INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 10 listopada 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania planowanych robót budowlanych za zakład w rozumieniu art. 5 polsko - włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i obowiązku ich opodatkowania,
• kwalifikowania budowy realizowanej w A. jako odrębny zakład i w związku z tym określenia długości istnienia zakładu na terenie Włoch

- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania planowanych robót budowlanych za zakład w rozumieniu art. 5 polsko- włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i obowiązku ich opodatkowania,
• kwalifikowania budowy realizowanej w A. jako odrębny zakład i w związku z tym określenia długości istnienia zakładu na terenie Włoch
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami przedmiotem, której są roboty budowlane w branży elektrycznej, głównie montaż instalacji elektrycznych i aparatury kontrolno-pomiarowej. Roboty na terenie Włoch Spółka realizuje dla kilku stałych klientów (co roku Spółka realizuje we Włoszech od 1 do 9 budów, realizacja każdego z projektów ma inny okres trwania). W związku z tym, iż Spółka realizuje w A. kontrakt trwający ponad 12 miesięcy zarejestrowała zakład podatkowy (Oddział). Dla Oddziału (budowy zlokalizowanej w A.) prowadzona jest odrębna księgowość i odrębne kadry zgodnie z przepisami włoskimi). Spółka posiada i będzie posiadać do własnej dyspozycji wynajęte biuro w miejscowości B. gdzie zarejestrowany jest Oddział Spółki we Włoszech. Biuro to wykorzystywane jest i będzie do odbioru korespondencji oraz pobytu przedstawiciela Spółki we Włoszech. Poza biurem na terenie budowy w A. oraz biurem Oddziału w B. Spółka nie posiada innych biur czy pomieszczeń na terenie Włoch. Lokalizacja biura w B. została wybrana ze względu na dogodne położenie pod katem logistyki, kontaktu z biurem kadrowym i księgowym (obydwie firmy świadczące usługi dla Oddziału mają siedzibę w B.). Oddział posiada swój numer podatkowy, adres we Włoszech oraz osobę upoważnioną do kontaktu. Nie ma natomiast ani własnego kapitału ani taż upoważnienia do samodzielnego działania (np. zawierania umów). Jest całkowicie zależny od centrali Spółki w Polsce. Wykonywane przez Spółkę roboty budowlane na terytorium Włoch będą odbywały się za pośrednictwem istniejącego Oddziału w B. nie biura budowy w A. Biuro Oddziału w B. służy realizacji także innych kontraktów we Włoszech, a nie tylko budowy w A.

Spółka zamierza rozpocząć we Włoszech realizacje również kilku innych kontraktów, których czas realizacji wynosił będzie mniej niż 12 miesięcy. Roboty budowlane na terenie Włoch były realizowane na oddzielnych placach budów, nieobjętych jednym projektem. Nie stanowiły również całości w sensie handlowym i geograficznym. Niemniej jednak Włochy w sensie geograficznym są dla Spółki ważnym miejscem sprzedaży usług i działalność tę na tym terenie Spółka będzie rozwijać. Należy również podkreślić, że odbiorcami robót na terenie innych krajów są głównie firmy włoskie (wynika to ze specyfiki branży). Firmy włoskie specjalizują się w zakresie obsługi energetyki zawodowej (wynika to głównie z tego, że zdecydowana większość odbiorców to firmy włoskie). Nie bez znaczenia jest również fakt, że połowa udziałów należy do obywatela Włoch, od którego w dużym stopniu zależy wielkość sprzedaży. W listopadzie 2010 r. Spółka zawarła umowę, której realizacja planowana jest na 12 miesięcy, ale może wydłużyć się o kolejne miesiące. Oddział Spółki we Włoszech negocjuje kolejne umowy. W trakcie robót na terenie Włoch nie były wykonywane prace przygotowawcze. Specyfika działalności polega na tym, że od pierwszego dnia umowy Spółka realizuje na budowie właściwe roboty będące przedmiotem umowy. Spółka świadczy usługi na materiałach powierzonych i w związku z tym nie realizuje robót przygotowawczych. Do robót przygotowawczych nie wlicza ani negocjacji ani zapewnienia akomodacji dla pracowników, czy działań logistycznych. W okresie realizacji kontraktów na terenie Włoch nie było przerw sezonowych lub czasowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w opisanym przypadku, w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. 1989, Nr 62, poz. 374) jako zakład należy interpretować tylko konkretną budowę, a planowane budowy trwające krócej nie są uznawane za zakład, a więc mogą być opodatkowane w Polsce...

Czy po zakończeniu budowy trwającej 12 miesięcy w A. Spółka może zamknąć zakład...

Zdaniem Spółki, Spółka na terenie Włoch w ramach realizacji jednego z kontraktów prowadzi budowę, której termin realizacji przekracza 12 miesięcy. Przez zakład rozumie się stalą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Zgodnie z postanowieniami umowy polsko-włoskiej, a dokładnie z jej art. 5 ust. 2 pkt g określenie zakład podatkowy obejmuje w szczególności budowy, których okres prowadzenia przekracza 12 miesięcy. Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 7 ust 1 umowy polsko-włoskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia zakładu (oddziału) na terenie Włoch podatek dochodowy od osób prawnych winien być płacony na terenie Włoch.

Poza w/w kontraktem Wnioskodawca planuje rozpocząć realizację kilku innych projektów, na podstawie odrębnie zawartych kontraktów. Jednakże w umowach tych określono, w odniesieniu do każdej z planowanych budów, że czas trwania każdej z nich nie przekroczy 12 miesięcy. Według komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, która jest podstawą zawieranych następnie umów dwustronnych pomiędzy państwami, „plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli obiekty te istnieją dłużej niż dwanaście miesięcy. Obiekt, który nie spełnia tego warunku, nie stanowi sam przez się zakładu, nawet jeżeli w jego ramach istnieje na przykład biuro lub warsztat, związany z działalnością budowlaną". „Zawarte w przepisie kryterium 12 miesięcy ma zastosowanie do każdego oddzielnego placu budowy lub projektu. Przy ustalaniu, jak długo istnieje dany plac budowy lub projekt, nie należy brać pod uwagę okresu spędzonego poprzednio przez przedsiębiorcę na innych placach budów lub projektach, które me mają z obecnym żadnego związku." Plac budowy należy zatem traktować, jako odrębną jednostkę jeśli podstawą prac jest kilka kontraktów, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku. Z przytoczonej argumentacji wynika więc, że w przypadku gdy nie są spełnione przesłanki pozwalające na uznanie danej struktury za zakład, to zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-włoskiej zyski podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W odniesieniu do drugiego pytania wskazać należy, że plac budowy istnieje od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę wykonywania umówionych czynności. Zgodnie z analizą zawartą we wspomnianym komentarzu: „W zasadzie plac budowy istnieje do czasu zakończenia budowy lub jej całkowitego zaniechania. Zgodnie z tym stanowiskiem po zakończeniu kontraktu ustaje budowa, a co za tym idzie przestaje istnieć również zakład podatkowy w rozumieniu polsko-włoskiej umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. Trafność przedstawionej interpretacji potwierdza powołana umowa między Polską a Włochami.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa z dnia 21 czerwca 1985r. zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989r. Nr 62, poz. 374, dalej „umowa polsko – włoska”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona we Włoszech działalność poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, jego zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane we Włoszech. Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko – włoskiej, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządzania,
2. filię,
3. biuro,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat,
6. kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
7. budowę albo montaż, których okres prowadzenia przekracza 12 miesięcy.
   
   

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko - włoskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W komentarzu do art. 5 ust. 3 pkt 16 i 17 Modelowej Konwencji OECD (z 15 lipca 2005r. Dom Wydawniczy ABC) stwierdzono, że „plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli obiekty te istnieją dłużej niż dwanaście miesięcy. Obiekt, który nie spełnia tego warunku, nie stanowi sam przez się zakładu, nawet jeżeli w jego ramach istnieje na przykład biuro lub warsztat w rozumieniu ust. 2, związany z działalnością budowlaną. Jeżeli jednak takie biuro lub warsztat jest użytkowany dla realizacji kilku projektów budowlanych, a działalność w nich wykonywana wychodzi poza rodzaje działalności wymienionych w ust. 4, to należy uważać go za zakład, jeżeli spełnione są inne warunki przewidziane w artykule, nawet jeżeli żaden z projektów nie odpowiada placowi budowy lub montażu trwającemu powyżej dwunastu miesięcy. W danym przypadku, sytuacja warsztatu lub biura będzie różnić się od sytuacji placu budowy lub montażu, z których żaden nie stanowi zakładu, i jest ważne zapewnienie, by jedynie zyski, które można właściwie przypisać zgodnie z pełnionymi funkcjami i ponoszonym ryzykiem przez to biuro lub warsztat były przepisane zakładowi. Można włączyć zyski, które da się przypisać pełnionym funkcjom i ponoszonemu ryzyku w związku z różnymi placami budowy, lecz tylko w takiej mierze, w jakiej takie funkcje i ryzyko może być faktycznie przypisane takiemu biuru.”

Określenie "plac budowy, budowa lub prace instalacyjne i montażowe" obejmuje nie tylko budowę budynków (…). Również określenie "prace montażowe" nie ogranicza się do prac instalacyjnych związanych z placem budowy: obejmuje ono również instalowanie nowych urządzeń(…).Ustęp 3 ma zastosowanie do planowania i nadzorowania na placu budowy danego budynku.

Z powyższego komentarza do art. 5 ust. 3 pkt 18 Modelowej Konwencji OECD wynika, iż „kryterium dwunastu miesięcy ma zastosowanie do każdego oddzielnego placu budowy lub projektu. Przy ustalaniu, jak długo istnieje dany plac budowy lub projekt nie należy brać pod uwagę okresu spędzonego poprzednio przez przedsiębiorcę na innych placach budów lub projektach, które nie mają z obecnym żadnego związku. Plac budowy należy traktować jako odrębną jednostkę, nawet jeżeli podstawą jest kilka kontraktów, pod warunkiem jednak, że stanowi on całość w sensie handlowym i geograficznym”.

Zatem jak wynika z Komentarza OECD, co do zasady, jeżeli budowa, montaż lub instalacja nie spełnia kryterium czasowego, tj. nie istnieje dłużej niż 12 miesięcy, to nie stanowi zakładu, nawet jeżeli w jej ramach istnieje np. biuro lub warsztat (stała placówka) w rozumieniu art. 5 ust. 2 umowy. Wymaga jednak zaznaczenia fakt, iż jeżeli istnieje stała placówka, która jest użytkowana dla realizacji kilku projektów budowlanych, montażowych lub instalacyjnych, to należy uważać ją za jeden zakład, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 5 ust. 1 umowy polsko – włoskiej, nawet jeżeli żaden z projektów nie odpowiada placowi budowy, montażowi lub instalacji trwającemu powyżej 12 miesięcy.

Z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy polsko-włoskiej wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.
  
  

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem. Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego. Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”, musi zatem istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami przedmiotem, której są roboty budowlane w branży elektrycznej, głównie montaż instalacji elektrycznych i aparatury kontrolno-pomiarowej. Roboty na terenie Włoch Spółka, realizuje dla kilku stałych klientów (Spółka realizuje we Włoszech od 1 do 9 budów, realizacja każdego z projektów ma inny okres trwania). W związku z tym, iż Spółka realizuje w A. kontrakt trwający ponad 12 miesięcy zarejestrowała zakład podatkowy (Oddział). Dla Oddziału (budowy zlokalizowanej w A.) prowadzona jest odrębna księgowość i kadry zgodnie z przepisami włoskim). Spółka posiada i będzie posiadać do własnej dyspozycji wynajęte biuro w miejscowości B. gdzie zarejestrowany jest Oddział Spółki we Włoszech. Biuro to wykorzystywane jest i będzie do odbioru korespondencji oraz pobytu przedstawiciela Spółki we Włoszech. Poza biurem na terenie budowy w A. oraz biurem Oddziału w B. Spółka nie posiada innych biur czy pomieszczeń na terenie Włoch. Oddział posiada swój numer podatkowy, adres we Włoszech oraz osobę upoważnioną do kontaktu. Nie ma natomiast ani własnego kapitału ani taż upoważnienia do samodzielnego działania (np. zawierania umów). Jest całkowicie zależny od centrali Spółki w Polsce. Wykonywane przez Spółkę roboty budowlane na terytorium Włoch będą odbywały się za pośrednictwem istniejącego Oddziału w B. nie biura budowy w A. Biuro Oddziału w B. służy realizacji także innych kontraktów we Włoszech, a nie tylko budowy w A. Spółka zamierza rozpocząć we Włoszech realizacje również kilku innych kontraktów, których czas realizacji wynosił będzie mniej niż 12 miesięcy. Roboty budowlane na terenie Włoch były realizowane na oddzielnych placach budów, nieobjętych jednym projektem. Nie stanowiły również całości w sensie handlowym i geograficznym. W 2010 r. Spółka zawarła umowę, której realizacja planowana jest na 12 miesięcy, ale może wydłużyć się o kolejne miesiące. Oddział Spółki we Włoszech negocjuje kolejne umowy. W trakcie robót na terenie Włoch nie były wykonywane prace przygotowawcze. Od pierwszego dnia umowy Spółka realizuje na budowie właściwe roboty będące przedmiotem umowy, nie realizuje robót przygotowawczych. Do robót przygotowawczych nie wlicza ani negocjacji ani zapewnienia akomodacji dla pracowników czy działań logistycznych. W okresie realizacji kontraktów na terenie Włoch nie było przerw sezonowych lub czasowych.

Z powyższego wynika, iż Spółka posiada na terytorium Włoch Oddział w B., który posiada numer podatkowy, adres we Włoszech oraz osobę upoważnioną do kontaktu. Roboty budowlane na terytorium Włoch będą odbywały się za pośrednictwem istniejącego Oddziału w B. który służy do realizacji także innych kontraktów we Włoszech. Powyżej wymienione elementy stanowią o stałym miejscu prowadzenia działalności we Włoszech. Zatem rozpoczęcia w przyszłości projektów budowlanych, których czas realizacji nie będzie przekraczał 12 miesięcy nie będzie można interpretować w oderwaniu od przesłanki wynikającej z art. 5 ust. 1 umowy polsko-włoskiej i traktować oddzielnie każdej planowanej budowy. Odnosząc się z kolei do trwającej ponad 12 miesięcy budowy realizowanej w A. należy zauważyć, iż jak wskazał Wnioskodawca również ta budowa będzie realizowana za pośrednictwem Oddziału w B. Powyższe przesądza o tym, iż nie można jej traktować jako odrębnej budowy i oceniać w aspekcie przesłanek wynikających z art. 5 ust. 2 lit. g umowy polsko-włoskiej. Tym samym zakończenie budowy przy jednoczesnym kontynuowaniu działalności Oddziału w B. nie powoduje „zamknięcia” zakładu we Włoszech.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, zgodnie z którym, w przypadku posiadania zakładu na terytorium Włoch, zyski Spółki osiągane przez zagraniczny zakład, będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Włoch.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie:

• uznania planowanych robót budowlanych za zakład w rozumieniu art. 5 polsko-włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i obowiązku ich opodatkowania,
• kwalifikowania budowy realizowanej w A. jako odrębny zakład i w związku z tym określenia długości istnienia zakładu na terenie Włoch

- jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.