Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-61/16/EB
z 30 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 19 stycznia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz użytkowników wieczystych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 marca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz użytkowników wieczystych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami Starostwo zamierza sprzedać nieruchomość stanowiącą przedmiot własności Skarbu Państwa, położoną w obrębie Ż., Gmina W., oznaczoną w ewidencji gruntów jako działki nr 38/2, o powierzchni 1,2346 ha i nr 38/5, o powierzchni 0,0896 ha, na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego. Przedmiotem sprzedaży, w trybie bezprzetargowym, będzie nieruchomość pozostająca w użytkowaniu wieczystym nabywców. Przedmiotowa nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste decyzjami Wojewody z dnia 13 lipca 2012 r. oraz z dnia 9 października 2012 r., stwierdzającymi nabycie przez Park … z siedzibą w S., wydane na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 224, poz. 1337). Obecni użytkownicy wieczyści nabyli prawo użyłkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości w ramach umowy zamiany nieruchomości z Parkiem …, Rep. nr …/2015 z dnia 8 czerwca 2015 r. Nabywcy nie przysługuje – na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości – przekształcenie tego prawa, w prawo własności, na podstawie decyzji administracyjnej. Obszar, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość, objęty jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka nr:

a. 38/2 oznaczona symbolami:

- 19/MP, MN i treści: teren istniejącej i projektowanej zabudowy mieszkalno-pensjonatowej. Adaptacja z możliwością modernizacji i rozbudowy/powierzchnia około 0,4751 ha,

- 20 R i treści: tereny rolne/powierzchnia około 0,7595 ha,

b. 38/5 oznaczona jest symbolem 31 MP, MN i treści: istniejącej zabudowy mieszkalno pensjonatowej. Adaptacja z możliwością modernizacji/powierzchnia 0,0896 ha.

Nieruchomość jest niezabudowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie nieruchomości gruntowych, na rzecz ich dotychczasowych użytkowników wieczystych, w formie aktu notarialnego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie opisanej nieruchomości gruntowej nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Z uwagi na treść art. 5 ust. 1, art. 2 pkt 6, art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz treść art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami należy stwierdzić, że dostawą towarów, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, było ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntów, bowiem z tą właśnie chwilą użytkownicy otrzymali prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami jak właściciele. Wobec tego, mająca teraz miejsce sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych, podczas której dochodzi jedynie do zmiany tytułu prawnego władania nieruchomością (przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności), nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, ponieważ nie zostanie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto zbycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwalnia się od podatku, gdyż stanowi to dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przedmiotowa nieruchomość, w przeważającej części przeznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego, na cele rolne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, że z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, zgodnie z którym czynność zbycia nieruchomości na rzecz użytkowników wieczystych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie będzie miał zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.