Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4513-14/15-2/KOM
z 9 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi jest:

• nieprawidłowe - w zakresie obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 13² ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi jedynie od wynagrodzenia za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych, bez wynagrodzenia za usługi pomocnicze,
  
• prawidłowe - w zakresie sposobu wyliczenia kwoty opłaty za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. Spółka komandytowa (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług reklamy zewnętrznej na billboardach i tablicach reklamowych, jak również usług pomocniczych, takich jak organizowanie i zarządzanie wydrukami plakatów, organizowanie wyklejenia plakatów oraz monitorowanie skuteczności działań reklamowych.

Usługi są świadczone na rzecz szerokiej grupy klientów, w tym przedsiębiorców polskich, zagranicznych, o różnej wielkości i profilu działalności (dalej „Klienci”).

W ramach okresu rozliczeniowego, Spółka eksponuje na billboardach i tablicach reklamowych materiały reklamowe (głównie plakaty, ale też i tzw. nadstawki montowane do tablicy) dostarczone przez Klienta lub wydrukowane/wyprodukowane na jego zlecenie. Również w trakcie umówionego okresu rozliczeniowego, eksponowane przez Spółkę materiały reklamowe mogą być przez Klienta zmieniane jeden lub więcej razy.

Z powodów administracyjnych, usługi są rozliczane w okresach dwutygodniowych lub miesięcznych. Wynagrodzenie dokumentowane fakturą dotyczy okres rozliczeniowego. Innymi słowy, Wnioskodawca nie wystawia faktur za dzień lub większą liczbę dni ekspozycji.

Niektórzy Klienci, zwłaszcza sieci sklepów detalicznych, chcą bardzo często zmieniać materiały reklamowe. Przykładowo, w ramach dwutygodniowego okresu rozliczeniowego (hipotetycznie) taki Klient może przez 10 dni zażądać ekspozycji np. artykułów sportowych, a przez pozostałe 4 dni okresu - piwa.

Zgodnie z art. 2(1) ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity z 20 września 2012 r. - dalej „Ustawa”) reklamą napojów alkoholowych jest publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych.

Innymi słowy, realizując ekspozycję dla Klienta, może zdarzyć się, że na nośnikach (billboardach i tablicach reklamowych) Spółki będzie prowadzone „publiczne rozpowszechnianie” znaków towarowych lub symboli granicznych napojów alkoholowych (piwa). W powyższym przykładzie, w dwutygodniowym okresie rozliczeniowym, reklama piwa (będąca reklamą napojów alkoholowych) byłaby prowadzona przez 4 dni (przez pozostałe 10 dni była prowadzona reklama artykułów sportowych niepodlegająca Ustawie). Dla uproszczenia, Spółka ustala ten okres czasu w pełnych dniach ekspozycji, a nie w mniejszych jednostkach czasu (godziny, minuty) pomiędzy zmianami ekspozycji.

Zgodnie z art. 13(2) Ustawy, podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych mają obowiązek odprowadzenia opłaty publicznoprawnej, w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi. Tym samym, Spółka jest zobowiązana wnosić taką opłatę publicznoprawną.

W zależności od ustaleń z Klientem, Spółka pobiera wynagrodzenie o różnej strukturze:

1. wynagrodzenie odrębne za samo udostępnienie nośników (billboardów i tablic reklamowych) Spółki, oraz odrębne wynagrodzenie za usługi pomocnicze wykonywane dla Klientów (np. druk plakatów, wyklejanie itd), lub
   
2. wynagrodzenie łączne za wszystkie usługi dla Klienta (tj. za udostępnienie nośników oraz usługi pomocnicze) - w tym przypadku wyodrębnienie wartości poszczególnych świadczeń jest możliwe jedynie od strony proporcji kosztów ponoszonych przez Spółkę.
   
   
   

Struktura wynagrodzenia wynika z cennika Spółki oraz umowy zawieranej z Klientem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym opłata publicznoprawna wnoszona zgodnie z art. 13(2) Ustawy, jest należna jedynie od tej części wynagrodzenia za okres rozliczeniowy, która odpowiada liczbie dni ekspozycji reklamy napojów alkoholowych na nośnikach Spółki?
   
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym opłata publicznoprawna wnoszona zgodnie z art. 13(2) Ustawy, jest należna jedynie od wynagrodzenia za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych i nie jest należna od wynagrodzenia za usługi pomocnicze, takie jak wydruk plakatów i plakatowanie?
   
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dot. pytania 1)

Z definicji reklamy napojów alkoholowy zawartej w Ustawie wynika, iż dane działanie jest takową reklamą, jeśli są spełnione dwie przesłanki łącznie: (a) świadczenie usługi służy popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych oraz (b) popularyzowanie to ma charakter publiczny.

W sytuacji gdy eksponowana jest reklama piwa, należy uznać, że pierwsza przesłanka została spełniona. Następnie, czy wystąpi obowiązek uiszczenia opłaty publicznoprawnej, należy ustalić, czy popularyzowanie napojów alkoholowych ma charakter publiczny.

Tym samym, gdy przez cały okres rozliczeniowy (dwutygodniowy lub miesięczny) na nośnikach Spółki eksponowana jest reklama piwa, Spółka ma obowiązek uiszczenia przedmiotowej opłaty publicznoprawnej od wynagrodzenia za cały okres rozliczeniowy.

Niemniej, w omawianym przypadku, gdy usługi Spółki są rozliczane i wynagrodzenie jest fakturowane przez Spółkę za cały dwutygodniowy okres rozliczeniowy, a w ramach tego okresu ekspozycja na nośnikach (billboardach i tablicach reklamowych) Spółki się zmieniała, należy uznać że publiczna ekspozycja reklamy piwa miała miejsce jedynie poprzez taką część dwutygodniowego okresu rozliczeniowego, podczas której była prowadzona reklama piwa. Za część dwutygodniowego okresu rozliczeniowego, kiedy na nośnikach Spółki były eksponowane inne towary i usługi, niepodlegające Ustawie, nie może być naliczana opłata publicznoprawna wynikająca z art. 13(2) Ustawy.

Stanowisko przeciwne oznaczałoby, że obowiązek wnoszenia przedmiotowej opłaty publicznoprawnej wynikającej z Ustawy obejmuje reklamę towarów niebędących napojami alkoholowymi i usług nieobjętych zakresem Ustawy. Stanowiłoby to naruszenie art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którą nakładanie podatków i innych danin publicznych następuje w drodze ustawy (a Ustawa nie zobowiązuje do wnoszenia opłaty publicznoprawnej od towarów niebędących napojami alkoholowymi).

Reasumując, w przedmiotowym przypadku, Spółka uważa, że przedmiotowa opłata publicznoprawna wynikająca z art. 13(2) Ustawy jest należna jedynie od takiej części wynagrodzenia za okres rozliczeniowy, która odpowiada liczbie dni faktycznej ekspozycji reklamy napojów alkoholowych w liczbie dni całego okresu rozliczeniowego. W przytaczanym w stanie faktycznym przykładzie, opłata publicznoprawna należna byłaby od 4/14 wynagrodzenia za okres dwutygodniowy (gdzie 4 to liczba dni ekspozycji reklamy piwa, a 14 to liczba dni okresu rozliczeniowego).

Dot. pytania 2)

Definicja reklamy zawarta w Ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w cyt. ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z literalnej wykładni art. 13(2) ust. 1 Ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych usług, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) polegają na rozpowszechnieniu reklamy napojów alkoholowych, tj. emisji reklam w radiu i telewizji, bądź publicznej ekspozycji reklamy na billboardach i tablicach reklamowych.

Oznacza to, stosując zasadę „a contrario”, że do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości usług, które nie polegają na upublicznieniu reklamy napojów alkoholowych, ale mają charakter pomocniczy (przygotowawczy) takie jak usługa wydruku plakatu, usługa wyklejenia plakatu bądź monitorowania skuteczności kampanii reklamowej. Innymi słowami, wspomniane usługi pomocnicze świadczone przez Spółkę nie stanowią publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych, gdyż z definicji nie są świadczone publicznie. W konsekwencji, wynagrodzenie za usługi pomocnicze nie jest objęte przedmiotową opłatą publicznoprawną. Technicznie, powoduje to konieczność wyodrębnienia z całości kwot wynagrodzenia za usługę zafakturowanego na Klienta wartości usług (a) reklamy napojów alkoholowych oraz (b) usług pomocniczych.

Reasumując, zdaniem Spółki opłata publicznoprawna wnoszona zgodnie z art. 13(2) Ustawy, jest należna tylko od wyodrębnionej wartości wynagrodzenia za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych i nie jest należna od wynagrodzenia za usługi pomocnicze takie jak wydruk plakatów i plakatowanie.

Stanowisko powyższe zostało potwierdzone interpretacją indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-721/13-4/JS, która stwierdza, że „na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13 (2) ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej ze świadczonej usługi, ponieważ Zainteresowany, dokonując wydruku, montażu i demontażu grafiki, nie będzie świadczyć usługi będącej reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 2 (1) pkt 3 ww. ustawy.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 13² ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi jedynie od wynagrodzenia za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych, bez wynagrodzenia za usługi pomocnicze oraz prawidłowe w zakresie sposobu wyliczenia kwoty opłaty za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych.

W myśl art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2012 r., poz. 1356, z późn. zm.), podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Jak wynika z art. 13² ust. 2 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, podmioty, o których mowa w ust. 1, sporządzają zbiorczą deklarację miesięczną według wzoru określonego na podstawie ust. 4 i przekazują ją w terminie do 20. dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym powstał obowiązek wystawienia faktury, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na wynagrodzenie lub jego część.

Stosownie do treści art. 13² ust. 3 cyt. ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 2, składa się do tego samego urzędu skarbowego, do którego składa się deklarację dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie usługi, o której mowa w ust. 1.

Artykuł 2¹ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W słowniczku pojęć ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 2¹: „użyte w ustawie określenia oznaczają”, z czego pośrednio wynika, że ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy, jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, reklama napojów alkoholowych oznacza publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z literalnej wykładni art. 13² ust. 1 cyt. ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają (rozmieszczają na bilbordach, na łamach gazet, nadają przez radio i TV itd.), nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w cyt. ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji, nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w cyt. ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Zatem, obowiązkiem poniesienia opłaty, o której mowa w art. 13² tej ustawy, objęci są wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób reklamują markę alkoholu lub nazwę i logo firmy produkującej alkohol. Obowiązek ten powinien dotyczyć przede wszystkim mediów (telewizji, radia, prasy), ale również firm świadczących usługi reklamy zewnętrznej (np. na billboardach, słupach reklamowych). Opłatą mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy alkoholu.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 13² ust. 1 w związku z art. 2¹ pkt 3 ustawy. Z przepisów tych wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tych podmiotów, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych.

Treść wniosku wskazuje, że głównym profilem działalności Wnioskodawcy jest działalność w zakresie reklamy zewnętrznej na billboardach i tablicach reklamowych oraz usługi pomocnicze, takie jak organizowanie i zarządzanie wydrukami plakatów, organizowanie wyklejenia plakatów oraz monitorowanie skuteczności działań reklamowych.

Usługi są świadczone na rzecz szerokiej grupy klientów, w tym przedsiębiorców polskich, zagranicznych, o różnej wielkości i profilu działalności. Wnioskodawca eksponuje na billboardach i tablicach reklamowych materiały reklamowe (głównie plakaty, ale też tzw. nadstawki montowane do tablicy), które są dostarczane przez klienta lub wydrukowane/wyprodukowane na jego zlecenie. W trakcie umówionego okresu rozliczeniowego, eksponowane przez Wnioskodawcę materiały reklamowe mogą być przez klienta zmieniane jeden lub więcej razy.

W zależności od ustaleń z klientem zawartych w umowie, Wnioskodawca pobiera:

1. wynagrodzenie odrębne za samo udostępnienie nośników (billboardów i tablic reklamowych) Spółki, oraz odrębne wynagrodzenie za usługi pomocnicze wykonywane dla klientów (np. druk plakatów, wyklejanie itd), lub
   
2. wynagrodzenie łączne za wszystkie usługi dla klienta (tj. za udostępnienie nośników oraz usługi pomocnicze) - w tym przypadku wyodrębnienie wartości poszczególnych świadczeń jest możliwe jedynie od strony proporcji kosztów ponoszonych przez Spółkę.
   
   

Należy pamiętać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Co istotne, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Zdaniem Organu przedstawione okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że Wnioskodawca w ramach umów zawieranych z Klientem wykonuje dla niego czynności w ramach kampanii reklamowej produktów, którymi są napoje alkoholowe (piwo). Wnioskodawca udostępnia billboardy i tablice reklamowe, montuje/wykleja na nich plakaty dostarczane przez klienta lub plakaty wydrukowane/wyprodukowane na zlecenie klienta, zarządza urządzeniami reklamowymi oraz monitoruje skuteczność działań reklamowych. Zatem, w analizowanej sprawie wszystkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług mają na celu realizację kompleksowej usługi reklamy, której finalnym efektem jest zewnętrzna prezentacja produktów alkoholowych, tj. ich ekspozycja na billboardach i tablicach reklamowych należących do Wnioskodawcy, czyli bezpośrednie ich publiczne rozpowszechnianie.

Innymi słowy Wnioskodawca wykonuje świadczenie złożone, które składa się ze świadczenia głównego, którym jest tu usługa reklamy zewnętrznej na billboardach i tablicach reklamowych oraz świadczeń pomocniczych (wydruk, montaż plakatów itp.), prowadzących do zrealizowania świadczenia głównego. Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec klienta za końcowy efekt polegający na skutecznym rozpowszechnianiu materiałów reklamowych dot. napojów alkoholowych. Nie można zatem podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że usługi pomocnicze (przygotowawcze) takie jak usługa wydruku plakatu, usługa wyklejenia plakatu bądź monitorowania skuteczności kampanii reklamowej nie mogą być wliczane do podstawy opodatkowania świadczonej usługi, gdyż nie stanowią publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych, a co za tym idzie, wynagrodzenie za usługi pomocnicze nie jest objęte przedmiotową opłatą publicznoprawną.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca jest podmiotem, który publicznie rozpowszechnia reklamę napojów alkoholowych, a tym samym ciąży na Wnioskodawcy obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13² ust. 1 ustawy, która to opłata wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, jest należna od wartości całego wynagrodzenia jakie Wnioskodawca otrzymuje za publiczną ekspozycję reklamy napojów alkoholowych, które obejmować będzie także wynagrodzenia za usługi pomocnicze takie jak wydruk plakatów i plakatowanie, gdyż wszystkie czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług mają na celu realizację kompleksowej usługi reklamy napojów alkoholowych w rozumieniu art. 2¹ pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca wskazał także, że z powodów administracyjnych, usługi są rozliczane w okresach dwutygodniowych lub miesięcznych. W trakcie umówionego okresu rozliczeniowego, eksponowane przez Wnioskodawcę materiały reklamowe mogą być przez klienta zmieniane jeden lub więcej razy. Przykładowo, w ramach dwutygodniowego okresu rozliczeniowego (hipotetycznie) klient może przez 10 dni zażądać reklamy np. artykułów sportowych niepodlegających ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, a przez pozostałe 4 dni okresu rozliczeniowego - reklamy piwa. Dla uproszczenia, Spółka ustala ten okres czasu w pełnych dniach ekspozycji, a nie w mniejszych jednostkach czasu (godziny, minuty) pomiędzy zmianami ekspozycji.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy tego, czy opłata publicznoprawna wnoszona zgodnie z art. 13² ustawy, jest należna jedynie od tej części wynagrodzenia za okres rozliczeniowy, która odpowiada liczbie dni ekspozycji reklamy napojów alkoholowych na nośnikach Spółki.

Jak już wyżej wskazano, na podmioty świadczące usługi reklamowe napojów alkoholowych nałożona jest opłata w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 13² ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Warunkiem niezbędnym, poza spełnieniem definicji wynikającej z ustawy, jest występowanie elementu odpłatności, ponieważ ustawa odwołuje się do ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przy naliczaniu tej opłaty wykorzystywany jest mechanizm tzw. samoopodatkowania, co oznacza, że podmiot świadczący usługę reklamy napojów alkoholowych ma obowiązek samodzielnie obliczyć kwotę opłaty, złożyć stosowną deklarację w urzędzie skarbowym i dokonać opłaty na odpowiedni rachunek bankowy. Podstawą obliczenia opłaty jest obrót w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bez podatku (netto), odpowiadający wynagrodzeniu za reklamę alkoholu. Rozliczenia dokonuje się w trybie miesięcznym (za każdy miesiąc odrębnie), biorąc pod uwagę miesiąc, w którym powstał obowiązek wystawienia faktury w rozumieniu przepisów o VAT, na wynagrodzenie lub jego część.

Skoro zatem Wnioskodawca w swoich rozliczeniach, z powodów administracyjnych, stosuje rozliczanie za usługi reklamy w okresach dwutygodniowych lub miesięcznych, to należy zgodzić się z nim, że gdy przez cały okres rozliczeniowy (dwutygodniowy lub miesięczny) na nośnikach Wnioskodawcy eksponowana jest reklama piwa, to Wnioskodawca ma obowiązek uiszczenia przedmiotowej opłaty publicznoprawnej od wynagrodzenia za cały okres rozliczeniowy. Natomiast, gdy usługi Spółki są rozliczane i wynagrodzenie jest fakturowane przez Spółkę za cały dwutygodniowy okres rozliczeniowy, a w ramach tego okresu ekspozycja na nośnikach Wnioskodawcy się zmieniała (np. reklama piwa była prowadzona przez 4 dni, przez pozostałe 10 dni reklamowano inny produkt), to należy uznać, że publiczna ekspozycja reklamy piwa miała miejsce jedynie poprzez taką część dwutygodniowego okresu rozliczeniowego, podczas której była prowadzona reklama piwa (np. 4 dni) i tylko za tę część dwutygodniowego okresu rozliczeniowego, może być naliczana opłata publicznoprawna wynikająca z art. 13² ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.