2016.02.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-992/15-2/IG
z 22 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług na rzecz pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług na rzecz pracownika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Y. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Y., Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT i wykonuje czynności związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Spółka zawarła, w imieniu własnym, umowę pracowniczego grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie pracowników. W zawartej umowie Y. występuje jako ubezpieczający.

Ubezpieczonymi (czyli uprawnionymi do odbioru świadczeń) są pracownicy Spółki, którzy wyrazili chęć przystąpienia do grupowego ubezpieczenia pracowniczego poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji.

W tejże deklaracji pracownik wybierając jeden z wariantów ubezpieczenia, sam określa zakres, sumę ubezpieczenia oraz wysokość płaconej w 100% przez siebie składki miesięcznej. Pracownik wyraża również zgodę na potrącanie ze swojego wynagrodzenia kwoty, odpowiadającej wysokości miesięcznej składki dla wybranego przez siebie wariantu ubezpieczenia. Zawarcie poszczególnych umów (wariantów) pracowniczego grupowego ubezpieczenia życia oraz zdrowia jest dokumentowane przez ubezpieczyciela polisami potwierdzającymi warunki ubezpieczenia oraz wysokość sum ubezpieczenia i składek. Polisę podpisuje każdy pracownik w swoim imieniu, natomiast Y. potrąca z list płac składkę i przekazuje do ubezpieczyciela.

Po potrąceniu miesięcznych składek pracownikom (na liście płac) z tytułu umowy pracowniczego grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie, Y. ze swojego rachunku bankowego, przekazuje przelewem miesięczną składkę ubezpieczeniową na rachunek bankowy ubezpieczyciela.

Oznacza to, że efektywnie całkowity koszt składki ponoszą pracownicy Spółki, ponieważ cała wartość składki ubezpieczeniowej jest potrącana przez Y. z wynagrodzenia pracowników i wykazywana w księgach rachunkowych Spółki jako zobowiązanie wobec ubezpieczyciela.

Y. nie wykazuje w rejestrze sprzedaży oraz w składanych deklaracji VAT-7, jako sprzedaży zwolnionej, kwoty wynikającej z sumy pobranych od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) składek na pracownicze grupowe ubezpieczenie i przekazanych do ubezpieczyciela, ponieważ w opinii Y., czynność podpisania z ubezpieczycielem umowy na pracownicze grupowe ubezpieczenie życia oraz zdrowia nie wypełnia znamion przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, to przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W dniu 06 lipca 2015 roku została wydana dla Spółki interpretacja indywidualna numer IPPP2/4512-370/15-2/AO (dalej: interpretacja), która dotyczyła następującego pytania zadanego przez Y.:

Czy Spółka powinna wykazywać w rejestrze sprzedaży oraz w składanej deklaracji VAT, jako sprzedaż zwolnioną, kwotę wynikającą z sumy pobranych od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) składek na pracownicze grupowe ubezpieczenie życia oraz zdrowia, które przekazywane są do ubezpieczyciela?

Zdaniem Spółki rozumienie przepisu art. 8 ust 2a ustawy o podatku od towarów i usług zmierzające do konieczności wykazania przychodów ze sprzedaży zwolnionej w deklaracji VAT w wysokości odpowiadającej kwocie potrąconych z wynagrodzeń pracowników składek na pracownicze grupowe ubezpieczenie życia oraz zdrowia, tworzy pewną fikcję prawną, w której podmiot (Y.), który nabywa usługę na rzecz osoby trzeciej, uważany jest za podmiot, który jest nabywcą danej usługi i jednocześnie świadczącym tę usługę.

Spółka zawierając umowę ww. ubezpieczenia, wystąpiła w roli ubezpieczającego jedynie po to, aby możliwe było otrzymanie przez pracowników (jako grupy) korzystniejszych warunków ubezpieczenia na życie i zdrowie. Efektywnie składki płacone są w całości przez pracowników Spółki, czyli osoby trzecie. Pracownicy są również uprawnionymi z umowy ubezpieczenia, a nie Spółka.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w ww. interpretacji uznał stanowisko Y. za prawidłowe, wyjaśniając m. in., że „aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie (…). W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa) w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W dalszej części interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia, że w przedstawionych przez Spółkę okolicznościach, Y. „nie dokonuje odsprzedaży usług, gdyż nie nabywa usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedaje w takim samym zakresie”.

„Y., pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie jest odbiorcą oferowanej przez ubezpieczyciela usługi. Skoro Wnioskodawca zawierając umowę ubezpieczenia wskazuje swoich pracowników to należy uznać, że pracownicy są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez firmę ubezpieczeniową (ubezpieczyciela). Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia to nie może dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym nabytym od ubezpieczyciela zakresie. W konsekwencji, w analizowanych okolicznościach nie dochodzi do kupna usług ubezpieczeniowych nabytych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem (...) nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług".

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zastrzegł, że ww. interpretacja nie rozstrzyga kwestii świadczenia przez Y. usług na rzecz pracownika, gdyż takie zagadnienie nie było przedmiotem zapytania.

W związku z powyższym Spółka chciałaby się upewnić, czy w opisanej sytuacji Y. świadczy usługę na rzecz pracownika w zakresie art. 8 ust. 2a oraz art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka zawierając we własnym imieniu umowę ubezpieczenia, następnie potrącając z wynagrodzenia pracowników składki (w wysokości zadeklarowanej przez pracowników) i przekazując je zbiorczo dla ubezpieczyciela, dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie i zdrowie, a także z tytułu potrącania z wynagrodzenia pracowników i przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela?
Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to w jakiej wysokości należny wykazać przychód w rejestrze sprzedaży oraz w deklaracji VAT z tytułu świadczonej usługi przez Y.?
Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to czy wykazywany w rejestrze sprzedaży oraz w deklaracji VAT przychód jest zwolniony z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji, nie dochodzi do świadczenia usług na rzecz pracowników.

Zgodnie z treścią ww. interpretacji „aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. (...) W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa) w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Y. nie otrzymuje wynagrodzenia za czynność potrącenia z wynagrodzeń pracowników i przekazania składek do ubezpieczyciela. Żaden z pracowników nie otrzymuje od Spółki wynagrodzenia za czynności związane z podpisywaniem polis przez pracowników oraz za czynności związane z realizacją świadczeń. Ubezpieczyciel we własnym zakresie rozlicza się z osobą wykonującą czynności związane z obsługą polis pracowniczych.

Efektywnie składki płacone są w całości przez pracowników Spółki, czyli osoby trzecie.

Pracownicy są również uprawnionymi z umowy ubezpieczenia, a nie Spółka.

Zdaniem Y., czynność podpisania umowy z ubezpieczycielem na pracownicze grupowe ubezpieczenie życia oraz zdrowia nie wypełnia znamion przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, gdzie w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, to przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Nie zachodzi więc czynność świadczenia usługi na rzecz pracowników.

Y. uznaje, że suma pobranych od pracowników składek ubezpieczeniowych nie jest należnością Spółki. Y. nie wykazuje zatem w rejestrze sprzedaży oraz w deklaracji VAT kwoty wynikającej z sumy pobranych od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) składek na pracownicze grupowe ubezpieczenie i przekazanych do ubezpieczyciela, ponieważ w opinii Spółki nie zachodzi czynność świadczenia usług na rzecz pracowników.

Ponadto, jeżeli nawet dochodziłoby do świadczenia usług na rzecz pracowników, to Y. nie ma pewności w jakiej wysokości należałoby wykazywać wartość świadczonej usługi w rejestrze sprzedaży i w deklaracji VAT: czy miałaby to być równowartość kwoty stanowiącej sumę potrąconych z wynagrodzeń pracowniczych składek, czy może też jedynie jakiś procent tej kwoty.

Zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług dla ewentualnego świadczenia usług mogłoby doprowadzić do konieczności stosowania proporcji przy odliczaniu podatku naliczonego (art. 90 ustawy o VAT) i utraty przez Spółkę możliwości odliczania całej wartości podatku VAT od nabywanych usług i towarów w związku z prowadzoną opodatkowaną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to – co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa) w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Ponadto jak stanowi art. 8 ust. 2a ww. ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi, wynikającymi z tego, konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować i udokumentować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i wykonuje czynności związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Spółka zawarła, w imieniu własnym, umowę pracowniczego grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie pracowników. W zawartej umowie Y. występuje jako ubezpieczający. Ubezpieczonymi (czyli uprawnionymi do odbioru świadczeń) są pracownicy Spółki, którzy wyrazili chęć przystąpienia do grupowego ubezpieczenia pracowniczego poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji.

Za przekazane przez Y. składki ubezpieczenia, ubezpieczyciel nie wystawia dla Spółki żadnego dokumentu. Spółka nie pobiera również żadnego wynagrodzenia za przelanie środków potrąconych z wynagrodzeń pracowników. Rola Y. polega wyłącznie na potrąceniu z wynagrodzenia pracowników miesięcznych składek na ubezpieczenie i odprowadzeniu ich na konto ubezpieczyciela. Y. nie wykazuje w rejestrze sprzedaży oraz w składanych deklaracji VAT-7, jako sprzedaży zwolnionej, kwoty wynikającej z sumy pobranych od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) składek na pracownicze grupowe ubezpieczenie i przekazanych do ubezpieczyciela, ponieważ w opinii Y., czynność podpisania z ubezpieczycielem umowy na pracownicze grupowe ubezpieczenie życia oraz zdrowia nie wypełnia znamion przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, to przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy zawierając we własnym imieniu umowę ubezpieczenia, następnie potrącając z wynagrodzenia pracowników składki (w wysokości zadeklarowanej przez pracowników) i przekazując je zbiorczo dla ubezpieczyciela, dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie i zdrowie, a także z tytułu potrącania z wynagrodzenia pracowników i przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że kwoty pobranych przez Wnioskodawcę od pracowników (potrąconych z wynagrodzenia) składek ubezpieczeniowych dotyczą kosztów ubezpieczenia pracowników w związku z podpisaną przez Spółkę umową pracowniczego grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie pracowników i przystąpieniem pracowników do tego ubezpieczenia poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji. Wysokość potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiada wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika wariantu ubezpieczenia. Tak więc w rzeczywistości pracownik, a nie Spółka jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (pracownik zawiera z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczeniową). Tym samym, pracownik (a nie Spółka) jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do ubezpieczyciela. Nie ma więc wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej stanowi wynagrodzenie należne ubezpieczycielowi od ubezpieczonego, czyli korzystającego z usługi ubezpieczenia. Składki te należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników usługi ubezpieczeniowe. Dlatego też kwoty wynikające z sumy potrącanych z wynagrodzenia środków finansowych przekazywane są do ubezpieczyciela jako zapłata za jego usługi. Spółka uiszcza składkę ubezpieczeniową do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz pracownika korzystającego z ubezpieczenia. Skoro kwoty potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiadające wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika wariantu ubezpieczenia są zapłatą dla ubezpieczyciela, to suma potrąconych składek ubezpieczeniowych nie stanowi należności Wnioskodawcy. Spółka nie dysponuje wartością pobranych składek ubezpieczeniowych, ponieważ są one wynagrodzeniem należnym ubezpieczycielowi.

Nie jest to również płatność za usługi odsprzedawane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w analizowanych okolicznościach jest podmiotem zawierającym umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Spółka zawarła we własnym imieniu umowę grupowego ubezpieczenia na życie oraz zdrowie swoich pracowników. W umowie tej występuje jako ubezpieczający. Uprawnionymi do odbioru świadczeń, czyli ubezpieczonymi są pracownicy Spółki, którzy poprzez wypełnienie odpowiedniej deklaracji (wybranie jednego z wariantów ubezpieczenia, określenie zakresu i sumy ubezpieczenia oraz wysokości miesięcznie płaconej składki ubezpieczeniowej) przystępują do grupowego ubezpieczenia pracowniczego. Ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia, odmienną od innych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Zatem w niniejszych okolicznościach Wnioskodawca nie dokonuje odsprzedaży usług, gdyż nie nabywa usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedaje w takim samym zakresie. Wnioskodawca zawiera umowy grupowego ubezpieczenia życia i zdrowia na rachunek swoich pracowników. Tak więc wobec zawartej umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek Wnioskodawca nie korzysta z ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej od ubezpieczyciela. Do odbioru świadczeń ubezpieczeniowych od ubezpieczyciela uprawniony jest wyłącznie pracownik, czyli ubezpieczony, który na mocy zawartej przez Wnioskodawcę umowy grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie i w związku z odpowiednią deklaracją może z nich skorzystać. Zatem Wnioskodawca, pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie jest odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela. Skoro Wnioskodawca zawierając umowę ubezpieczenia wskazuje swoich pracowników to należy uznać, że pracownicy są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez firmę ubezpieczeniową (ubezpieczyciela). Wnioskodawca pełniąc rolę ubezpieczającego nabywa usługi ubezpieczeniowe w imieniu i na rzecz nabywcy usługi ubezpieczeniowej, czyli pracownika. Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia to nie może dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela, zakresie. W konsekwencji, w analizowanych okolicznościach nie dochodzi do kupna usług ubezpieczeniowych nabytych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem w analizowanej sprawie w przypadku zawieranych przez Wnioskodawcę umów ubezpieczenia w imieniu własnym, lecz na cudzy rachunek (pracownika) nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

W opisanej sytuacji nie mamy również do czynienia z usługami ubezpieczeniowymi, usługami reasekuracyjnymi i usługami pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługami świadczonymi przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług na rzecz pracowników. Ubezpieczyciel we własnym zakresie rozlicza się z osobą wykonującą czynności związane z obsługą polis pracowniczych. Wnioskodawca z tytułu zawartych przez pracowników umów z ubezpieczycielem nie otrzymuje z tego tytułu żadnego wynagrodzenia, nie ponosi żadnych nakładów i nie odnosi żadnych bezpośrednich korzyści wynikających z umów zawartych pomiędzy ubezpieczycielem a pracownikami.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz pracowników przez Wnioskodawcę, na podstawie art. 8 ust. 2a oraz art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem 1 jest prawidłowe.

Ponieważ stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem 1 uznano za prawidłowe, to rozpatrywanie wniosku w zakresie objętym pytaniami 2 i 3 jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin