podczas rozruchu próbnego wykazano, że poszczególne elementy farmy wiatrowej zawierają wady, zgodnie z warunkami umownymi, wykonawca obowiązany jest do ich naprawienia. Do tego czasu nie zostanie podpisany ostateczny protokół odbioru prac z danym wykonawcą. Po naprawieniu wad mogą zostać przeprowadzone kolejne próby warunkujące ostateczny odbiór prac (zob. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 27 lipca 2015 r. sygn. IBPB-1-3/4510-36/15/IŻ).

Zatem, koniecznym warunkiem uznania elementów farm wiatrowych budowanych na zlecenie Wnioskodawcy za podlegające amortyzacji środki trwałe będzie przeniesienie własności wszystkich części farmy wiatrowej na Wnioskodawcę tak, aby Wnioskodawca mógł jednocześnie przyjąć całą farmę (wchodzące w jej skład środki trwałe) do używania.

Pozwolenie na użytkowanie

Należy wskazać, że możliwość wykorzystania budowli i urządzeń składających się na farmę wiatrową w działalności gospodarczej podatnika uzależniona jest od spełnienia szeregu wymogów o charakterze formalnym, w tym uzyskania stosownych decyzji. Jednym z takich wymogów jest uzyskanie od organu nadzoru budowlanego pozwolenia na użytkowanie lub brak sprzeciwu organu na użytkowanie budowli składających się na farmę wiatrową. Co za tym idzie, uzyskanie takich pozwoleń bądź brak sprzeciwu organu są warunkami faktycznej możliwości wykorzystania całej farmy wiatrowej w działalności gospodarczej podatnika. Takie stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2015 r. sygn. IBPB-1-3/4510-36/15/IŻ, wskazując, że w odniesieniu do inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej: „Środek trwały zdatny do użytku to natomiast rzecz nadająca się do wypełnienia przeznaczonych jej funkcji. Tę jej cechę winno się oceniać zarówno według kryterium fizycznej możliwości gospodarczego wykorzystania środka trwałego oraz w aspekcie prawnym – tzn. z uwzględnieniem przepisów stanowiących o prawie jej użytkowania”.

Dodatkowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 września 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-635/13/CzP organ podzielił stanowisko podatnika zgodnie z którym w odniesieniu do inwestycji polegającej na budowie farmy wiatrowej należy uznać, że: „[...] warunek kompletności i zdatności do użytku środka trwałego należy uważać za spełniony dopiero w momencie, gdy spełnione zostaną wszystkie wymogi dopuszczenia środków trwałych do używania”.

Koncesja

Kolejnym z warunków użytkowania farmy wiatrowej w działalności gospodarczej podatnika jest uzyskanie stosownej koncesji. Należy przy tym zaznaczyć, że wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej w farmie wiatrowej możliwe są tylko na podstawie koncesji (lub promesy koncesji) wydanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Koncesja wydawana jest dla instalacji wytwórczych znajdujących się w określonych lokalizacjach geograficznych i umożliwia prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży energii elektrycznej poprzez wprowadzenie jej do sieci elektroenergetycznej. Jej uzyskanie jest zatem warunkiem koniecznym do produkcji energii elektrycznej podlegającej sprzedaży, a tym samym uzależnia możliwość uznania elementów farmy wiatrowej za zdatne do użytku zgodnie z ich przeznaczeniem – tożsame stanowisko uznał za prawidłowe Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 13 września 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-635/13/CzP oraz interpretacji z dnia 27 lipca 2015 r. sygn. IBPB-1-3/4510-36/15/IŻ.

W szczególności, Wnioskodawca podkreśla, że bez uzyskania koncesji na wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej nie jest możliwe przyjęcie do używania farmy wiatrowej w całości, jako spójnej i jednolitej inwestycji składającej się z szeregu środków trwałych oddawanych do użytku w tym samym momencie.

Inwestycja

W świetle zaprezentowanego powyżej stanowiska Wnioskodawcy, Inwestycji scharakteryzowanej w opisie stanu faktycznego, tj. w szczególności nie zawierającej przekazanych na własność O. kluczowych elementów generujących energię elektryczną, nie można przypisać cech kompletności i zdatności do użytku. Tym samym, poszczególne środki trwałe nie mogą zostać przyjęte do używania ponieważ farma w całości nie może być wykorzystywana dla celów prowadzenia działalności gospodarczej podatnika a jej elementy nie mogą podlegać amortyzacji jako środki trwałe.

Brak spełnienia przewidzianego przez art. 16a ust. 1 wymogu kompletności i zdatności do użytku w opisanym przypadku dotyczy w tym samym stopniu wszystkich środków trwałych pomimo, że Inwestycja uzyskała stosowne decyzje administracyjne a niektóre jej elementy zostały dopuszczone do użytkowania przez odpowiednie organy nadzoru budowlanego. Nie ma też znaczenia dla kompletności i zdatności do użytku pojedynczych elementów inwestycji fakt, że O. uzyskała stosowną koncesję na wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej, a sam proces budowy części farmy wiatrowej został zakończony. Jedynie przyjęcie farmy wiatrowej do używania w całości, składającej się z jej wszystkich elementów powoduje, że każdy ze środków trwałych wchodzących w jej skład jest zdatny do użytku. Przeciwny pogląd prowadziłby bowiem do absurdalnego wniosku, że środki trwałe będące elementami składowymi niezbędnymi do funkcjonowania farmy wiatrowej są kompletne, zdatne do użytku i przyjęte do używania, np. w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie jest właścicielem turbiny, śmigieł czy generatora energii czyli podstawowych elementów, bez których farma wiatrowa nie może istnieć.

Toteż, wobec braku zakończenia procesu ostatecznego odbioru części elementów Inwestycji oraz przeniesienia ich własności na O., farma wiatrowa nie może być wykorzystywana w działalności gospodarczej O., a co za tym idzie elementów składowych takiej farmy wiatrowej nie można uznać za kompletne i zdatne do użytku ani tym bardziej za przyjęte do używania. W konsekwencji, poszczególne elementy Inwestycji nie mogą zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych ani podlegać amortyzacji.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do budowanych farm wiatrowych stanowiących spójny zespół środków trwałych prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przewidziany w art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP warunek kompletności i zdatności w dniu przyjęcia do używania środków trwałych podlegających amortyzacji należy uznać za spełniony dla wszystkich środków trwałych jednocześnie, w momencie wystąpienia najpóźniejszego z poniższych zdarzeń:

• podpisania ostatecznego protokołu odbioru prac od dostawcy turbin i podmiotów realizujących kontrakty budowlane oraz przejścia na podatnika własności wszystkich środków trwałych wchodzących w skład farmy wiatrowej,
  

• uzyskania pozwolenia na użytkowanie,
  

• uzyskania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej na danej farmie wiatrowej.
  
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie momentu spełnienia warunku kompletności i zdatności do używania środków trwałych podlegających amortyzacji, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.