Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-54/16-3/JO
z 15 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży 6/48 udziału w działce nr 6/17 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży 6/48 udziału w działce nr 6/17. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta (w udziale 6/48). Przedmiotem zapytania jest działka ewidencyjna o numerze 6/17 z obrębu, która powstała w wyniku podziału działek 6/2 i 13/1. Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowej nieruchomości w wyniku spadkobrania po matce Mirosławie Otylii R., która zmarła w dniu 9 lipca 2015 r. (Akt Poświadczenia Dziedziczenia Rep. A sporządzony dnia 27 sierpnia 2015 r.).

Działka ta była objęta działaniem dekretu z 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta, wobec tego z dniem 21 listopada 1945 roku przeszła na własność gminy Miasta, a od 1950 roku na własność Skarbu Państwa. Działka była częścią dawnej nieruchomości „N.”, należącej do Heleny Amandy P. w 11/12 udziału i w 1/12 do osób trzecich. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 31 października 1990 roku, spadek po Helenie P. nabyły z mocy ustawy jej dzieci: Konstanty P., Iza L., Mirosława Otylia R. (matka Wnioskodawcy) i Helena D., po 1/4 części każde (spadkodawczyni Helena Amanda P. zmarła w dniu 11 stycznia 1984 roku). Decyzją z dnia 21 grudnia 1998 roku Prezydent Miasta w rozpoznaniu wniosku dekretowego z 15 lutego 1949 r. ustanowił w drodze decyzji wydanej w dniu 21 grudnia 1998 r. prawo użytkowania wieczystego m.in. przedmiotowej działki na okres 99 lat na rzecz Heleny D. w 11/48 części, Izy L. w 11/48 części, Mirosławy Otylii R. w 11/48 części, Konstantego P. w 11/48 części i osoby trzeciej w 4/48. Nieruchomości zostały przekazane w użytkowanie wieczyste umową (aktem notarialnym), objętą za Repertorium A. z 7 stycznia 1999 r.

Decyzją z dnia 24 października 2002 roku Burmistrz Gminy przekształcił nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego dz. 6/2 i 13/1 (była już wydana decyzja zatwierdzająca projekt podziału tych działek, w wyniku którego utworzono m.in. działkę nr 6/17, podział nie był ujawniony w księdze wieczystej do 2006 roku) w prawo własności na rzecz Heleny D. w 11/48 części, Izy L. w 11/48 części, Mirosławy Otylii R. (matki wnioskodawcy) w 11/48 części, Konstantego P. w 11/48 części i Natalii W. w 4/48 części.

Dnia 7 września 2001 r. Burmistrz Gminy wydał decyzję nr 81/2001, zatwierdzającą projekt podziału dz. 6/2 i 13/1, wskutek którego powstała dz. 6/17, a także dz. 6/6, 6/7, 6/8 i 13/6 - cztery ostatnie działki przeznaczono pod drogę publiczną. Podział ten został dokonany z urzędu, w związku z realizacją celu publicznego - budowy ulicy. Działki przeznaczone pod drogę publiczną zostały sprzedane Miastu, w ten sposób, że na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym Repertorium A. w dniu 4 października 2005 r. matka Wnioskodawcy Mirosława R. sprzedała Miastu przysługujące jej udziały w dz. 6/6, 6/7, 6/8 i 13/6 (4 działkach przeznaczonych pod drogę) to jest każdy 11/48 udziału w każdej z tych działek, na realizację celu publicznego, to jest budowę ulicy. Dnia 17 lipca 2008 roku na podstawie umowy sprzedaży objętej Repertorium A, osoba trzecia, działając przez kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, sprzedała swoje udziały w dz. 6/5 i 13/5, to jest 4/48, w następujący sposób: 1/48 udziału sprzedała Izie L., 2/48 udziału Helenie D. i 1/48 udziału Konstantemu P.

Dnia 14 sierpnia 2008 r. na podstawie umowy darowizny objętej Repertorium A. Helena D., siostra matki wnioskodawcy darowała 1/48 udziału w działce 6/5 i 13/5 Mirosławie R.

Następnie dz. 6/5 uległa na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 listopada 2012 roku podziałowi na dz. 6/17 i 6/18. Podział ten był dokonywany z wniosku poprzednika prawnego Wnioskodawcy - Mirosławy R.. Dla działki nr 13/5 oraz dla działki nr 6/18 prowadzone było postępowanie z wniosku osób trzecich o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i decyzja taka została już wydana. Uzyskana decyzja o warunkach zabudowy pozwala zlokalizować na działce zespół zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami w parterze.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży ww. działki 6/17 powstałej z podziału działki 6/5.

Warto dodać, iż Wnioskodawca nie podejmował wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca nie podejmował również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (jak np. reklama). Wnioskodawca informuje, iż prowadzi działalność gospodarczą, jednakże nie obejmuje ona swym zakresem obrotu nieruchomościami. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Działka nie była w przeszłości udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom, jak również nie była wykorzystywana do działalności rolniczej.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT, lecz nie prowadzi działalności w zakresie nieruchomości, lecz w zakresie: badania rynku i opinii publicznej, pozostałe doradztwo w zakresie działalności gospodarczej i zarządzania, oraz działalność w zakresie inżynierii oraz związane z nią doradztwo techniczne. Wnioskodawca nie występował wcześniej o wydanie interpretacji podatkowej, takie interpretacje uzyskała w przeszłości m.in. Pani Iza L. - ciotka Wnioskodawcy, czy matka Wnioskodawcy - Mirosława R., a także jego brat - Jerzy R. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że nie dokonywał zniesienia współwłasności.

Pani Iza L. wystąpiła o interpretację odnośnie działek 6/5 i 13/5 z obrębu 3-06-05, lecz zmarła przed dokonaniem transakcji. Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży wskazanej nieruchomości została wydana dnia 28 czerwca 2013 r. (sygn. IPPP1/443-566/13-2/MPe). Także matka Wnioskodawcy, wystąpiła o interpretację indywidualną, co do przedmiotowych działek, a organ podatkowy w interpretacji z dnia 1 lipca 2013 r. (IPPP1/443-565/13-3/AW) uznał, iż „sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności”, a zatem obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie wystąpił.

Tak samo stwierdził organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 6 listopada 2013 r. (IPPP3/443-966/13-2/LK) wydanej uprzednio dla brata Wnioskodawcy - Jerzego R. w związku z zamiarem sprzedaży udziału 1/20 części działek 6/5 i 13/5 z obrębu, który to udział Jerzy R. nabył w drodze spadkobrania po Izie L.. organ wskazał m.in., iż: „sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia udziału w przedmiotowych nieruchomościach nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości, wnioskujący działał w charakterze handlowca”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży udziału (6/48) w opisanej powyżej działce – 6/17 - powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarowi usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu dokonania czynności sprzedaży opisanej powyżej, wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ nabył on przedmiotowe nieruchomości w drodze spadkobrania.

Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Innymi słowy, aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi być realizowana przez podmiot działający zawodowo. Wnioskodawca, pomimo tego, iż prowadzi działalność gospodarczą, nie jest takim podmiotem, bowiem zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez wnioskodawcę nie obejmuje obrotu nieruchomościami, a własność ww. udziału (6/48 części) przedmiotowej działki nabył w wyniku spadkobrania w lipcu 2015 r.

Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181 /10 orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził również, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jeśli brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Stanowisko wnioskodawcy pozostaje aktualne na kanwie orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 stycznia 2012 r. o sygn. akt I FSK1813/11, stwierdził, iż „nie może być mowy o działaniu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności (LEX nr 1126215)”.

W przedstawionym stanie faktycznym brak jest przesłanek do uznania działań wnioskodawcy za działalność handlowca, działaniom tym brakuje bowiem zawodowego charakteru. Sprzedaje on bowiem działkę nabytą w drodze spadkobrania nie zaś wykonywania działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne. Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału w prawie własności nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście tego – uwzględniając definicję działalności gospodarczej – dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) należy ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazującej że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości z obrębu, dla której prowadzona jest księga wieczysta (w udziale 6/48). Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowej nieruchomości w wyniku spadkobrania po matce Mirosławie Otylii R., która zmarła w dniu 9 lipca 2015 r. (Akt Poświadczenia Dziedziczenia Rep. A. sporządzony dnia 27 sierpnia 2015 r.).

Wnioskodawca nie podejmował wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca nie podejmował również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (jak np. reklama). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednakże nie obejmuje ona swym zakresem obrotu nieruchomościami. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Działka nie była w przeszłości udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom, jak również nie była wykorzystywana do działalności rolniczej.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT, lecz nie prowadzi działalności w zakresie nieruchomości, lecz w zakresie: badania rynku i opinii publicznej, pozostałe doradztwo w zakresie działalności gospodarczej i zarządzania, oraz działalność w zakresie inżynierii oraz związane z nią doradztwo techniczne.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż udziału (6/48) w opisanej powyżej działce nr 6/17 spowoduje u Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Ocena czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wskazano wyżej, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powołanych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Orzecznictwo sądowe, w tym ww. wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław S. (C-180/10) i Emilian K., Halina J.-K. (C-181/10) wskazuje, że okazjonalna sprzedaż nieruchomości gruntowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać podmiot dokonujący dostawy za podatnika tego podatku.

Ponadto dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z ww. orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonaniem prawa własności. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności, które można by uznać za profesjonalną działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, tj.: nie dokonał budowy ogrodzenia, uzbrojenia terenu, doprowadzenia mediów, wydzielenia dróg oraz działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu. Przedmiotowa działka nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (jak np. reklama), które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia.

Zatem nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, w związku ze sprzedażą udziału (6/48) w nieruchomości (nr 6/17) opisanej we wniosku. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży tej nieruchomości Wnioskodawca działa w charakterze handlowca. Okoliczności sprawy nie wskazują, aby opisana we wniosku nieruchomość została nabyta w celach handlowych – Zainteresowany nabył ww. nieruchomość w wyniku spadkobrania po matce. Z okoliczności sprawy nie wynika również, aby doszło do uzbrojenia terenu, jak również aby Wnioskodawca podejmował inne czynności, które przesądzałyby o uznaniu, że w zakresie sprzedaży opisanej nieruchomości Zainteresowany prowadzi profesjonalną działalność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zatem sprzedając opisaną we wniosku nieruchomość, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Tym samym czynność sprzedaży stanowić będzie działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca dokonywać będzie zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego. Zatem należy wskazać, że w związku ze sprzedażą udziału 6/48 w nieruchomości nr 6/17 Zainteresowany nie stanie się podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji, dla Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży udziału w ww. nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.