INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2011r. (data wpływu 4 listopada 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2012r. (data wpływu 9 stycznia 2012r.), pismem z dnia 9 lutego 2012r. (data wpływu 13 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, gdy pomiary te są elementem kompleksowego świadczenia w zakresie konserwacji urządzeń dźwigowych świadczonego na podstawie jednego zlecenia realizowanego w oparciu o jedną umowę – jest prawidłowe,
• w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, gdy są one wykonywane jako odrębne świadczenie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2012r. (data wpływu 9 stycznia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 grudnia 2011r. znak: IBPP2/443-1201/12/ASz oraz pismem z dnia 9 lutego (data wpływu 13 lutego 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 3 lutego 2012r. znak: IBPP2/443-1201/12/ASz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1996r. Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z:

1. Roboty związane z montażem dźwigów i ruchomych schodów PKWiU 43.29.19.0,
2. Usługi napraw i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków PKWiU 33.12.15.0.
   
   

Do tej pory Wnioskodawca montował, naprawiał i konserwował urządzenia dźwigowe. W przyszłości chce również wykonywać pomiary elektryczne urządzeń dźwigowych, które są konieczne do dopuszczenia dźwigu do użytkowania przez Urząd Dozoru Technicznego.

W piśmie z dnia 5 stycznia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż;

• Symbol PKWiU dla usług pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych to 33.12.15.0 usługi naprawy i konserwacji urządzeń dźwigowych.
• Pomiary elektryczne wchodzą w skład kompleksowej konserwacji dźwigu, bez których dźwig nie będzie dopuszczony do eksploatacji przez Urząd Dozoru Technicznego.
• Usługa ta będzie odrębnie wykazana w fakturze na podstawie odrębnego zlecenia, osobno płatna.
• Pomiary elektryczne są elementem konserwacji i są konieczne do dopuszczenia dźwigu do eksploatacji.
• Pomiary elektryczne urządzeń dźwigowych w budynkach w społecznym budownictwem mieszkaniowym objęte są:
  • ustawą o dozorze technicznym z dnia 21 grudnia 2000r.
  • rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dn. 29 października w sprawie warunków technicznych w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego.
  • dokumentacją techniczno-ruchową danego dźwigu.
  
  

W piśmie z dnia 9 lutego 2012r. Wnioskodawca wskazał, że

1. Pomiary elektryczne dla dźwigów osobowych w budynkach mieszkalnych mogą stanowić:
   • odrębną, jednorazową usługę dla klienta wykonywaną na jednorazową umowę. Zarówno po raz pierwszy przy montażu urządzenia jak i później okresowo, corocznie,
   • wykonywane okresowo, corocznie mogą być integralna cześć usługi jaką jest usługa stałej konserwacji urządzenia jeśli tak stanowi umowa a ich koszt może być:
     • wliczony w cenę usługi konserwacji bez konieczności jego wyodrębniania,
     • dla przejrzystości zakresu usługi, porównania cen np. przy konkursie ofert itp. okolicznościach użytkownik/klient może żądać jego wyodrębnienia,
   • klient może nie zawrzeć w umowie na usługę konserwacyjną obowiązku wykonywania pomiarów elektrycznych przez wykonawcę usługi konserwacyjnej mino, że są one niezbędnie konieczne dla dopuszczenia dźwigu do ruchu i bez ich wykonania dźwigu eksploatować nie wolno i zlecić je w okresie koniecznym, wykonawcy konserwacji lub dowolnej innej firmie.
2. Ponieważ okresem rozliczeniowym dla konserwacji dźwigów jest „miesiąc" a pomiary elektryczne w trakcie eksploatacji budynku wykonuje się raz do roku to:
   • przy koszcie pomiarów wliczonym w cenę nie będzie konieczności wykazywania ich na fakturach miesięcznych,
   • przy wyodrębnionym w umowie na konserwację koszcie należałoby umieścić je w fakturze za miesiąc w którym były wykonywane. Stąd będą one odrębną pozycją w fakturze miesięcznej za konserwację w danym miesiącu,
   • przy osobnym zleceniu na wykonanie pomiarów będą one osobno zafakturowane.
3. Wnioskodawca wyjaśnił również, że pomiary elektryczne dźwigów osobowych w budynkach mieszkalnych dokonywane muszą być:
   • po raz pierwszy przy montażu dźwigu,
   • następnie okresowo, corocznie.
   
   

Wnioskodawca wskazał również, iż nie ma obowiązku ani przepisów nakazujących aby pomiary elektryczne wykonywał wykonawca usługi jaką jest stała konserwacja dźwigu jak również przepisów określających czy pomiary mają wchodzić w zakres umowy na konserwację dźwigu czy nie. Minimalny zakres czynności jakie muszą być wykonane aby urządzenie dopuszczono do ruchu określają przepisy Urzędu Dozoru Technicznego (tam jest określony obowiązek wykonywania pomiarów elektrycznych) i instrukcja wytwórcy ale umowa na stałą konserwację urządzenia zawarta z klientem niekoniecznie musi zawierać cały zakres obowiązkowych czynności zawartych w przepisach UDT jak również może zawierać np. czynności których nie ma w tych przepisach. Przykładem jest pogotowie dźwigowe.

W ocenie Wnioskodawcy, istotnym czy stosować stawkę 8 czy 23% pod. VAT powinno być wyłącznie:

• niezbędna konieczność wykonania pomiarów elektrycznych dla dopuszczenia urządzenia do ruchu,
• charakter użytkowania budynku – w tym wypadku budynki mieszkalne.
  
  

To czy pomiary zostały osobno zlecone lub są fakturowane osobną pozycją na fakturze VAT czy też całkiem osobną fakturą VAT, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno determinować stawki podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 5 stycznia 2012r.):

Jaką Wnioskodawca ma zastosować stawkę podatku VAT na wyżej przedstawione pomiary elektryczne urządzeń dźwigowych w społecznym budownictwie mieszkaniowym...

Stanowisko Wnioskodawcy: pomiary elektryczne urządzeń dźwigowych winne być opodatkowane stawką podatku VAT 8% w budynkach sklasyfikowanych w PKOB pod symbolem 112 i 113, ponieważ są częścią konserwacji czyli utrzymaniem w sprawności danego dźwigu, bez których dźwig zostaje niedopuszczony przez UDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, gdy pomiary te są elementem kompleksowego świadczenia w zakresie konserwacji urządzeń dźwigowych świadczonego na podstawie jednego zlecenia realizowanego w oparciu o jedną umowę,
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, gdy są one wykonywane jako odrębne świadczenie.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Art. 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ustawodawca przewidział także opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

W celu właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulację wynikającą z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej artykułu wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   • obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   • lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy (§ 7 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem dział PKOB 11 obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie konserwacji urządzeń dźwigowych. Obecnie planuje wykonywanie pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych (PKWiU 33.12.15.0) w budynkach w społecznym budownictwie mieszkaniowym. Pomiary te są konieczne do dopuszczenia dźwigu do użytkowania. Pomiary elektryczne są wykonywane po raz pierwszy przy montażu dźwigu a następnie okresowo, corocznie. Zainteresowany podał, iż pomiary elektryczne dla urządzeń dźwigowych w budynkach mieszkalnych mogą stanowić odrębną jednorazową usługę, wykonywaną na jednorazową umowę odrębnie płatną i fakturowaną, jak również wykonywane okresowo, corocznie, mogą być integralną częścią usługi, jaką jest stała konserwacja urządzenia dźwigowego.

Powyższe wskazuje, że w omawianej sprawie występują dwie sytuacje prawnopodatkowe a mianowicie wykonywanie pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych w budynkach mieszkalnych zaliczanych do społecznego budownictwa mieszkaniowego jako elementu kompleksowej usługi konserwacji urządzenia dźwigowego lub wykonywanie przedmiotowych pomiarów jako odrębnej indywidualnej usługi.

Rozpatrując pierwszą sytuację prawnopodatkową wskazaną przez Zainteresowanego, istotne jest ustalenie czy wykonywane pomiary elektryczne urządzeń dźwigowych mieszczą się pod pojęciem robót konserwacyjnych mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części, wykonywanych w sektorze mieszkaniowym. Powyższe ustalenie ma bowiem zasadnicze znaczenie dla określenia prawidłowej stawki podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w sytuacji gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej usług, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego.

Również w orzecznictwie ugruntował się pogląd, że dzielenie wykonywanej, kompleksowej usługi na dwie odrębne usługi jest niezgodne z powszechnie przyjętą praktyką gospodarczą, orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz orzecznictwem Sądu Najwyższego. W wyroku ETS w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96) Trybunał orzekł: „(…) Z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne oraz świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT, należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, który jest typowym klientem, kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Wskazać również trzeba, iż zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów, wykorzystywanych do wykonania tej usługi uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej ze zleceniodawcą. Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest przykładowo wykonanie montażu lub konserwacji urządzenia dźwigowego wraz z dostawą wszystkich towarów niezbędnych do jej wykonania, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, że przedmiotowe usługi pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, w sytuacji gdy są one elementem kompleksowego świadczenia w zakresie konserwacji tych urządzeń wykonywanego w obiektach budownictwa mieszkaniowego na podstawie jednego zlecenia, w oparciu o jedną umowę, korzystają z obniżonej 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu usługi konserwacji (a więc również kompleksowa usługa konserwacji urządzeń dźwigowych, w skład której wchodzi usługa pomiarów elektrycznych tych urządzeń) wykonywane w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym korzystają z obniżone stawki podatku VAT.

Zauważyć należy, że bez znaczenia jest w tej sytuacji kwestia czy wartość towarów (bez podatku) wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia ww. robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy. Powyższe ma bowiem istotne znaczenie w przypadku gdy podstawę prawną zastosowania stawki podatku w wysokości 8% stanowi przepis § 7 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

Zatem w odniesieniu do pierwszej sytuacji prawnopodatkowej przedstawionej we wniosku stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

Odmiennie natomiast wygląda sytuacja, gdy usługa pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych stanowi odrębną czynność wykonywaną na odrębne zlecenie i która nie jest częścią innej kompleksowej usługi konserwacji.

Wskazać wypada na unormowania rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego (Dz. U. Nr 193, poz. 1890). W myśl § 10 tegoż rozporządzenia, w celu bezpiecznej eksploatacji UTB eksploatujący zapewnia właściwą obsługę i konserwację UTB.

Zgodnie z § 12 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku UTB wyposażonych w aparaty elektryczne eksploatujący powinien zapewnić wykonywanie:

1. pomiarów rezystancji izolacji:
   • nie rzadziej niż raz w roku – dla urządzeń pracujących w pomieszczeniach lub strefach zagrożonych wybuchem, z wyziewami żrącymi, urządzeń pracujących na otwartym powietrzu oraz dźwigów,
   • nie rzadziej niż raz na dwa lata – dla urządzeń pracujących w warunkach innych niż wymienione w lit. a;
2. pomiarów rezystancji uziemień roboczych, o ile są stosowane, oraz skuteczności ochrony przeciwporażeniowej:
   • nie rzadziej niż raz w roku – dla urządzeń pracujących na otwartym powietrzu lub w pomieszczeniach bardzo wilgotnych, gorących lub z wyziewami żrącymi,
   • nie rzadziej niż raz na dwa lata – dla urządzeń pracujących w warunkach innych niż wymienione w lit. a.
   
   

Z przytoczonych powyżej regulacji prawnych wynika, że czynności pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych świadczona na rzecz klienta na podstawie jednorazowej umowy (jednorazowego odrębnego zlecenia), które Zainteresowany zamierza podjąć, stanowią zindywidualizowane niezależne świadczenie zasadnicze.

W takiej sytuacji usługi pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych polegające wyłącznie na okresowych pomiarach rezystancji izolacji, rezystancji uziemień roboczych oraz skuteczności ochrony przeciwporażeniowej (§ 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego) wykonywane w ramach odrębnego zlecenia nie mieszczą się w definicji remontu modernizacji, termomodernizacji, przebudowy oraz konserwacji, a zatem do tego rodzaju usług należy zastosować stawkę podstawową, tj. 23%, niezależnie od tego, w jakich obiektach wskazanych we wniosku pomiarów elektrycznych są wykonywane.

Tym samym w tej części nie można było uznać stanowiska Wnioskodawcy uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, gdy pomiary te są elementem kompleksowego świadczenia w zakresie konserwacji urządzeń dźwigowych świadczonego na podstawie jednego zlecenia realizowanego w oparciu o jedną umowę,
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla pomiarów elektrycznych urządzeń dźwigowych, gdy są one wykonywane jako odrębne świadczenie.
  
  

Zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. obiektów budowlanych według PKOB oraz świadczonych usług według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości, dokonanego przez Wnioskodawcę, przyporządkowania formalnego obiektów budowlanych oraz usług do poszczególnych grupowań statystycznych. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania obiektów budowlanych oraz usług wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny klasyfikacji przedmiotowych obiektów budowlanych oraz usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.