INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2011r. (data wpływu 6 grudnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2012r. (data wpływu 1 marca 2012r.) oraz pismem z dnia 13 marca 2012r. (data wpływu 14 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dostawy nieruchomości gruntowej, na której posadowiona jest budowla wzniesiona przez inny podmiot – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dostawy nieruchomości gruntowej, na której posadowiona jest budowla wzniesiona przez inny podmiot.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lutego 2012r., (data wpływu 1 marca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 lutego 2012r.), znak: IBPP2/443-1293/11/AM oraz pismem z dnia 13 marca 2012r. (data wpływu 14 marca 2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Powiat zamierza sprzedać nieruchomość Skarbu Państwa położoną w miejscowości X., gmina Y., oznaczoną na k.m. 2 jako działki nr …/1 o pow. 0037 ha, nr … /2 o pow. 0,0147 ha, nr …/3 o pow. 0,0130 ha, nr …/4 o pow. 0,0115 ha i nr .../5 o pow. 0,0130 ha, karta mapy 2 (łączna pow. działek 0,0559 ha). Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy w C. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ….

Sprzedaż w/w nieruchomości następuje na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 7, art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity z 2010r. Dz U. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) za zgodą Wojewody, udzieloną Zarządzeniem z dnia 19 października 2011r. Nr …/11 w drodze przetargu ustnego nieograniczonego.

Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nieruchomość położona jest w terenach ofertowych dla różnorodnej działalności gospodarczej – strefa ….

Zgodnie z zapisem w rejestrze ewidencji gruntów i budynków w/w działki stanowią użytki Bi – inne tereny zabudowane. Nieruchomość składa się z pięciu wąskich działek, przylegających do siebie, tworząc długi ok. 210 m pas gruntu. Wszystkie działki położone są w otoczeniu Centrum Handlowego. Zostały zagospodarowane ok. 2001r. pod parking Centrum, stanowią część wewnętrznych dróg dojazdowych i dojść z elementami zieleni niskiej. Nawierzchnia jest utwardzona asfaltem i kostką brukową.

Według operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego, wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości wynosi 334.400,00 złotych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług) od dnia 1 stycznia 2010 i składa deklaracje VAT-7.

Przedmiotem sprzedaży będzie grunt zabudowany.

Grunt będący przedmiotem sprzedaży (5 działek ewidencyjnych) zagospodarowany został pod parking Centrum Handlowego i składa się on z części wewnętrznych dróg dojazdowych i dojść z elementami zieleni niskiej. W aktualnym stanie zagospodarowania nie ma możliwości odnalezienia punktów granicznych wycenianych działek. W rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo Budowlane art. 3 pkt 3 (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) sprzedawany grunt stanowi budowlę.

Sprzedawane działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Właścicielem pięciu działek zagospodarowanych pod parking przy Centrum Handlowym jest od 1 stycznia 1985r. Skarb Państwa. Wszelkie nakłady na jego wybudowanie ponosiło C.H.

W uzupełnieniu z dnia 13 marca 2012r. do odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca ostatecznie wyjaśnił:

Przedmiotem sprzedaży w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług jest sam grunt bez znajdującej się na nim budowli (parkingu).

Centrum Handlowe użytkuje parking wybudowany na gruncie Skarbu Państwa lecz nie posiada prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel.

Parking najprawdopodobniej stanowi składnik majątku C.H., gdyż to ono ponosiło nakłady na jego wybudowanie, nie stanowi on majątku Powiatu.

Centrum Handlowe przy wznoszeniu parkingu nie posiadało żadnego tytułu prawnego. W 2009 roku C.H. wystąpiło z pismem do Starosty o zgodę na przeprowadzenie inwestycji na gruncie Skarbu Państwa, lecz zgody takiej nie uzyskał. Starosta jednak nie wniósł zastrzeżeń do przeprowadzenia inwestycji na gruncie.

Przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany o wartości 334.400 zł. W cenę gruntu nie jest wliczona wartość nakładów poniesionych na wybudowanie parkingu przy C.H..

Nakłady na Wybudowanie parkingu nigdy nie zostały rozliczone pomiędzy Centrum Handlowym a Powiatem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w/w nieruchomości Skarbu Państwa będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 z póżn. zm.) sprzedaż przedstawionej nieruchomości Skarbu Państwa będzie zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako „prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której – z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym – należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość Skarbu Państwa położoną w miejscowości X., gmina Y., oznaczoną na k.m. 2 jako działki nr … /1 o pow. 0037 ha, nr … /2 o pow. 0,0147 ha, nr …/3 o pow. 0,0130 ha, nr …/4 o pow. 0,0115 ha i nr …/5 o pow. 0,0130 ha, karta mapy 2 (łączna pow. działek 0,0559 ha).

Sprzedawane działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Właścicielem pięciu działek zagospodarowanych pod parking przy Centrum Handlowym jest od 1 stycznia 1985r. Skarb Państwa. Wszelkie nakłady na jego wybudowanie ponosiło C.H.

Przedmiotem sprzedaży w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług jest sam grunt bez znajdującej się na nim budowli (parkingu). Centrum Handlowe użytkuje parking wybudowany na gruncie Skarbu Państwa, lecz nie posiada prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. Parking najprawdopodobniej stanowi składnik majątku C.H., gdyż to ono ponosiło nakłady na jego wybudowanie, nie stanowi on majątku Powiatu.

Centrum Handlowe przy wznoszeniu parkingu nie posiadało żadnego tytułu prawnego. W 2009 roku C.H. wystąpiło z pismem do Starosty o zgodę na przeprowadzenie inwestycji na gruncie Skarbu Państwa, lecz zgody takiej nie uzyskał. Starosta jednak nie wniósł zastrzeżeń do przeprowadzenia inwestycji na gruncie.

Przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany o wartości 334.400 zł. W cenę gruntu nie jest wliczona wartość nakładów poniesionych na wybudowanie parkingu.

Nakłady na Wybudowanie parkingu nigdy nie zostały rozliczone pomiędzy Centrum Handlowym a Powiatem.

O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionej na nim budowli, jako części składowej gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakim jest niewątpliwie budowla w rozumieniu ustawy o VAT. Dostawca zamierza bowiem przenieść na nabywcę własność nieruchomości zabudowanej budowlą (parkingiem) wskazując jednocześnie, że parking wybudował inny podmiot (Centrum Handlowe). Przedmiotowa budowla – parking użytkowana jest przez Centrum Handlowe i nie stanowi majątku Powiatu (Wnioskodawcy). Ponadto nakłady na wybudowanie parkingu ponosiło Centrum Handlowe i nigdy nie zostały one rozliczone pomiędzy Centrum Handlowym a Wnioskodawcą.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z cytowanego przepisu wynika wprost, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit, wynika z niego bowiem, że grunt podziela los budynku lub budowli (w tym sensie, że przy dostawie budowli nie wyodrębnia się do podstawy opodatkowania wartości gruntu). Oczywisty jest więc brak nawiązania w ustawie o VAT do uregulowań kodeksu cywilnego.

Skoro Centrum Handlowe „wytworzyło” towar, jakim niewątpliwie jest budowla – parking i uczyniło to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca (Powiat) dokona dostawy przedmiotowej budowli, chociaż przeniesie jego własność – dokonując dostawy gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę gruntu formalnie przejdzie prawo własności budowli z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest budowla gdyż, jak wynika z wniosku parking jest użytkowany przez Centrum Handlowe.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów – będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu – różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym. Takie stanowisko znalazło wyraz w wielu orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel Dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności podlegających opodatkowaniu, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy więc rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą (parkingiem) należy do Centrum Handlowego z chwilą wybudowania ww. budowli, chociaż nie posiadało żadnego tytułu prawnego przy budowie parkingu. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości – w części obejmującej budowlę (parking) – nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej części, która może być uznana za dostawę dokonaną przez podatnika.

Zatem w niniejszej sprawie, tylko część transakcji cywilnoprawnej może być potraktowana jako dostawa towarów.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wprawdzie przedmiotem dostawy będzie grunt zabudowany, jednak do ceny gruntu nie jest wliczona wartość nakładów poniesionych przez Centrum Handlowe na wybudowanie parkingu, na gruncie Wnioskodawcy. W tym stanie rzeczy uzasadnione jest twierdzenie, że dostawa na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 7 ust. 1, obejmować będzie wyłącznie sam grunt. Tym samym w sprawie będącej przedmiotem wniosku przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 nie będzie miał zastosowania.

Zatem mamy do czynienia z odpłatną dostawą gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do zasady, stosownie do art. 41. ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jak już wskazano wyżej przedmiotem dostawy będzie sam grunt przeznaczony pod zabudowę tj. działki gruntu o nr ewidencyjnych …/1, …/2, …/3, …/4, …/5, zatem nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż przedmiotem dostawy będzie sam grunt, nie znajdzie zastosowanie do podstawy opodatkowania art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 cyt ustawy, w konsekwencji dostawa 5 działek gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.