Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-73/16-4/JK
z 14 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) uzupełniony pismem z dnia 29 lutego 2016 r. (data nadania 29 lutego 2016 r., data wpływu 2 marca 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 12 lutego 2016 r. Nr IPPB4/4511-73/16-2/JK (data nadania 12 lutego 2016 r., data doręczenia 23 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia i skapitalizowanej renty wyrównawczej wraz z odsetkami ustawowymi – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej zastosowania zwolnienia przedmiotowego do zasądzonych odsetek,
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia i skapitalizowanej renty wyrównawczej wraz z odsetkami ustawowymi.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 lutego 2016 r. Nr IPPB4/4511-73/16-2/JK (data nadania 12 lutego 2016 r., data doręczenia 23 lutego 2016 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez uzupełnienie danych o wysokości, sposobie uiszczenia i zwrotu opłaty, doprecyzowanie stanu faktycznego, sprecyzowania pytania w formie pytającej, które winno dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni i być związane z przepisami prawa podatkowego przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do sprecyzowanego pytania.

Pismem z dnia 29 lutego 2016 r. (data nadania 29 lutego 2016 r., data wpływu 2 marca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 lipca 2014 r. zapadł wyrok Sądu Okręgowego o wypłacie zadośćuczynienia dla Anieli M. na ręce spadkobierców: Jerzego. M., Krzysztofa M. i Lubomiry I. (Wnioskodawczyni). W dniu 19 maja 2015 r. zapadł wyrok Sądu Apelacyjnego w tej sprawie. W dniu 8 lipca 2015 r. Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa wypłaciła stosowne kwoty:

1. Jerzemu M. – 113.589,82 zł,
2. Krzysztofowi M. – 113.589,82 zł
   
3. Lubomirze I. (Wnioskodawczyni) – 113.589,82 zł.
   
   

Zgodnie z opinią uzyskaną w Urzędzie Skarbowym w trybie roboczym na podstawie przedłożonych kopii dokumentów kwoty otrzymane z tytułu tych wyroków sądowych nie podlegają opodatkowaniu i nie wymagają żadnego zgłoszenia do właściwego Urzędu Skarbowego.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 29 lutego 2016 r. (data nadania 29 lutego 2016 r., data wpływu 2 marca 2016 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że wskazane we wniosku i wypłacone kwoty stanowiły zgodnie z prawomocnym wyrokiem (przesłanym w załączeniu do wniosku o niniejszą interpretację indywidualną wraz z wyrokiem Sądu Okręgowego) Sądu Apelacyjnego z dnia 19 maja 2015 r. (przesłanym w załączeniu do wniosku) wyłącznie zadośćuczynienie (na podstawie art. 444 Kodeksu cywilnego) z tytułu poniesionych osobiście strat zasądzone od Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej z ustawowymi odsetkami. Kwoty zasądzone wyrokiem sądu obejmowały: zadośćuczynienie za doznane cierpienie, krzywdę fizyczną i psychiczną wraz z odsetkami ustawowymi, kwotę odszkodowania obejmującego koszty leczenia, lekarstw, środków higienicznych i przewozów wraz z odsetkami ustawowymi, skapitalizowaną rentę wyrównawczą na zwiększone potrzeby z odsetkami ustawowymi, koszty opieki z odsetkami ustawowymi. Przedmiotowe świadczenie w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z odsetkami ustawowymi oraz skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb z odsetkami ustawowymi, koszty opieki z odsetkami ustawowymi zostały przyznane ze względu na poniesione obrażenia zdrowotne wskutek wypadku czyli uszkodzenia ciała i postępujący rozstrój zdrowia. Wypłacone zadośćuczynienie nie dotyczy korzyści, które podatnik mógłby ponieść gdyby mu szkody nie wyrządzono. Otrzymana kwota zadośćuczynienia ma charakter zadośćuczynienia za krzywdę. Ma ono na celu naprawienie szkody niemajątkowej. Bezzasadne jest twierdzenie jakoby otrzymane zadośćuczynienie mogłoby dotyczyć korzyści, które można by osiągnąć, gdyby nie wyrządzona szkoda.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wypłacone przez Robotniczą Spółdzielnię Mieszkaniową kwoty korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, poz. 362, poz. 596, poz. 769, poz. 1278, 1342, 1448, 1529, 1540, z późn. zm.), natomiast świadczenie w postaci skapitalizowanej renty z tytułu i zwiększonych potrzeb wraz z odsetkami ustawowymi przyznana na podstawie przepisów prawa cywilnego korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Wypłacone przez Robotniczą Spółdzielnię zadośćuczynienie za doznaną krzywdę z odsetkami ustawowymi korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast świadczenie w postaci skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb z odsetkami ustawowymi przyznana na podstawie przepisów prawa cywilnego korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta – pkt 1,
  

• inne źródła – pkt 9.
  
  
  

W myśl art. 12 ust. 7 ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Należy podkreślić, że definicja renty, określona w ww. przepisie, nie ogranicza pojęcia renty wyłącznie do świadczeń rentowych wypłacanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obejmuje również renty mające charakter odszkodowawczy, otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego.

W myśl art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii zaliczyć można również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Opodatkowaniu zatem podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
   
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   
   

Nowe brzmienie przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
   
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, że nie wszystkie zadośćuczynienia otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy korzystają jedynie te zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy. Nie jest przy tym wystarczające, aby w przepisach prawa określone były same tylko przesłanki powodujące powstanie roszczenia o zadośćuczynienie. Natomiast w zakresie zwolnienia wynikającego z przywołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy mieszczą się tylko inne niż wyżej wymienione zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej oraz obejmujące tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczące utraconych korzyści.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 3 lipca 2014 r. oraz wyrokiem Sądu Apelacyjnego 19 maja 2015 r. zasądzono o wypłacie zadośćuczynienia dla Anieli M. na ręce spadkobierców: Jerzego M., Krzysztofa M. i Lubomiry I. (Wnioskodawczyni). W dniu 8 lipca 2015 r. zostały wypłacone stosowne kwoty. Wskazane we wniosku i wypłacone kwoty stanowiły wyłącznie zadośćuczynienie (na podstawie art. 444 Kodeksu cywilnego) z tytułu poniesionych osobiście strat zasądzone z ustawowymi odsetkami. Kwoty zasądzone wyrokiem sądu obejmowały: zadośćuczynienie za doznane cierpienie, krzywdę fizyczną i psychiczną wraz z odsetkami ustawowymi, kwotę odszkodowania obejmującego koszty leczenia, lekarstw, środków higienicznych i przewozów wraz z odsetkami ustawowymi, skapitalizowaną rentę wyrównawczą na zwiększone potrzeby z odsetkami ustawowymi, koszty opieki z odsetkami ustawowymi. Przedmiotowe świadczenie w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z odsetkami ustawowymi oraz skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb z odsetkami ustawowymi, koszty opieki z odsetkami ustawowymi zostały przyznane ze względu na poniesione obrażenia zdrowotne wskutek wypadku czyli uszkodzenia ciała i postępujący rozstrój zdrowia. Wypłacone zadośćuczynienie nie dotyczy korzyści, które podatnik mógłby ponieść gdyby mu szkody nie wyrządzono. Otrzymana kwota zadośćuczynienia ma charakter zadośćuczynienia za krzywdę. Ma ono na celu naprawienie szkody niemajątkowej.

Zadośćuczynienie jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) Kodeks cywilny. Jak stanowi art. 444 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Z przepisu art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zadośćuczynienie – wedle stanowiska doktryny – to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Natomiast – w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego – podstawę żądania zadośćuczynienia, o którym mowa w przytoczonym art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego, stanowi przede wszystkim konsekwencja uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia w postaci krzywdy, czyli cierpienia fizycznego i psychicznego. Do cierpień fizycznych zalicza się przede wszystkim ból i podobne do niego dolegliwości. Cierpieniem psychicznym będą ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, konieczności zmiany sposobu życia czy nawet wyłączenia z normalnego życia. Ponadto przyjmuje się, że analizowane zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, czas ich trwania, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości, a więc prognozy na przyszłość.

Na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego, w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia „zadośćuczynienia” z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pojęcie odszkodowania odnosi się również do zadośćuczynienia, będącego formą wynagrodzenia szkody.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawczynię zadośćuczynienie (obejmujące zadośćuczynienie za doznane cierpienie, krzywdę fizyczną i psychiczną, odszkodowanie obejmujące koszty leczenia, lekarstw, środków higienicznych i przewozów, koszty opieki) przyznane wyrokiem sądu korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei, kwota tytułem skapitalizowanej renty wyrównawczej na zwiększone potrzeby korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy. Tych kwot Wnioskodawczyni nie musi rozliczać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015.

Ustosunkowując się natomiast do skutków podatkowych zasądzenia, a następnie wypłaty na rzecz Wnioskodawczyni odsetek ustawowych, organ podatkowy stwierdza, że instytucję prawną odsetek reguluje przepis art. 481 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101, z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek z odszkodowaniem i zadośćuczynieniem (naprawieniem szkody). Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania (zadośćuczynienia) i renty, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Tym samym, zasądzone przez Sąd odsetki od zadośćuczynienia, a także renty nie mogą być zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b oraz art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem opisane we wniosku odsetki stanowią przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie niżej wskazanych zasad.

Zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wypłacone odsetki mieszczące się w dyspozycji art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu, który zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy należy wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata odsetek (za 2015 r.).

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawczynię na podstawie wyroku sądowego zadośćuczynienie za doznane cierpienie, krzywdę fizyczną i psychiczną, kwotę odszkodowania obejmującego koszty leczenia, lekarstw, środków higienicznych i przewozów, skapitalizowaną rentę wyrównawczą na zwiększone potrzeby a także koszty opieki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Powyższych kwot zwolnionych Wnioskodawczyni nie ma obowiązku wykazywać w zeznaniu podatkowym. Odsetki od zadośćuczynienia oraz renty nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Odsetki te stanowią przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Odsetki winny zostać przez Wnioskodawczynię wykazane oraz opodatkowane w zeznaniu rocznym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata odsetek (za 2015 r.).

Końcowo należy dodać, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne). Mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do pozostałych spadkobierców. Chąc uzyskać interpretację spadkobiercy każdy z osobna winien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.