Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-1243/15-2/WM
z 7 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2015 r. (data wpływu: 7 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu finansowania przez Spółkę kuponów wymienialnych na wybrane seanse kinowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu finansowania przez Spółkę kuponów wymienialnych na wybrane seanse kinowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka „A” Sp. z o.o. (dalej także: „Spółka”) w oparciu o regulacje ustawy z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFSS”). W ramach środków zgromadzonych na ZFŚS Spółka finansuje pracownikom świadczenie mieszczące się w definicji działalności socjalnej zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS. Przedmiotem świadczeń są kupony, które pracownik może nabyć w dowolnej liczbie – w formie do wydruku lub przesłane SMS-em – a które można wymienić na wybrany, dowolny seans filmowy, pokazując w kasie kina wydrukowany kupon lub otrzymaną wiadomość na telefonie z numerem kuponu. Zakup kuponu nie oznacza rezerwacji miejsca na konkretny seans. Kupony pracownik nabywa, wymieniając w dowolnym czasie przyznane przez Spółkę punkty, którymi zasilone jest indywidualne konto pracownika na platformie internetowej.

Punkty nie mają charakteru znaków legitymacyjnych, w zamian za które pracownik może nabyć określone towary lub usługi. Punkty odzwierciedlają wyłącznie wartość świadczeń, z których skorzystał pracownik, a które zostały sfinansowane z ZFŚS.

Punkty nie stanowią po stronie pracownika formy płatności za wybrane świadczenia. Całkowity koszt kuponu jest pokrywany z konta ZFSS.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowy funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Przywołany przepis zastrzega, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Opisane powyżej świadczenie ma formę kuponu – wymienialnego na dowolnie wybrany seans filmowy, i jako takie zostało przez Spółkę zakwalifikowane do świadczeń podlegających wyłączeniu na podstawie ostatniego zdania art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.

Wobec powyższego, Spółka uznała, że kupon jest to inny znak uprawniający do wymiany na usługi – w tym konkretnym przykładzie na usługę polegającą na skorzystaniu z dowolnego seansu filmowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy finansowane przez Spółkę ze środków zgromadzonych w ZFŚS świadczenie w postaci kuponów wymienialnych na wybrane seanse kinowe korzysta ze zwolnienia od opodatkowania, w związku z czym na Spółce nie ciąży obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, przy założeniu, że wartość świadczeń socjalnych na rzecz jednego pracownika nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o interpretację indywidualną IPPB2/415-836/13-2/MK1 wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 6 lutego 2014 r., na podstawie, której można wnioskować, że opisane kupony są świadczeniami rzeczowymi samymi w sobie, stoi na stanowisku, iż udostępniane przez Spółkę pracownikom kupony nie podlegają wymianie, w kasje biletowej, a jedynie weryfikacji ważności.

Kupony nie stanowią substytutu pieniądza, a zawierają jedynie informację co do liczby i jakości zakodowanych na niej uprawnień w postaci możliwości skorzystania z wybranego seansu filmowego.

Spółka stoi na stanowisku, że celem ustawodawcy nie było wyłączenie spod zwolnienia świadczeń w postaci biletów do kina, teatru, gdyż pod pojęciem bonów, czy też znaków upoważniających do wymiany na towary lub usługi rozumieć należy bony pieniężne o określonej wartości, które pracownik może dowolnie wymienić na towary lub usługi w sklepach, bądź punktach usługowych honorujących dane bony.

Opisane kupony nie uprawniają posiadacza do ich wymiany na dowolną usługę lub towar, lecz umożliwiają mu skorzystanie ze ściśle oznaczonego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie musi zostać otrzymane przez pracownika;
• świadczenie jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych;
• świadczenie przekazane przez pracodawcę ma związek z finansowaniem działalności socjalnej;
• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego, przy czym świadczenie nie ma postaci bonu talonu lub innego znaku uprawniającego go do wymiany na towary lub usługi;
• suma wartości świadczeń otrzymanych od Spółki przez pracownika w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie przekracza kwoty 380 zł.
  
  

Zauważyć należy, że zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 111, z późn. zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z wniosku wynika, że Spółka – w oparciu o regulacje ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. W ramach środków zgromadzonych na ZFŚS Spółka finansuje pracownikom świadczenie mieszczące się w definicji działalności socjalnej zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS. Przedmiotem świadczeń są kupony, które pracownik może nabyć w dowolnej liczbie – w formie do wydruku lub przesłane SMS-em – a które można wymienić na wybrany, dowolny seans filmowy, pokazując w kasie kina wydrukowany kupon lub otrzymaną wiadomość na telefonie z numerem kuponu. Zakup kuponu nie oznacza rezerwacji miejsca na konkretny seans. Kupony pracownik nabywa, wymieniając w dowolnym czasie przyznane przez Spółkę punkty, którymi zasilone jest indywidualne konto pracownika na platformie internetowej. Punkty nie mają charakteru znaków legitymacyjnych, w zamian za które pracownik może nabyć określone towary lub usługi. Punkty odzwierciedlają wyłącznie wartość świadczeń, z których skorzystał pracownik, a które zostały sfinansowane z ZFŚS.

Reasumując, stwierdzić zatem należy, że finansowane przez Spółkę ze środków zgromadzonych w ZFŚS świadczenie w postaci kuponów wymienialnych na wybrane seanse kinowe korzysta ze zwolnienia od opodatkowania, w związku z czym na Spółce nie ciąży obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, przy założeniu, że wartość świadczeń socjalnych na rzecz jednego pracownika nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w warszawie z 6 lutego 2014 r., stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.