Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-882/15/EB
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2015 r. (data wpływu 8 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia działki gruntu w celu poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia działki gruntu w celu poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Do bezprzetragowej sprzedaży, w celu poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej (art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami) przygotowywane są grunty gminne. Nieruchomości te położone są w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod nazwą „X. – X. X.”, który podjęty został Uchwałą Nr … Rady Miasta w dniu 7 września 2009 r. (publikacja w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr …, pozycja ..., w dniu 13 października 2009 r.). W przywołanej Uchwale teren ten opisany jest w § 195 o następującej treści:

Teren elementarny P.X.XXXX.XX

1. Ustalenia funkcjonalne: przeznaczenie terenu: zieleń urządzona.
   
2. Ustalenia ekologiczne:
   
   
   1. minimalny udział powierzchni terenu biologicznie czynnego: 80% powierzchni terenu elementarnego;
      
   2. zakazuje się działań prowadzących do destabilizacji skarp.
      
      
3. Ustalenia kompozycji, form zabudowy i sposobu zagospodarowania terenu:
   
   
   1. dopuszcza się lokalizację obiektów małej architektury, placu zabaw dla dzieci, miejsc piknikowych, urządzenie ogrodów przydomowych;
      
   2. zakazuje się:
      
      
      1. lokalizacji obiektów budowlanych, z wyjątkiem obiektów małej architektury i konstrukcji oporowych związanych z zabezpieczeniem skarp,
         
      2. lokalizacji miejsc postojowych dla samochodów,
         
      3. nowych nasadzeń drzew i wysokich krzewów,
         
      4. lokalizacji reklam,
         
      5. nowego zagospodarowania tymczasowego.
         
         
4. Ustalenia zasad parcelacji:
   
   
   1. zakazuje się podziału terenu elementarnego, z wyjątkiem:
      
      
      1. wydzielenia działek gruntu do przyłączenia do terenu X.X.XXXX.X w ramach jednej inwestycji,
         
      2. wydzielenia działek gruntu do przyłączenia do przyległych działek zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej;
         
         
   2. położenie granic wyznaczanych w związku z powiększaniem zabudowanych działek wyznacza się na przedłużeniu istniejących granic.
      
      
5. Ustalenia dotyczące obsługi komunikacyjnej: obsługa, możliwa jest z terenów X.X.XXXX.XX.X.
   
6. Ustalenia dotyczące obsługi inżynieryjnej:
   
   
   1. zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną oraz odprowadzanie wód opadowych realizuje się
      w oparciu o istniejące i projektowane sieci uzbrojenia w terenach: X.X.XXXX.XX.X, X.X.XXXX.XX,X;
      
   2. istniejąca kanalizacja deszczowa o 0,15-0,3 m – z dopuszczeniem przebudowy, rozbudowy, remontu oraz budowy w nowej lokalizacji.
      

Przygotowane do sprzedaży ww. grunty są dzierżawione przez przyszłych nabywców i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%. (w jednym przypadku jest to bezumowne korzystanie z gruntu). Grunty te nie były wykorzystywane do czynności zwolnionych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając grunt położony w terenie elementarnym z przeznaczeniem na zieleń urządzoną, z możliwością lokalizacji obiektów małej architektury i konstrukcji oporowych związanych z zabezpieczeniem skarp, można zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy kwalifikowaniu nieruchomości jako „terenu przeznaczonego pod zabudowę”, o którym była mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 1054 z późn. zm.), należy wykorzystywać przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), ale konieczne jest również uwzględnienie gospodarczego celu transakcji, której przedmiotem była ta nieruchomość. Wielokrotnie bowiem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślał, że terminologia używana do określenia zwolnień od podatku od towarów i usług powinna być interpretowana w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem od towarów i usług objęta jest każda dostawa i usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże owa zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europę, Zb. Orz. s. 1-11237, pkt 17; z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, Zb. Orz. s. I-4793, pkt 16; a także z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, Zb. Orz. s. 1 7821, pkt 17). Uwzględniając powyższe należy podkreślić, że celem gospodarczym planowanej transakcji nie jest dostawa i nabycie gruntu zabudowanego, ponieważ przedmiotem transakcji jest teren oznaczony symbolem P.Z.2189.ZP – zieleń parkowa, na którym powierzchnia obszaru biologicznie czynnego stanowi co najmniej 80%. Wpływu na zmianę takiej kwalifikacji gruntu nie może mieć okoliczność, że będący przedmiotem dostawy grunt, może zostać przeznaczony również na place zabaw, terenowe urządzenia sportowe, infrastrukturę drogową oraz obiekty infrastruktury technicznej, które są budowlami w rozumieniu prawa budowlanego. Należy mieć bowiem na względzie podstawowe przeznaczenie gruntu, którym jest zieleń parkowa, skoro powierzchnia terenu biologicznie czynnego musi stanowić co najmniej 80% działki. Zatem w opisanej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku określone treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1115/13).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pod pojęciem towaru – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie – zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy – przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, np. mieszkaniowej, techniczno-produkcyjnej, zagrodowej.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Wskazano w niej również, że przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, które są przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

Rozpatrując pojęcie „pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 wskazanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
2. budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

(…);

3. budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

(…);

4. obiekcie małej architektury – należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
   
   
   1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
      
   2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
      
   3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (…).
      

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że zbycie niezabudowanych gruntów, o których mowa we wniosku, nie będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż – jak wskazuje treść wniosku – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się na tych gruntach lokalizację obiektów małej architektury, zatem stanowią one tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zbycie tych gruntów nie będzie również korzystało ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż treść wniosku wskazuje, że nie były one wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Ze względu na to, że dla tej sprzedaży w przepisach ustawy oraz przepisach wykonawczych nie zostały przewidziane inne zwolnienia od podatku lub obniżone stawki podatku, będzie ona podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.