2016.02.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-872/15/MS
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 października 2015 r. (data wpływu 3 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.) oraz pismem z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1, w przypadku prowadzenia usług mediacji -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1, w przypadku prowadzenia usług mediacji.

Wniosek uzupełniono pismem z 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 stycznia 2016 r. nr IBPP1/4512-872/15/MS oraz pismem z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest psychologiem, psychoterapeutą, prowadzi szkolenia. Od przyszłego roku Wnioskodawca zamierza poszerzyć zakres działalności o usługę związaną z mediacjami rodzinnymi. W roku bieżącym w marcu Wnioskodawca skończył szkolenie w tym zakresie, zdobył uprawnienia. Mediacje w PKD są zgrupowane jako „działalność prawnicza i sklasyfikowane pod numerem 69.10.Z. Mediator według klasyfikacji zawodów i specjalności sklasyfikowany jest w grupie zawodów „Specjaliści ds. Społecznych” pod numerem 263502.

Z zawodu Wnioskodawca jest psychoterapeutą, psychologiem i nie zamierza świadczyć usług prawnych i doradczych.

Natomiast Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi mediacyjne polegające na alternatywnym, pozasądowym rozwiązywaniu konfliktów i sporów. Obecnie Wnioskodawca jest zwolniony z podatku VAT.

Alternatywne metody rozwiązywania konfliktu nie mają charakteru doradczego a mediacyjny czyli polubowne osiąganie porozumienia przez strony konfliktu. Obecnie Wnioskodawca jest zwolniony z podatku VAT. Wartość sprzedaży usług wykonywanych przez Wnioskodawcę nie osiągnęła w roku podatkowym 2014 r. kwoty 150.000 zł. Równocześnie Wnioskodawca zakłada, że w roku bieżącym oraz kolejnym również nie przekroczy progowej kwoty (Wnioskodawca prowadzi działalność jednoosobową).

Wnioskodawca działalność prowadzi od dnia 18 kwietnia 2013 r.

Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca rozpoczynając działalność gospodarczą wybrał zwolnienie z podatku VAT (ewentualnie kiedy wybrał zwolnienie z podatku VAT po utracie tego zwolnienia i wykonywania czynności opodatkowanych)?”. Wnioskodawca stwierdził tak, rozpoczynając działalność równocześnie Wnioskodawca wykonywał pracę w ramach etatu, umowy o pracę. Prowadzona działalność była dodatkowym zajęciem, wraz z nią nie zamierzał przekraczać kwoty 150.000 zł. I do tej pory Wnioskodawca jej nie przekroczył.

Na pytanie tut. organu „Czy wskazane we wniosku usługi mediacji (doradcze) są czynnościami wskazanymi w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), tj. czynnościami w odniesieniu do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT? Wnioskodawca stwierdził, że w jego rozumieniu usługi mediacji nie są usługami prawnymi ani doradczymi, a raczej usługami psychologicznymi - rozumianymi jako metoda rozwiązywania sporów, w której osoba trzecia pomaga stronom we wzajemnej komunikacji, określeniu interesów i kwestii do dyskusji oraz dojściu do porozumienia. Definicja mediacji wskazuje na aspekty psychologiczne procesu, udzielanie pomocy poprzez udrożnienie komunikacji, lecz nie poprzez udzielanie podpowiedzi, propozycji - doradzanie.

Na pytanie tut. organu „Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami prawniczymi?”, Wnioskodawca stwierdził, że do dnia dzisiejszego nie realizuje usług związanych z mediacją, jedynie wyraża taki zamiar. A świadczone przez wnioskodawcę usługi w ramach prowadzonej działalności są związane z usługami psychologicznymi bądź pozaszkolnymi formami edukacji.

Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej (w tym również jako mediator) świadczy lub zamierza świadczyć jakiekolwiek usługi o charakterze doradczym, tzn. udzielać zlecającym (klientom) porad, opinii i wyjaśnień w jakimkolwiek zakresie (w jakim?) Czy alternatywne metody rozwiązywania konfliktów nie mają charakteru doradczego?”, Wnioskodawca wskazał, że jako certyfikowany specjalista w zakresie przeciwdziałania przemocy w 2015 r. poza prowadzoną działalnością na zlecenie i prośbę Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej wyjątkowo prowadził doradztwo dla pracowników jednostek pomocy społecznej na terenie województwa śląskiego. W powyższej sprawie powołując się na niekomercyjny charakter usługi, Wnioskodawca złożył osobne zapytanie o interpretację podatkową. Usługa była realizowana na rzecz i zlecenie pomocy społecznej, usługa ta miała na celu poprawę funkcjonowania beneficjentów, osób dotkniętych problem przemocy w rodzinie.

Wnioskodawca obecnie nie zamierza prowadzić usług doradczych, poza ewentualnie powyżej wspomnianymi na rzecz ROPS K.

W ocenie Wnioskodawcy alternatywne metody rozwiązywania sporów, nie mają charakteru udzielania rad, podpowiedzi, jedynie „udrożnienie” komunikacji poprzez zabiegi takie jak przeformułowywanie wypowiedzi stron, żeby neutralizować zaistniały konflikt, pomagać we wzajemnym zrozumieniu, ustaleniu wspólnych kwestii itd.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przyszłym roku, bądź w ostatnim kwartale roku bieżącego, rozpoczynając działalność związaną z usługą mediacji rodzinnych, rozumianą jako alternatywne pozasądowe rozwiązywanie sporów między stronami, (polegającą na pośredniczeniu w rozwiązywaniu tychże konfliktów i sporów), poszerzając działalność w wspomnianym zakresie, jako usługodawca, Wnioskodawca będzie miał możliwość dalszego korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla planowanych przez niego usług mediacyjnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, spotkał się on z wieloma podobnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych usług mediacyjnych. Przykładowe źródło http://interpretacje - podatkowe.org /mediacja/IBPP1-443-895-14-AW, http://interpretacje - podatkowe.org/mediacja/IBPP1-443-150-13-LSz, które zostały uznane jako prawidłowe.

W piśmie z 27 stycznia 2016 r. Wnioskodawca stwierdził, że do dnia dzisiejszego spotkał się z wieloma podobnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego dotyczącymi podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT dla świadczonych usług mediacyjnych. Przykładowe źródło; http://lnterpretacje-podatkowe.org/medlacja/ibppl-443-895-14-aw, http://interpretacJe-podatkowe.org/mediacja/ibppl-443-150-13-lsz, które zostały uznane jako prawidłowe. Wnioskodawca uważa, że jego sytuacja jest analogiczna.

Przykład 1. http://interpretacje-podatkowe.org/mediacja.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprawowania funkcji mediatora (wykonującego mediacje na zlecenie klienta) i mediatora sądowego (wykonującego mediacje na skutek zlecenia Sądu). Przedmiotem działalności gospodarczej będzie prowadzenie mediacji-procesu polegającego no prowadzenia i wspomaganiu komunikacji pomiędzy stronami (fizycznymi i prawnymi) w celu rozwiązania konfliktu. Mediacja w Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007 jest oznaczona symbolem 59.10.7. (działalność prawnicza). Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług szereguje mediacje w dziale 69 i oznacza symbolem 59.10. Faktyczna działalność będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów. Mediator nie doradza stronom konfliktu, pomaga natomiast adwersarzom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach. Mediator to zawód jednoznacznie związany ze specjalnością społeczną. Świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, ma na celu ułatwienie stronom dojścia do porozumienia. Nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, ani też arbitrażu. Wnioskodawczyni sądzi, że jako drobnego przedsiębiorcę, u którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty I50.000 zł który nie świadczy usług prawniczych ani doradczych powinno obejmować zwolnienie z podatku od towarowi usług.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięcia ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni świadcząc usługi mediacji czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące - jak wskazano we wniosku - usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator - jak wskazano - nie doradza stronom konfliktu, pomaga natomiast adwersarzom w dobrowolnym osiągnięcia ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przykład 2 IBPP1/443-150/13/lsz/http://interpretacje-podatkowe.org/mediacja/ibpp1-443-150-13-lsz.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca chce prowadzić mediacje polegające na rozwiązywaniu konfliktów zaistniałych pomiędzy osobami fizycznymi, osobami fizycznymi a firmami a także pomiędzy firmami.

Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz Sądów, które to przy udziale bezstronnej osoby trzeciej, chcą rozwiązać konflikt w sposób inny niż sądowy. Zatem faktyczna działalność Wnioskodawcy będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów sklasyfikowana wg PKWiU pod kodem 74.14.22 „usługi arbitrażowe i pojednawcze”.

Usługi mediacyjne polegają na pośredniczeniu w sporze, mają na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia. Mediacja to proces poufny, dobrowolny, prowadzony w obecności osoby neutralnej i bezstronnej czyli mediatora. Zgodnie z tym opisem prowadzenie mediacji nie stanowi ani usług doradztwa ani usług prawniczych. Ponadto Wnioskodawca nie jest prawnikiem, zatem nie może prowadzić ani usług doradztwa prawnego, ani usług prawnych.

Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z płacenia podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje ani nie będzie wykonywał czynności w odniesieniu, do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym. Jako mediator w szczególności Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług doradczych.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, od lutego 2011r. korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż w roku 2010, nie przekroczył wskazanego limitu o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT (w wysokości 150.000 zł rocznie). Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 października 2000r. W bieżącym roku podatkowym Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotów o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT. Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące - jak wskazano we wniosku - usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator - jak wskazano - nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe usługi nie stanowią bowiem usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, tj. ze względu na wysokość obrotu, tym samym w przypadku nieprzekroczenia limitu obrotów w poprzednim jak i bieżącym roku podatkowym oraz niewykonywania innych czynności wykluczających prawo do zwolnienia, Wnioskodawca z takiego zwolnienia może korzystać.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Przykład 3 IBPP1/443-895/14/AW. http://interpretacje-podatkowe.org./mediacja/ibpp1-443-895-14-aw.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od września 2014 r. Przedmiotem jego działalności jest psychoterapia indywidualna i grupowa oraz psychoedukacja. Rozpoczynając działalność Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku VAT. Wnioskodawca zamierza w czwartym kwartale 2014 r. rozszerzyć działalność o mediacje w PKD zgrupowane jako „działalność prawnicza i sklasyfikowane pod numerem 69.10.Z. Mediator według klasyfikacji zawodów i specjalności sklasyfikowany jest w grupie zawodów „Specjaliści ds. Społecznych” pod numerem 263502. Wnioskodawca z zawodu jest psychoterapeutą i pedagogiem i nie będzie świadczyć usług prawnych i doradczych w żadnym zakresie. Wnioskodawca nie udziela i nie będzie udzielał porad. Alternatywne metody rozwiązywania konfliktu nie maja charakteru doradczego a mediacyjny czyli polubowne osiąganie porozumienia przez strony konfliktu. Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży nie osiągnie w roku podatkowym 2014 r. kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w sytuacji rozpoczęcia działalności gospodarczej w postaci prowadzenia usług mediacyjnych w czwartym kwartale 2014 r.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare – być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące – jak wskazano we wniosku – usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator – jak wskazano – nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) będzie mógł dalej korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z poszerzeniem działalności gospodarczej o usługi mediacji, gdyż przedmiotowe usługi nie stanowią usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Jeżeli zatem – jak podał Wnioskodawca we wniosku – wartość sprzedaży nie osiągnie w 2014 r. kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca rozpoczął działalność we wrześniu 2014 r.), Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, przy czym podstawą do zastosowania zwolnienia w 2014 r. będzie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, a nie wskazany przez Wnioskodawcę art. 113 ust. 1.

Wnioskodawca nie wykonuje usług prawnych, nie ma wykształcenia prawniczego i odpowiednich kompetencji. Natomiast z racji świadczonego zawodu psychologa i doświadczenia jest mu bliskie realizowanie usługi mediacji rozumianej jako alternatywne rozwiązywanie sporu, w którym swoją pomocą wspiera i „udrażnia” komunikację między dwiema stronami sporu, tak aby skonfliktowane strony same znalazły rozwiązanie. Stąd tak rozumiana usługa, nie jest doradztwem ani prawnym, ani żadnym innym. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że cytowane przez niego interpretacje są właściwe i analogiczne do jego indywidualnej sytuacji. Dodatkowo Wnioskodawca ponownie nadmienia, że wartość sprzedaży nie osiągnęła w roku podatkowym 2015 kwoty 150.000 zł. Stąd również Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie informacji czy w związku z planowanym poszerzeniem działalności gospodarczej o usługi mediacji, możliwe będzie z jego strony korzystanie ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ujęte w treści przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b „doradztwo” obejmuje wszelkie doradztwo w całym możliwym spektrum tego pojęcia za wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego, a więc dotyczącego tylko i wyłącznie doradztwa w zakresie gospodarki rolnej.

W konsekwencji ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b zastrzega, że do osób świadczących usługi doradcze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 18 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca jest psychologiem, psychoterapeutą, prowadzi szkolenia. Od przyszłego roku Wnioskodawca zamierza poszerzyć zakres działalności o usługę związaną z mediacjami rodzinnymi. W roku bieżącym w marcu Wnioskodawca skończył szkolenie w tym zakresie, zdobył uprawnienia. Mediacje w PKD są zgrupowane jako „działalność prawnicza i sklasyfikowane pod numerem 69.10.Z. Mediator według klasyfikacji zawodów i specjalności sklasyfikowany jest w grupie zawodów „Specjaliści ds. Społecznych” pod numerem 263502. Z zawodu Wnioskodawca jest psychoterapeutą, psychologiem i nie zamierza świadczyć usług prawnych i doradczych. Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi mediacyjne polegające na alternatywnym, pozasądowym rozwiązywaniu konfliktów i sporów.

Alternatywne metody rozwiązywania konfliktu nie mają charakteru doradczego a mediacyjny czyli polubowne osiąganie porozumienia przez strony konfliktu.

Wnioskodawca stwierdził, że w jego rozumieniu usługi mediacji nie są usługami prawnymi ani doradczymi, a raczej usługami psychologicznymi - rozumianymi jako metoda rozwiązywania sporów, w której osoba trzecia pomaga stronom we wzajemnej komunikacji, określeniu interesów i kwestii do dyskusji oraz dojściu do porozumienia. Definicja mediacji wskazuje na aspekty psychologiczne procesu, udzielanie pomocy poprzez udrożnienie komunikacji, lecz nie poprzez udzielanie podpowiedzi, propozycji - doradzanie.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że jako certyfikowany specjalista w zakresie przeciwdziałania przemocy w 2015 r. poza prowadzoną działalnością na zlecenie i prośbę Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej wyjątkowo prowadził doradztwo dla pracowników jednostek pomocy społecznej na terenie województwa śląskiego. Usługa była realizowana na rzecz i zlecenie pomocy społecznej, usługa ta miała na celu poprawę funkcjonowania beneficjentów, osób dotkniętych problem przemocy w rodzinie.

Wnioskodawca obecnie nie zamierza prowadzić usług doradczych, poza ewentualnie wyżej wspomnianymi na rzecz ROPS K.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w sytuacji poszerzenia działalności gospodarczej o usługi mediacyjne.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare – być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż w sytuacji gdyby Wnioskodawca w ramach swojej działalności, poza usługami z zakresu psychologii i psychoterapii, świadczył tylko i wyłącznie usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące – jak wskazano we wniosku – usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator – jak wskazano – nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga stronom we wzajemnej komunikacji, określeniu interesów i kwestii do dyskusji oraz dojściu do porozumienia) to mógłby dalej korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z poszerzeniem działalności gospodarczej o te usługi, gdyż przedmiotowe usługi nie stanowią usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Niemniej z wniosku wynika, że Wnioskodawca jako certyfikowany specjalista w zakresie przeciwdziałania przemocy w 2015 r. na zlecenie i prośbę Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej prowadził doradztwo dla pracowników jednostek pomocy społecznej na terenie województwa śląskiego. Usługa była realizowana na rzecz i zlecenie pomocy społecznej, usługa ta miała na celu poprawę funkcjonowania beneficjentów, osób dotkniętych problem przemocy w rodzinie.

Ponadto z wniosku wynika, że usługi takie mogą jeszcze u Wnioskodawcy wystąpić, gdyż Wnioskodawca podał, że nie zamierza prowadzić usług doradczych poza ewentualnie powyżej wymienionymi na rzecz ROPS K.

Zatem Wnioskodawca w 2015 r. świadczył usługi o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z chwilą wyświadczenia usług doradztwa, na rzecz Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej Wnioskodawca, zgodnie z postanowieniami art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, utracił prawo do zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ust. 9 tej ustawy.

Jednocześnie w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, w myśl art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, Wnioskodawca jako podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku, będzie mógł, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (z zastrzeżeniem warunków wynikających z tego przepisu).

Podsumowując należy stwierdzić, że samo poszerzenie działalności gospodarczej Wnioskodawcy o usługi mediacji nie wpłynęłoby na utratę prawa do zwolnienia od podatku, gdyż usługi mediacji jako takie nie stanowią doradztwa, zatem ich wykonywanie nie wyłącza możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Ponieważ jednak z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonał także inną usługę, którą określił jako doradztwo, nie jest możliwe dalsze korzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku w związku z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena charakteru wykonanej przez Wnioskodawcę usługi doradczej i jej ewentualnego opodatkowania, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, ani też nie przedstawiono w tym zakresie opisu stanu faktycznego i własnego stanowiska. Niniejszą interpretację wydano zatem w odniesieniu do opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę, z którego wynika, że wykonał usługę doradczą.

Końcowo należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których stan faktyczny jest odmienny niż będący przedmiotem wniosku. W szczególności podatnicy nie świadczyli usług doradztwa jak to ma miejsce w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2a, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin