Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-914/15-2/DP
z 26 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości oraz momentu rozpoznania tych kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości oraz momentu rozpoznania tych kosztów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Właścicielem Spółki jest w 100 % Gmina. Przedmiotem działalności spółki są usługi w zakresie obróbki i utylizacji odpadów. Spółka prowadzi między innymi składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne. Spółka powstała w 1992 roku. W dniu utworzenia Spółki zostało jej przekazane przez Gminę funkcjonujące składowisko odpadów. Zgodnie z wypisami z rejestru gruntów właściciel był nie ustalony. Jednakże część nieruchomości, na której położone jest składowisko należy do osób fizycznych. Gdy Spółka wystąpiła z wnioskiem o zasiedzenie nieruchomości, wówczas trzy właścicielki wystąpiły na drogę sądową z pozwem o zasądzenie od Spółki wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres 10 lat wstecz. Sąd ustalił, że spółka posiada nieruchomość przedmiotową w złej wierze i zasądził od Spółki na rzecz powódek zwrot kosztów postępowania sądowego w wysokości 47 444,40 zł oraz wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres 10 lat po 276 465,49 zł i odsetki od tej kwoty w wysokości 45 393,45 zł dla każdej z powódek. Ogółem Spółka poniosła koszt w wysokości 1 013 017,22 zł.

Pełnomocnik powódek wystosował do Spółki pismo, w którym podał, że powódki dokonały cesji części wierzytelności na rzecz swoich dzieci i w związku z tym kwoty scedowane należy przelać na konto wspólne, należące do cedentów i cesjonariuszy. Do pisma została dołączona kopia umowy darowizny z cesją wierzytelności, w której cedent wierzytelności jest darczyńcą, a cesjonariusz obdarowanym. Zgodnie z dyspozycją powódek pieniądze zostały przekazane na wspólne konta cedenta i cesjonariusza (darczyńcy-obdarowanego) oraz w jednym przypadku - na konto należące do cedenta. Spółka dokonała przelewów zgodnie z dyspozycjami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłacone zasądzone wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres 10 lat wstecz wraz z odsetkami oraz zwrot zasądzonych kosztów sądowych są kosztem uzyskania przychodów dla Spółki?
2. Kiedy wystąpi prawo do rozpoznania kosztu podatkowego, o którym mowa w pytaniu numer 1?
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad.1 Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ustawy brak jest wskazania, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów kosztów wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości oraz odsetek od tych kosztów a także kosztów sądowych. Nieruchomość była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę, a zatem przyczyniała się do osiągnięcia przychodów. Naszym zdaniem, wypłacone zasądzone wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości wraz odsetkami oraz zasądzone koszty sądowe są kosztem poniesionym w celu uzyskania przychodów, gdyż na nieruchomości należącej w części do powódek prowadzone jest składowisko odpadów, a spółka zajmuje się usługami w zakresie utylizacji odpadów. Spółka uważa, że poniosła koszty celowe i zasadne z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, i przy zachowaniu należytej staranności nie mogła zapobiec okolicznościom, które doprowadziły do wypłaty. Również na zaliczenie do kosztów podatkowych nie powinien mieć wpływu fakt, że wynagrodzenie jest płacone na podstawie wyroku sądowego. Do rozprawy sądowej doszło z uwagi na brak jednoznacznych dowodów, że Spółka użytkuje działki należące do powódek.

Ad.2 Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów należy rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Zasądzone wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości wraz z odsetkami oraz zwrot kosztów sądowych, zdaniem Spółki, mają pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku od osób prawnych powinny zostać zaliczone do kosztów pośrednich w dacie poniesienia. W myśl tego przepisu, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącane w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztów zgodnie z art. 15 ust 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. Koszty ujęto w księgach na podstawie wyroku sądowego w dniu zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 1, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska, w zakresie pytania nr 1 wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 2, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
  
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy,
  
• został właściwie udokumentowany.
  
  
  

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
  
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Na podstawie art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia wydatków związanych z zapłatą wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości oraz kosztów postępowania sądowego do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. zgodnie z art. 15 ust. 4d zd. pierwsze. Zatem istotą dalszej analizy przepisów jest interpretacja sformułowania „w dacie ich poniesienia”.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e „za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”.

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wskazać należy, że Wnioskodawca oprócz zasądzonej kwoty wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości oraz kosztów postępowania sądowego ponosi wydatki związane z odsetkami zasądzonymi przez sąd obok kwoty głównej. W tym zakresie należy wskazać na przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie zalicza się do kosztów podatkowych naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań. W związku z treścią tego przepisu moment zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty zasądzonych odsetek nie może być uzależniony wyłącznie od ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Moment ten jest bowiem ściśle powiązany z zapłatą odsetek ze względu na zakaz zawarty w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 11. W sprawie niniejszej Wnioskodawca wskazuje ostatecznie, że koszty ujęto na podstawie wyroku w dniu zapłaty, w związku z czym jego zachowania należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.