Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-108/16-2/AOg
z 8 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości stanowiącej grunt rolny, oznaczoną numerem ewidencyjnym, o powierzchni 2 ha 96 arów, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, którą nabył w dniu 4 lipca 2003 roku na podstawie umowy darowizny, udokumentowanej aktem notarialnym Repertorium A, sporządzonym przez notariusza:

• Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą J., ponadto ma przychody ze stosunku pracy.
  
• Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.
  
• Organem podatkowym właściwym w niniejszej sprawie jest Naczelnik Urzędu Skarbowego.
  
• Grunt nie jest i nie był oddawany w użytkowanie osobom trzecim tytułem darmym ani płatnym
  
• Grunt rolny nie jest przeznaczony pod zabudowę.
  
• Teren nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego.
  
• Nabycie gruntu nastąpiło na mocy aktu darowizny w I grupie i nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, obdarowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług VAT.
  
• Grunt nie jest obciążony naniesieniami, w tym nie jest ogrodzony.
  
• Właściciel nigdy nie występował o wydanie warunków zabudowy.
  
• Teren jest nieuzbrojony, nie posiada żadnych mediów, nie był także przedmiotem działań marketingowych.
  
• Grunt rolny jest czynnie uprawiany przez wnioskodawcę dla celów własnych. Nigdy nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej.
  
  

Współwłaścicielami z wnioskodawcą ww. nieruchomości są:

1. Dariusz Adam M. oraz
2. Renata M.
   
   

Wspólniczka wnioskodawczyni w działalności gospodarczej pod nazwą J. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Nieruchomość nie stanowi majątku spółki J. lecz majątek odrębny od działalności gospodarczej wspólniczek.

Współwłaściciele zamierzają wspólnie zbyć opisaną wyżej nieruchomość na rzecz dewelopera.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży opisanego gruntu w całości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Grunty stanowią towar na mocy art. 2 ust. 6 ustawy o VAT,

Dyspozycja zawarta w treści art. 43 ust. l pkt . 9 ustawy o VAT, zwalnia z opodatkowania podatkiem VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod budowę.

Opisany grunt nie stanowi majątku przedsiębiorstwa, zatem, wg podatników, transakcja podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. l pkt 9 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 23 stycznia 2014 r., poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości stanowiącej grunt rolny, oznaczoną numerem ewidencyjnym, o powierzchni 2 ha 96 arów, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość w dniu 4 lipca 2003 roku na podstawie umowy darowizny, udokumentowanej aktem notarialnym Repertorium A, sporządzonym w przez notariusza.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej, prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą J., ponadto ma przychody ze stosunku pracy. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Grunt nie jest i nie był oddawany w użytkowanie osobom trzecim tytułem darmym ani płatnym.

Grunt rolny nie jest przeznaczony pod zabudowę - nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel nigdy nie występował o wydanie warunków zabudowy.

Grunt nie jest obciążony naniesieniami, w tym nie jest ogrodzony.

Teren jest nieuzbrojony, nie posiada żadnych mediów, nie był także przedmiotem działań marketingowych.

Grunt rolny jest czynnie uprawiany przez wnioskodawcę dla celów własnych. Nigdy nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej.

Nieruchomość nie stanowi majątku spółki J., lecz majątek odrębny od działalności gospodarczej wspólniczek.

Współwłaściciele zamierzają wspólnie zbyć opisaną wyżej nieruchomość na rzecz dewelopera.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy transakcja sprzedaży opisanego gruntu w całości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powołane przepisy i przedstawione okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy – w odniesieniu do przedmiotu dostawy. Treść wniosku wskazuje, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta w drodze darowizny i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT (tj. umowy najmu, dzierżawy, użyczenia). Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży – nie dokonywała uzbrojenia terenu ani jego ogrodzenia, nie podjęła również żadnych innych działań, w tym marketingowych, zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości lub jej atrakcyjności.

W ocenie tut. Organu w sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, który jednocześnie przesądzałby o tym, że planowana transakcja wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawczyni nie będzie działała jako producent, handlowiec, a czynność zbycia nieruchomości na rzecz dewelopera stanowi jedynie sposób zagospodarowania prywatnego majątku. Oznacza to, że dostawa ww. nieruchomości realizowana będzie poza sferą działalności gospodarczej i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest to działanie w sferze prywatnej jako której unormowania ustawy o podatku VAT nie mają zastosowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni transakcja będąca przedmiotem wniosku, podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. l pkt 9 Ustawy o VAT. Jednak, jak wykazano wyżej, sprzedaż nieruchomości w ogóle nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.