Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-9/16/MK
z 30 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2016 r. (data wpływu 12 stycznia 2016 r.) uzupełnionego pismem z 22 lutego 2016 r. (data wpływu 26 luty 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 lutego 2016 r. (data wpływu 26 luty 2016 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 lutego 2016 r. znak: IBPP4/4513-9/16/MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W. S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest jednym z głównych polskich producentów wyrobów płaskich (taśm i blach) z miedzi, mosiądzów, brązów i mosiądzów wysokoniklowych tzw. nowego srebra. Spółka jest ostatnią w polskim przemyśle, w której istnieje pełny cykl technologiczny od linii odlewania metalu po walcowanie i cięcie. Spółka jest głównym dostawcą półwyrobów do największych polskich producentów działających w branży telekomunikacyjnej, elektrotechnicznej i zbrojeniowej. Jednocześnie coraz więcej produkowanych wyrobów trafia na rynki zagraniczne. Produkty Spółki znajdują różnorodne zastosowanie w budownictwie, energetyce, elektrotechnice, elektronice, telekomunikacji, przemyśle samochodowym, przemysłach produkujących maszyny i urządzenia oraz sprzęt gospodarstwa domowego.

Realizowany proces produkcyjny składa się z kilku ściśle ze sobą połączonych etapów, podczas których modyfikowane są właściwości chemiczne i fizyczne miedzi i jej stopów w celu osiągnięcia oczekiwanych przez klientów wyrobów o określonych parametrach i wymiarach oraz zgodnie z obowiązującymi normami.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia opis procesu produkcyjnego z uwzględnieniem etapów - w dalszej części wniosku będzie określał je łącznie jako Proces. Podczas procesu Wnioskodawca wykorzystuje m.in. energię elektryczną.

Głównymi surowcami do produkcji wyrobów Spółki są: katoda miedziana, cynk elektrolityczny, cyna, nikiel oraz różnorodne złomy metali nieżelaznych, które w pierwszym etapie produkcji podlegają procesom topienia.

Spółka topi i odlewa wyroby w piecach indukcyjnych kanałowych dwoma rodzajami technologii: metodą odlewu półciągłego pionowego, oraz metodą odlewu ciągłego poziomego. W technologii odlewu półciągłego w piecach J. wyrobem są wlewki z mosiądzów, miedzi, miedzi stopowych brązów krzemowo - manganowych i innych o przekroju prostokątnym. W technologii odlewu ciągłego wyrobem jest taśma w postaci frezówki z mosiądzów, mosiądzów wysokoniklowych, brązów cynowo - fosforowych i innych stopów w miarę potrzeb i opanowania technologii. Spółka świadczy również usługi w zakresie odlewania wlewków o przekroju prostokątnym lub okrągłym oraz frezówki o określonym składzie chemicznym, dla innych podmiotów gospodarczych. Wyroby pochodzące z procesu odlewania podlegają dalszej przeróbce plastycznej. Proces przerobu wlewków realizowany jest poprzez następujące operacje technologiczne: zagrzewanie wlewków oraz walcowanie na gorąco. Uzyskuje się blachy o zróżnicowanych wymiarach grubości i szerokości oraz płaskownik. Płaskownik jest frezowany, walcowany na zimno, poddany obróbce cieplnej poprzez wyżarzanie w atmosferze ochronnej w piecach kołpakowych, obróbce powierzchni poprzez trawienie w liniach szczotkarko - trawiarek, obcinanie i cięcie na wymiary wymagane przez klientów w liniach cięcia wzdłużnego lub w linii cięcia taśm na arkusze. Blachy arkuszowe po walcowaniu na gorąco poddawane są obróbce powierzchniowej poprzez szlifowanie szerokopasmowe oraz obcinanie krawędzi w nożycach gilotynowych lub w pile S. Proces technologiczny przerobu frezówki z odlewu ciągłego realizowany jest w sposób opisany powyżej oprócz operacji walcowania na gorąco i frezowania.

Operacje walcowania na zimno, obróbki cieplnej oraz obróbki powierzchni są powtarzane kilkakrotnie dla danej partii materiału. Wymaga tego technologia uzyskania określonych własności wytrzymałościowych wyrobów gotowych. Stąd istnieje możliwość wprowadzenia do Spółki wsadu o różnym stopniu przetwarzania.

Spółka świadczy również usługi dla innych podmiotów gospodarczych w zakresie walcowania na gorąco, wyżarzania, prostowania, cięcia na gotowy wymiar szerokości taśm i blach. Wnioskodawca wykorzystuje energię elektryczną w instalacjach technologicznych, napędach urządzeń i instalacjach transportowych oraz do zasilania infrastruktury hal produkcyjnych. Wyroby gotowe przekazywane są do magazynu wyrobów gotowych trafiają zarówno na rynek krajowy jak i zagraniczny. Odpady (ok. 30-40% pierwotnego wsadu) powstałe w procesie odlewania, walcowania i cięcia są w całości zawracane do magazynu surowców i przetwarzane ponownie.

Do definicji procesu Spółka nie wlicza czynności nie związanych bezpośrednio z procesem i obsługą (np. oświetlenie dróg dojazdowych, zasilanie pomieszczeń socjalnych i biurowych). Procesy produkcyjne prowadzone są w 3 wydziałach produkcyjnych: Odlewni, Walcowni Taśm i Walcowni Blach.

Pismem z 22 lutego 2016 r. będącego odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał że:

1. Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego od energii elektrycznej wykorzystywanej w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym. Spółka to podmiot w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym tj. wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia. Spółka jest w trakcie przygotowywania wniosku o koncesję na obrót.
   
2. Wnioskodawca przekaże do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzysta energię elektryczną w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania. Oświadczenie będzie zawierało:
   
   • nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz NIP;
   • ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
   • sposób wykorzystania energii elektrycznej;
   • datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie;
3. Zakres produkcji Wnioskodawcy objęty jest według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) kodem 24.44. „Produkcja miedzi”. Spółka jest producentem półwyrobów z miedzi i stopów miedzi, które mieszczą się w kodzie 24.44.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy opisany powyżej (w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) Proces mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym o 01.01.2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany powyżej (w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) Proces mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust 7a pkt 3 ustawy podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2016 r.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy.

Proces metalurgiczny.

W literaturze fachowej metalurgią nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych, mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali. Główne działy metalurgii to: metalurgia żelaza i metalurgia metali nieżelaznych (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977; Chodkowski S.: Metalurgia metali nieżelaznych. WGH Katowice 1962; A. Król, T. Mazurek „Metalurgia cynku i kadmu”). Odniesienia do metalurgii żelaza (przemysłu stalowego) można więc w całą pewnością stosować, jako wytyczne interpretacyjne dla tych samych pojęć stosowanych do opisania zjawisk w metalurgii metali nieżelaznych (i odwrotnie). Rozumienie pojęć (właściwych metalurgii jest zatem, w zakresie w jakim jest to istotne dla celów niniejszego Wniosku, wspólne dla metalurgii metali nieżelaznych i metalurgii żelaza. Nadto zgodnie z definicja zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego - procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Ponadto zgodnie ze internetowym słownikiem języka polskiego (...) metalurgia to:

1. nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
2. dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.
   
   

Tym samym na podstawie powyższego pod pojęciem „proces metalurgiczny” należy rozumieć całość czynności, niezbędnych w procesach związanych z produkcją metali i wyrobów metalowych.

Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy metalurgiczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Zasadnym jest jednak w tym zakresie odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, tj. do wyjaśnień zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), która została opracowana na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev 2, wprowadzonej rozporządzeniem (WE) Nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev 2 i zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) Nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (dziennik Urzędowy UE L 393/1 z dnia 30 grudnia 2006, Dz. U. Nr 251, poz. 1885) czy też do kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Zgodnie z wyjaśnieniami do ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. zawartymi w Dziale 24 produkcja metali obejmuje między innymi:

• wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
• wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.
  
  

24.44.Z Produkcja miedzi

Podklasa ta obejmuje:

• produkcją miedzi z rud,
• produkcję miedzi w procesie rafinacji elektrolitycznej odpadów lub złomu miedzi,
• produkcję stopów miedzi,
• produkcję drutu i taśmy miedzianej do bezpieczników,
• produkcję półproduktów z miedzi,
• produkcje kamienia miedziowego,
• produkcję drutów z miedzi, poprzez ciągnienie.
  

Podklasa ta nie obejmuje:

• odlewnictwa metali nieżelaznych, sklasyfikowanego w 24.53.Z, 24.54.A i 24.54.B.
  
  

24.45.Z Produkcja pozostałych metali nieżelaznych

24.54. Odlewnictwo miedzi i stopów miedzi

Tym samym zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych” jest bardzo rozległy.

Zgodnie natomiast z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU), która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) do metali zalicza się:

• metale szlachetne i pozostałe metale nieżelazne (24.4);
• usługi wykonywania odlewów z metali (24.5).
  
  

Ponadto do określenia pojęcia „procesy metalurgiczne” należy się także posiłkować definicjami zawartymi w odrębnej literaturze.

Wobec powyższego Wnioskodawca zużywając wyroby gazowe [winno być energię elektryczną – przypis organu] w procesach metalurgicznych klasyfikowanych do PKD 2410Z. do produkcji szerokiego rozumianego asortymentu wyrobów gorącowalcowanych długich, będzie zużywał te wyroby do celów objętych zwolnieniem.

Należy zatem stwierdzić, że także w zakresie ewentualnego odwołania się do PKD, jako krajowego odbicia unijnej klasyfikacji działalności jaką jest NACE, występuje zbieżność stosowania zwolnienia akcyzowego z celami dyrektywy, w zakresie w jakim interpretują je także inne państwa członkowskie.

Kwestia warunków uznania danego procesu technologicznego za proces metalurgiczny stanowiła przedmiot interpretacji indywidualnych Ministra Finansów.

Stanowisko o prawidłowości odwołania się do rozumienia pojęcia „procesy metalurgiczne” prezentowanego w innych aktach prawnych, wobec braku definicji legalnej pojęcia w przepisach ustawy o podatku akcyzowym, potwierdził Minister Finansów/Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 grudnia 2013 r. nr IBPP4/443-667/13/BP wskazując, że: „przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia procesy metalurgiczne”, nie odwołują się takie w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych. Zasadnym jest jednak w tym zakresie odwołanie się do definicji sformułowanej i innych aktach prawnych, tj. do wyjaśnień zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności według Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885) czy też do kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)”. Prawnie tożsame stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zajął w interpretacjach z dnia 18 kwietnia 2012 r. IBPP4/443-61/12/LG, z dnia 13 marca 2014 r. IBPP4/443-617/13/BP.

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51) (dalej „Dyrektywa Energetyczna”) w art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugi zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, tj. wykorzystywanych zarówno jako paliwo do ogrzewania, jak też w innych celach, tj. do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Jednocześnie, ani Dyrektywa Energetyczna, ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają bezpośredniej definicji „procesu metalurgicznego”. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tego pojęcia ma istotne znaczenie dla oceny, czy zużycie Energii Elektrycznej w danym procesie przemysłowym będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy. Brak definicji legalnej „procesów metalurgicznych” w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania Dyrektywy w swoich porządkach prawnych, muszą dokonać implementacji przede wszystkim w oparciu o cele Dyrektywy oraz mieć wzgląd na rolę tej dyrektywy w systemie prawa unijnego.

W literaturze wskazuje się, iż z uwagi na to, że przepisy Dyrektywy Energetycznej stanowią punkt wyjścia dla porządków krajowych wszystkich państw członkowskich, wskazówkę, jak rozumieć i stosować pojęcie „procesów metalurgicznych” może stanowić także sposób implementacji wyłączenia produktów energetycznych podwójnego zastosowania, w tym wypadku produktów wykorzystywanych w procesach metalurgicznych, z zakresu regulacji Dyrektywy Energetycznej w innych państwach członkowskich, szczególnie tych, które są podobnie jak Polska krajami z rozbudowanym przemysłem metalurgicznym.

Poszczególne kraje, które zdecydowały się zdefiniować pojęcie „procesy metalurgiczne” wprowadziły różne techniki legislacyjne tj.:

• wprowadzające definicję opisową - w tych przypadkach wyraźnie widać, że poszczególne kraje starały się pokryć definicją pełne spektrum procesów, aż do wytworzenia wyrobów przemysłu metalurgicznego (żelaznego i nieżelaznego),
• odwołujące się do klasyfikacji działalności - w tych przypadkach już samo odwołanie do klasyfikacji działalności, której istotą jest wytworzenie określonych produktów sprawia, że definicja procesów metalurgicznych zawiera całość procesów zachodzących wewnątrz przedsiębiorstwa metalurgicznego. Zgodnie z przeważającym poglądem podejście, które zastosowała Polska chociaż prowadzi do tożsamych wniosków co do szerokiego zakresu zastosowania pojęcia „procesy metalurgiczne”, to jest tym właściwsze, że nie rodzi ryzyka, że wprowadzona definicja nie będzie wystarczająco pojemna, np. jako efekt postępu technologicznego nieuwzględnionego w historycznie stworzonych definicjach procesu metalurgicznego.
  
  

Nadto celem Dyrektywy w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej zastosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą produktów energetycznych (w tym gazu ziemnego i gazów procesowych) zużywanych w procesach metalurgicznych powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą Dyrektywy. Zgodnie z motywem 22 Preambuły: „Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne”. Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc że produkty uważane za mające podwójne zastosowanie realizują cel dyrektywy, gdy są wyłączone z opodatkowania. Doprecyzowane zostało przy tym wyraźnie w treści przepisów (art. 2 pkt 4 lit. b), że za takie podwójne zastosowanie uważane są w szczególności procesy metalurgiczne.

Takie podejście prawodawcy unijnego nie może dziwić. Prawodawca ten zdaje sobie bowiem sprawę ze specyficznych uwarunkowań przemysłu metalurgicznego, który z istoty swej działalności poddany jest szczególnej konkurencji w wymiarze globalnym, a jednocześnie jest kluczowy z punktu widzenia polityki bezpieczeństwa poszczególnych państw. Z tego właśnie względu prawodawca zastosował podejście, zgodnie z którym akcyza, według Dyrektywy Energetycznej, nie jest w ogóle wymagana. W tym kontekście prawodawca uwzględnił znaczenie nośników energii w hutnictwie, których opodatkowanie negatywnie oddziaływałoby na zdolność europejskiego przemysłu metalurgicznego do rywalizacji z hutnictwem spoza Europy, gdzie nośniki energii są znacznie łatwiej dostępne i przez to tańsze. Tym samym, za zgodną z celem Dyrektywy Energetycznej i całego prawodawstwa unijnego należy uznać wprowadzenie wyłączenia akcyzowego w odniesieniu do „procesów metalurgicznych”, które rozumiane być musi jako uwzględnienie szczególnej roli przemysłu metalurgicznego z punktu widzenia interesów i polityki Unii Europejskiej.

W świetle powyższego zasadnym jest stanowisko Spółka stoi na stanowisku, że pojęcie „procesu metalurgicznego” powinno być rozumiane jako całość procesów, zachodzących w przemyśle metalurgicznym (zarówno żelaza, jak i metali nieżelaznych), ukierunkowanych na wytworzenie produktów tego przemysłu. W konsekwencji wyżej opisane procesy technologiczne przeprowadzane przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej spełniają kryteria uznania ich za „procesy metalurgiczne”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z póź. zm.), który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy nabywca końcowy - podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 oraz z 2013 r. poz. 984 i 1238), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 197) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r. poz. 94),
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
   
   

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy podmiot zużywający to podmiot:

1. mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia,
2. niemający miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który odbiera nabyte wyroby energetyczne zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, określone w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2, bezpośrednio do zbiornika na stałe zamontowanego na statku powietrznym lub jednostce pływającej, jeżeli w dokumencie dostawy jest zidentyfikowany statek powietrzny lub jednostka pływająca, na które są dostarczane nabyte wyroby;
   
   

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegają tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 3 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej: energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Od 1 stycznia 2016 r. zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 3, ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

Ze względu na brak w przepisach ustawy o podatku akcyzowym jak również w przepisach wspólnotowych definicji procesów metalurgicznych należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia w literaturze.

Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego – procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. Ponadto w literaturze specjalistycznej „Metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977).

Zgodnie zaś z encyklopedią PWN metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką (mającą na celu nadanie im odpowiedniego kształtu i właściwości). Zatem metalurgia obejmuje: wstępną obróbkę rudy - rozdrabnianie i wzbogacanie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnetyczne lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod metalurgię dzieli się na pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektrycznych), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków”.

Stosownie do internetowego słownika języka polskiego (…) metalurgia to:

• nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
• dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.
  
  

Z kolei zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN warszawa 1993 r. str. 708 „proces to przykładowo” przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających miedzy sobą w związku przyczynowym.

W tym miejscu wskazać należy, że dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Ponadto zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Zauważyć należy, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Również zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych” jest bardzo rozległy.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej definicje oraz zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, podlega energia elektryczna, która jest bezpośrednio zużyta w procesie metalurgicznym rozumianym jako ciąg następujących po sobie zmian fizykochemicznych powiązanych przyczynowo i stanowiących etapy produkcji dążące do wytworzenia określonego produktu – metalu w odpowiedniej formie, z wyłączeniem czynności przygotowawczych do tej produkcji, a także następujących w trakcie produkcji (nie mających bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny) oraz po samym wytworzeniu produktu końcowego będącego efektem tej produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, podlega wyłącznie ta część energii elektrycznej zużytej przez Wnioskodawcę, która jest bezpośrednio wykorzystana w procesie modyfikowania właściwości fizykochemicznych miedzi i jej stopów w celu uzyskania wyrobów (blach i taśm) o określonych parametrach.

Podkreślić należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów z miedzi i jej stopów tj. uzyskuje gotowy produkt w wyniku m.in. procesu metalurgicznego, nie oznacza, że każdy etap produkcji zachodzący w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem metalurgicznym, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces metalurgiczny.

Tym samym niektóre czynności opisane we wniosku, nie mogą być obiektywnie uznane za proces metalurgiczny. Mianowicie nie sposób uznać za proces metalurgiczny czynności odcinania, cięcia na wymiary i prostowania, które mają już miejsce po uzyskaniu wyrobu (taśmy, blachy) w wyniku przetopu, odlewu, walcowania i wyrażania, a także które Wnioskodawca wykonuje w ramach usług dla innych podmiotów. Powyższe czynności mają miejsce już po ukształtowaniu się cech fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów, tym samym czynności te nie mogą zostać zaliczone do procesu metalurgicznego.

Do procesu metalurgicznego nie można zaliczyć także czynności frezowania i obróbki powierzchniowej (szlifowanie szerokopasmowe, trawienie) jeśli te czynności następują już po ukształtowaniu się cech fizykochemicznych wyrobu metalowego - nie przyczyniają się bezpośrednio do zmian (modyfikacji) fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów.

Wykorzystanie energii elektrycznej w instalacjach technologicznych, napędach urządzeń i instalacji transportowych oraz zasilania infrastruktury hal produkcyjnych można zakwalifikować jako zwolnione z opodatkowania wyłącznie w takim zakresie, w jakim jest wykorzystywane do procesu metalurgicznego w ścisłym tego znaczeniu.

Dlatego też w proces metalurgiczny nie można zaliczać m.in. zużycia energii elektrycznej podczas magazynowania, przygotowania wsadów do pieców (w tym złomów), do oświetlania hal produkcyjnych, wentylacji i innych czynności nie związanych bezpośrednio z procesem metalurgicznym – modyfikowaniem właściwości fizykochemicznych miedzi i jej stopów w celu osiągnięcia wyrobów (blach i taśm) o określonych parametrach. Na co również wskazuje sam Wnioskodawca, nie zaliczając do procesu metalurgicznego np. oświetlania dróg dojazdowych, zasilania pomieszczeń socjalnych i biurowych.

Natomiast pozostałe czynności opisane przez Wnioskodawcę w procesie produkcji (ze wskazanymi włączeniami) zdaniem Organu można zakwalifikować do procesów metalurgicznych, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

Odnośnie natomiast możliwości zastosowania zwolnienia dla energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych to należy zauważyć, że zwolnienie to jest obłożone warunkami formalnymi. Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania (30 ust. 7b ustawy)

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie (art. 30 ust. 7c ustawy).
   
   

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nie spełnia ww. warunku formalnego, mianowicie nie jest podatnikiem akcyzy od wykorzystywanej energii elektrycznej, dlatego też Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy w zakresie w jakim przedstawiono to powyżej, do momentu uzyskania statusu podatnika podatku akcyzowego od wykorzystywanej energii elektrycznej.

Wnioskodawca jako finalnym nabywca energii elektrycznej, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy, który nie rozlicza podatku akcyzowego od zakupionej i wykorzystanej energii elektrycznej, nie ma możliwości nabycia energii elektrycznej bez podatku akcyzowego. Nie ma przy tym znaczenia do jakich celów jest ta energia wykorzystywana, gdyż ustawodawca jasno sprecyzował warunki formalne jakie podmiot chcący skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 musi wypełnić.

Zważywszy, że nie wszystkie czynności w opisanym przez Wnioskodawcę opisie procesu produkcyjnego mogą zostać zakwalifikowane do procesu metalurgicznego uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy oraz biorąc pod uwagę, że na dzień wydania niniejszej interpretacji Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, zatem nie spełnia warunku formalnego określonego w art. 30 ust. 7b ustawy, tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Organ zobligowany jest uznać to stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.