Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.110.2016.1.DJD
z 5 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 5 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części opłat za czynsz, media, amortyzację oraz rat odsetkowych od kredytu z tytułu korzystania z jednego pokoju na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest lekarzem stomatologiem. Prowadzi od 1 lutego 2010 r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług stomatologicznych o kodzie PKD 86.23.Z., opodatkowaną na zasadach ogólnych (odprowadza podatek według skali podatkowej i prowadzi księgę przychodów i rozchodów). Koszty księgowane są metodą kasową w chwili ich poniesienia. Wnioskodawczyni otrzymuje zlecenia na świadczenie usług stomatologicznych od innych firm i wykonuje je na podstawie umowy o współpracy w ramach prowadzonej działalności w kilku punktach. Głównym miejscem prowadzenia działalności – siedzibą – jest pokój o powierzchni 17,28 m^², znajdujący się w mieszkaniu własnościowym Wnioskodawczyni, o powierzchni całkowitej wynoszącej 63,31 m^², które składa się z trzech pokoi, kuchni, i łazienki. Wyodrębniony pokój wykorzystywany jest wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Odbywają się w nim konsultacje medyczne i porady, spotkania handlowe z przedstawicielami rynku medycznego, umawiani są klienci, którym Wnioskodawczyni świadczy usługi w gabinetach zleceniodawców, pozyskiwani są klienci oraz udzielana jest doraźna pomoc. W sierpniu 2013 r. Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt obrotowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez określenia jego przeznaczenia, w całości przeznaczony jednak na zakup i remont mieszkania. Do kosztów uzyskania przychodu od 2013 r. zaliczane było 20% wszystkich opłat eksploatacyjnych: czynszu, wody, ścieków, energii, elektrycznej, Internetu a także amortyzacji i rat odsetkowych kredytu, gdyż mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Działania jakie odbywają się w tym pokoju, czy to w trakcie spotkań z pacjentami, handlowcami, czy też w czasie spędzonym na pracy przed komputerem przez Wnioskodawczynię, wpływają na osiągane dochody i generują jednocześnie ww. koszy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty za czynsz, media (woda, ścieki, energia, elektryczna, Internet) a także amortyzacja oraz raty odsetkowe od kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu?
2. W jaki sposób należy ustalić wielkość ponoszonych kosztów, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć koszty: prądu, wody, ścieków, Internetu, czynszu a także część odsetek od spłacanego kredytu i amortyzację. Koszty, jakie powstają, służą generowaniu lub zachowaniu dochodu. Koszty czynszu i prądu są bezpośrednio związane z pomieszczeniem, gdzie prowadzona jest działalność. Wpływ na nie mają również amortyzacja i odsetki od kredytu, a woda zużywana jest podczas wizyty pacjentów (czego efektem są ścieki). Natomiast Internet wykorzystywany jest do załatwiania bieżących spraw firmowych, poszukiwania nowych rozwiązań i materiałów oraz szkoleń do ciągłego doskonalenia swoich kwalifikacji oraz śledzenia bieżących zmian na rynku medycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego  jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Jak już wskazano, obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz, że pozostaje on w związku z uzyskanymi przychodami, spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, podlegające amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, w myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi własność lub współwłasność podatnika,
  

• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  

• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
  

• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Należy jednak zaznaczyć, że wydatki związane z używaniem i eksploatacją nieruchomości mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim ww. nieruchomość jest wykorzystywana na potrzeby tej działalności.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Natomiast, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przytoczone wyżej przepisy art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a), pkt 32 i 33 nie wykluczają możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów, w części wykorzystywanej na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej działalności stomatologicznej wykorzystuje część mieszkania, które nabyła za środki pochodzące z kredytu obrotowego zaciągniętego w sierpniu 2013 r. w ramach prowadzonej działalności, przeznaczonego na zakup i remont mieszkania. Wykorzystywany pokój o powierzchni 17,28 m^² stanowi siedzibę prowadzonej działalności, w której podejmowane są przez Wnioskodawczynię konsultacje medyczne i porady, spotkania handlowe, pozyskiwani i umawiani są klienci oraz udzielana jest doraźna pomoc. Wnioskodawczyni od 2013 r. do kosztów uzyskania przychodu zaliczała 20% wszystkich opłat eksploatacyjnych: czynszu, wody, ścieków, energii, elektrycznej, Internetu a także amortyzacji i rat odsetkowych kredytu, gdyż mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli wskazany we wniosku lokal mieszkalny jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to w takim zakresie w jakim lokal ten jest wykorzystywany na potrzeby tejże działalności wydatki związane z jego używaniem i eksploatacją, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym, ponoszone opłaty z tytułu czynszu, wody, ścieków, energii elektrycznej, Internetu, a także kwoty amortyzacji i odsetek od spłacanego kredytu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem właściwego ich udokumentowania.

Wskazać przy tym należy, że to na Wnioskodawczyni, jako odnoszącej korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Istnienie ww. związku przyczynowo–skutkowego pomiędzy ww. wydatkami a prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą może być zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez upoważnione do tego organy.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.