Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-1198/15/AW
z 11 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 22 lutego 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu z terytorium Niemiec – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu z terytorium Niemiec.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W dniu 24 listopada 2015 r. zakupił Pan samochód w salonie dealera w Niemczech. Zamówienie zostało podpisane w dniu 8 września 2015 r., z możliwym terminem odbioru w listopadzie 2015 r., tj. 4 miesiące od daty pierwszej rejestracji, która miała miejsce w dniu 21 lipca 2015 r. W momencie zakupu stan licznika wynosił ok. 5.000 km. Samochód został odebrany osobiście i przywieziony do Polski. Zakup został udokumentowany fakturą z dnia 24 listopada 2015 r., zawierającą niemiecki podatek od wartości dodanej w wysokości 19%. Przed wyjazdem do Niemiec po odbiór samochodu, zasięgnął Pan informacji w urzędzie skarbowym, czy jest zobowiązany do płacenia jakichkolwiek podatków w Polce przy zakupie 4-miesięcznego auta. Uzyskał Pan informację, że oprócz akcyzy nie ma żadnych należnych podatków. Po „opłaceniu” akcyzy auto zostało zarejestrowane i uważał Pan, że wszystkie formalności zostały dopełnione. Nikt Pana nie poinformował, że jest jeszcze jakiś podatek VAT do zapłacenia. Uważał Pan, że skoro Polska jest w Unii Europejskiej, to jako płatnik zapłacił Pan podatek w Niemczech, co zostało wyszczególnione na fakturze. Przypadkowo po 2 tygodniach dowiedział się Pan o obowiązku zapłacenia podatku VAT jeszcze raz w Polsce. Jest to niesprawiedliwe i krzywdzące, bo suma jest bardzo duża. Od dealera otrzymał Pan informację, że zapłacenie 19% podatku VAT było słuszne, bo dla osoby fizycznej nie ma innej możliwości i cena sprzedaży obejmuje zawsze podatek VAT.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytania.

• Czy zapłacenie drugi raz podatku VAT w Polsce jest zgodne z prawem handlu w Unii Europejskiej dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej?
• Dlaczego jest tak, że musiał Pan zapłacić podatek VAT w Polsce także od niemieckiego podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, nie powinien płacić drugi raz podatku w Polsce, ponieważ został on zapłacony w kraju zakupu, gdzie żaden dealer osobie fizycznej nie sprzeda auta bez podatku VAT. Skoro „nie ma granic”, podatek zapłacony w Niemczech powinien być „VAT-em końcowym”. Auto zakupione w salonie niemieckiego dealera było używane i dlatego „jest zawsze w cenie brutto i pobierany zawsze VAT”. Według niemieckiego prawa, przy zakupie nowego auta jest ono w cenie netto i sprzedawane jest bez podatku VAT. Niezgodność, Pana zdaniem, jest taka, że na fakturze podano, że nabył auto używane, co jest wyraźnie zaznaczone, a w Polsce jest inna definicja auta nowego. Nie powinien Pan, jako osoba fizyczna, być obciążany podatkiem takim jak firmy, które są w stanie ten podatek „odebrać lub odpisać”. Ustawa łapie Pana w „pułapkę podatkową przez to, że jesteśmy w Unii Europejskiej”, bo inaczej kupiłby Pan auto „na export” w cenie netto i zapłaciłby VAT w Polsce tylko raz. Skoro „nie ma granic”, VAT zapłacony w Niemczech powinien być „końcowy”. Jednak tylko w Polsce prawo nie jest po stronie obywatela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Według regulacji ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a.
      
      
      
   
   
   1. z zastrzeżeniem art. 10.
      
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   

Stosownie do brzmienia ust. 3 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

• jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W punkcie 10 lit. a) ww. artykułu wskazano, że przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

W świetle art. 29a ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z ust. 6 cyt. artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11 (art. 30a ustawy).

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W świetle ust. 10 ww. artykułu, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl ust. 3 powyższego artykułu, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Jak stanowi ust. 4 tego artykułu, przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro przedmiotowy samochód na dzień jego nabycia spełniał warunki do uznania go za nowy środek transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, to niezależnie od faktu, że jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą działalność gospodarczą, przemieszczenie tego pojazdu z terytorium Niemiec na terytorium Polski stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy w związku z ust. 3 tego artykułu. W konsekwencji, był Pan zobowiązany do obliczenia i wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego podatku należnego w związku z dokonanym wewnątrzwspólnotwym nabyciem tego samochodu. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje fakt zapłaty niemieckiego podatku od wartości dodanej, naliczonego przez dealera przy sprzedaży pojazdu, zgodnie z regulacjami obowiązującymi na terytorium Niemiec. Należy bowiem zauważyć, że polski ustawodawca odwołuje się do przepisów zawartych w polskim prawie. Z uwagi na powyższe podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia tego samochodu – stosownie do art. 30a ustawy o podatku od towarów i usług – powinna obejmować wszystko, co stanowiło zapłatę, jaką był Pan zobowiązany zapłacić dostawcy (dealerowi), zatem podstawa ta powinna obejmować również niemiecki podatek od wartości dodanej.

Końcowo informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.