2016.04.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-15/16//EK
z 6 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 21 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 4 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie metalurgicznym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie metalurgicznym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 marca 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 lutego 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

„X” sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest producentem wyrobów stalowych, m.in. drutów, lin taśm metalowych. Spółka prowadzi swoją działalność w zakładzie zlokalizowanym we Włocławku (dalej: „Zakład”), wybudowanym w roku 1895. Od 2011 r. Spółka jest częścią „Y Group”.

Podstawowa oferta Spółki obejmuje:

druty stalowe o różnych średnicach;
liny stalowe o różnych konstrukcjach i wytrzymałości;
zawiesia z lin stalowych;
taśmy z drutów stalowych do produkcji m.in. zszywek.

Wyroby Spółki znajdują zastosowanie w kluczowych gałęziach przemysłu takich, jak: przemysł maszynowy, energetyczny, metalowy, stoczniowy, górnictwo węglowe, górnictwo nafty i gazu, hutnictwo, budownictwo, telekomunikacja, meblowy, samochodowy, lotniczy itp.

Na wstępie Spółka wskazuje, że prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza jest klasyfikowana w ramach Polskiej Klasyfikacji Działalności wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: PKD) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885) pod kodem 24.34.Z - Produkcja drutu oraz 24.32.Z - Produkcja wyrobów płaskich walcowanych na zimno.

PROCES PRODUKCJI DRUTU STALOWEGO

Produkcja okrągłego drutu stalowego jest procesem składającym się z szeregu operacji, których liczba zależy przede wszystkim od jakości dostarczonego surowca - walcówki oraz od zadanej wielkości średnicy docelowego drutu. Spółka nabywa surowiec od zewnętrznego kontrahenta i składuje w przeznaczonych do tego magazynach lub na wydzielonej powierzchni otwartej.

W trakcie realizacji procesów produkcyjnych Spółka - oprócz wyrobów stanowiących surowce do produkcji wyrobów stalowych - wykorzystuje także różne nośniki energii, w tym wyroby gazowe oraz energię elektryczną.

Pierwszym etapem produkcji drutu jest obróbka powierzchniowa walcówki, która przygotowuje drut do operacji ciągnienia. Polega ona na usuwaniu warstwy tlenków żelaza (zgorzeliny) z powierzchni walcówki, do czego Spółka stosuje dwie metody: mechaniczną i chemiczną.

Usuwanie zgorzeliny metodą mechaniczną polega na przepuszczeniu walcówki lub drutu przez układ rolek przeginających oraz przez wirujące szczotki druciane, obrotową głowicę z papierem ściernym i głowicę strumieniowego oczyszczania metodą narzutową. Cały układ zasilany jest energią elektryczną.

Metoda chemiczna, polega natomiast na usuwaniu zgorzeliny w roztworach kwasu siarkowego lub solnego. Materiał poddany trawieniu płucze się zanurzeniowo oraz silnym strumieniem wody, a następnie neutralizuje w roztworze boraksu lub fosforanuje i boraksuje. Boraksowanie i fosforowanie ma na celu utworzenie na powierzchni obrabianego materiału warstwy podsmarowej, która zmniejsza tarcie powierzchniowe w procesie ciągnienia. System sterujący zanurzeniem surowca w odpowiednich substancjach zasilany jest energią elektryczną.

Po przygotowaniu materiału produkcyjnego do dalszego procesu produkcji, kolejnym etapem jest ciągnienie, czyli obróbka plastyczna drutu. Ciągnienie w tej operacji przeprowadza się na maszynach ciągarskich jedno - lub wielobębnowych, które - podobnie jak wentylatory chłodzące system produkcyjny - zasilane są energią elektryczną. Proces ciągnienia najczęściej prowadzi się przy użyciu ciągadeł z węglików spiekanych, a w przypadku ciągnienia drutów cienkich o wymaganej bardzo dokładnej charakterystyce produktu stosuje się ciągadła diamentowe.

Pod wpływem występującego zgniotu materiału wzrasta jego wytrzymałość na rozciąganie przy jednoczesnym spadku sprężystości - ciągliwości. Wzrost zawartości węgla w przeciąganej walcówce stalowej lub drucie powoduje otrzymywanie gotowego drutu o rosnącej odpowiednio wytrzymałości. W procesie ciągnienia drutów stalowych stosuje się dwie metody ciągnienia: na sucho i na mokro. Przy ciągnieniu na sucho jako środek smarujący wykorzystywane jest sproszkowane mydło sodowe, wapniowe lub ich mieszanina; przy ciągnieniu na mokro - emulsja chłodząco-smarująca. Tak otrzymany drut jest przez Spółkę sprzedawany jako półprodukt lub pooddawany dalszej obróbce w Zakładzie.

Kolejnym stadium produkcji jest patentowanie (obróbka cieplna), które ma na celu wytworzenie drobnokrystalicznej struktury produktu. Dzięki temu produkt jest bardzo podatny na odkształcenia plastyczne, co oznacza, że można go ciągnąć z dużym zgniotem sumarycznym.

Operacja patentowania polega na przelotowym nagrzaniu drutu lub walcówki do temp. 880-950°C w piecu gazowym i następnie chłodzeniu w ekologicznym piaskowym złożu fluidalnym w temp. 480-520°C. Proces patentowania prowadzony jest przy ściśle określonych i kontrolowanych automatycznie temperaturach nagrzewania i chłodzenia, a drut po wyjściu ze złoża fluidyzacyjnego jest obrabiany chemicznie. Drut przechodzi kolejno przez kilka wanien z wodą płuczącą, roztworem kwasu solnego, roztworem fosforanującym, roztworem boraksu, a następnie przez suszarkę jest nawijany na kosze. Tak przygotowany drut jest przekazywany bezpośrednio do ciągnienia. W wyniku powyższych czynności powstaje drut stalowy goły, który może być sprzedany w takiej formie lub poddany dalszej obróbce.

Po obróbce cieplnej możliwe jest poddanie drutu stalowego cynkowaniu, które ma na celu jego ochronę przed korozją. Cynkować można gotowe druty lub półfabrykaty przeznaczone do dalszego ciągnienia. Cynkowanie przeprowadzane jest w Spółce w sposób ciągły w połączeniu z obróbką cieplną w linii patentowniczo - cynkowniczej.

Spółka stosuje dwa rodzaje cynkowania - ogniowe i galwaniczne. W procesie cynkowania ogniowego, podobnie jak przy patentowaniu, drut przechodzi kolejno przez piec, złoże fluidyzacyjne, płuczkę wodną, roztwór kwasu solnego, płuczkę wodną, topnik i suszarkę, a następnie wchodzi do kąpieli z płynnym cynkiem w temperaturze 450 do 470°C.

W przypadku cynkowania galwanicznego drut przechodzi analogiczne etapy jak w przypadku cynkowania ogniowego natomiast na koniec wprowadzany jest do kąpieli elektrolitu - siarczanu cynkowego, gdzie pod wpływem przepływu prądu elektrycznego następuje pokrywanie drutów powłoką cynku o grubości proporcjonalnej do wartości przepływającego prądu elektrycznego.

Tak ocynkowane druty Spółka sprzedaje klientom jako produkt gotowy (możliwy do wykorzystania w takiej formie lub przeznaczone przez klienta do dalszej obróbki) albo sama poddaje go dalszej obróbce przygotowując z niego innego rodzaju produkty, w tym taśmy do zszywek.

ROCES PRODUKCJI TAŚMY DO ZSZYWEK

Kolejnym produktem w ofercie Spółki jest taśma z drutów stalowych (tzw. drut płaski), wykorzystywana np. do produkcji zszywek. Produkcja taśmy z drutów stalowych płaszczonych i klejonych składa się z kilku operacji technologicznych, występujących w Zakładzie w jednym ciągu. Materiałem do produkcji jest drut, a sam proces rozpoczyna się od rozwijania drutu ze szpul za pomocą urządzeń zwanych rozwijakami pionowymi. Pojemność drutu na szpulach wynosi od 200 do 1000 kg.

Następnie, po rozwinięciu drut trafia bezpośrednio do równoczesnego płaszczenia, gdzie pasmo 100 - 150 drutów jest walcowane na żądany wymiar. W efekcie powyższego, płaszczone druty powinny uzyskać jednakowe wymiary wysokości. Etap ten jest niezwykle istotny w produkcji taśmy, gdyż od jego precyzji zależy jakość taśmy.

Przeciągane druty są następnie klejone razem jednokrotnie lub dwukrotnie w zależności od wymaganej grubości warstwy kleju. Spółka stosuje kleje na bazie kauczuku i acetonu, bezbarwne lub kolorowe. Międzyoperacyjne oraz końcowe suszenie gorącym powietrzem, oraz promieniowaniem podczerwonym połączone jest z odsysaniem oparów kleju, które w zgodzie z wymogami ochrony środowiska dopalane są katalitycznie w reaktorach. Gotowa taśma z zestalonym klejem nawijana jest na drewniane bębny transportowe, które wysyłane są do producentów zszywek. Do przeprowadzenia procesu produkcji taśmy do zszywek wykorzystywana jest energia elektryczna.

W celu uproszczenia, w tym w pytaniu, Spółka na określenie opisanych powyżej elementów procesu produkcyjnego (tj. produkcja drutu stalowego oraz produkcja taśmy do zszywek), będzie posługiwać się określeniem „Proces”.

Spółka poza sprzedażą gotowych produktów w postaci drutów i taśm oraz półproduktów w postaci wstępnie obrobionej walcówki poddaje druty dalszej obróbce dzięki czemu otrzymuje wyroby takie jak liny stalowe czy też zawiesia do lin stalowych.

ETAP PRODUKCJI LIN STALOWYCH I ZAWIESI

Produkcja lin stalowych składa się z wielu operacji technologicznych, których liczba zależy głównie od konstrukcji i średnicy lin. Do zasadniczych operacji zalicza się:

nawijanie drutu na szpulę;
produkcję splotów;
produkcję
produkcję rdzeni do liny.

Operacja nawijania drutu na szpulę odbywa się na urządzeniach zwanych zwijakami lub szpularkami zasilanymi energia elektryczną. Od prawidłowego wykonania operacji nawijania drutu na szpulę zależy jakość gotowych splotek, stopień wykorzystania splotarek i ich niezawodna praca. Szczególnie ważne jest dokładne i szczelne ułożenie drutu na szpuli, oraz zachowania stałego naciągu drutu podczas nawijania.

Produkcja splotów odbywa się na specjalnych maszynach zwanych splotarkami o konstrukcji rurowej lub z podwójnym skrętem. Liczba operacji potrzebnych do wykonania danego splotu zależy wyłącznie od jego konstrukcji.

Produkcja lin odbywa się na maszynach szybkobieżnych lub koszowych o pojemności szpul od 10 do 800 kg. Maszyny te zwykle są wyposażone dodatkowo w urządzenia dokrętu splotów, w urządzenia do wstępnej deformacji oraz smarowania lin. Odprężanie lin stalowych polega na nadawaniu drutom i splotom w procesie produkcji liny takich odkształceń liny, które spowodują rozkręcanie się przy ich przecięciu. Odprężenie lin uzyskuje się przy stosowaniu na maszynach liniarskich różnego typu deformatorów, mających na celu nadanie elementom liny trwałych odkształceń plastycznych i całkowite usunięcie naprężeń powstałych w linie w procesie ciągnienia drutów i skręcania drutów w linie.

Produkcja rdzeni odbywa się na specjalnych maszynach, których rozwiązania konstrukcyjne są bardzo różnorodne. Dobrze wykonany rdzeń z właściwego włókna powinien być zwity ze stosunkowo krótkim skokiem, co powinno zapewnić jego dużą sztywność i odporność na naciski poprzeczne.

Na wszystkich etapach produkcji lin stalowych wykorzystywana jest energia elektryczna.

Produkcja zawiesi z lin stalowych również składa się z kilku montażowych operacji technologicznych.

Pierwszym etapem jest rozwijanie liny i cięcie jej na odpowiedniej długości odcinki - zgodnie z zamówieniem danego kontrahenta. Po przygotowaniu odpowiedniego osprzętu następuje cięcie rur złączek na wskazane w danym zamówieniu wymiary. Wstępny montaż elementów zawiesi polega na połączeniu wszystkich elementów w ich końcowych położeniach tak, aby można było przeprowadzić ostatnią operację czyli zaciśnięcie złączek. Odbywa się to na prasie hydraulicznej z użyciem specjalnych matryc. Ostatni element procesu produkcji zawiesi to znakowanie, badanie oraz konfekcjonowanie zawiesi zgodnie z wymaganiami klienta. W powyższych etapach procesu wykorzystywana jest energia elektryczna.

Spółka pragnie podkreślić, iż opisany powyżej proces produkcji lin stalowych i zawiesi nie mieści się w definicji Procesu dla celów niniejszego wniosku. Do definicji Procesu Spółka nie włącza także czynności niezwiązanych z procesem produkcji (np. oświetlenia dróg dojazdowych, zasilania pomieszczeń socjalnych i biurowców).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Spółka wskazuje, że jest w trakcie ubiegania się o koncesję na obrót energią elektryczną. Po jej uzyskaniu i dopełnieniu obowiązków koniecznych dla uzyskania statusu podatnika podatku akcyzowego (rejestracja XXX dla celów podatku akcyzowego), Spółka uzyska status podatnika w zakresie wykorzystywanej energii elektrycznej. Jednocześnie Spółka informuje, że biorąc pod uwagę aktualny etap postępowania koncesyjnego przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że w najbliższych tygodniach Spółka uzyska koncesję na obrót energią elektryczną.

2. Począwszy od miesiąca, w którym Spółka będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.; dalej: ustawa o podatku akcyzowym), XXX będzie przekazywała do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie przewidzianym ustawą, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania. Oświadczenie to zgodnie z wymogami zawartymi z art. 30 ust. 7c ustawy o podatku akcyzowym będzie zawierało:

nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną, oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
sposób wykorzystania energii elektrycznej;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

3. Spółka wskazuje, że proces cynkowania, zarówno ogniowego jak i galwanicznego, jest jednym z etapów procesu produkcyjnego Spółki.

Cynkowanie ogniowe

W przypadku cynkowania ogniowego nie mają miejsca ani procesy redukcji chemicznej ani procesy elektrolityczne. Jest to natomiast typowy element procesu metalurgicznego. Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Bydgoszczy z dnia 22 kwietnia 2015 r., w którym „Sąd wskazał, iż brak jest legalnej definicji pojęcia „proces metalurgiczny”, a co za tym idzie problem odczytania zakresu tego pojęcia został przerzucony na podmioty orzekające w zakresie tego zwolnienia. Szukając definicji pojęcia sąd odwołał się do słownika języka polskiego i zwrócił uwagę, że metalurgia rozumiana jest jako nauka o metodach wytwarzania metali z rud, kruszców o sposobach ich oczyszczania i dalszej obróbki. Zdaniem sądu brak jest przesłanek do stwierdzenia, że ocynkowanie nie jest takim procesem, ponieważ jest to dalsza obróbka metalu”.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że cynkowanie ogniowe jest elementem procesu metalurgicznego.

Cynkowanie galwaniczne

W odniesieniu do cynkowania galwanicznego należy wskazać, że zgodnie z definicją specjalistyczną galwanizacja to „metoda elektrolitycznego osadzania metali na powierzchni wyrobów metalowych i niemetalowych w celu uzyskania mocno związanych z materiałem podstawowym cienkich powłok (pokryć) metalowych - dla ochrony przed korozją, otrzymania żądanych własności fizycznych, lub dla ozdoby. W zależności od metalu powłoki procesy elektrolitycznego ich nakładania nazywa się: aluminiowaniem, miedziowaniem, kadmowaniem, chromowaniem, cynowaniem, cynkowaniem, niklowaniem, ołowiowaniem, srebrzeniem, złoceniem itd." (W. I. Łajner, N. T. Kudriawcew, Podstawy galwanostegii, 1.1-2, Warszawa 1955-60 [w:] Wielka Encyklopedia Powszechna PWN T. 4, Warszawa 1964).

Podobnie jak w przypadku procesu metalurgicznego, proces elektrolityczny nie został zdefiniowany w ustawie o podatku akcyzowym. W związku z tym, Spółka opiera się na definicji specjalistycznej, zgodnie z którą „elektroliza to proces, w którym przepływ prądu elektrycznego przez roztwór elektrolitu (lub stopiony elektrolit) wymusza reakcje chemiczne (...). W czasie przepływu prądu na elektrodzie biegnie jedna lub kilka reakcji. Redukcja, czyli reakcja, w której elektrony są zużywane, zachodzi na elektrodzie nazywanej katodą; utlenianie biegnie na anodzie. Do ważnych zastosowań elektrolizy należy np. przemysłowa produkcja odczynników, otrzymywanie niektórych metali, powlekanie elektrolityczne metali, wykańczanie przedmiotów metalowych” (Encyklopedia Nauki i Techniki, tom 1, Prószyński i S-ka, Warszawa 2002).

Podsumowując, Spółka informuje, że w jej opinii w procesie:

cynkowania ogniowego nie dochodzi do redukcji chemicznej ani nie zachodzi proces elektrolityczny, natomiast proces ten (cynkowania ogniowego) stanowi element procesu metalurgicznego;
cynkowania galwanicznego nie zachodzą procesy redukcji chemicznej, natomiast w ramach czynności związanych z cynkowaniem zachodzą procesy elektrolityczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany w zdarzeniu przyszłym Proces (obejmujący (I) produkcję drutu stalowego i (II) produkcję taśmy do zszywek oraz nieobejmujący (III) etapu produkcji lin stalowych i zawiesi) mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, przy spełnieniu wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany w zdarzeniu przyszłym Proces (obejmujący (I) produkcję drutu stalowego i (II) produkcję taśmy do zszywek oraz nieobejmujący (III) etapu produkcji lin stalowych i zawiesi) mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, przy spełnieniu wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY:

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51) (dalej „Dyrektywa Energetyczna”) w art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, tj. wykorzystywanych zarówno jako paliwo do ogrzewania, jak też w innych celach, tj. do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie w odniesieniu do energii elektrycznej, które zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 3. Powyższy przepis wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z jego brzmieniem, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. Warunkami skorzystania z tego zwolnienia jest, zgodnie z ust. 7b tego artykułu, wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Na wstępie należy doprecyzować, iż w celu korzystania ze zwolnienia określonego w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka dokona rejestracji dla celów podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej, a tym samym, w okresie za który będzie korzystała ze zwolnienia procesowego będzie podatnikiem podatku akcyzowego w tym zakresie (warunek określony w art. 30 ust. 7b pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym). Dodatkowo, Spółka będzie również dopełniać obowiązku składania wymaganych w art. 30 ust. 7b pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oświadczeń w terminach określonych w ustawie. Oświadczenie to będzie zawierało informacje określone w art. 30 ust. 7c ustawy o podatku akcyzowym, w tym informacje dotyczące nazwy i adresu siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną ora jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), ilości wykorzystanej energii elektrycznej, sposobu wykorzystania energii elektrycznej, a także datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie w imieniu Spółki.

Dyrektywa Energetyczna ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają definicji „procesu metalurgicznego”. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tego pojęcia ma istotne znaczenie dla oceny, czy zużycie energii elektrycznej w danym procesie przemysłowym będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy. Brak definicji legalnej „procesów metalurgicznych” w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania Dyrektywy w swoich porządkach prawnych, dokonują implementacji przede wszystkim w oparciu o cele Dyrektywy oraz powinny mieć wzgląd na rolę tej dyrektywy w systemie prawa unijnego.

W tym świetle należy przede wszystkim zauważyć, że cele Dyrektywy w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej zastosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą, produktów energetycznych (w tym energii elektrycznej) zużywanych w procesach metalurgicznych powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą Dyrektywy. Zgodnie z motywem 22 Preambuły: „Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne”. Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc że produkty uważane za mające podwójne zastosowanie realizują cel dyrektywy, gdy są wyłączone z opodatkowania. Doprecyzowane zostało przy tym wyraźnie w treści przepisów (art. 2 pkt 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej), że za podwójne zastosowanie uważane są w szczególności procesy metalurgiczne.

Takie podejście prawodawcy unijnego nie może dziwić. Prawodawca ten zdaje sobie bowiem sprawę, ze specyficznych uwarunkowań przemysłu metalurgicznego, który z istoty swej działalności poddany jest szczególnej konkurencji w wymiarze globalnym, a jednocześnie jest kluczowy z punktu widzenia polityki bezpieczeństwa poszczególnych państw UE. Z tego właśnie względu prawodawca zastosował podejście, zgodnie z którym akcyza, według Dyrektywy Energetycznej, nie jest w ogóle wymagana od energii elektrycznej zużytej m.in. w procesie metalurgicznym. W tym kontekście prawodawca uwzględnił znaczenie nośników energii w procesie metalurgicznym, w tym produkcji drutów i taśm stalowych, których opodatkowanie negatywnie oddziaływałoby na zdolność europejskiego przemysłu metalurgicznego do rywalizacji z hutnictwem spoza Europy, gdzie nośniki energii są istotnie tańsze (również ze względu na ich nieopodatkowanie akcyzą). Zatem wyłączenie to wpisuje się w istotę polityki i integracji europejskiej, dla której to integracji podwalinę stanowiło zawiązanie w 1952 r. a następnie przekształcenie w poprzedniczkę Unii Europejskiej, tj. w Europejską Wspólnotę Gospodarczą, historycznej Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

Tym samym, za zgodną z celem Dyrektywy Energetycznej i całego prawodawstwa unijnego należy uznać wprowadzenie wyłączenia akcyzowego w odniesieniu do „procesów metalurgicznych”, które rozumiane być musi jako uwzględnienie szczególnej roli przemysłu metalurgicznego z punktu widzenia najbardziej elementarnych interesowi polityki Unii Europejskiej.

Takie ujęcie wymusza w efekcie, stosując wykładnię pro wspólnotową, zgodną z celami Dyrektywy, interpretowanie pojęcia „procesu metalurgicznego” jako całości procesów zachodzących w przemyśle metalurgicznym ukierunkowanych na wytworzenie produktów tego przemysłu.

Stąd też za prawidłowe należy uznać podejście polskiego ustawodawcy polegające na wprowadzeniu do ustawy o podatku akcyzowym pojęcia „proces metalurgiczny” bez jego ograniczania definicją, która mogłaby być wobec uwarunkowań technologicznych zbyt wąska, a przez to ograniczająca istotę zwolnienia dla energii elektrycznej określonego w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Poparcie dla powyższych konkluzji odnajdujemy także w zasadach wykładni językowej. W literaturze specjalistycznej „metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977 ). Zgodnie zaś ze Słownikiem Języka Polskiego „metalurgia” to „dział przemysłu zajmujący się produkcją metali”. Z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych.

Z tej pespektywy, Proces mający miejsce w Zakładzie, jako że przedstawiają ciąg czynności i procesów niezbędnych do wytworzenia wyrobów stalowych o różnych zastosowaniach (druty i taśmy z drutów stalowych), należy uznać za powstające w „procesie metalurgicznym”.

Z uwagi na to, że przepisy Dyrektywy Energetycznej stanowią punkt wyjścia dla porządków krajowych wszystkich państw członkowskich, wskazówkę, jak rozumieć i stosować pojęcie „procesów metalurgicznych” może stanowić także sposób implementacji wyłączenia produktów energetycznych podwójnego zastosowania, w tym wypadku produktów wykorzystywanych w procesach metalurgicznych, z zakresu regulacji Dyrektywy Energetycznej w innych państwach członkowskich, szczególnie tych, które były państwami założycielskimi Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, a także wyrosłych na jej gruncie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i w efekcie Unii Europejskiej, a przy tym są podobnie jak Polska krajami z rozbudowanym przemysłem ciężkim. Dlatego, poniżej Spółka odniesie się w szczególności do przypadków Niemiec i Francji, które wprowadziły w swoich ustawodawstwach definicje procesu metalurgicznego.

Niemcy dokonały implementacji art. 2 ust 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej poprzez wprowadzenie sekcji 51 (1) nr 1 lit b Podatkowego Kodeksu Energetycznego. Przepisy te przewidują własną definicję „procesów metalurgicznych”. W świetle tych postanowień procesy metalurgiczne to:

Wytwarzanie i przetwórstwo metali (np. żelaza i stali);
Kucie, prasowanie, tłoczenie, walcowanie metalu w ramach procesu jego produkcji;
Obróbka i powlekanie metalu.

Definicja ta obejmuje więc pełny proces produkcji metali, w tym jego elementy realizowane przez Spółkę w ramach Procesu.

Z kolei w prawodawstwie francuskim akt wykonawczy wydany w celu implementacji norm unijnych w zakresie opodatkowania akcyzą produktów energetycznych stanowi, że produkty energetyczne uważa się za mające podwójne zastosowanie, gdy są wykorzystywane w celach grzewczych, oraz gdy ich spalanie jest niezbędne do uzyskania innych produktów, które będą wykorzystywane w tych celach. Procesy metalurgiczne oznaczają procesy produkcyjne lub przeróbki w wysokich temperaturach metali żelaznych i nieżelaznych i ich stopów, wyszczególnione poniżej:

Brykietowanie węgla, węgla drzewnego, rudy żelaza, produkcja syntetycznego grafitu;
Prażenie lub spiekanie rudy metalu, łącznie z rudą siarczkową;
Produkcja koksu;
Produkcja stali, żelaza, żeliwa, stopów żelaza;
Obróbka rud metali nieżelaznych, produkcja metali i stopów nieżelaznych;
Produkcja stopów krzemu lub węgliku krzemu w piecu elektrycznym;
Wytapianie ołowiu i stopów zwierających ołów;
Wytapianie metali żelaznych i ich stopów;
Wytapianie metali nieżelaznych i ich stopów;
Mechaniczna obróbka metali i stopów metali poprzez walcowanie, wyciskanie, rozciąganie a także obróbka cieplna poprzez kucie, punktowanie;
Chłodzenie szybkie, wyżarzanie, hartowanie metali i stopów metali;
Ogrzewanie i procesy przemysłowe przeprowadzane z użyciem stopionej stali w celu walcowania, wyciskania i rozciągania.

Powyższa definicja także obejmuje pełen proces niezbędny do produkcji metali, w tym jego elementy realizowane przez Spółkę w ramach Procesu.

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, opisany w zdarzeniu przyszłym Proces polegający na oczyszczaniu walcówki (jako elementu niezbędnego do rozpoczęcia produkcji), wstępnym ciągnieniu, obróbce chemicznej i cieplnej, ciągnieniu suchym, cynkowaniu, ciągnieniu na mokro, nawijaniu, walcowaniu na płasko, klejeniu taśm, suszeniu i pakowaniu stanowi proces metalurgiczny, w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Warto przy tym zauważyć, że szereg innych państw członkowskich (zarówno z tzw. piętnastki, jak też państw członkowskich, które w tym stuleciu dołączyły do Unii Europejskiej), aby zdefiniować „procesy metalurgiczne” odwołało się do klasyfikacji statystycznej wynikającej z postanowień Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskie (Dz.U.UE.L.1990.293.1 ze zm.) (dalej „Rozporządzenie NACE z 1990 r.” lub „NACE Rev. 1”) lub zastępującego go Rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U.UE.L.2006.393.1 ze zm.) (dalej „Rozporządzenie NACE z 2006 r.” lub „NACE Rev. 2”).

Przykładowo, zgodnie z belgijskimi przepisami akcyzowymi, przez „procesy metalurgiczne” rozumie się procesy prowadzące do uzyskania produktów sklasyfikowanych według następujących kodów DJ klasyfikacji NACE lub według kodów Prodcom:

23.10 Wytwarzanie produktów koksowania węgla;
27.10 Produkcja żeliwa i stali oraz stopów żelaza
27.41 Produkcja metali szlachetnych
27.42 Produkcja aluminium, aż do kodu 27.42.25.00 włącznie;
27.43 Produkcja ołowiu, cynku i cyny, z wyłączeniem kodów 27.43.23.00, 27.43.26.00 i 27.43.29.00;
27.44 Produkcja miedzi, aż do kodu 27.44.25.00 włącznie;
27.45 Produkcja pozostałych metali nieżelaznych, z wyłączeniem kodów 27.45.24.30, 27.45.24.50, 27.45.30.17 (kod 8102 99 00), 27.45.30.23 (kod 8103 90 90), 27.45.30.25 (kod 8104 90 00), 27.45.30.27 (kod 8105 90 00), 27.45.30.33 (kod 8106 00 90), 27.45.30.37, 27.45.30.43 (kody 8108 90 10, 8108 90 70, 8108 90 90), 27.45.30.45 (kod 8109 90 00), 27.45.30.47 (kod 8110 90 00), 27.45.30.53 (kod 8111 00 90), 27.45.30.55 (kody 8112 19 00, 8112 29 00, 8112 30 90, 8112 40 90, 8112 59 00, 8112 99 10, 8112 99 30 i 8112 99 80) oraz 27.45.30.57 (kod 8113 00 90).

Ponadto, odesłanie do klasyfikacji statystycznej NACE w zakresie definiowania pojęcia „procesów metalurgicznych” znajduje się również w prawodawstwie Rumunii (odesłanie do kodu 24 NACE Rev. 2), jak i Bułgarii (odesłanie do kodu DJ 27 NACE Rev. 1). W prawodawstwie czeskim „procesy metalurgiczne” zostały zdefiniowane w przepisach akcyzowych poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej NACE Rev. 1. W szczególności, zgodnie z czeskimi przepisami akcyzowymi „procesy metalurgiczne” obejmują obróbkę cieplną rud, oraz ich koncentratów, a także produkcję podstawowych metali oraz produktów metalurgicznych objętych kodem DJ 27 według klasyfikacji NACE.

Podsumowując, jakkolwiek różną technikę legislacyjną zastosowały poszczególne kraje, które zdecydowały się zdefiniować pojęcie „procesy metalurgiczne” to można je podzielić zasadniczo na dwie grupy:

wprowadzające definicję opisową - w tych przypadkach wyraźnie widać, że poszczególne kraje starały się pokryć definicją pełne spektrum procesów, aż do wytworzenia wyrobów przemysłu metalurgicznego;
odwołujące się do klasyfikacji działalności - w tych przypadkach już samo odwołanie do klasyfikacji działalności, której istotą jest wytworzenie określonych produktów sprawia, że definicja procesów metalurgicznych zawiera całość procesów zachodzących wewnątrz przedsiębiorstwa metalurgicznego.

W efekcie należy stwierdzić, że jakkolwiek z praktycznego punktu widzenia, przydatne może być wprowadzanie takich definicji legalnych, to jednak podejście, które zastosowała Polska chociaż prowadzi do tożsamych wniosków co do szerokiego zakresu zastosowania definicji procesu metalurgicznego, to jest tym właściwsze, że nie rodzi ryzyka, że wprowadzona definicja nie jest wystarczająco szeroka, np. jako efekt postępu technologicznego nieuwzględnionego w historycznie stworzonych definicjach procesu metalurgicznego. Podsumowując, należy uznać, że Proces realizowany przez Spółkę w każdym z powyższych prawodawstw państw członkowskich UE byłby uznawany za proces metalurgiczny dla celów systemu podatku akcyzowego.

Celem uzupełnienia warto także odnieść się do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), która została oparta na NACE Rev. 2. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami dział 24 PKD Produkcja metali i odpowiednio 24 NACE Rev. 2 obejmuje w szczególności:

24.32.Z Produkcja wyrobów płaskich walcowanych na zimno

Podklasa ta obejmuje:

produkcję walcowanych płaskich wyrobów ze stali, powlekanych lub niepowlekanych. w zwojach lub w postaci płaskich taśm, o szerokości < 600 mm, poprzez powtórne walcowanie na zimno płaskich wyrobów walcowanych na gorąco lub z prętów stalowych.

24.34.Z Produkcja drutu

Podklasa ta obejmuje:

produkcję drutów ze stali poprzez ciągnienie na zimno stalowych prętów. Podklasa ta nie obejmuje:
produkcji sztab i pełnych kształtowników ze stali, poprzez ciągnienie, sklasyfikowanej w 24.31.Z,
produkcji wyrobów wykonanych z drutu, sklasyfikowanej w 25.93.Z.

Należy zatem stwierdzić, że także w zakresie ewentualnego odwołania się do PKD, jako krajowego odbicia unijnej klasyfikacji działalności jaką jest NACE. występuje zbieżność stosowania zwolnienia akcyzowego dla zużycia energii elektrycznej w procesie metalurgicznym z celami dyrektywy, w zakresie w jakim interpretują je także inne kraje członkowskie wskazane powyżej.

Z perspektywy Spółki natomiast, należy podkreślić, iż realizowany w Zakładzie Proces - polegający na oczyszczaniu walcówki (jako elementu niezbędnego do rozpoczęcia produkcji), wstępnym ciągnieniu, obróbce chemicznej i cieplnej, ciągnieniu suchym, cynkowaniu, ciągnieniu na mokro, nawijaniu, walcowaniu na płasko, klejeniu taśm, suszeniu i pakowaniu - stanowi proces metalurgiczny, w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji, energia elektryczna zużywana w Procesie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku akcyzowego, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż opisany w zdarzeniu przyszłym wniosku etap produkcji lin nie jest zaliczany do Procesu i energia zużyta w trakcie ich produkcji nie będzie podlegała zwolnieniu, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Podsumowując, brak w Dyrektywie Energetycznej definicji procesów metalurgicznych oznacza, że prawodawca unijny nie zamierzał tego pojęcia zawężać, czy też modyfikować. Pozostaje to w oczywistej korelacji z wykładnią celowościową roli przedmiotowego wyłączenia z punktu widzenia znaczenia przemysłu metalurgicznego dla bezpieczeństwa i gospodarki europejskiej. W efekcie implementując, postanowienia Dyrektywy Energetycznej co do celu, państwo członkowskie powinno zastosować możliwie szerokie rozumienie tego pojęcia.

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisku, że realizowany przez nią Proces opisany w zdarzeniu przyszłym stanowi proces metalurgiczny, o którym mowa w przepisach ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji, zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, po spełnieniu wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z póź. zm.), który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegają tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 3 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej: energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Od stycznia 2016 r. zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 3, ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania (30 ust. 7b ustawy)

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
sposób wykorzystania energii elektrycznej;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie (30 ust. 7c ustawy).

Ww. przepisy przewidują zwolnienie z podatku dla energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, co zostało obwarowane spełnienie ww. warunków formalnych.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca uzyska status podatnika w zakresie wykorzystywanej energii elektrycznej. Jednocześnie Spółka informuje, że Spółka uzyska koncesję na obrót energią elektryczną. Począwszy od miesiąca, w którym Spółka będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.; dalej: ustawa o podatku akcyzowym), Spółka będzie przekazywała do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie przewidzianym ustawą, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Oświadczenie to zgodnie z wymogami zawartymi z art. 30 ust. 7c ustawy o podatku akcyzowym będzie zawierało:

nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną, oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
sposób wykorzystania energii elektrycznej;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Mając na uwadze powyższy opis, Wnioskodawca będzie spełniać ww. warunki formalne.

Zatem aby odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania zwolnienia do nabywanej i zużywanej przez niego energii elektrycznej konieczne jest rozstrzygnięcie czy wykorzystuje on tą energię w procesach metalurgicznych.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy metalurgiczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych.

Tym samym zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych” jest bardzo rozległy.

Do określenia pojęcia „procesy metalurgiczne” należy się posiłkować definicjami zawartymi w odrębnej literaturze. Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego – procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. Ponadto w literaturze specjalistycznej „Metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977).

Zgodnie zaś z encyklopedią PWN metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką (mającą na celu nadanie im odpowiedniego kształtu i właściwości). Zatem metalurgia obejmuje: wstępną obróbkę rudy - rozdrabnianie i wzbogacanie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnetyczne lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod metalurgię dzieli się na pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektrycznych), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków”.

Stosownie do internetowego słownika języka polskiego (…) metalurgia to:

nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.

Z potocznego znaczenia produkcja oznacza zorganizowaną działalność mającą na celu wytwarzanie np. jakichś towarów, lakonicznie ujmując jest to wytwarzanie jakichś towarów.

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN warszawa 1993 r. str. 708 „ proces to przykładowo” przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających miedzy sobą w związku przyczynowym.

W tym miejscu wskazać należy, że dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Tym samym na podstawie powyższego pod pojęciem „proces metalurgiczny” należy rozumieć wszystkie czynności mające bezpośredni związek z określonym procesem produkcji metali i wyrobów metalowych i które wpływają na wartości chemiczne, fizyczne i plastyczne metali lub ich stopów. Natomiast proces ten nie obejmuje czynności przygotowawczych do tej produkcji jak i następujących po samym wytworzeniu produktu będącego efektem tej produkcji. Z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi, w przedmiotowej sprawie, są więc procesy produkcji wyrobów metalowych, w których występuje chemiczna lub termiczna obróbka surowców metalowych.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, podlega wyłącznie ta część energii elektrycznej, która jest bezpośrednio zużyta w procesach metalurgicznych wyznaczonych przez technologię produkcji metali i ich obróbki, wymaganych dla uzyskania produktu (metalu w odpowiedniej formie).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że niektóre czynności opisane we wniosku, które mają miejsce w Spółce, nie mogą być uznane za proces metalurgiczny. W ocenie Organu energia elektryczna wykorzystywana do czynności, opisanych przez Wnioskodawcę w ramach produkcji drutu stalowego, zachodzących od pobrania z magazynu surowca do uzyskania wyrobu metalowego ocynkowanego w postaci drutu może korzystać ze zwolnienia, przy spełnieniu warunków jego stosowania. Czynności te, z wyjątkiem cynkowania galwanicznego, mieszczą się bowiem w zakresie czynności zaliczanych do procesów metalurgicznych, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy. Cynkowania galwaniczne natomiast, co wynika z przedstawionego opisu, stanowi proces elektrolityczny, w którym to procesie wykorzystywana energia, również korzysta ze zwolnienia od akcyzy w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a pkt 2 ustawy, oczywiście również przy spełnieniu warunków dla jego zastosowania.

Jednocześnie w ramach procesu produkcji taśmy do zszywek do procesu metalurgicznego można zaliczyć tylko walcowanie drutu na żądany wymiar - w sytuacji gdy podczas tego procesu następuje obróbka plastyczna materiału metalowego, powodująca zmiany fizykochemiczne obrabianego materiału. Do procesu metalurgicznego nie można natomiast zaliczyć klejenia drutu, suszenia a także nawijania gotowej taśmy do zszywek z zestalonym klejem na drewniane bębny transportowe - albowiem czynności te nie mają na celu otrzymania lub przetwarzania metalu. Są to czynności następujące po wytworzeniu metalu w odpowiedniej formie i o odpowiednich właściwościach.

Reasumując w sprawie objętej wnioskiem Wnioskodawca niezasadnie stoi na stanowisku, że wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach produkcji drutu stalowego i taśmy do zszywek można zaliczyć do procesów metalurgicznych korzystających ze zwolnienia od akcyzy. Zwolnieniem nie będą bowiem objęte wszystkie te czynności zachodzące podczas produkcji zszywek, które jak wskazano powyżej nie stanowią procesów metalurgicznych.

Tym samym oceniając całościowo przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko, należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin