INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2011r. (data wpływu 20 grudnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 marca 2012r. znak: IBPP1/443-1817/11/BM, IBPP1/443-1818/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność przedsiębiorcy jest działalnością handlową w branży sanitarnej, grzewczej i instalacyjnej. Przedsiębiorca prowadzi działalność w siedzibie w S. oraz w oddziale w Ł. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadzi swoje księgi rachunkowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości a ostatnie roczne sprawozdanie finansowe podlegało badaniu przez biegłego rewidenta.

Wnioskodawca wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą:

nieruchomość (własna jak i użytkowana wieczyście) zabudowana obiektami biurowo-handlowo-magazynowymi, w których prowadzona jest działalność handlowa, środki transportu (własne jak i użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego), maszyny i urządzenie wykorzystywane w prowadzonej działalności, środki pieniężne, towary handlowe, zatrudnieni są pracownicy, zawarte są umowy na dostawy towarów i usług, a także umowy z odbiorcami na dystrybucję towarów oraz umowy kredytowe, leasingowe, na dzierżawę terenu i powierzchni pod tablice reklamowe, umowa dzierżawy nieruchomości oddziału w Ł.

Wnioskodawca zamierza wnieść aportem wyżej opisane przedsiębiorstwo za wyjątkiem działek oraz budynków, które będą jednak stanowić część zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako prawo do nieodpłatnego ich używania, do spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem. Wnoszone nie będą także umowy leasingu operacyjnego (obecnie użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego są: hala namiotowa, samochód osobowy Audi Q7 oraz samochód Skoda Octavia Combi), oraz umowy dzierżawy powierzchni pod tablice reklamowe, które po wniesieniu aportu będą podpisane na nowo przez spółkę komandytową. Według Wnioskodawcy składniki majątkowe i niemajątkowe, które stanowić będą przedmiot wkładu niepieniężnego (aportu) tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Składniki aportu (łącznie z prawem do nieodpłatnego używania nieruchomości) zostaną wyodrębnione organizacyjnie oraz wycenione wg ich aktualnej wartości ewidencyjnej lub też ich dotychczasowa wartość zostanie zaktualizowana do bieżącej wartości rynkowej.

Po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej działalność osoby fizycznej nie zostanie zlikwidowana, będzie ona kontynuowana (chociaż w mniejszym zakresie), zamierza prowadzić inwestycje (budowa nowych obiektów magazynowych) a także dzierżawić część nieruchomości innym podmiotom niż spółka, do której zostanie wniesiony aport.

Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną, także spółka komandytowa będzie prowadzić działalność opodatkowaną.

Prawo do nieodpłatnego używania nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu VAT, ponieważ użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy stanowi według art. 8 ust. 2 ustawy o VAT odpłatne świadczenie usług, które to z kolei podlega opodatkowaniu VAT.

Według Wnioskodawcy podstawą opodatkowania ww. usług na podstawie art. 29 ust. 12 będzie koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę, czyli w przypadku Wnioskodawcy podatek od nieruchomości i opłata za wieczyste użytkowanie. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury wewnętrzne na udokumentowanie tej czynności, natomiast VAT ten nie będzie podlegał odliczeniu w spółce komandytowej.

Opisana w zapytaniu czynność została już dokonana po wniesieniu zapytania, w związku z czym zapytanie dotyczy obecnie nie czynności przyszłej, ale istniejącego stanu faktycznego, zaistniałego po zmianie umowy spółki dokonanej aktem notarialnym z dnia 9 stycznia 2012r. Rep. A nr x. Większość odpowiedzi na zadane pytania znajduje się w treści, ww. aktu notarialnego, a mianowicie:

Prawo do używania i pobierania pożytków na czas nieokreślony opisanych szczegółowo nieruchomości określone zostało w § 2 pkt 1 lit. b) ww. aktu notarialnego. Używanie i pobieranie pożytków z rzeczy są sposobami korzystania z rzeczy przez właściciela, w związku z czym właściciel – bez utraty przez niego prawa własności – może upoważnić inną osobę do określonego władztwa nad rzeczą, polegającego na przyznaniu jej prawa np. do używania i pobieranie pożytków. Tak więc w tym zakresie właściciel nie może już osobiście wykonywać władztwa nad rzeczą zaś wszelkie prawa i obowiązki związane z korzystaniem z rzeczy i pobieraniem jej pożytków należą do spółki komandytowej, do której prawo to zostało wniesione w formie aportu.

Udział kapitałowy zwiększony na mocy ww. aktu notarialnego obejmuje także wartość prawa do używania i pobierania pożytków, określonych w § 2 pkt 1 lit. b) aktu notarialnego. Jego wartość została określona zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt e) oraz ust. 2 i ust. 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, na podstawie wyceny wartości rynkowej nieruchomości, sporządzonej przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego – § 4 ww. aktu notarialnego.

Przepisy kodeksu spółek handlowych nie przewidują ograniczeń co do przedmiotu wkładu do spółek osobowych czy też spółki komandytowej w zakresie prawa do używania określonych rzeczy (jedyne ograniczenia zawarte zostały w art. 107 ksh i dotyczą wyłącznie określonych w tych przepisach świadczenia usług czy też udziałów (akcji) spółki będącej komplementariuszem).

Na dopuszczalność wniesienia aportu w postaci prawa używania rzeczy wskazuje wprost treść art. 82 § 3 ksh (który zgodnie z dyspozycją art. 103 ksh stosuje się także do spółek komandytowych), zgodnie z którym w ramach postępowania likwidacyjnego po rozwiązaniu spółki „rzeczy wniesione przez wspólnika do spółki tylko do używania zwraca się wspólnikowi w naturze”.

O prawnej dopuszczalności wniesienia aportu w postaci prawa używania rzeczy świadczy ponadto powołane wyżej przepisy art. 6 ust. 1 pkt e) oraz ust. 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, które dla tego typu aportu przewidują specjalny sposób określania wartości tego prawa.

Wniesienie aportu – poprzez zmianę umowy spółki – nastąpiło zgodnie z art. 105 pkt 4) oraz art. 106 ksh.

Wniesienie prawa do używania rzeczy jest już przedmiotem aktu notarialnego – umowy spółki, tak więc zawieranie w tym zakresie dodatkowych umów jest całkowicie zbędne. Warunki używania nieruchomości przez spółkę zostały określone w ww. akcie notarialnym oraz w umowie spółki – § 6 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 umowy spółki w brzmieniu nadanym ww. aktem notarialnym.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy właściwe jest stanowisko Wnioskodawcy odnośnie opodatkowania podatkiem VAT prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości...
2. Czy właściwy jest sposób w jaki Wnioskodawca zamierza ustalić podstawę opodatkowania prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Stanowisko w sprawie opodatkowania prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości jest właściwe, ponieważ Wnioskodawca odliczył podatek naliczony przy budowie środków trwałych, a w związku z tym usługa ta podlega opodatkowaniu.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, sposób w jaki zamierza ustalić podstawę opodatkowania jest poprawny.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że z uwagi na powiązanie przedstawionych przez Wnioskodawcę stanów faktycznych postanowiono ująć je w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tworzenie spółek kapitałowych (spółek prawa handlowego) reguluje ustawa z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Udziały lub akcje w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane między innymi w zamian za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wniósł aportem przedsiębiorstwo, za wyjątkiem działek oraz budynków, które będą jednak stanowić część zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako prawo do nieodpłatnego ich używania, do spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem. Według Wnioskodawcy składniki majątkowe i niemajątkowe, które stanowić będą przedmiot wkładu niepieniężnego (aportu) tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Składniki aportu (łącznie z prawem do nieodpłatnego używania nieruchomości) zostaną wyodrębnione organizacyjnie oraz wycenione wg ich aktualnej wartości ewidencyjnej lub też ich dotychczasowa wartość zostanie zaktualizowana do bieżącej wartości rynkowej.

Po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej działalność osoby fizycznej nie zostanie zlikwidowana, będzie ona kontynuowana (chociaż w mniejszym zakresie). Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną, także spółka komandytowa będzie prowadzić działalność opodatkowaną.

Prawo do używania i pobierania pożytków na czas nieokreślony ww. nieruchomości określone zostało w § 2 pkt 1 lit. b aktu notarialnego. Używanie i pobieranie pożytków z rzeczy są sposobami korzystania z rzeczy przez właściciela, w związku z czym właściciel – bez utraty przez niego prawa własności – może upoważnić inną osobę do określonego władztwa nad rzeczą, polegającego na przyznaniu jej prawa np. do używania i pobieranie pożytków. Tak więc w tym zakresie właściciel nie może już osobiście wykonywać władztwa nad rzeczą zaś wszelkie prawa i obowiązki związane z korzystaniem z rzeczy i pobieraniem jej pożytków należą do spółki komandytowej, do której prawo to zostało wniesione w formie aportu.

Udział kapitałowy zwiększony na mocy ww. aktu notarialnego obejmuje także wartość prawa do używania i pobierania pożytków, określonych w § 2 pkt 1 lit. b aktu notarialnego.

Wniesienie aportu – poprzez zmianę umowy spółki – nast.ąpiło zgodnie z art. 105 pkt 4) oraz art. 106 ksh. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT wniesionego w formie aportu do spółki komandytowej prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Z charakteru prawnego wniesienia wkładu do spółki wynika pewna dwoistość świadczeń dokonywanych w ramach takiej operacji. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi), w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość.

Za odpłatnym charakterem powyższych czynności przemawia ekwiwalentność świadczeń, w ramach wniesienia wkładu (aportu), zwłaszcza z uwagi na istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonaniem wkładu składników majątkowych a uzyskaniem udziału w spółce. Ponadto, istnieje możliwość określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu, co na podstawie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości pozwala na uznanie danej „transakcji” za mającą charakter odpłatny. Pogląd ten został sformułowany na gruncie orzeczeń 230/87 (Naturally Yours Cosmetics Ltd) oraz C-33/93 (Empire Stores Ltd).

Wniesienie aportu jest dostawą towarów, zważywszy na fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, lub też świadczeniem usług. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy ta dostawa towarów lub świadczenie usług są odpłatne, czy nieodpłatne. Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa o VAT odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy o VAT. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa ETS wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darnym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wniesienie wkładu w postaci prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości do spółki komandytowej, jako czynność odpłatna podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem właściwych stawek lub zwolnienia od podatku VAT przewidzianego dla wniesionego wkładu. Jeśli natomiast prawo do nieodpłatnego używania nieruchomości, tak jak podaje Wnioskodawca w opisie sprawy, było elementem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której dostawa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, to wówczas do czynności tej nie miały zastosowania przepisy ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że prawo do nieodpłatnego używania nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy stanowi według art. 8 ust. 2 ustawy o VAT odpłatne świadczenie usług należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług, tylko z czynnością odpłatną jaką jest wniesienie aportu, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT lub zwolnienia od podatku VAT) z wyjątkiem sytuacji, gdy jest dokonywana na warunkach wskazanych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT (jako wniesienie wkładu w postaci przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wniesienia aportem do spółki komandytowej prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak wyżej wykazano, wniesienie aportu w postaci prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości, jako czynność odpłatna, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku aportów wnoszonych do spółek kapitałowych podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna (czyli cena) pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Z powyższej definicji wynika, że określając cenę towaru lub usługi należy sprecyzować wartość przedmiotu transakcji (w tym przypadku aportu) brutto czy netto. Umowa powinna zatem precyzować powyższą kwestię.

W przedmiotowej sprawie przyjąć należy, że strony ustaliły cenę, tzn. wartość wkładu niepieniężnego (aportów) w postaci prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości, gdyż Wnioskodawca wskazał, że udział kapitałowy zwiększony na mocy aktu notarialnego obejmuje także wartość prawa do używania i pobierania pożytków.

W związku z powyższym podstawą opodatkowania w związku z wniesieniem aportu w postaci prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości jest obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jeżeli natomiast prawo do nieodpłatnego używania nieruchomości, tak jak podaje Wnioskodawca w opisie sprawy, było elementem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której dostawa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, to wówczas nie należało ustalać podstawy opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że podstawą opodatkowania na podstawie art. 29 ust. 12 ustawy o VAT będzie koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę należało uznać za nieprawidłowe. Zgodnie bowiem z powołanym przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. W przedmiotowej sprawie nie mamy natomiast do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, tylko z odpłatnym świadczeniem usług w postaci wniesienia aportu w zamian za udziały.

Zaznaczyć należy, iż przedstawiona interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa, dla kontrahenta Wnioskodawcy (Spółki komandytowej).

Interpretacja nie rozstrzyga również w kwestii przysługującego ewentualnie Spółce lub nie prawa do odliczenia podatku VAT, gdyż nie jest to indywidualna sprawa Wnioskodawcy.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Natomiast jeżeli kontrahent Wnioskodawcy (Spółka komandytowa) zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej w ww. kwestii może złożyć odrębny wniosek i przedstawić odpowiedni dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), zapytanie i własne stanowisko w sprawie oraz wnieść odrębną opłatę.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia określenia prawidłowej stawki podatku VAT, zwolnienia od podatku lub niestosowania ustawy o VAT z tytułu wniesienia aportem prawa do nieodpłatnego używania nieruchomości gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie.

Należy podkreślić, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto kwestii czy składniki majątkowe i niemajątkowe, które stanowić będą przedmiot wkładu niepieniężnego (aportu) tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanu faktycznego, nie sformułowano pytania ani nie przedstawiono własnego stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.